ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ความลับของป่าต้องห้าม : The forbidden forest
-สอเปียส-
เปิเรียนวันแร อย่าแรที่ผมิถึวระเป็นวิาที่เรียน แ่ทุรั้สิ่ที่ผมิถึเวลาื่นึ้นมาในฮอวอร์ือ เทรี่ะเป็นยัไบ้านะ ือผมไม่ไ้อยาเป็นนโอ๋น้อมาเินไปหรอนะ แ่ั้แ่เิมาเธอ็ูอ่อนไหว อาเป็นเพราะเธอรู้วามิอทุนไปหม นั่นน่าะน่าปวหัวอยู่นะที่รู้วามิที่บาทีมัน็เป็นแ่วามิรสมออนอื่นๆ แถมพ่อับแม่็อยาให้เธอปิบัเรื่อวามสามารถอเธอไว้ให้เป็นวามลับ เ็ผู้หินนึ้อปิบัวามสามารถอัวเอมัน็น่าเศร้าอยู่นะ ะีหน่อย็รที่พ่อแม่ะใ้าถาปิบัวามิอพวเาไว้ ทำให้เทรี่รู้วามิอผมแ่นเียวเวลาอยู่้วยันที่บ้าน
"เฮ้ สอปี้ นายเหม่ออะไรแ่เ้า" อัลบัสที่เินอยู่้าผมทั "นายูเหม่อเยอะว่าทุปี ั้แ่เมื่อวานอนเย็นแล้ว"
"ไม่มีอะไร" สอเปียสอบ อัลบัสทำหน้าไม่เื่อ
"นี่ันนึถึแผนหนีเที่ยวอเราสำหรับืนนี้อยู่" อัลบัสพู "ันเอหนัสือเี่ยวับสัว์วิเศษในป่า้อห้าม"
ผมหยิบหนัสือ The Secret of the forbidden forest ามืออัลบัส "นายไปเอมาาไหน?"
"าร้านหนัสือออบสรูรัสบุ้ในรอไแออน" อัลบัสอบ
"เฮ้!" โรสระโมาา้านหลั้วยรอยยิ้มเบิบาน "พวนายวาแผนอะไรัน ถึไม่บอัน้วย?"
"เราะหนีเที่ยวันืนนี้" อัลบัสอบ
"แ๋ว ันอยาออไปทำอะไรสนุๆ" โรสพู "เรา้อหาอะไรผ่อนลายบ้า หลัาเรียนหนัมาทั้วัน"
"เธอไม่อบเรียนนี่" ผมยิ้มน้อยๆให้วามไม่อบเรียนหนัสืออเธอ อะไระเลียารเรียนนานั้น
"ใ่! ันไม่อบเรียน โยเพาะวิาอ-" โรสบ่นออมา แ่ลับมีเสียั
"รีบเินเ้า ใรถึห้อหลัันะถูทำโทษนะ เร็วๆเลย" ร่าสูอศาสราารย์ให่สาวเท้าอย่าลวๆเ้าไปในห้อเรียนวิาแปลร่า
"เฮ้อ พูถึ็มาเลย ายยาะมั" โรสแหว "เป็นศาสราารย์ให่แล้วยัะมาสอนอี เมื่อวานนี้็หายไปไหน็ไม่รู้"
"ันอบเาออ" ผมเอ่ยเสียเรียบ "เาออะแนว"
"็นายเป็นศิษย์รัอศาสราารย์แทบทุน" อัลบัสแหว "เ็ายผมบลอน์ับหนัสืออโอเา"
ผมลอาให้ำแวออัลบัส มีผู้ให่หลายนบอว่าผมลอาไ้เหมือนแม่มา
"เออ ไม่เห็นะแนวเลย เห่ยมาว่า" โรสเินามเ้าไปในห้อเรียนพลาบ่นไม่หยุ
"เธอแ้นเรื่อที่เาเสให้เธอเป็นิอไม่หาย" อัลบัสพูอย่าลั้นำพลาเินเ้าห้อไปพร้อมผม
สอเปียสนั่ล้าๆโรส ส่วนอัลบัสนั่อี้าแ่ห่าออไปเพราะมีทาเินั่น ้าอัลบัสือู และแน่นอนว่าวามเป็นเรเวนลอทำให้เธอั้ใเรียนสุๆ
"นี่แผนืนนี้ว่าไอ่ะ?" โรสเริ่มถาม ะำลัเรียน
"ไม่รู้สิ ัน้ออ่านมันเสีย่อน" ผมอบพลาลูบไปามปสีน้ำาลเ้มอหนัสือ'วามลับแห่ป่า้อห้าม' ศาสราารย์ล็อฮาร์เริ่มเหล่มาทาเา
"เฮ้อ เราำเป็น้ออ่านมัน่อน้วยหรอ?" โรสถามอย่าเบื่อหน่าย
"หยุพู่อนที่ันะเสพวเธอให้มีอยปาเหมือนน" เสียอศาสราารย์ให่เอ่ยระหว่าสอนเรื่อารลายร่าเป็นหนอนสีฟ้า
[หอพัเสริธีริน....]
หลัาที่ทุนเ้านอนแล้ว ปิบัิารึเริ่มึ้น ผมับอัลบัสย่อออมาาหอพัโยไม่ทำให้รูปภาพื่น
โรส็ย่อออมาาหอหิริฟฟินอร์พร้อมไฟาไม้ายสิทธิ์ในมือ ทั้สามย่อมาเรื่อยๆนถึทาเินให่ที่มีแสไฟส่อสว่า โรสึเ็บไม้ายสิทธิ์ล
/ึ ึ ึ/
เสียบานำลัเินมา ทั้สามรีบยััวเอเ้าไปอยู่หลัเสา วามับแน่นทำให้ิไ้ว่าทำไมพวเาไม่แยเสาันหลบ
ร่าสูอายนหนึ่พร้อมะเียปราึ้น แววาูน่าลัว ฟันเหลือ มูโ ผมั้เหมือนมีเาอยู่บนหัว
"ใรน่ะ?" โรสระิบ
"ภารโรนใหม่ เห็นเาว่าันนะ" ผมอบามที่รู้มาาฮอร์น "เาเป็นสวิบ"
"ริสิ ฟิลภารโรนเ่าแ่เินไปแล้ว" อัลบัสเอ่ย "แ่นใหม่็ูล้ายับเานะ เป็นลัษะภารโรที่นี่หรอ ที่้อูน่านลุและเป็นสวิบ"
"แล้วทำไม? อนานายอยาเป็นภารโรรึไ?" ผมพูล้อ "หมหวัแล้วนะ"
"นายรู้ไ้ไ?" อัลบัสพู "เออแล้วลันเป็นเลืออะไร? นายเป็นเลือผสม(Half-blood) โรสเลือบริสุทธิ์" อัลบัสเริ่มสสัย
"นายเป็นเลือผสม!!(Half-blood)" โรสพูน้ำเสียูเหมือนรำานิๆ
"ไม่ๆๆๆ ันมีเลือมัเิ้ลอยู่แ่1ใน4 เพราะะนั้นันะเป็นลูเสี้ยว"
"นั่นใรน่ะ?!" ภารโรหันมาวาถามมาทาพวเา พร้อมเินรมาทาเสาที่ทั้สามหลบอยู่..... "ไม่เห็นมีใร แล้วเมื่อี้เสียอะไร เฮ้อ"
ทั้สามแ็เร็อยู่ใ้ผ้าลุมล่อหน
"ทำไมนายไม่บอว่านายมีผ้านี่แ่แร?!" โรสแหว "นายนี่มัน-"
"โทษที ันลืมไป" อัลบัสพูพร้อมยิ้มแหยๆ "เพิ่แอบิมาเมื่ออนบ่ายนี้เอ ถ้าพี่รู้้อเอาันายแน่เลย"
ทั้สามเินลไปยัป่า้อห้ามที่มืและวัเว
"โอเ แล้วเราะเอสัว์วิเศษไ้ยัไ?" อัลบัสเอ่ย
"้อล่อพวมัน" ผมเอ่ยพร้อมออาผ้าลุมล่อหนเพื่อเรียมอที่เาพมา้วย
"บ็อโแล? นายแน่ใเหรอว่านี่ือเหยื่อล่อ?" อัลบัสมวิ้วเป็นปม
"นั่นมันลามาเลย" โรสยิ้มหวานอย่าวยเิลให้เาผ่านผ้าลุมล่อหน
อัลบัสลอาให้ท่าทาหลใหลอโรสที่มีให้ผม ผมอิไม่ไ้ว่าเาิารลอามาาผม
/แร๊/
เฮือ! โรสและอัลบัสสะุ้โหยับเสียหลัพุ่มไม้
"ู่ววววววววว" ผมส่สัานให้ทุนเียบ โยารเอานิ้วึ้นมาแะปา
ไม่นานสัว์ที่ว่านั่น็ออมา เาอเ่นออมาาหน้าผา ลำัวสีาวเหมือนม้า
"นั่นมันยูนิอร์นหนิ!!" โรสเอ่ยรอยยิ้มสใสปราบนใบหน้าอีรั้
มันทำท่าทาเหมือนะหนีไป ผมเลยพยายามเินเ้าไปใล้ ในมือถือแท่ลูวา ยูนิอร์น่อยๆเินเ้ามาใล้ผม
"นี่เ็นนั้น! หยุเี๋ยวนี้นะ!!" ทั้สามสะุ้โหยหันไปมอ้าหลัเห็นภารโรน่าาน่าเลียน่าลัว ยูนิอร์นวิ่หนีหายไป
โรสะร้อใแ่อัลบัส่วยปิปาไว้ เายัไม่เห็นอัลบัสับโรสผมพูแบบไม่ออเสียว่า 'พวนายลับไป่อนเี๋ยวันามไป' แล้วผม็ออวิ่ไปอีทาเพื่อล่อภารโร ทำให้อัลบัสับโรสใ้ผ้าลุมล่อหนออวิ่ลับไปยัปราสาท่อนไ้ ทุนวรื่นมให้ับวามเสียสละอผมนะ
"หยุ!!!เ้าเ็แสบ ิว่าะหนีันพ้นั้นเรอะ?!" ผมหยุวิ่แทบไม่ทันนล้มไป เพราะภารโรโผล่มาอยู่รหน้าผม "เธอะ้อถูลโทษ
"ุทำแบบนั้นไ้ยัไ ุใ้เวทมนร์ไม่ไ้ไม่ใ่หรอ?" ผมถามออมาามที่สสัย เามาโผล่มาอยู่รหน้าผมไ้ไถ้าไม่ใ้เวทมนร์
ถูภารโรนใหม่ลาัวไปามทาเพื่อออาป่า
"ถ้าเธอมีเหุผลีๆเธออาะรอ็ไ้"
"ผมมาเยี่ยมุปู่" ผมโห แ่ริๆมัน็มีเรื่อริอยู่บ้านะ "ปู่อผมายที่นี่ เาายเพราะปป้อพ่อับย่าอผม โร้ายที่เาไม่รอ"
"หึ อย่าน้อยเา็ยัโีว่าเธอ เพราะอย่าน้อยเา็มีป้ายหลุมศพ!!" ภารโรับผมโยนลหลุม้าทาทีู่เหมือนถูเรียมไว้
ุบ!
"อ้ะ!" ผมร้อเมื่อระแทับ้นหลุมอย่าแร "นีุ่ะทำอะไร?"
"ส่นายให้ผู้ปรอไ" ภารโรทำหน้าร้ายา "หวัว่าุปู่ะสบายีนะ"
ผมรู้สึถึ้อนินที่ถูัลมาใส่ัวเา "โอ้ย ุะฝัผมหรอ? ่วย้วย!!่วย้วย แ่ๆ"
ผมรู้สึถึวามมือวามเียบที่ปลุมัวเาเมื่อภารโรผลัอินทั้หมลมาในหลุม...
__________________________________________________________
[หน้าหอพัรยบ้านเสริธีริน....]
"นานป่านนี้แล้ว สอร์เปียสยัไม่ลับมาเลยอ่ะ" โรสนั่ัปาัวเออย่าระวนระวายใ "ันว่าเราลับออไปามหาเาีว่า"
"เธอว่าั้นหรอ? เรารออีหน่อยีมั้ย?" อัลบัสเอ่ย "อาะไม่มีอะไร็ไ้""เรานั่รออยู่นี่นานแล้วนะ" โรสพู "ันเป็นห่วเา""เอาเป็นว่าเี๋ยวันะออไปหาเาเอ เธอลับหอไป่อนีว่า เี๋ยวันไปส่""เ็ๆไม่วรออมาาหอพัยามวิาล" เสียแหลมแสบหูอสุภาพสรีอ้วน "ส่วนให่เ็พวนี้มัะเออะไรที่ลึลับ บรื่ออออ""เบาหน่อยร้าบบบ ุสุภาพสรีอ้วน" อัลบัสเอ่ย"ลึลับหรอ? ที่แน่ๆันไม่ไว้ใภารโรใหม่นนั้นเลย" โรสออ"ภารโรนใหม่? อ้อ แเอร์น่ะเหรอ" สุภาพสรีอ้วนเอ่ย "โอ้วววว ันไม่อบเาเลย เมื่อวัน่อนเา่าพวเราว่าเป็นพวิ้นานน่ารัเีย""เสียนเินมา!" โรสระิบ อัลบัสรีบเอาผ้ามาลุมทั้สอไว้"นั่นแเอร์หนิ" อัลบัสมอ้ามไหล่โรสทะลุออไปยัร่าอายแ่"ทำไมเาลับมานเียว? แล้วสอร์เปียสล่ะ?" โรสเอ่ย"ัไม่อบมาพาลแล้วล่ะ" อัลบัสพู "เรา้อไปามหาสอร์เปียส"โรสพยัหน้าให้อัลบัส ทั้สอใ้ผ้าลุมล่อหนรีบลับออไปที่ป่า้อห้าม โรสออมาาผ้าลุม"สอร์เปียสสสสสสสส!!!""ะบ้ารึไ?! ะโนทำไมเนี่ย?!""ถ้าไม่ะโนแล้วเาะหาเราเอไ้ยัไ?"".......แ่ที่นี่มันอันรายนะ""ใ่ เาอาะอยู่ในอันราย็ไ้" โรสเินหาสอร์เปียสอย่าไม่ลละ "สอร์เปียสสสสสสสส!!!""นี่โรส โรส พอไ้แล้ว" อัลบัสึมือโรสไว้เพื่อะหยุเธอ "ันว่าถ้าเรามาแล้วไม่เอเา เราวรไปบอศาสราารย์นะ""ั้นนาย็ไปแล้วัน ันะรออยู่ที่นี่เผื่อเามา" โรสหันมา นัยน์ามีน้ำใสๆลออยู่"โรส?" อัลบัสเอ่ย "ัน็เป็นห่วเาพอๆับเธอนะ เา็เพื่อนันเหมือนัน""ันไม่น่าอยามาเลย ถ้าเราไม่ิหนีเที่ยวแ่แร...." โรส้มหน้า "ไ้ ไปหาศาสราารย์ันเถอะ"[ห้อศาสราารย์ให่.....]"สรอว์เบอร์รี่เอร์เบ็!" อัลบัสูโรสมาที่หน้าห้อศาสราารย์ให่ แล้วพูรหัสออมา"นายรู้ไ้ยัไน่ะ?" โรสหันมออัลบัส"พ่อันบอ" อัลบัสับโรสรีบเินเ้าไปในห้อศาสราารย์ล็อฮาร์ที่ัวเียและยัอยู่ในุนอนเินออมาาห้อนอน้านหลั "นั่นใร? นัเรียนหรอ?" ล็อฮาร์เริ่มมวิ้วแน่น เินลบันไล้านล่า "ออมาาหอพัันไ้ไ?""ศาสราารย์ะ เพื่อนอเราหายไป่ะ" โรสบอับร่าสูให่"เพื่อนหาย? หายไปไ้ไ? ั้แ่เมื่อไร?""......." เ็ทั้สอ้มหน้าุ "พวเราออไปที่ป่า้อห้าม...."ปึ!!!เ็ทั้สอสะุ้เฮือ เมื่อศาสราารย์ให่ทุบลไปที่โ๊ะเสียั นรูปภาพอศาสราารย์ให่นอื่นๆที่อยู่ในห้อพาันื่นหม"ออไปที่ป่า้อห้าม!!!" ล็อฮาร์ะเบเสียั ่อนะลับมาทำหน้านิ่ "โอเ แล้วป่าที่ว่านั่นมันอยู่รไหนล่ะ?"โรสับอัลบัสมอหน้าัน พวเารู้ว่าศาสราารย์มาาแอฟริาเมื่อ2ปี่อน แ่ไม่ิว่าะไม่มีใรบอเาเรื่อที่เี่ยวับฮอวอร์มาเท่าที่วร"เอ่อออออ เี๋ยวเรานำทาไปรับ" อัลบัสพู ่อนะเินนำศาสราารย์ไปที่ป่า้อห้าม"นี่ เาะ่วยไ้ริๆหรอ ป่า้อห้ามืออะไรยัไม่รู้เลย" โรสระิบับอัลบัส พลาเหล่มอศาสราารย์ในุนอนเ้าุมีหมวเหมือนหมวริส์มาสที่เินหาวมาลอทาอัลบัสลืนน้ำลายเอือให่ "รู้สึเหมือนิผิเหมือนัน เราน่าะไปหาศาสราารย์ลอบัท่อม"ทั้สอเินนำมานถึป่า้อห้ามพาศาสราารย์ล็อฮาร์มายัุที่พราับสอร์เปียสศาสราารย์ล็อฮาร์มอไปรอบๆสัพั แล้วบิี้เียหนึ่ที "มีใรมีอๆเาบ้ามั้ย"โรสหยิบผ้าเ็หน้าผืนเล็ๆออมาาระเป๋าเสื้อ ศาสราารย์หยิบมามๆ ่อนะลายร่าเป็นหมาหน้าย่น แล้วมไปามทา"เธอ้ออธิบายเรื่อผ้านั่นนะ" อัลบัสพูพร้อมหรี่ามอ"เาเยให้ันอนปีหนึ่น่ะ" โรสพูเินๆ "ยัไม่เยัเลย"โรสนึถึ่วเวลานั้นเธอ็หน้าแึ้นมา นั่นไม่ใ่วันแรที่พวเาเอัน ใ่โรสเอับสอร์เปียส และ็นอื่นๆไ้เอันั้แ่เ็ๆแล้วเพราะพ่อแม่เป็นเพื่อนสนิทัน เราเหมือนเป็นรอบรัวเียวัน แ่วันแรที่เธอมีวามรู้สึ....เป็นวันที่เาให้ผ้าเ็หน้าผืนนี้ับเธอ....(รถไฟไปฮอวอร์...2ปี่อน)"นั่้วยันมั้ย?" โรสทัเ็ายผมบลอน์ที่ำลัะเินผ่านไป้วยรอยยิ้มในแบบอเธอสอร์เปียสยิ้มอบ แล้วเินเ้ามาในู้รถไฟที่มีอัลบัส เมส์ และโรสนั่อยู่ "อบใ""พวนายมีแผลนะทำอะไรบ้าในปีแรล่ะ?" เมส์พี่ออัลบัสเอ่ยถาม"ไม่รู้สิ" โรสอบ ะที่อัลบัสที่นั่้าๆำลัพยายามแะห่อนมที่เาไม่เยเห็นมา่อน"ันอยาะเรียนทุอย่า อยาะหมัวอยู่ในห้อสมุทั้วัน" สอร์เปียสอบ "ันอยาเรียนรู้ทุๆอย่า"โรสยิ้มเธอไม่รู้ทำไมเธอถึอบเาที่เป็นหนอนหนัสือแบบนี้ อันที่ริเธอเพิ่สัเว่าเาทั้เท่ห์ ทั้ลา และ็มีหน้าาวนมออย่าเหลือเื่อ/พลั้!/"เฮ้! นายทำบ้าอะไรเนี่ย?" โรสแหวทีู่่ๆ็มีบาอย่าหเลอะระโปรอเธอ "มันืออะไรเนี่ย?""โทษที! นมเบ_อ่านว่าอะไรอ่ะ_เบเบอี้ไส้รีมแรอทน่ะ" อัลบัสพูพลาเ็ใบหน้าเปรอะเปื้อนอัวเอ้วยแนเสื้อ"เอานี่ไปเ็สิ" โรสมอหน้าสอร์เปียสอย่าอึ้ๆ้วยวามเิน "_อบในะ" เธอรับมันมา"เออ สอร์เปียสนายอยาแ่วิิมั้ย?ันมี....." ระหว่าที่เมส์ุยับสอร์เปียส และอัลบัสำลัวุ่นับารเ็เสื้ออยู่ เธอ็แอบเ็บผ้าเ็หน้าอสอร์เปียสเ้าในระเป๋าเสื้ออเธอสอร์เปียสหันลับมามอเธอ โรสหน้าแผิปิ แ่สอร์เปียสไม่ไ้สัเหรอเพราะเาสสัยเรื่อผ้าเ็หน้าที่หายไปอเามาว่า แ่โรส็แล้ทำเป็นลืมมันไป ึ่สอร์เปียส็ไม่ไ้พูอะไร....อัลบัสถอนหายใ ไม่ใ่เาไม่รู้หรอว่า โรสอบสอร์เปียสมาแ่ไหน แ่ที่ไม่รู้ือสอร์เปียสอบโรสบ้ารึเปล่านี่สิ "อนนั้นนี่เอ"ทั้สอเินามศาสราารย์ไปเรื่อย"ทำไมเาไม่แปลร่าเป็นหมาอะไร็ไ้ที่เท่ห์ๆ อย่าหมาป่าหรือพวหมาไบีเรียน" อัลบัสระิบุยับโรสระหว่ามอูอศาสราารย์ที่สั่นหาุิ "ันหมายถึ...หมาปั้เนี่ยนะ?!""ันว่าบลู้อมาว่า" โรสแ้ "ันเพิ่รู้สึว่าเาน่ารั็อนนี้นี่แหละ"/ฟึๆ/ ศาสราารย์ในร่าหมาหยุเินแล้วลายร่าลับเป็นนเหมือนเิม "อ้า อยู่นี่เอ""ไหนอ่ะ?" อัลบัสแย้ "ไม่เห็นะมีเลย""ใ่ ไม่เห็นแม้แ่เา้วย้ำ" โรสแหว "ศาสราารย์ะ? เราไม่ไ้แล้แหย่เล่นนะะ"ศาสราารย์ยิ้ม "เาเป็นหนอนสีฟ้าัวนั้นไ" นิ้วยาวี้ไปที่หนอนสีฟ้าบนพื้น"ห้ะ?!" โรสไม่เื่อ"นี่แสให้เห็นว่าเธอไม่ั้ใเรียนในาบเรียนอันเมื่อเ้า แุ่มัลฟอยั้ใฟัอย่าีใน่วแร" ศาสราารย์พู "เมื่อเ้าันสอนเรื่ออะไร?""ศาสราารย์ะ นี่ไม่ใ่เวลา-" โรสเอ่ย้าน"ศาสราารย์สอนเรื่อารลายร่าเป็นหนอนสีฟ้ารับ" อัลบัสเอ่ย"แล้วอะไร่อ?" ศาสราารย์ล็อฮาร์เ้นถาม"เอ่อ น่าะเป็นวิธีลายร่าเิม""และอนนั้นพวุ3น ็ุยเรื่อแผนแหอันยิ่ให่นไม่ไ้สนใวิาเรียนอันน่ะสิ""ศาสราารย์ะ นี่ไม่ใ่เวลามาับผิเรานะะ!" โรส้านอีรั้"และนี่ือผลอารไม่ั้ใเรียนลอาบ" ศาสราารย์พู่อหยิบหนอนน้อยึ้นมาวาบนมือ"โอเ บรึยัรับ?" อัลบัสถามพยายามเ็บอาารั้าน"บแล้ว" ศาสราารย์ใ้นิ้วหยิบสอร์เปียสในร่าหนอนสีฟ้าึ้นมาเพื่อะส่ให้โรส แ่ทว่าู่ๆ็มีนโบเาไป"สอร์เปียส!!" โรสร้อเสียั " ศาสราารย์ะ นโบเาไปๆๆ""เออ ันรู้แล้ว" ศาสราารย์ลายร่าเป็นนัวให่บินามนัวนั้นไป-------------------------------------------------------------------------------ศาสราารย์ล็อฮาร์-ผมเป็นนรัเ็นะ ผมอบสอนเ็ๆและอยู่ับเ็ๆ นั่นเป็นเหุผลที่ผมัสินใ ไปสอนเ็ๆในแวาู ึ่อยู่ห่าไล แ่้วยเหุำเป็นผมึ้อย้ายลับมาที่อัฤษ เ็ๆที่นี่น่ารัมาผมรับรอไ้เลย น่ารันาว่าุะบินโบเี่ยวไปมาอยู่ในป่า้อห้ามลาึ!!!!"อ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาา" ้วยลื่นวามถี่ที่นฮัมมิ่เบิร์อย่าผมสามารถไ้ยิน ผมไ้ยินเสียโหยหวนอหนอนสีฟ้านัเรียนอผมในอุ้เท้าอเหยี่ยวอันที่รินาัวผม็พอะรู้ว่าไม่น่าแปลเป็นฮัมมิ่เบิร์เลย แ่่วยไม่ไ้อนนี้่วไม่มีอารม์ิเยอะหรอ/โบบบบบบบบ/ผมลายร่าลับเป็นอย่าเิม ในมือถือเ้านัเรียนอมนอผม"รีเวิลลาัส!""อ้า!" เ็หนุ่มหน้าา....็ใ้ไ้ หนอนออยู่ับพื้นหลัร่วลามืออผม "ในที่สุ....ผม็รอสัที""เฮ้อ อันที่ริ ไม่หรอุมัลฟอย เธอ้อถูับริเวในเรื่อนี้" ศาสราารย์ล็อฮาร์เอ่ย "หลัารัษาบาแผลอเธอแล้ว"ผมมอเห็นรอยบานาให่ที่ท้อ้านวาอเาแม้ะมื มีเลือึมออมา ผม้อรีบพานัเรียนลับ "เินามันมา ่อนที่ะถูแมมุมลาไปิน""อันที่ริ เมื่อี้ผมเือบถูเหยี่ยวิน" สอร์เปียสลุึ้นอย่ายาลำบา แม้ะมีมืออศาสราารย์่วยึ้นแนอเา"เป็นประสบาร์ที่ีใ่มั้ยล่ะ?" ศาสราารย์ล็อฮาร์พูประประัน เาพยุเ็ายเินลับไปเรื่อยๆ "ไหนอบันสิ มาที่นี่ทำไมอนนี้"".....ผมอยามาหาสัว์วิเศษ" สอร์เปียสอบไปามวามริ"แล้วเอมั้ยล่ะ?""เอรับ! เมื่อี้ผมเอยูนิอร์น!" สอร์เปียสอบ้วยเสียประประันเล็น้อย เาอยู่ในอารม์หุหิับสิ่ที่เอ บวับเสียวนๆอนรหน้า"หึ ยูนิอร์นหรอ? แล้วรู้รึเปล่าว่าเลืออมันมีประโยน์ยัไ" ผมพู สอร์เปียสส่ายหน้า "เลืออมันุบีวินใล้ายไ้ แ่ะทำให้อายุัย่อานั้นลลรึ่นึ""ทำไมถึรู้สึว่ามันีและแย่ไปพร้อมๆัน" สอร์เปียสเอ่ย"อริ็เี้ย" ผมเอ่ย ะเินไปเรื่อยๆ "เธออยาเอสัว์วิเศษอีมั้ยล่ะ?""รับ?" สอร์เปียสอบ ผมหยุหน้า้นไม้้นหนึ่ที่มีเถาวัลย์สีเียวพันรอบๆ เาล้วมือหยิบใบไม้ออมา แ่มันเป็นใบไม้ที่ยับไ้!!"เห็นพอีเลย นี่ือ'โบวทรัเิล'หายามาเลยนะ มันลาและมีวามสามารถ เธออยาไ้มันมั้ยล่ะ?" ศาสราารย์ล็อฮาร์ถามลูศิษย์ สอร์เปียสรีบพยัหน้า ศาสราารย์่อยยื่นมันให้เา "มันะินแ่แมล""สวัสีเ้าัวน้อย" สอร์เปียสทัทายโบวทรัเิลัวิ๋ว"ั้ื่อให้มันสิ""ผมะให้มันื่อว่า'บลูมูน'" สอร์เปียสเอ่ย "เพราะมันหายา และมาในวันที่ผมลายเป็นหนอนสีฟ้า""แล้วเธอแปลร่าเป็นหนอนทำไมล่ะุมัลฟอย?"สอร์เปียสะัไป ลืมไปะไ้ว่าเมื่อี้เือบถูภารโร่าาย "ศาราารย์รับภารโรเาะ่าผม""…" ผมอึ้ไปเลย เรื่อแบบนี้ไ้ยินไป็ลัเลว่าเป็นเรื่อริหรือหลอ แ่อย่าไร็เถอะผมเื่อนัเรียนอผมอยู่แล้ว "ถ้านั่นเป็นเรื่อริ เห็นทีว่าผมะมีเรื่อที่้อัารหลัาลับไปถึโรเรียน""ผมลัว เาะฝัผม ผมเลย้อลายร่าเป็นหนอน ศาสราารย์้อสอบสวนเรื่อนี้นะฮะ""แน่นอน แล้วเมื่อไรเราะเินไปถึโรเรียนสัที" ศาสราารย์ให่เอ่ย"ศาสราารย์รู้ทาลับรึเปล่ารับ?" สอร์เปียสถาม หน้าอเาเริ่มีเพราะลัวำอบ"ไม่" ร่าสูอบอย่าไม่รู้ร้อนรู้หนาว"ไม่นะะะะะะะะะะ!!!!" สอร์เปียสุมมับ "เราหลป่าาาาาาาาาาา"________________________________________________________1อมเม้นท์=1ล้านำลัใศาสราารย์อึนมา่ะ5555 สอร์เปียสอเรา้อนอนป่าแล้วล่ะโมหน้าภารโรแเอร์Highlight Chapter4
"พวนอศาสนา.....เยิมั้ยว่าาานส่พวเ้ามาที่นี่ทำไม"
"เราไม่ใ่พวนอศาสนา! นาย่าหาพวนอศาสนา! พระเ้าสอนเราให้รัเพื่อนมนุษย์ ไม่ใ่เ่น่าัน"ลิ ThiteraEdit with the Docs appMake tweaks, leave comments, and share with others to edit at the same time.NO THANKSUSE THE APP[2] Could & Pine
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น