คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : 03
I still do.
03
It’s bad day,
not a bad life.
แว่นตัดแสงทรงนักบินเลี่ยมกรอบเงินถูกยกออกมาใช้งาน ยูจิขยับมันอยู่หลายรอบตลอดทางมาโรงเรียน เดี๋ยวยกใส่ ยกถอดอย่างงุ่นง่าน พยายามมองภาพสะท้อนใบหน้าบนกระจกตามรวงร้านตลอดเส้นทาง
เด็กชายทิ้งตัวลงบนเก้าอี้พร้อมกระเป๋าสะพาย อย่างน้อยเขาก็อยู่คนละห้องกันกับแฝดพี่ วันนี้จะเป็นวันที่ดี และเย็นนี้เขาจะทำเหมือนเรื่องเมื่อวานไม่เคยเกิดขึ้น
เขาหวังแบบนั้น
“วันนี้ดูตาบวมๆนะ เป็นอะไรรึเปล่า”
‘ช่างสังเกตเกินไปแล้ว’
>> เมื่อวานนอนดึกหน่ะ
ข้อความเด้งขึ้นบนโทรศัพท์ของเด็กสาว สองแขนเท้าอยู่บนโต๊ะ โนบาระพยักหน้าเบาๆ ทว่าสายตายังคงเต็มไปด้วยความแคลงใจ นั่นกระทั่งยูจิสัมผัสได้ถึงเงาสูงซึ่งทาบทับมาจากเบื้องหลัง
ฟุชิงุโระ เมงุมิ ยื่นมือหนาเสยผมเขาขึ้นอย่างรวดเร็ว ปรากฏพลาสเตอขนาด 1 นิ้วพาดทับอยู่
“วันนี้ไม่ปล่อยหน้าม้ายาวไปหน่อยหรอ”
น้ำเสียงดุใช้ได้
ยูจิอ้าปากพะงาบ หันหลังมองอย่างช้าๆ ขณะเดียวกันกระเป๋าสะพายของอีกฝ่ายถูกทิ้งลงเก้าอี้ข้างตัว เมงุมิยืนขนาบข้างกับเด็กสาวอีกคนที่เริ่มมั่นใจในสัญชาตญาณของตัวเอง
“ยูจิ วันนี้อากาศร้อน”
“…”
“ทำไมใส่เสื้อกันหนาวมา”
เมงุมิเมียงมองเด็กสาวกดเสียงต่ำ แอบเห็นด้วยเล็กน้อย
“มีอะไรอยากบอกมั้ย?”
นั่นเป็นคำถามตามมารยาท ทว่าเรื่องเดียวที่เกิดขึ้นนั้นแน่ชัดอยู่ก่อนแล้ว
"....."
“สุคุนะทำอะไรนาย” เมงุมิโพล่งมันออกมา
ขณะเดียวกันนั้น ยูจิพบว่าการหยิบโทรศัพท์และกดส่งข้อความคงดูตลกชอบกลในสถานการณ์นี้
ทว่า นั่นคืนเส้นทางเดียวในการสื่อสารที่ยูจิมี
ไม่มีอะไร
ไม่มีอ
ไม่ม
ไม่
>> ไม่เป็นไร
ความคิดเห็น