404 Case Files: ทีมพยัคฆ์ รหัส 404
เมื่อคดีปริศนาเหนือตรรกระของตำรวจทั่วไป หน่วยพิเศษจึงถูกจัดตั้งขึ้นเพื่อไขคดีนี้โดยเฉพาะ หัวกระทิจากสาขาต่างๆ ถูกรวมอยู่ในหน่วยนี้และไม่เคยมีใครรู้ตัวตนของพวกเขา นี่คือ 404 ทีมสืบสวนที่ไม่เคยมีตัวตน
ยอดวิวรวม
8,178
ยอดวิวเดือนนี้
1
ยอดวิวรวม
8.17K
อัปเดตล่าสุด : 28 ส.ค. 58 / 18:30 น.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
404 Not Found เป็นข้อความเตือนถึงความผิดพลาดของ HTTP ที่การร้องขอข้อมูลจากผู้ใช้ไม่ได้รับการตอบรับ เรียกสั้นๆ ว่า... "ไม่พบข้อมูลดังกล่าว"
ช่วง 2-3 ปีที่ผ่านมานี้เกิดคดีที่ยากเกินกว่าจะปิดคดีลงอยู่หลายคดี ทั้งหมดล้วนเป็นคดีอันตราย เป็นคดีที่ไม่สามารถหาจุดเชื่อมโยงได้ และคดีร้ายแรงพิเศษที่เจ้าหน้าทั่วไปไม่สามารถรับผิดชอบไหว
กรมตำรวจได้ประสบกับปัญหาในการทำคดีนี้ไม่ว่าจะเป็นความแปลกประหลาดของการก่อเหตุที่เกินสามัญสำนึก คดีที่ไม่สามารถหาสาเหตุได้ คดีที่เชื่อกันว่าเป็นฝีมือสิ่งลึกลับเหนือธรรมชาติ รวมไปถึงขีดจำกัดการทำงานที่ไม่ยืดหยุ่นจากระบบปัจจุบัน
เพื่อการคลี่คลายคดีเหล่านี้ กรมตำรวจจึงได้ออกตามหามันสมองจากภาคส่วนต่างๆ ทั้งนักสืบหัวกระทิในกรม ศาสตราจารย์ ด็อกเตอร์ กลุ่มอัจฉริยะในด้านต่างๆ รวมไปถึงนักสืบเอกชนที่มีความสามารถ ทุกๆ คนจะได้รับสิทธิ์ในการเข้าถึงฐานข้อมูลพิเศษ และการสนับสนุนในด้านต่างๆ เพื่อการสืบคดีพิเศษเหล่านี้ พวกเขาจะถูกปกปิดชื่อและข้อมูลต่างๆ ให้เป็นความลับจากบุคคลภายนอก แม้จะเป็นเจ้าหน้าที่ระดับไหนก็ตามก็ไม่มีสิทธิ์เข้าถึงตัวพวกเขา
พวกเราถูกเรียกว่า หน่วยพิเศษ 404
ทีมสืบสวนที่ไม่เคยมีตัวตน
---------------------------------------------------------------
ผ่านการวิจารณ์แล้วโดย Critic Family
(81/100)
ผ่านการวิจารณ์แล้วโดย คุณเมมเน่
(4.5/5)
---------------------------------------------------------------
ถ้าชอบใจสามารถกด Fav หรือ Vote ก็ได้นะครับ
หรือจะคอมเมนต์เกี่ยวกับนิยายก็ได้
My ID แอดผมก็ได้นะครับ ผมไม่กัด
---------------------------------------------------------------
**ช่วงนี้ออกช้า**
เนื่องจากย้ายกลับมาทำงานกะกลางวันแล้ว
ช่วงนี้พยายามออกตอนใหม่ๆ ให้บ่อยเท่าที่จะได้นะครับ
ช่วง 2-3 ปีที่ผ่านมานี้เกิดคดีที่ยากเกินกว่าจะปิดคดีลงอยู่หลายคดี ทั้งหมดล้วนเป็นคดีอันตราย เป็นคดีที่ไม่สามารถหาจุดเชื่อมโยงได้ และคดีร้ายแรงพิเศษที่เจ้าหน้าทั่วไปไม่สามารถรับผิดชอบไหว
กรมตำรวจได้ประสบกับปัญหาในการทำคดีนี้ไม่ว่าจะเป็นความแปลกประหลาดของการก่อเหตุที่เกินสามัญสำนึก คดีที่ไม่สามารถหาสาเหตุได้ คดีที่เชื่อกันว่าเป็นฝีมือสิ่งลึกลับเหนือธรรมชาติ รวมไปถึงขีดจำกัดการทำงานที่ไม่ยืดหยุ่นจากระบบปัจจุบัน
เพื่อการคลี่คลายคดีเหล่านี้ กรมตำรวจจึงได้ออกตามหามันสมองจากภาคส่วนต่างๆ ทั้งนักสืบหัวกระทิในกรม ศาสตราจารย์ ด็อกเตอร์ กลุ่มอัจฉริยะในด้านต่างๆ รวมไปถึงนักสืบเอกชนที่มีความสามารถ ทุกๆ คนจะได้รับสิทธิ์ในการเข้าถึงฐานข้อมูลพิเศษ และการสนับสนุนในด้านต่างๆ เพื่อการสืบคดีพิเศษเหล่านี้ พวกเขาจะถูกปกปิดชื่อและข้อมูลต่างๆ ให้เป็นความลับจากบุคคลภายนอก แม้จะเป็นเจ้าหน้าที่ระดับไหนก็ตามก็ไม่มีสิทธิ์เข้าถึงตัวพวกเขา
พวกเราถูกเรียกว่า หน่วยพิเศษ 404
ทีมสืบสวนที่ไม่เคยมีตัวตน
---------------------------------------------------------------
ผ่านการวิจารณ์แล้วโดย Critic Family
(81/100)
ผ่านการวิจารณ์แล้วโดย คุณเมมเน่
(4.5/5)
---------------------------------------------------------------
ถ้าชอบใจสามารถกด Fav หรือ Vote ก็ได้นะครับ
หรือจะคอมเมนต์เกี่ยวกับนิยายก็ได้
My ID แอดผมก็ได้นะครับ ผมไม่กัด
---------------------------------------------------------------
**ช่วงนี้ออกช้า**
เนื่องจากย้ายกลับมาทำงานกะกลางวันแล้ว
ช่วงนี้พยายามออกตอนใหม่ๆ ให้บ่อยเท่าที่จะได้นะครับ
เลือกประเภทที่ต้องการซื้อ
ทุกประเภท
แพ็กเกจ
นิยายรายตอน
ตอนอ่านล่วงหน้า
ผลงานอื่นๆ ของ Hammer Grizzly ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ Hammer Grizzly
กำลังโหลด...
คำนิยม Top
"Critic family รับวิจารณ์นิยาย"
(แจ้งลบ)1. ชื่อเรื่อง 9/10 : ชื่อเรื่องสื่อถึงเนื้อเรื่องอย่างตรงตัวครับ เรียบๆแต่ก็ชวนกระตุ้น ให้คลิกเข้ามาลอง อ่านดูแต่ทางที่ดีมีชื่อไทยไว้ด้วยก็ดีนะครับ กันคนอ่านงง 2. โครงเรื่อง 25/30 : โครงเรื่องโดยรวมถือว่าดีครับ การดำเนินเรื่องเองก็ไม่เร็วหรือช้าเกินไป แถมเรื่องยังมีการลำดับไปเรื่อยๆไม่ให้ผู้อ่านงง ตรงนี้ผมให้สองนิ้วเลยครับ(เพราะผมยังมีปัญหากับพว ... อ่านเพิ่มเติม
1. ชื่อเรื่อง 9/10 : ชื่อเรื่องสื่อถึงเนื้อเรื่องอย่างตรงตัวครับ เรียบๆแต่ก็ชวนกระตุ้น ให้คลิกเข้ามาลอง อ่านดูแต่ทางที่ดีมีชื่อไทยไว้ด้วยก็ดีนะครับ กันคนอ่านงง 2. โครงเรื่อง 25/30 : โครงเรื่องโดยรวมถือว่าดีครับ การดำเนินเรื่องเองก็ไม่เร็วหรือช้าเกินไป แถมเรื่องยังมีการลำดับไปเรื่อยๆไม่ให้ผู้อ่านงง ตรงนี้ผมให้สองนิ้วเลยครับ(เพราะผมยังมีปัญหากับพวกนี้อยู่ 555) เนื้อเรื่องเองก็น่าสนใจในระดับหนึ่งสำหรับนิยายแนวสืบสวนแอคชั่น แต่แรงดึงดูดก็ยังไม่มากเพราะยังมีความน่าเบื่ออยู่บ้างในบางช่วงครับ อาจจะด้วยนิสัยของตัวเอกที่เป็นคนบรรยายเรื่องค่อนไปทางเอื่อยเฉื่อย ทำให้ความกระตือรือร้นของเรื่องมันหายไปด้วยล่ะครับ แต่ปมของเรื่อง และเหตุผลของเนื้อเรื่องนั้นถือว่าใช้ได้เลยครับ ในตอนแรกทิ้งปมไว้แล้วค่อยๆคลี่ออกให้กระจ่างทีละขั้นๆ สำหรับเรื่องแนวสืบสวนถือว่าผ่านครับ ส่วนฉากบู๊นั้น ผมให้คะแนนเต็ม อ่านแล้วเห็นภาพเป็นฉากๆเลยทีเดียว(อาจจะเพราะคุณรีวิวเกมแคสเกมอะไรด้วยล่ะครับ(อันนี้เห็นจากหน้าไอดีครับ) ทำให้มีประสบการณ์ฉากพวกนี้และเห็นภาพมาบรรยายได้จากในเกม) 3. การบรรยายและการใช้ภาษา 24/30 : การบรรยายจัดว่าอยู่ในเกณฑ์โอเคครับ(ผมชอบฉากสู้นะครับ มันส์ดี 555) สามารถเดินเรื่องได้ไหลลื่นดี การใช้คำก็หลากหลาย ไม่ค่อยซ้ำไปซ้ำมาสักเท่าไร แต่ภาษายังมีคำผิดบ้างประปรายครับ แต่ถือว่ารอบคอบพอตัวเลยครับ ชื่นชมๆ แต่สำหรับนิยายแนวนี้ยังสามารถแต่งให้ภาษาสละสลวยได้มากกว่านี้อีกครับ และจะทำให้เรื่องมีเสน่ห์ น่าอ่านมากยิ่งขึ้นนะครับ แล้วก็ในการใช้การบรรยายแบบสรรพนามบุรุษที่1 เวลาเป็นความคิดของตัวละครควรจะเคาะบรรทัดลงมามากกว่าที่จะใส่ไประหว่างการเล่าเรื่องของตัวละครครับ เช่นในตอนแรก ที่พูดถึงกาแฟแก้วเดิมๆแล้ว เอ๊ะ ขึ้นมา ตรงนี้เคาะประโยคของ เอ๊ะ ลงมาแล้วค่อยเป็นเล่าเรื่องต่อท้ายจะดีกว่าครับ แล้วก็อีกสองเรื่อง เรื่องแรกคือการใช้ภาษาอังกฤษครับ ตรงนี้เขียนทับศัพท์ไปแล้ววงเล็บศัพท์อังกฤษไว้ด้านหลัง(ถ้าจำเป็น)น่าจะดีกว่าครับ เช่น Death wish – เดธวิช(Death Wish) หรือตรงปืนGlock - ปืนกล๊อก เป็นต้นครับ เรื่องที่สองนั้นคือภาษาครับ ระมัดระวังเรื่องการใช้คำไม่สุภาพด้วยครับ ไม่ใช่ว่าใช้ไม่ได้นะครับ ผมแค่ให้ระวังเผื่อมันไม่เหมาะกับสถานการณ์และบุคลิกตัวละครเท่านั้นครับ (ขอแจงรายตอนเพียงภาคแรกเท่านั้นนะครับ) บทที่1 คำผิด หนังสือพิมพิ์ – หนังสือพิมพ์ , มั๊ย –มั้ย/ไหม , ช่างผม – ช่างทำผม , พรรคนี้ – พรรค์นี้ , พรรคนั้น – พรรค์นั้น , ชั้น – ฉัน ตรงที่ตัวเอกของเราเรียกผู้หมวดซัลลีแวน เช่น ยัยเปี๊ยกนี่ ในบางครั้งสามารถตัด “นี่”ด้านหลังออกได้ครับ อ่านไปอ่านมาแล้วมันรู้สึกขัดๆยังไงไม่รู้ครับ เพราะมีบ่อยมาก - ผมเปิดตู้หาที่โกนหนวด...บนใบหน้าของตัวเองสักหน่อย – ตรงประโยคนี้ตัด สักหน่อย ด้านหลังออกจะทำให้การบรรยายเป็นธรรมชาติมากกว่าครับ - รู้เรื่องอะไรมั่งมั๊ยคะ – เป็น “รู้เรื่องอะไรบ้างมั้ยคะ” จะดีกว่าครับ บทที่2 คำผิด มั๊ย – มั้ย/ไหม , ขจอง – ของ , เบ่อเร่อ – เบอเริ่ม , หว่า – กว่า , ยังๆ – ยังไงๆ , ไอ้ย๋า – ไอ้หย๋า , เตะเสียหน้าแง – เตะเสยหน้า(ตรงแงนี่ผมจนปัญหาครับ) - ถ้าผมลงไปพระเอกหนังบู๊คนเดียว – ถ้าผมลงไปเป็นพระเอกหนังบู๊คนเดียว - หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาคนที่น่าจะช่วยเรื่องนี้ได้ – หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเพื่อโทรหาคนที่น่าจะช่วยเรื่องนี้ได้ - เดี๋ยวสิวะไอ้แดนนี่ เดี๋ยวกูเอง – ถ้าแดนนี่เป็นชื่อคน ตัดไอ้ข้างหน้าทิ้งดีกว่าครับ ส่วนถ้าพิมพ์ผิด ก็คงเป็น ไอ้เดนนี่ สินะครับ - เลยลงมาจัดการคนเดียวนี่นะคะ – เลยลงมาจัดการคนเดียวเนี่ยนะคะ บทที่3 คำผิด ตะลุมบอน – ตะลุมบอล , เกดิ – เกิด , เบื้อต้น – เบื้องต้น , ชั้น – ฉัน , ทรบ – ทราบ , มั๊ย – มั้ย/ไหม , ซิ – สิ , โณงเรียน – โรงเรียน , สารบบ – สารระบบ - ผมจึงเดินเข้าไปหาเธอพร้อมกับน้ำอัดลมอีกกระป๋องเดินเข้าไปหาเธอ – ตัดเดินเข้าไปหาเธอออกประโยคหนึ่งครับ มันซ้ำกัน บทที่4 คำผิด มั่งคะ – บ้างคะ , ชั้น – ฉัน , คอนเสริร์ท – คอนเสิร์ต , - ชั้นคิดว่าเราพอจะรู้แล้วล่ะว่าเราควรจะ – ฉันคิดว่าฉัน(น่าจะฉันมากกว่าเรานะครับ)พอจะรู้แล้วล่ะว่าเราควรจะทำอะไร(หรือทำยังไง) - HQ – ตรงนี้ควรจะมีบอกไว้ให้ผู้อ่านรู้ด้วยครับว่ามันคือศูนย์บัญชาการใหญ่หรือHeadquarterนะครับ บทที่5 คำผิด ที่ – นี่(ตรงคลุมโปงร้องไห้ครับ) , วิ้ง – วิ่ง , งี๊ – งี้ , เมือถือ – มือถือ , พรรค – พรรค์ , ละอึกสะอื้น – สะอึกสะอื้น , ชั้น – ฉัน - และแน่นอนเขารู้แค่ว่าเราเป็นตำรวจแค่นั้น – ตัดแค่ออกหนึ่งตัวครับผม ตรงนี้คุณอาจจะต้องการสื่อว่าแค่ผอ.ที่รู้ว่าพวกเขาเป็นตำรวจ แก้เป็น “และแน่นอนมีแค่เขา(เท่านั้น(อันนี้เลือกได้ครับจะใส่ไม่ใส่))ที่รู้ว่าเราเป็นตำรวจ” จะดีกว่านะครับ - ส่วนใหญ่ไม่เรื่องคนนู้นแย่งคนนี้ ก็เป็นเรื่องเหนือธรรมชาติซะส่วนใหญ่ – ตรงนี้เป็น “ส่วนใหญ่ไม่เรื่องคนนู้นแย่งคนนี้ ก็เป็นเรื่องเหนือธรรมชาติล่ะนะ” จะดีกว่านะครับ เพราะมันซ้ำซ้อนครับ บทที่6 คำผิด ชั้น – ฉัน , สังเกตุ – สังเกต , เมื่อกี๊ – เมื่อสักครู่ , ชายฉกรรณ์ – ชายฉกรรจ์ , อย่าหนึ่ง – อย่างหนึ่ง , เจ – เจอ - ด้วยความที่หน้าเด็ก เอวาเลยเข้ากับเพื่อนในห้องได้มายากเย็นนัก – ไม่ยากเย็นรึเปล่าครับ? - โดนตำรวจคาดโทษเข้าให้เลยเว้นวรรคไปนาน – ตรงนี้ใช้เป็นเว้นช่วงจะฟังดูธรรมชาติกว่านะครับ บทที่7 คำผิด มั๊ย – มั้ย/ไหม , เพื่อร่วมห้อง – เพื่อนร่วมห้อง , กระเป๋าในนึง – กระเป๋าใบหนึ่ง , หนุ – หนู , อ้ำๆอึ้งๆ – อ้ำๆอึ่งๆ , กรทั่ง – กระทั่ง , ไม่ค่ย – ไม่ค่อย - พวกเขา 2 ถือปืนมาทุกคน พวกเขามาพร้อมกับกระเป๋าอีกใบ แล้วพวกเขา.... – ตรงนี้คงหมายถึงพวกเขาที่มากับแม่มดสินะครับ ตรงนี้บรรยายเป็น “ชายกลุ่มที่มาทีหลังถือปืนกันทุกคนและพวกเขาก็มีกระเป๋ามาด้วยอีกหนึ่งใบ” แล้วก็ตัดคำว่า แล้ว ในประโยคถัดไปออก จะสวยกว่านะครับ - ข้างในนั้น หนุเห็นมันอยู่ในนั้น – “ข้างในนั้น... หนูเห็นมันอยู่ในนั้น” เว้นช่วงให้ดูมีจังหวะลากเสียงอะไรแบบนี้ดีกว่าครับ บทที่8 คำผิด เท่ห์ๆ – เท่ๆ , กลัง – กำลัง , โทมัส – โธมัส (อันนี้ผมไม่รู้ว่าคุณจะเขียนอันไหนนะครับ ลองเช็คดู มันมีเขียนสลับอยู่) , ครึกครื้น – คึกครื้น , แสกน – สแกน , เมิตร – เมตร , เรีย – เรียก , มั๊ย – มั้ย , ขระ – ขณะ , มั่ง – มุ่ง , พิเรณ – พิเรนทร์ , ดื่ม(ตรงนี้มันมีสระอาตรงกลางแต่ผมพิมพ์สระสองตัวซ้อนในเวิร์ดไม่ได้) , ชั้น – ฉัน - มีเหตุผลที่อยู่ร้อยแปดพันเก้าที่... – มีเหตุผลอยู่ร้อยแปดพันเก้าที่... จะดีกว่านะครับ บทที่9 คำผิด เคาเตอร์ – เคาท์เตอร์ , ประทับ่า – ประทับบ่า , อยู่ไม่สุก – อยู่ไม่สุข , สภา – สภาพ , อย่าน้อย – อย่างน้อย , อนุญาติ – อนุญาต , ลอง – ลง 4. ตัวละคร 17/20 : เรื่องตัวละครนั้นขอวิจารณ์แยกเป็นรายๆไป แต่สามารถโฟกัสตัวละครได้ดีครับ ไม่วอกแวก ทำให้ผู้อ่านจดจำตัวละครได้ - สตีเฟ่น – เป็นพระเอกที่ค่อนไปทางเอื่อย แต่ก็มีอารมณ์ของวัยรุ่นทั่วไปที่ห่ามๆ แอบขี้รำคาญอีกเล็กน้อย มีความสุขุมที่จะมีโผล่มาเป็นพักๆ แถมท้ายด้วยไหวพริบและความชาญฉลาดอย่างที่นักสืบควรจะมี แต่ผมมีความรู้สึกว่าอารมณ์ค่อนข้างแปรปรวนถ้าเทียบกับนักสืบทั่วไป เหมือนเดี๋ยวก็พูดจาดีๆเดี๋ยวก็พูดจาวัยรุ่น ตรงนี้อาจจะเป็นอารมณ์ของผู้แต่งรึเปล่าผมไม่อาจทราบนะครับ แต่ก็ดูๆนิดนึงนะครับ ^ ^ - เอวา – นางเอก(?)ที่นอกจากตัวเล็กแล้ว นิสัยยังแปรผันตามขนาดตัวด้วยสินะครับ แรกๆก็เคร่งๆเอาการเอางานดีครับ แต่พอหลังๆกลับเด็กลงเรื่อยๆ 555 ผมว่ามันดูขัดๆกัน คือดูจากนิสัยช่วงแรกคือเป็นคนจริงจังกับงาน ไม่น่าจะปล่อยให้เรื่องโดนหาว่าเป็นเด็ก(ที่น่าจะโดนบ่อยและชินได้แล้ว ถึงจะมีบ่นๆบ้างอะไรบ้าง)มาปะปนกับงานครับ อันนี้ก็ความเห็นส่วนตัวครับ - โจแอน – คนนี้ยังพูดอะไรไม่ได้มาก เพราะบทที่ไม่สำคัญเท่าไหร่นัก แต่ก็พอจะจับใจความได้ว่า เป็นคนชอบแกล้ง ชอบหยอกคนอื่นพอตัวทีเดียว ขี้เล่นด้วย ก็เป็นตัวละครที่รู้สึกว่าน่ารักดีครับ 555 - โธมัส&เอริค – มาเป็นแพ็คคู่ เพราะสองคนนี้เหมือนคู่หูเฮฮาของเรื่องเลยล่ะครับ เป็นตัวสร้างเสียงหัวเราะที่ควรจะมีในเรื่องแบบนี้ ก็สร้างสีสันได้ดีทีเดียวครับ แต่มีนิสัยที่คล้ายคลึงกันทำให้ยากจะแยกออกไปหน่อย 5. ความสวยงาม 6/10 : ตรงนี้ผมแนะนำให้ลองใส่ธีมดูนะครับ จะทำให้ดูน่าอ่านมากขึ้นครับ แล้วก็ตัวอักษรควรเปลี่ยนฟอนท์ให้อ่านง่ายอย่างอังสนาหรือคอร์เดีย(ตรงนี้ทำได้โดยการพิมพ์ในเวิร์ดแล้วค่อยก๊อปลงมาใส่นะครับ) แล้วก็ขนาดควรจะใหญ่ขึ้นหน่อยนะครับ คนสายไม่ค่อยดีอย่างผมจะอ่านลำบากมาก ตัวเล็กเกินไปหน่อย แหะๆ ข้อเสนออื่นๆ – Ps.เรื่องการใส่แบนเนอร์นั้น ถ้าเป็นแบนเนอร์จากนิยายเรื่องอื่นที่เขาใส่ลิงก์ไว้แล้ว สามารถลากคลุมแล้วก็อปวางได้เลยครับ ส่วนถ้าเป็นของตัวเอง ใส่รูปแบนเนอร์ลงมาก่อนครับ แล้วลากคลุมดำ กดตรงปุ่มแทรกลิงก์(ที่เป็นลูกโลก) แล้วลิงก์นิยายลงไปครับ รวมคะแนน 81/100 ผมเป็นนักวิจารณ์ฝึกหัด อาจจะมีผิดพลาดประการใดก็ขออภัยด้วยนะครับ ^ ^ ผมเป็นคนเกณฑ์สูงครับ สารภาพตามตรงเลย แล้วก็ค่อนข้างจู้จี้จุกจิก เรื่องมากอีกหน่อย แหะๆ อาจจะยาวไปบ้าง แต่ทุกอย่างผมตั้งใจวิจารณ์ทุกรายละเอียดเท่าที่ผมสามารถทำได้ครับ ถ้ามีส่วนไหนก็ผมอ่านแล้วเข้าใจผิดไปก็ต้องขออภัยด้วยเช่นกันครับ ขอบคุณที่ใช้บริการร้านเราครับ อ่านน้อยลง
Killer in the Dark Shadow | 24 พ.ย. 57
-
3
-
0
คำนิยมล่าสุด
เขียนคำนิยม"Critic family รับวิจารณ์นิยาย"
(แจ้งลบ)1. ชื่อเรื่อง 9/10 : ชื่อเรื่องสื่อถึงเนื้อเรื่องอย่างตรงตัวครับ เรียบๆแต่ก็ชวนกระตุ้น ให้คลิกเข้ามาลอง อ่านดูแต่ทางที่ดีมีชื่อไทยไว้ด้วยก็ดีนะครับ กันคนอ่านงง 2. โครงเรื่อง 25/30 : โครงเรื่องโดยรวมถือว่าดีครับ การดำเนินเรื่องเองก็ไม่เร็วหรือช้าเกินไป แถมเรื่องยังมีการลำดับไปเรื่อยๆไม่ให้ผู้อ่านงง ตรงนี้ผมให้สองนิ้วเลยครับ(เพราะผมยังมีปัญหากับพว ... อ่านเพิ่มเติม
1. ชื่อเรื่อง 9/10 : ชื่อเรื่องสื่อถึงเนื้อเรื่องอย่างตรงตัวครับ เรียบๆแต่ก็ชวนกระตุ้น ให้คลิกเข้ามาลอง อ่านดูแต่ทางที่ดีมีชื่อไทยไว้ด้วยก็ดีนะครับ กันคนอ่านงง 2. โครงเรื่อง 25/30 : โครงเรื่องโดยรวมถือว่าดีครับ การดำเนินเรื่องเองก็ไม่เร็วหรือช้าเกินไป แถมเรื่องยังมีการลำดับไปเรื่อยๆไม่ให้ผู้อ่านงง ตรงนี้ผมให้สองนิ้วเลยครับ(เพราะผมยังมีปัญหากับพวกนี้อยู่ 555) เนื้อเรื่องเองก็น่าสนใจในระดับหนึ่งสำหรับนิยายแนวสืบสวนแอคชั่น แต่แรงดึงดูดก็ยังไม่มากเพราะยังมีความน่าเบื่ออยู่บ้างในบางช่วงครับ อาจจะด้วยนิสัยของตัวเอกที่เป็นคนบรรยายเรื่องค่อนไปทางเอื่อยเฉื่อย ทำให้ความกระตือรือร้นของเรื่องมันหายไปด้วยล่ะครับ แต่ปมของเรื่อง และเหตุผลของเนื้อเรื่องนั้นถือว่าใช้ได้เลยครับ ในตอนแรกทิ้งปมไว้แล้วค่อยๆคลี่ออกให้กระจ่างทีละขั้นๆ สำหรับเรื่องแนวสืบสวนถือว่าผ่านครับ ส่วนฉากบู๊นั้น ผมให้คะแนนเต็ม อ่านแล้วเห็นภาพเป็นฉากๆเลยทีเดียว(อาจจะเพราะคุณรีวิวเกมแคสเกมอะไรด้วยล่ะครับ(อันนี้เห็นจากหน้าไอดีครับ) ทำให้มีประสบการณ์ฉากพวกนี้และเห็นภาพมาบรรยายได้จากในเกม) 3. การบรรยายและการใช้ภาษา 24/30 : การบรรยายจัดว่าอยู่ในเกณฑ์โอเคครับ(ผมชอบฉากสู้นะครับ มันส์ดี 555) สามารถเดินเรื่องได้ไหลลื่นดี การใช้คำก็หลากหลาย ไม่ค่อยซ้ำไปซ้ำมาสักเท่าไร แต่ภาษายังมีคำผิดบ้างประปรายครับ แต่ถือว่ารอบคอบพอตัวเลยครับ ชื่นชมๆ แต่สำหรับนิยายแนวนี้ยังสามารถแต่งให้ภาษาสละสลวยได้มากกว่านี้อีกครับ และจะทำให้เรื่องมีเสน่ห์ น่าอ่านมากยิ่งขึ้นนะครับ แล้วก็ในการใช้การบรรยายแบบสรรพนามบุรุษที่1 เวลาเป็นความคิดของตัวละครควรจะเคาะบรรทัดลงมามากกว่าที่จะใส่ไประหว่างการเล่าเรื่องของตัวละครครับ เช่นในตอนแรก ที่พูดถึงกาแฟแก้วเดิมๆแล้ว เอ๊ะ ขึ้นมา ตรงนี้เคาะประโยคของ เอ๊ะ ลงมาแล้วค่อยเป็นเล่าเรื่องต่อท้ายจะดีกว่าครับ แล้วก็อีกสองเรื่อง เรื่องแรกคือการใช้ภาษาอังกฤษครับ ตรงนี้เขียนทับศัพท์ไปแล้ววงเล็บศัพท์อังกฤษไว้ด้านหลัง(ถ้าจำเป็น)น่าจะดีกว่าครับ เช่น Death wish – เดธวิช(Death Wish) หรือตรงปืนGlock - ปืนกล๊อก เป็นต้นครับ เรื่องที่สองนั้นคือภาษาครับ ระมัดระวังเรื่องการใช้คำไม่สุภาพด้วยครับ ไม่ใช่ว่าใช้ไม่ได้นะครับ ผมแค่ให้ระวังเผื่อมันไม่เหมาะกับสถานการณ์และบุคลิกตัวละครเท่านั้นครับ (ขอแจงรายตอนเพียงภาคแรกเท่านั้นนะครับ) บทที่1 คำผิด หนังสือพิมพิ์ – หนังสือพิมพ์ , มั๊ย –มั้ย/ไหม , ช่างผม – ช่างทำผม , พรรคนี้ – พรรค์นี้ , พรรคนั้น – พรรค์นั้น , ชั้น – ฉัน ตรงที่ตัวเอกของเราเรียกผู้หมวดซัลลีแวน เช่น ยัยเปี๊ยกนี่ ในบางครั้งสามารถตัด “นี่”ด้านหลังออกได้ครับ อ่านไปอ่านมาแล้วมันรู้สึกขัดๆยังไงไม่รู้ครับ เพราะมีบ่อยมาก - ผมเปิดตู้หาที่โกนหนวด...บนใบหน้าของตัวเองสักหน่อย – ตรงประโยคนี้ตัด สักหน่อย ด้านหลังออกจะทำให้การบรรยายเป็นธรรมชาติมากกว่าครับ - รู้เรื่องอะไรมั่งมั๊ยคะ – เป็น “รู้เรื่องอะไรบ้างมั้ยคะ” จะดีกว่าครับ บทที่2 คำผิด มั๊ย – มั้ย/ไหม , ขจอง – ของ , เบ่อเร่อ – เบอเริ่ม , หว่า – กว่า , ยังๆ – ยังไงๆ , ไอ้ย๋า – ไอ้หย๋า , เตะเสียหน้าแง – เตะเสยหน้า(ตรงแงนี่ผมจนปัญหาครับ) - ถ้าผมลงไปพระเอกหนังบู๊คนเดียว – ถ้าผมลงไปเป็นพระเอกหนังบู๊คนเดียว - หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาคนที่น่าจะช่วยเรื่องนี้ได้ – หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเพื่อโทรหาคนที่น่าจะช่วยเรื่องนี้ได้ - เดี๋ยวสิวะไอ้แดนนี่ เดี๋ยวกูเอง – ถ้าแดนนี่เป็นชื่อคน ตัดไอ้ข้างหน้าทิ้งดีกว่าครับ ส่วนถ้าพิมพ์ผิด ก็คงเป็น ไอ้เดนนี่ สินะครับ - เลยลงมาจัดการคนเดียวนี่นะคะ – เลยลงมาจัดการคนเดียวเนี่ยนะคะ บทที่3 คำผิด ตะลุมบอน – ตะลุมบอล , เกดิ – เกิด , เบื้อต้น – เบื้องต้น , ชั้น – ฉัน , ทรบ – ทราบ , มั๊ย – มั้ย/ไหม , ซิ – สิ , โณงเรียน – โรงเรียน , สารบบ – สารระบบ - ผมจึงเดินเข้าไปหาเธอพร้อมกับน้ำอัดลมอีกกระป๋องเดินเข้าไปหาเธอ – ตัดเดินเข้าไปหาเธอออกประโยคหนึ่งครับ มันซ้ำกัน บทที่4 คำผิด มั่งคะ – บ้างคะ , ชั้น – ฉัน , คอนเสริร์ท – คอนเสิร์ต , - ชั้นคิดว่าเราพอจะรู้แล้วล่ะว่าเราควรจะ – ฉันคิดว่าฉัน(น่าจะฉันมากกว่าเรานะครับ)พอจะรู้แล้วล่ะว่าเราควรจะทำอะไร(หรือทำยังไง) - HQ – ตรงนี้ควรจะมีบอกไว้ให้ผู้อ่านรู้ด้วยครับว่ามันคือศูนย์บัญชาการใหญ่หรือHeadquarterนะครับ บทที่5 คำผิด ที่ – นี่(ตรงคลุมโปงร้องไห้ครับ) , วิ้ง – วิ่ง , งี๊ – งี้ , เมือถือ – มือถือ , พรรค – พรรค์ , ละอึกสะอื้น – สะอึกสะอื้น , ชั้น – ฉัน - และแน่นอนเขารู้แค่ว่าเราเป็นตำรวจแค่นั้น – ตัดแค่ออกหนึ่งตัวครับผม ตรงนี้คุณอาจจะต้องการสื่อว่าแค่ผอ.ที่รู้ว่าพวกเขาเป็นตำรวจ แก้เป็น “และแน่นอนมีแค่เขา(เท่านั้น(อันนี้เลือกได้ครับจะใส่ไม่ใส่))ที่รู้ว่าเราเป็นตำรวจ” จะดีกว่านะครับ - ส่วนใหญ่ไม่เรื่องคนนู้นแย่งคนนี้ ก็เป็นเรื่องเหนือธรรมชาติซะส่วนใหญ่ – ตรงนี้เป็น “ส่วนใหญ่ไม่เรื่องคนนู้นแย่งคนนี้ ก็เป็นเรื่องเหนือธรรมชาติล่ะนะ” จะดีกว่านะครับ เพราะมันซ้ำซ้อนครับ บทที่6 คำผิด ชั้น – ฉัน , สังเกตุ – สังเกต , เมื่อกี๊ – เมื่อสักครู่ , ชายฉกรรณ์ – ชายฉกรรจ์ , อย่าหนึ่ง – อย่างหนึ่ง , เจ – เจอ - ด้วยความที่หน้าเด็ก เอวาเลยเข้ากับเพื่อนในห้องได้มายากเย็นนัก – ไม่ยากเย็นรึเปล่าครับ? - โดนตำรวจคาดโทษเข้าให้เลยเว้นวรรคไปนาน – ตรงนี้ใช้เป็นเว้นช่วงจะฟังดูธรรมชาติกว่านะครับ บทที่7 คำผิด มั๊ย – มั้ย/ไหม , เพื่อร่วมห้อง – เพื่อนร่วมห้อง , กระเป๋าในนึง – กระเป๋าใบหนึ่ง , หนุ – หนู , อ้ำๆอึ้งๆ – อ้ำๆอึ่งๆ , กรทั่ง – กระทั่ง , ไม่ค่ย – ไม่ค่อย - พวกเขา 2 ถือปืนมาทุกคน พวกเขามาพร้อมกับกระเป๋าอีกใบ แล้วพวกเขา.... – ตรงนี้คงหมายถึงพวกเขาที่มากับแม่มดสินะครับ ตรงนี้บรรยายเป็น “ชายกลุ่มที่มาทีหลังถือปืนกันทุกคนและพวกเขาก็มีกระเป๋ามาด้วยอีกหนึ่งใบ” แล้วก็ตัดคำว่า แล้ว ในประโยคถัดไปออก จะสวยกว่านะครับ - ข้างในนั้น หนุเห็นมันอยู่ในนั้น – “ข้างในนั้น... หนูเห็นมันอยู่ในนั้น” เว้นช่วงให้ดูมีจังหวะลากเสียงอะไรแบบนี้ดีกว่าครับ บทที่8 คำผิด เท่ห์ๆ – เท่ๆ , กลัง – กำลัง , โทมัส – โธมัส (อันนี้ผมไม่รู้ว่าคุณจะเขียนอันไหนนะครับ ลองเช็คดู มันมีเขียนสลับอยู่) , ครึกครื้น – คึกครื้น , แสกน – สแกน , เมิตร – เมตร , เรีย – เรียก , มั๊ย – มั้ย , ขระ – ขณะ , มั่ง – มุ่ง , พิเรณ – พิเรนทร์ , ดื่ม(ตรงนี้มันมีสระอาตรงกลางแต่ผมพิมพ์สระสองตัวซ้อนในเวิร์ดไม่ได้) , ชั้น – ฉัน - มีเหตุผลที่อยู่ร้อยแปดพันเก้าที่... – มีเหตุผลอยู่ร้อยแปดพันเก้าที่... จะดีกว่านะครับ บทที่9 คำผิด เคาเตอร์ – เคาท์เตอร์ , ประทับ่า – ประทับบ่า , อยู่ไม่สุก – อยู่ไม่สุข , สภา – สภาพ , อย่าน้อย – อย่างน้อย , อนุญาติ – อนุญาต , ลอง – ลง 4. ตัวละคร 17/20 : เรื่องตัวละครนั้นขอวิจารณ์แยกเป็นรายๆไป แต่สามารถโฟกัสตัวละครได้ดีครับ ไม่วอกแวก ทำให้ผู้อ่านจดจำตัวละครได้ - สตีเฟ่น – เป็นพระเอกที่ค่อนไปทางเอื่อย แต่ก็มีอารมณ์ของวัยรุ่นทั่วไปที่ห่ามๆ แอบขี้รำคาญอีกเล็กน้อย มีความสุขุมที่จะมีโผล่มาเป็นพักๆ แถมท้ายด้วยไหวพริบและความชาญฉลาดอย่างที่นักสืบควรจะมี แต่ผมมีความรู้สึกว่าอารมณ์ค่อนข้างแปรปรวนถ้าเทียบกับนักสืบทั่วไป เหมือนเดี๋ยวก็พูดจาดีๆเดี๋ยวก็พูดจาวัยรุ่น ตรงนี้อาจจะเป็นอารมณ์ของผู้แต่งรึเปล่าผมไม่อาจทราบนะครับ แต่ก็ดูๆนิดนึงนะครับ ^ ^ - เอวา – นางเอก(?)ที่นอกจากตัวเล็กแล้ว นิสัยยังแปรผันตามขนาดตัวด้วยสินะครับ แรกๆก็เคร่งๆเอาการเอางานดีครับ แต่พอหลังๆกลับเด็กลงเรื่อยๆ 555 ผมว่ามันดูขัดๆกัน คือดูจากนิสัยช่วงแรกคือเป็นคนจริงจังกับงาน ไม่น่าจะปล่อยให้เรื่องโดนหาว่าเป็นเด็ก(ที่น่าจะโดนบ่อยและชินได้แล้ว ถึงจะมีบ่นๆบ้างอะไรบ้าง)มาปะปนกับงานครับ อันนี้ก็ความเห็นส่วนตัวครับ - โจแอน – คนนี้ยังพูดอะไรไม่ได้มาก เพราะบทที่ไม่สำคัญเท่าไหร่นัก แต่ก็พอจะจับใจความได้ว่า เป็นคนชอบแกล้ง ชอบหยอกคนอื่นพอตัวทีเดียว ขี้เล่นด้วย ก็เป็นตัวละครที่รู้สึกว่าน่ารักดีครับ 555 - โธมัส&เอริค – มาเป็นแพ็คคู่ เพราะสองคนนี้เหมือนคู่หูเฮฮาของเรื่องเลยล่ะครับ เป็นตัวสร้างเสียงหัวเราะที่ควรจะมีในเรื่องแบบนี้ ก็สร้างสีสันได้ดีทีเดียวครับ แต่มีนิสัยที่คล้ายคลึงกันทำให้ยากจะแยกออกไปหน่อย 5. ความสวยงาม 6/10 : ตรงนี้ผมแนะนำให้ลองใส่ธีมดูนะครับ จะทำให้ดูน่าอ่านมากขึ้นครับ แล้วก็ตัวอักษรควรเปลี่ยนฟอนท์ให้อ่านง่ายอย่างอังสนาหรือคอร์เดีย(ตรงนี้ทำได้โดยการพิมพ์ในเวิร์ดแล้วค่อยก๊อปลงมาใส่นะครับ) แล้วก็ขนาดควรจะใหญ่ขึ้นหน่อยนะครับ คนสายไม่ค่อยดีอย่างผมจะอ่านลำบากมาก ตัวเล็กเกินไปหน่อย แหะๆ ข้อเสนออื่นๆ – Ps.เรื่องการใส่แบนเนอร์นั้น ถ้าเป็นแบนเนอร์จากนิยายเรื่องอื่นที่เขาใส่ลิงก์ไว้แล้ว สามารถลากคลุมแล้วก็อปวางได้เลยครับ ส่วนถ้าเป็นของตัวเอง ใส่รูปแบนเนอร์ลงมาก่อนครับ แล้วลากคลุมดำ กดตรงปุ่มแทรกลิงก์(ที่เป็นลูกโลก) แล้วลิงก์นิยายลงไปครับ รวมคะแนน 81/100 ผมเป็นนักวิจารณ์ฝึกหัด อาจจะมีผิดพลาดประการใดก็ขออภัยด้วยนะครับ ^ ^ ผมเป็นคนเกณฑ์สูงครับ สารภาพตามตรงเลย แล้วก็ค่อนข้างจู้จี้จุกจิก เรื่องมากอีกหน่อย แหะๆ อาจจะยาวไปบ้าง แต่ทุกอย่างผมตั้งใจวิจารณ์ทุกรายละเอียดเท่าที่ผมสามารถทำได้ครับ ถ้ามีส่วนไหนก็ผมอ่านแล้วเข้าใจผิดไปก็ต้องขออภัยด้วยเช่นกันครับ ขอบคุณที่ใช้บริการร้านเราครับ อ่านน้อยลง
Killer in the Dark Shadow | 24 พ.ย. 57
-
3
-
0