คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : 02
I still do.
02
Love me or hate me,
but you will never change me.
ยูจิดูราวกับกลุ่มก้อนของปัญหา เป็นก้อนกลมๆสีดำที่เต็มไปด้วยคำสาป สุคุนะตระหนักถึงมันกระทั่งน้องชายของเขากลายเป็นเศษแก้วละลานตา
สุคุนะเป็นชายวัย 17 ทั่วไป ทว่าก้าวร้าวและค่อนข้างทำตัวเหลวแหลกกว่าเพื่อนวัยเดียวกันอยู่มากโข ไม่มีใครคอยกำราบเขาอีกแล้วหลังจากคุณปู่เสียไปเมื่อหลายปีก่อน
น้องชายฝาแฝดถูกมองเป็นตัวปัญหาและภาระ แต่นั่นไม่ใช่เสียทีเดียว สุคุนะเริ่มจะตระหนักว่าตนต่างหากที่กลายเป็นปัญหา
โดดเรียน
ทะเลาะวิวาท
บุหรี่
เหล้า
เหลือแค่กัญชาแล้วที่เขายังไม่กล้าลอง
กลับกัน น้องชายฝาแฝดตัวดีกลับตั้งใจเรียนอย่างขยันขันแข็ง ทำงานพิเศษจนดึกดื่นมืดค่ำ กลับบ้านก็กองเงินส่วนหนึ่งไว้บนโต๊ะ จัดการงานบ้านเสียเสร็จสรรพ แล้วจึงเดินเข้าห้องตัวเองไป
สุคุนะต่างหากที่กำลังถูกดูแล
มื้อเช้าที่เงียบสงบ ยูจิเคี้ยวแซนวิชเข้าปากตุ้ยๆ กลับกันคนพี่กำลังเอาช้อนเขี่ยบล็อคโครี่ในจานอย่างเบื่อหน่าย อาการเมาค้างจากเมื่อคืนยังไม่ทันหายขาด เสียงทุกอย่างที่ดังเข้ามาผ่านหูจึงดูน่าหงุดหงิดไปเสียหมด แก้วนมสดถูกรินและเสริฟ์ให้อย่างขมักเขม้น อิทาโดริคนน้องดูสดใสราวอาทิตย์อัสดงเสียจนต้องหรี่ตา
น่ารำคาญ
น่ารำคาญ
น่ารำคาญ
น่ารำคาญ
น่ารำคาญ
มึงนั่นแหละที่เป็นภาระ
“เลิกทำดีกับกูสักที!” กลิ่นเหล้าคละคลุ้งพุ่งกระแทกอีกฝ่าย
ปกคอเสื้อถูกระชากสุดแรง กระดุมมันเลื่อมกระดอนหลุดเป็นแถบ ทว่าสายตาที่มองกลับมานั้นมีเพียงความเป็นห่วง
‘น่าหงุดหงิดฉิบหาย!!!’
“อย่ามามองกูด้วยสายตาแบบนั้นนะโว้ย!!”
อิทาโดริคนน้องถูกเขย่าตัวโยน กระทั่งถูกเหวี่ยงไปกระแทกเคาเตอร์ห้องครัว บรรดาหม้อ ไห กะละมังพากันร่วงกราว ทว่าสุคุนะยังคงกระชั้นเข้ามา
“แม่งเอ้ย!!” หมัดขวาถูกยกขึ้น
และค้างไว้เช่นนั้น
เขากำลังโกรธใครอยู่?
ยูจิหรอ?
หรือเป็นตัวตนของเขาเอง
(12:00 PM)
ยูจิปล่อยให้ปอยผมสีซากุระนั้นปรกหน้า ใช้ส้นรองเท้าเขี่ยเศษหินเหมือนลูกฟุตบอล กระทั่งพยายามแคะเศษฝุ่นออกจากซอกกระเบื้อง
“ไปกินข้าว”
ยูจิเงยหน้า ฝ่ามือหนายื่นมาเสยผมหน้าม้าของเขา สุคุนะหรี่ตาอย่างครุ่นคิด
“ทีหลังเอาเจลปาดๆหน่อย”
ยุจิเลิกคิ้ว ทว่าถูกกดศีรษะด้วยแรงขยี้ แฝดคนน้องโวยวาย ส่งสายตาอาฆาต
‘ทำ - บ้า - ไร – เนี่ย’ แก้มทั้งสองข้างพองลมอย่างน่าเอ็นดู
“หึ”
สุคุนะไม่ใช้พวกพิสมัยในชีวิตวัยรุ่นมหาลัยเป็นพิเศษ เขาอายุครบ 20 ปีเมื่อวาเลนไทน์ปีก่อน
มีจดหมายสิบกว่าฉบับร่วงลงมาจากล็อกเกอร์เก็บรองเท้า ยูจิเบ้หน้าใส่เขา ก่อนจะเปิดล็อกเกอร์และถูกฝังอยู่ในกองภูเขาช็อคโกแลตเช่นเดียวกัน
พี่น้องอิทาโดริ
เจ้าพวกแฝด
นั่นแล้วแต่คนจะเรียก คนน้องเป็นคนเงียบๆ ส่วนพี่ชายค่อนข้างจะดูน่ากลัว
คำอธิบายคือๆกันส่งทอดไปปากต่อปาก กระทั่งวันหนึ่งที่ยูจิถูกคัดเป็นตัวจริงทีมบาส เสียงเฮโลทำให้เขาตระหนักว่า ตัวเองค่อนข้างป๊อบปูล่าเลยทีเดียว
ความคิดเห็น