ผู้เข้าชมรวม
3,558
ผู้เข้าชมเดือนนี้
83
ผู้เข้าชมรวม
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
[ ???????????????????????????? ] ???????????????????????????????????? | ???????????????????????????????????????? |
???????????????????????????? ????
แสงแดดยามเช้าค่อยๆส่องประกายขึ้นมาเรือยๆจากหลังภูเขาสวยชวนให้มองพร้อมกับร่างของเจ้าของห้องพักที่พึ่งลืมตาตื่นขึ้นมาในเวลา 6 โมงเช้า
ฮินาตะ โชโย เด็กชายที่ได้ขึ้นชื่อว่าน่ารักที่สุดในโรงเรียนกำลังศึกษาคือคาราสึโนะ กำลังลุกขึ้นจากเตียงนอนด้วยความอ้อยอิ่งก่อนจะเดินตรงไปที่ห้องน้ำเพื่อชำระล้างร่างกายให้สดชื่น
"ห้าว~~"
ใช้เวลาไม่นานในการจัดการตัวเองฮินาตะก็เอาตัวเองออกมาจากห้องน้ำด้วยห้าเช็ดตัวผืนด้วย สองแขนเรียวเลือกหาชุดที่จะใส่ออกไปทำธุระด้วยความเพลิดเพลินก่อนจะมาหยุดที่เสื้อตัวนึง
"คงไม่ผลต้องใส่เสื้อเชิ้ตอีกแล้วสินะ555"
เจ้าของนัยน์ตาสีส้มอ่อนนึกขำกับตัวเองก่อนจะหยิบเชิ้ตสีขาวตัวนั้นออกมาก่อนจะหยุดกางเกงขายาวสีดำออกมาใส่คู่กัน เมื่อใส่เสื้อเรียบร้อยแล้วเจ้าตัวก็เดินมาที่หน้ากระจกบานใหญ่ก่อนจะทำการหมุนซ้ายหมุนขวาเพื่อดูความเพอร์เฟคของการแต่งตัว
ฮินาตะยกยิ้มให้กับตัวเองในกระจกก่อนจะเดินไปหยิบกระเป๋าสะพายข้างขึ้นมาใส่เพื่อไม่ให้ตัวเขานั้นโล่งจนเกินไปและเพื่อจะได้ใส่ของต่างๆด้วย
ตึ้ง!!
เสียงแจ้งเตือนของเขานั้นดังขึ้นเรียกให้เขาต้องเดินไปดู เป็นข้อความของคุณไดจิที่ทักบอกทุกคนในกลุ่มเขานั้นกดเขาไปดูในแชทกลุ่มเพื่ออ่านทันที
'คาเงยามะ ฮินาตะ ยามากุจิ สึกิชิมะ วันนี้ตอนไปร.พกันก็เอาเสื้อกันหนาวติดไปกันด้วยล่ะ อากาศวันนี้มันเริ่มหนาวๆแล้ว'
'คนที่มาซ้อมก็ด้วย'
หลังจากที่เขานั้นเห็นข้อความแล้วก็รีบไปหยิบเสื้อกันหนาวตัวโปรดมาใส่ทันทีก่อนจะเดินเปิดประตูออกจากห้องไป เมื่อเดินออกมาจากนอกห้องนั่นลมเย็นก็ปะทะเข้าที่หน้าของเขาทันที
ร่างบางสูดอากาศสดชื่นเข้าไปเต็มปอดพร้อมกับก้าวขาเดินลงมานั่งรอคนอื่นๆที่โต๊ะหินอ่อนที่หน้าหอพักของพวกเขา ฮินาตะเดินไปกดน้ำมา2อย่างก่อนจะเดินกลับมานั่งยังโต๊ะหินอ่อนดังเดิม เขานั้นหยิบแซนวิชแฮมชีพจากในกระเป๋าขึ้นมากินด้วยความหิว
"ไง"
เมื่อได้ยินคพทักทายจากทางด้านหลังฮินาตะจึงต้องหันไปดูก่อนจะส่งยิ้มให้ เป็นคาเงยามะสึกี้และยามากุจินั้นเอง เมื่อทักทายกันเสร็จสรรพทั้งสามคนจึงเดินอ้อมมานั่งที่โต๊ะ
"กินข้าวมากันรึยังน่ะ"
เป็นฮินาตะที่เอยถามสึกิชิมาพยักหน้าเป็นคำตอบก่อนที่ยามากุจิจะเปิดปากพูด
"ฉันกับสึกี้กินข้าวปั้นกับซุปมิโซะกันมาแล้วน่ะ"
เจ้าของคำถามพยักหน้าตอบเป็นอันเข้าใจก่อนจะหันไปมองคนที่นั่งเงียบไม่ได้ตอบเขา คาเงยามะทำเป็นดื่มนมตอนเช้าเพียงเท่านั้นที่เขานั่นพอเข้าใจคาเงยามะมักจะดื่มนมตอนเช้าตลอด นี้ก็คงเป็นเหตุผลว่าทำไมคาเงยามะถึงตัวสูง ฮินาตะเองก็พยักหน้าตอบอีกครั้งเป็นอันเข้าใจก่อนที่พวกเขานั้นจะออกเดินทางกัน
วันนี้ก็บรรยากาศดีเหมือนกันกับทุกๆวันแต่แค่ว่ามันอากาศเย็นขึ้นก็เท่านั้น พวกเราเดินเล่นชมบรรยากาศรอบๆอย่างไม่ร้อนในการไปโรงพยาบาลกันในครั้งนี้ โดยเฉพาะกับผมเองที่ไม่ตื่นเต้นเลย แต่ก็มีนิดหน่อยนะ555
ผมยอมรับเลยจริงๆว่าวันนี้ยามากุจินะเท่มากๆ ถึงจะแต่งตัวธรรมดาเหมือนกับทุกวันแต่ทำไมกับวันนี้ผมรู้สึกว่ายามากุจินะมีออร่าความหล่อเอามากๆ
"มีอะไรติดหน้าฉันรึป่าว? "
เป็นเสีนงของยามากุจินั้นเอง สงสัยผมจะมองหน้าเขานานไปผมยิ้มแห้งเกาท้ายทอยแก้เขินก่อนจะส่ายหน้าเป็นคำตอบ
[ โรงพยาบาล - hospital ]
ผลตรวจของผมออกมาแล้วล่ะครับ ผมยังไม่รู้ผลนะแค่เห็นหมอเดินยิ้มแย้มออกมาทางผม555 ชายร่างสูงในเสื้อกาวน์สีขาวส่งยิ้มมาที่คนไข้ผมสีส้มเป็นเอกลักษณ์ก่อนจะเดินมาใกล้เข้าเรื่อยๆฮินาตะส่งยิ้มตอบกลับให้กับคุณหมอก่อนจะตั้งใจฟังสิ่งที่หมอจะพูดเป็นการต่อไป
"ผลตรวจออกมาแล้วนะครับ"
หมอพูดบอกกับเขาพร้อมยิ้มให้
"ผลคือโอเมก้าครับ"
พอหมอกล่าวจบเขานั้นก็เดินจากไปทันทีทิ้งให้คนไข้คนนี้ช๊อกกับผลตรวจที่ออกมา เขาไม่รู้สึกอะไรทั้งนั้น มันหูอื้อตัวชาไปหมด สมองก็ไม่สั่งการ ทำให้เขานั้นไม่รู้เลยว่าควรจะทำอะไรต่อไป
ผมแทบไม่เชื่อและไม่อยากเชื่อกับสิ่งที่ได้ยินเลยแม้แต่น้อยเพราะผลที่ตามมามันอาจส่งผลกระทบต่อกีฬาที่ผมรักอย่างวอลเลย์บอลทั้งหมด รู้สึกตัวอีกที่ก็ตอนที่ยามากุจิเรียกชื่อของผมกับถุงยาที่มีอยู่ในมือ และผมเชื่อว่ามันคงเป็นของผม
นี่มันบ้ามาจริงๆจะบอกเรื่องนี้กับรุ่นพี่ยังไงดีล่ะ...
"ห๊าาาา!!?"
หูของผมแทบแตกหลังจากบอกผลตรวจให้สมาชิกในทีมได้ฟัง และใช่ครับ ผมเป็นโอเมก้าเพียงคนเดียวในชมรมเพราะยามากุบอกว่าผลตรวจของเขาเป็นเบต้า
ซาวามูระมองสมาชิกตัวน้อยในทีมด้วยความตกใจถึงแม้จะคาดเดาไว้แล้วก็ตาม โนยะด้วยความอยากรู้เองจึงดมเข้าที่ซอกคอขาวของฮินาตะจนทำให้เจ้าตัวตกใจ
"อือ! โอเมก้าจริงๆแถมกลิ่นยังเหมือนสบู่อีกด้วยล่ะ! "
ด้วยความตกใจและไม่ทันได้ตั้งตัวนั้นเองทำให้เจ้าของนัยน์ตาสีส้มอ่อนเดินถอยหลังเองอย่างไม่รู้ตัวทำให้ชนเข้ากับกล้ามเนื้อหน้าอกแน่นๆของคาเงยามาที่ยืนมองด้วยความไม่พอใจ
"มองคนด้วยสิเจ้าบ้า!"
คาเงยามะพูดเสียงดังออกมาก่อนจะดันหลังของฮินาตะให้ไปยืนที่จุดเดิม ซาวามูระที่ยืนฟังอยู่นานก็เดินมาตบไหล่ของฮินาตะเป็นเชิงปลอบใจก่อนจะถูกไดจิไล่ให้ทุกคนไปยืดเส้นวอมกัน
ปัง!!!
เสียงดังสนั่นของลูกวอลเล่ย์ที่กระทบกับพื้นดังไปทั่วโรมยิมอย่างเช่นทุกๆวัน ร่างเล็กของฮินาตะทรุดตัวนั่งลงกับพื้นเงยหน้าหอบหายใจออกมาไล่ความเหนื่อยล้าโดยหารู้ไม่ว่าเหตุการณ์ต่อไปนี้จะทำให้เจ้าตัวจำไปจนตาย
ร...ร้อน
ความร้อนจากข้างในร่างกายของฮินาตะนั้นไม่ได้มาจากความเหนื่อยของการเล่นวอลเลย์เลยแม้แต่น้อยแต่มันมาจากอาการฮีทที่ก่อขึ้นในตัวของตัวเองเอง แต่เจ้าตัวหารู้ไม่ว่าตอนนี้ตัวเองนั้นกำลังเป็นเป้าสายตาของตานับ10คู่ที่ถูกจ้องมองมาด้วยสายตาปราณจะกลื่นกินเขานั้นเข้าไปทั้งตัว
แม้กระทั่งรุ่นพี่ปี 3 เองที่น่าจะมีสติดีที่สุดก็โดนกลิ่นฟีโรโมท์ของเขาเองนั้นกลื่นกินความผิดชอบที่มีอยู่ไปด้วยอย่างช้าๆไม่เว้นแต่สึกิชิมะเองก็กำลังโดนกลิ่นฟีโรโมท์ที่รุนแรงของฮินาตะเข้าเล่นงานด้วยเช่นกัน
ฮินาตะที่เริ่มสังเกตเห็นถึงความผิดปกติของสมาชิกในทีมก็รีบยัดตัวรุกขึ้นจาดพื้นก่อนจะรีบเปิดประตูโรงยิมแล้ววิ่งออกไปทันที เจ้าของนัยน์ตาสีส้มรีบเดินตรงไปที่ห้องพยาบาล
ฮินาตะใช้มือที่สั่นเทาเอื้อมเปิดประตูก่อนจะพาร่างกายตัวเองเข้าไปก่อนจะไม่ลืมที่จะปิดประตู ร่างเล็กพยายามเดินตรงไปที่ตู้เก็บยาของห้องพยาบาลอย่างยากลำบาก เพราะด้วยหัวใจที่เต้นแรงราวกับว่าจะทะลุออกมาและเพราะด้วยอาการตัวสั่นจากอาการฮีท
เมื่อฮินาตะเดินมาถึงหน้าตู้เก็บยาเขาก็รีบหยิบกระปุกยาออกมาแล้วรีบหยิบเม็ดยากรอกใสปากสีออมชมพูสวยของตัวเองโดยไว แต่เหมือนกับว่าหลังจากที่ทานยาเข้าไปแล้วเรี่ยวแรงก็หายไปทันทีทำให้ร่างเล็กล้มลงกับพื้นห้อง
โครมมมมม!!
"โอ๊ยยยยย...ซี๊ดดด!"
ฮินาตะครวญครางออกมาพร้อมกับลูบบริเวณก้นของตนเองเพื่อไล่ความเจ็บปวดก่อนจะต้องหันไปมองที่ประตูห้องพยาบาลด้วยความสงสัย เกิดเงาของคนร่างสูงยืนหอบหายใจอยู่หน้าประตูก่อนที่คนๆนั้นจะเปิดประตูห้องพยาบาลออกจนเกิดเสียงดัง
"ส..สึกิชิมะ!"
ร่างเล็กของฮินาตะที่นั่งอยู่กับพื้นถูกแรงดึงของคนที่มาใหม่ดึกข้อมือไปด้วยแรงมหาศาลที่เขาไม่สามารถต่อต้านได้ เจ้าของนัยน์ตาสีส้มนั้นถูกร่างสูงอย่างสึกิชิมะดึงตัวเข้าไปหาตนก่อนจะมอบจูบอันร้อนแรงให้กับกัน
ฮินาตะพยายามเบือนหน้าหนีปฏิเสธจูบที่สึกิชิมะมอบให้แต่ก็ทำไม่ได้เมื่อใบหน้าของเขานั้นถูกมือหน้าของร่างสูงจับไว้ไม่ให้หนี ร่างเล็กทุบตีบอกของสิกิชิมะด้วยแรงที่มีเป็นสัญญาว่าตนนั้นเริ่มจะหายใจไม่ออก
สิกิชิมะยอมถอนจูบออกจากฮินาตะโดยดี ร่างสูงไม่รอช้าดมเข้าที่ซอกคอขาวของร่างเล็กอย่างหื่นกระหายก่อนจะใช้ลิ้นร้อนของตนเลียซอกคอขาวช้าๆก่อนมือที่ไม่อยู่สุขจะเริ่มล้วงเข้าไปในเสื้อกีฬาของร่างเล็กช้าๆ
"ป..ปล่อยนะ!!!"
ฮินาตะตวาดเสียงดังลั่นพร้อมกับออกแรงทุบตีไหล่กว้างของอีกคนที่กำลังลวนลามตนอยู่ ราวกับว่ามันจะดึงความสนใจของสึกิชิมะได้ดีเพราะร่างสูงนั้นจับเข้าที่ข้อมือบางของอีกคนที่ออกแรงทุบตีเขาไม่หยุดก่อนจะเงยหน้ามองสบตากัน
"นายนี้น่าเร้าใจ"
ร่างสูงกระซิบที่ข้างหูของฮินาตะด้วยเสียงที่บางเบาจนคนนี้ได้ยินนั้นรู้สึกจักจี้ แต่ด้วยความหวาดกลัวนั้นมันมีมากกว่าอารมณ์รวมทำให้ร่างบางนั้นต่อต้านสุดความสามารถของตนก่อนจะขอความช่วยเหลือเสียงดังลั่น
ประตูห้องพยาบาลถูกเปิดออกอีกครั้งพร้อมกับปรากฏร่างของใครอีกคนนึงที่ตัวสูงพอๆกัน ร่างสูงเจ้าของผมดำหนาสีเป็นเอกลักษณ์ประจำชมรมเดินเข้ามากระชากคอเสื้อของร่างสูงอีกคนให้ออกจากกัน
เมื่อโอเมก้าน้อยได้เป็นอิสระก็รีบเอยขอบคุณอัลฟ่าที่มาช่วยทันที คาเงยามะปล่อยมือออกจากคอเสื้อของสึกิชิมะก่อนจะหันมามองร่างเล็กตรงหน้าที่เอยคำขอบคุณ
"โดนกัดตรงไหนรึป่าว"
คาเงยามะเอยถามกับฮินาตะก่อนจะจับตัวร่างเล็กพลิกไปพลิกมาเพื่อตรวจปาดแผล คนที่โดนพลิกไปพลิกมาส่ายหน้าเป็นคำตอบให้กับร่างสูง คาเงยามะที่ได้ยินคำตอบแล้วพร้อมกับตรวจดูว่าคนตัวเล็กกว่าไม่มีบาดแผลหรือรอดกัดใดๆจึงปล่อยฮินาตะให้เป็นอิสระ
"รีบออกไปซ่ะ...กลิ่นของนายมันยังคงอยู่"
เมื่อคาเงยามะกล่าวจบฮินาตะพยักหน้าเชิงรับรู้ก่อนจะรีบวิ่งหนีออกไป ร่างสูงหันไปมองอัลฟ่าอีกตัวที่ก่อเรื่องเอาไว้ด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก สึกิชิมะยัดตัวรุกขึ้นจากพื้นด้วยความทุลักทุเลเขานั้นกวาดสายตามองไปรอบๆห้องพยาบาลก่อนจะหยุดให้ความสนใจไปที่ใครคนนึงที่ยืนกอดอกมองตนอยู่
"หึ"
สึกิชิมะยืนเต็มความสูงของตนก่อนจะแค่กเสียงพร้อมกับยกยิ้มเหยียดให้กับคาเงยามะ อัลฟ่าทั้งสองมองหน้ากันอย่างเอาเรื่องก่อนจะมีคนใดคนนึงจะเอยปากพูดออกมาด้วยคำพูดที่ทำให้อีกคนไม่พอใจ
"กลิ่นก็หอมปากก็นุ่ม...หึ"
เจ้าของผมสีเหลืองรอบมองอากัปกิริยาของอัลฟ่าอีกตัว และเหมือนกับว่าคำพูดของเขานั้นเหมือนน้ำมันที่สาดลงไปในไฟที่กำลังลุกโชน คาเงยามะตรงเข้าไปกระชากคอเสื้อของสึกิชิมะอีกครั้ง
"หึงรึท่านราชา"
"ฉัน...ไม่ได้...หึงแกกับเจ้าบ้านั้น!"
เมื่อรู้ตัวอีกทีว่าตนนั้นกำลังโกรธเคืองและไม่พอใจในเรื่องอะไรอยู่คาเงยามะก็รีบพลักสึกิชิมะออกไปอย่างไม่ใยดี อัลฟ่าอีกตัวยิ่งได้ใจเปิดปากพูดกวนประสาทคาเงยามะอีกครั้งก่อนจะต้องหลบหมัดที่คาเงยามะมอบให้อย่างง่ายดาย
สึกิชิมะเงยสะบัดมือแขนคาเงยามะออกอย่างแรงก่อนจะประชันหน้ากันโดยยกมือขึ้นชี้นิ้วที่ปากของตัวเองก่อนจะขยับผู้เป็นคำว่า'จูบแรกเป็นของฉัน'เมื่อพูดจบก็ยกยิ้มกวนประสาทให้อีกครั้งก่อนจะเดินออกจากห้องพยาบาลไปทิ้งให้คาเงยามะนั้นอาละวาดอยู่คนเดียว
เสียงวอลเลย์กระทบกับพื้นสนามดังขึ้นอีกครั้งแล้วอีกครั้งก็ยังไม่อาจเรียกสติอันหลุดลอยของฮินาตะกลับมาจนทานากะต้องเดินมาดู คนตัวเล็กสะดุ้งโหยงออกจากภาวะความคิดของตัวเองก่อนจะพบว่าเป็นรุ่นพี่ที่เดินมาดูตน
"เป็นอะไรรึป่าวฮินาตะ"
เสียงของสึกาวะระดังมาจากทางด้านหลังของฮินาตะเสียงเสียงนั้นเอยถามออกมาด้วยความเป็นห่วงเพราะดูเหมือนว่าตั้งแต่พวกเขาทั้ง3คนนั้นหลังจากกลับมาจากห้องพยาบาลฮินาตะก็ดูเหมือนว่าสติจะไม่อยู่กับเนื้อกับตัว
ฮินาตะหันไปยิ้มให้กับรุ่นพี่ปี3พร้อมกับส่ายหน้าตอบสึกะวาระยกยิ้มให้กับรุ่นน้องคนเก่งก่อนจะพยักหน้าเป็นอันเข้าใจ เวลาผ่านไปนานกล่าว20นาทีเจ้าของผมสีส้มอันเป็นเอกลักษณ์ก็กลับมาเหม่อลอยอีกแล้วจนทำให้ทุกๆคนที่มองอยู่เริ่มเป็นห่วง
"เจ้านั้นก็คงจะตื่นเต้นกับการที่เราจะไปแข่งฝึกซ้อมกับเนโกะมะนะครับรุ่นพี่"
คาเงยามะพูดขึ้นก่อนจะหันมาของเจ้าของนัยน์ตาสีส้มที่ยังคงยืนเหม่อลอยอยู่ เมื่อเห็นว่าโอเมก้าที่ถูกพูดถึงยังคงยืนเหม่ออยู่เขาจึงตบลูกวอลเล่ย์ไปโดนหัวของเจ้าตัวเต็มๆก่อนจะเกิดมีเสียงโวยวายกันเกิดขึ้น
"นิ! เจ้าบ้าคาเงยามะ! "
ฮินาตะลูบหัวตัวเองปอยๆพร้อมกับส่งสายตาอาฆาตไปที่อัลฟ่าสีผมอีกา คาเงยามะยกยิ้มเยาะก่อนจะหันไปพูดกับสมาชิกในทีกต่อ
"แต่สำหรับผมว่านะ คนอย่างฮินาตะน่ะไม่มีสมาธิอยู่แล้ว โอ๊ยยย! "
เมื่อพูดจบประโยคร่างสูงนั้นก็ถูวอลเล่ย์ปาเข้าที่หัวเต็มๆแรงโดยไม่ต้องสงสัยเลยว่าฝีมือใคร ฮินาตะหัวเราะร่าเริงออกมาอย่างมีความสุขทำให้บรรยากาศถ้าในโรงยิมนั้นสดใสขึ้นทันตา ทุกคนมองหน้ากันและกันก่อนจะหัวเราะกันออกมาอย่างพร้อมเพรียง
แต่โอเมก้าตัวน้องหนึ่งเดียวในชมรมหารู้ไม่ว่าตัวเองนั้นถูกรอบมองด้วยสายตาที่จาบจ้วงตั้งแต่เขานั้นกลับมาจากห้องพยาบาลที่เกิดเรื่องขึ้นโดยที่สมาชิกในทีมคนอื่นๆยังไม่รู้เรื่องนี้นอกจากเขาและอัลฟ่าอีก2คน
#ฝากเรื่องนี้ด้วยนะคะ????????????
ถ้ามีอะไรผิดพลาดในการใช้คำใดไม่ถูกต้องก็ขอโทษด้วยนะคะ
((นิ้วเบียวบ่อย????))
#ขอบคุณค่ะ????????????
ผลงานอื่นๆ ของ ThitaphornSmile ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ ThitaphornSmile
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้
ความคิดเห็น