ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : 19ปีต่อมา : 19 years later
เ้าวันใหม่ในฤหาสน์มัลฟอย เรโำลันั่ิปาแฟในุสูทสีำ วันนี้เป็นวันเปิภาเรียนวันแรอลูายัวน้อยอเาสอร์เปียส มัลฟอย ที่ำลันั่รับประทานอาหารเ้า้าๆเาอยู่ และอี้าือลูสาวัวน้อยเทเร่า
(๊อๆๆ)
นาิสาเินไปเปิประู้อนรับหิสาวที่พยายามเ้ามาอย่าเร่รีบ
"เรโ"
"ไ แอสโทเรีย" เรโเยหน้าาแอารี่พรอเฟ็
"รีบไปันเถอะ เี๋ยว็สายหรอ วันนี้สอร์เปียส้อไปให้ทันรถไฟนะ!" แอสโทเรียพูพร้อมูสอร์เปียสออไป "ไปันเถอะ้ะ"
พวเาเินทาไปถึานลาที่9 3/4 ึ่เรโำลัะเ้อหาใรบานอยู่
เฮอร์ไมโอนี่ รอน และลูๆอเา ็มาถึานลา9 3/4 เ่นัน
"อบใเธอมานะ" รอนอบุเฮอร์ไมโอนี่ที่มาส่พวเา เพราะรถอรอบรัวเาเสียอีแล้ว
"ไม่เป็นไรหรอรอน ีะอีะไ้บัับให้มิสเอร์มัลฟอยมาส่ลูไปโรเรียน้วย" เฮอร์ไมโอนี่ลอา แล้วมอไปที่เรโสามีอเธอ
"อบุนะะ ป้าเฮอร์" โรสอบุเธอ
"้ะ โี้ะ" เฮอร์ไมโอนี่ัเสื้อให้เธอ แล้วสวมอ
"แม่ฮะ" สอร์เปียสร้อเรียแม่อเา่อนที่เาะ้าวึ้นรถไฟ
"สอร์เปียส" เฮอร์ไมโอนี่สวมอลู "แม่รัลูนะ้ะ" เธอูบหน้าผาลาลูาย
(ปู๊นนนน ปู๊นนน....)
รถไฟออาสถานีแล้ว เฮอร์ไมโอนี่มอลูายอเธอ็อภูมิใไม่ไ้ที่ลูอเธอะไ้เ้าเรียนที่ฮอวอร์แล้ว
"ไ เรโ" รอนทั
"ไ รอน" เรโอบ "แอสโทเรียนีุ่รอน วิสลี่ย์"
"สวัสี่ะ ุวิสลี่ย์" แอสโทเรียเลาอเรโเอ่ยอบ
"รอนนีุ่แอสโทเรีย รีนราสเพื่อนร่วมานอั้น" เรโเอ่ย
"สวัสีรับ" รอนับมือทัทายับแอสโทเรีย
เฮอร์ไมโอนี่หันมา "เฮอร์ไมโอนี่เราไปันเถอะ ั้นะไปส่เธอที่ระทรว่อน" เรโพู
"ไม่รีบแล้วเหรอะ ุมัลฟอย" เฮอร์ไมโอนี่ออประ เรโเพราะ่อนหน้านี้เาบอว่าไม่ว่ามาส่ลูไปเรียนเพราะ้อรีบไปทำานสำั
"ิๆัน็พูไปั้นแหละน่า อนแรัน็ะมาส่ลูอยู่แล้ว" เรโแ้ัว พร้อมมอไปรอบๆ
"พวเธอเนี่ย ยััันไม่เลิ" แฮร์รี่แวพวเา แอสโทเรียอำไม่ไ้
เฮอร์ไมโอนี่ยิ้ม "ั้นันไปล่ะรอน แฮร์รี่" เฮอร์ไมโอนี่โบมือลาเพื่อนๆ แล้วเินาไปพร้อมับเรโ และแอสโทเรีย
"ไม่น่าเื่อเลยนะ" ินนี่เอ่ย
"อะไรเหรอ" แฮร์รี่ถามภรรยาอเา
"็อย่าที่เป็นอยู่นี่ไ เมื่อ่อนพวเาูเลียันะาย" ินนี่อธิบาย
"็ริ" รอนเห็น้วย
"แู่เลียน่ะ" แฮร์รี่แย้
ทุนทำหน้าสสัยใส่แฮร์รี่
"อะไร?" แฮร์รี่ถาม แล้วเินลับออไป โยินนี่ามไปทีหลั
_________________________________
่ำเรโและเฮอร์ไมโอนี่ส่เทเร่าัวน้อยวัย6วบอพวเาเ้านอน
"แม่ะ แล้วเมื่อไหร่หนูะไ้ไปฮอวอส์บ้าล่ะะ" เทเร่าัวน้อยถาม ะที่แม่ห่มผ้าให้เธอ
"อีไม่นานหรอ้ะลูรั" เฮอร์ไมโอนี่อบ
"แล้วแม่ับพ่อเอันที่ฮอวอส์เหรอะ"
"ใ่แล้วล่ะ้ะ" เฮอร์ไมโอนี่ยิ้มอบ
"แม่เล่าให้ฟัหน่อยไ้มั้ยะ" เทเร่าถาม้วยแววาอยารู้อยาเห็น "นะะแม่"
"นะะพ่อ" เทเร่าหันไปอพ่ออเธอบ้า
"ไว้แม่ะเล่าให้ฟั่ะ"เฮอร์ไมโอนีู่บหน้าผาลูน้อย แล้วออาห้อมา
"ไม่น่าเื่อเลยนะ" เฮอร์ไมโอนี่พูพร้อมอมยิ้มอย่ามีวามสุ
"อะไรเหรอ" เรโถาม
"็ลูเรา โนเ้าเรียนที่ฮอวอส์แล้วไ" เฮอร์ไมโอนี่อบ
"็ใ่" เรโเอ่ย
"นายำวันแรอเราไ้มั้ย"
"เธอหมายถึวันแรที่ึ้นรถไฟน่ะเหรอ"
"ใ่"
"ไ้สิ และำไ้้วยว่าเธอมันยัยเพี้ยนหัวฟู" เรโหัวเราะ เฮอร์ไมโอนี่ลอาแล้วยิ้ม เธอเหม่อมออไปนอหน้า่า แล้วย้อนนึถึเรื่อราวเ่าๆั้แ่วันแร......
_________________________________
#อนแระสั้นหน่อยนะะเพราะเป็นอนเสริม วามสนุำลัรออยู่นะะ:)
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น