ประธานจอมเผด็จการคลั่งรักเมียลับ

บทที่1   ยกเลิกสัญญา

ร่างสองร่างที่พัวพันรัดรึงกันอย่างแนบแน่น จนแยกไม่ออก อยู่บนผ้าปูที่นอนขาวสะอาด บนเตียงขนาดใหญ่ มองคล้ายคู่รัก ที่ลุ่มหลงและปราถนาในกันและกันมากมาย

ผู้ชาย  มีรูปร่างสูงใหญ่เกินกว่ามาตรฐานชายไทยไปมาก
 เขาได้ชื่อว่าเป็นลูกรักของพระเจ้า งดงามราวเทพบุตร ดวงตาคม คิ้วเข้ม
    จมูกโด่งเป็นสัน รับกับริมฝีปากบาง ที่มักจะเป็นเส้นตรงอยู่เสมอ

เขมรินทร์ เป็นชายหนุ่ม ที่บรรดาสาวๆในวงสังคมชั้นสูงต่างหมายปอง แต่เขาไม่สนใจ

ผู้หญิงคนไหน  จนชายหนุ่มอายุเกือบจะสามสิบปีแล้ว ก็ยังไม่เคยปรากฏว่ามีสาวคนไหนได้อยู่ข้างกายเขา

จนกระทั่งเขาได้เจอกับพริมโรส หญิงสาวที่เขารู้สึกพอใจตั้งแต่แรกเห็น เธอต้องการเงิน เขามีความปราถนา เขาจึงตกลงให้เธอเป็นผู้หญิงของเขามีกำหนดสามปี โดยเขาจะให้เงินเธอห้าล้าน เงื่อนไขคือห้ามเปิดเผยความสัมพันธ์ของเขาและเธอ เจอกันข้างนอกต้องไม่รู้จักกัน เธอห้ามทักทายเขา และที่สำคัญ
                  
                       ‘เธอห้ามท้อง!’

พริมโรส อายุ24 ปี แม่ทิ้งเธอไว้กับพ่อ ตั้งแต่เธอจำความได้ เพราะพ่อขี้เหล้า เจ้าชู้และติดการพนันอย่างหนัก ทำให้เธอต้องดิ้นรนหางานทำตั้งแต่เด็ก จนไม่มีโอกาสได้เรียนสูงเท่าที่ควร

เธอเป็นคนสวยมาก รูปร่างหน้าตางดงาม ดวงหน้าและรอยยิ้มหวาน ดวงตามีเสน่ห์

จนพ่อของเธอยุให้เธอจับผู้ชายรวยๆเพื่อที่พ่อจะได้สบาย แต่เธอปฏิเสธตลอดมา จะยากดีมีจนแค่ไหน เธออดทนได้ อย่างน้อยก็ขอให้เธอมีศักดิ์ศรีในตัวเองบ้างเถอะ

แต่เหมือนโชคชะตากลั่นแกล้งเธอ พ่อติดการพนันอย่างหนักจนมีหนี้สินหลายล้านบาท พวกนักเลงมาทวงหนี้พ่อทุกวัน จนถึงขั้นทำร้ายพ่อต่อหน้าเธอ พวกมันยื่นคำขาดให้หาเงินมาใช้มันให้เร็วที่สุด ไม่เช่นนั้น มันจะใช้ตัวเธอเพื่อล้างหนี้

ด้วยสถานะอย่างเธอจะหาเงินเป็นล้านได้จากที่ไหน เพราะแบบนี้ เธอไม่มีทางเลือกจึงจำใจต้องขายศักดิ์ศรีของตัวเอง

พริมโรสเป็นผู้หญิงของเขมรินทร์มาสองปีแล้ว  แต่เธอก็ไม่ได้เจอเขาบ่อยนัก เพราะเขมรินทร์เป็นคนที่ทุ่มเทให้กับงานมาก และมักจะเดินทางต่างประเทศบ่อยๆ แต่ทุกครั้งที่เจอกัน เขามักจะใช้งานเธออย่างหนักเสมอ

วันนี้ก็เช่นกัน เธอถูกเรียกตัวให้มาพบเขาที่วิลล่าสุดหรู ที่ค่อนข้างลึกลับ ที่ประจำที่เขาและเธอพบกัน  หลังจากที่ไม่ได้พบกันเป็นเวลานาน ทันที่ที่เขาพบหน้าเธอ เขาไม่รอช้าที่จะปลดปล่อยความปรารถนาของเขาออกมา

เขมรินทร์กอดเธอไว้ในอ้อมแขน จุมพิตที่เร่าร้อนของเขา 
ปะพรมไปทั่วใบหน้า แก้มใส และเรียวปากอวบอิ่มของเธอ  

เรียวนิ้วยาวของชายหนุ่ม สัมผัสผิวขาวใสราวหยกชั้นดีของเธอไปทั่วทุกตารางนิ้ว ร่างกายของเขาและเธอ เหมือนถูกสร้างมาเพื่อกันและกัน ช่างเหมาะเจาะและเข้ากันได้เป็นอย่างดี

เขมรินทร์เป็นคนเจ้าอารมณ์และเอาแต่ใจ ตามประสาคนมีเงิน มีอำนาจ และประสพความสำเร็จตั้งแต่อายุยังน้อย อะไรที่เขาอยากได้เขาต้องได้  ทุกการกระทำที่เขาต้องการ พริมโรสจึงตอบสนองเขาอย่างเต็มใจ ด้วยกลัวว่าเขาจะโกรธ  เธอจึงว่าง่ายและเชื่อฟังเขามาโดยตลอด ทำให้เขมรินทร์พึงพอใจในตัวเธอมาก

หลังจากห่างหายมานาน คลื่นระรอกแล้วระลอกเล่า จึงสาดซัดเข้าหาฝังอย่างไม่ปรานี จวบจนเสียงแหบต่ำสั่นพร่า คำรามออกมาจากลำคอของชายคนนั้นครั้งแล้วครั้งเล่า บ่งบอกว่าเขาสุขสมเพียงใด จวบจนเขาพอใจ จึงผละจากกายเธอ ลุกขึ้นไปเข้าห้องน้ำเพื่อชำระล้างร่างกาย

เขมรินทร์เป็นคนที่รักความสะอาดมาก เขาจะต้องอาบน้ำทุกครั้งทั้งก่อนและหลังการทำเรื่องแบบนั้น  พริมโรสพยุงร่างกายที่เหนื่อยล้าของเธอลุกขึ้นแต่งตัว เธอมองดูร่องรอยสีแดงตามตัว ที่เขาทำทิ้งไว้บนตัวเธอ  

เขมรินทร์เดินออกมาจากห้องน้ำ เขาแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยในชุดสูทสีเข้ม แต่ไม่ได้จากไปเหมือนทุกครั้ง ครั้งนี้เขาโยนซองเอกสารลงมาที่เตียงต่อหน้าเธอ  

“ครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายที่เราจะพบกัน ต่อไปคุณไม่ต้องมาที่นี่อีก” 
น้ำเสียงทุ้มต่ำ เยียบเย็นดังขึ้น  ใบหน้าของเขาทั้งหล่อเหลาทั้งสวยงาม สวนทางกับสายตาเย็นชาของเขา ยามที่เขามองมาที่เธอ

พริมโรสเงยหน้าขึ้นมองเขา เธออดใจหายไม่ได้ 
“ยังเหลือเวลาอีกหนึ่งปี ทำไมเราไม่.....”
“ทำตามที่ผมบอก” 
เธอยังพูดไม่ทันจบ ชายหนุ่มก็ขัดขึ้นด้วยน้ำเสียงห้วน  สายตาที่มองดูเธอเต็มไปด้วยความเย็นชา ห่างเหินอะไรจะปานนั้น!

ตลอดสองปีที่ผ่านมา เธอพยายามเอาอกเอาใจเขาอย่างดี ตอบสนองในสิ่งที่เขาปรารถนา อย่างเต็มใจและเชื่อฟัง  เธอแอบหวังว่าเขาอาจจะนึกรักเธอขึ้นมาบ้าง แต่

เขมรินทร์ยังคงเฉยชา  แต่ละครั้งที่เขาพูดกับเธอแทบจะนับคำได้!  ท่าทางเย็นชาห่างเหินที่เขามักแสดงออกอยู่เสมอ  ทำให้ผู้คนไม่กล้าเข้าใกล้ เธอเองก็เช่นกัน

เธอเคยแอบสงสัยว่า เขาเคยรู้สึกอะไรกับเธอบ้างไหม เคยรู้สึกรักเธอสักนิดไหม เพราะในบางครั้งยามที่เขมรินทร์เผลอตัว ยามที่อารมณ์เขาไต่ขึ้นสูง เขามักจะหลุดเรียกคำว่า “ที่รักตัวน้อยของผม” ออกมา

เธอยอมรับว่าเธอรักเขาหมดหัวใจ เขมรินทร์เป็นผู้ชายที่มีรูปร่างสูงใหญ่ ทั้งหล่อทั้งสวยในคนๆเดียวกัน จนยากจะหาที่ติ อกผายไหล่ผึ่ง  ท่าทางสง่างาม เสน่ห์ล้นเหลือ ในเมื่อเขาเพอร์เฟคขนาดนี้ ผู้หญิงที่ไหนจะไม่หลงรักเขา  

แต่วันนี้ เธอคิดว่าเธอได้คำตอบแล้ว เมื่อเขาบอกเลิกสัญญาก่อนกำหนด ถึงเวลาต้องจบแล้ว เขาคงเบื่อเธอแล้ว เหมือนเด็กที่เบื่อของเล่นก็โยนทิ้ง ตามประสาเศรษฐีมีเงิน

“ก็ดีเหมือนกัน ฉันจะได้เริ่มต้นชีวิตใหม่สักที”  

ในที่สุดหญิงสาวก็พูดออกมาได้ หลังจากที่เธอกล่ำกลืนความผิดหวังลงไปข้างใน และระงับความหมองเศร้าในใจลงได้  เธอแสร้งทำสีหน้าให้สดชื่น ส่งยิ้มที่คิดว่าหวานที่สุดให้เขา เพื่อกลบร่องรอยโศกเศร้าภายในใจ คงถึงเวลาที่เธอต้องตื่นจากความฝันเสียที!

เธออยากซุกซ่อนตัวเงียบๆ ความทุกข์เศร้าที่เธอได้พบเจอในชีวิต เธอใช้ความรักที่เธอมีให้เขา เป็นเครื่องหล่อเลี้ยงหัวใจเธอเรื่อยมา ให้เธอมีแรง มีความหวังที่จะใช้ชีวิตต่อไปอย่างดี  ตอนนี้ทุกอย่างจบแล้ว จะอย่างไรก็ตาม เธอคงต้องหอบหัวใจพังๆของเธอเพื่อไปต่อ

เขมรินทร์มองดูใบหน้าของเธออีกครั้ง  นอกจากจะไม่มีความเศร้าโศกใดปรากฏให้เห็นแล้ว รอยยิ้มของเธอยังหวานสนิท  หวานจนหัวใจของเขากระตุกวูบ ดวงตาดำลึกของเขาเข้มขึ้น ความเหงาและความอ้างว้างวิ่งเข้ามาซุกตัวเงียบๆในหัวใจเขา แต่เพียงครู่เดียวก็กลับมาสงบ ราบเรียบเฉกเช่นเดิม
         
             “คุณรอเวลานี้มานานแล้วงั้นสิ!!”

สายตาคมกริบของชายหนุ่ม ที่มองมามีแววไม่พอใจ  น้ำเสียงเจือความเยาะหยันดูถูกเธอ

“ฉันก็เหมือนผู้หญิงทั่วไป ที่อยากแต่งงานมีครอบครัว มีลูก 
ใช้ขีวิตที่เรียบง่ายกับสามี”

คำว่า สามี ทำให้คิ้วของเขมรินทร์ขมวดเป็นปมแน่น โดยที่เขาก็ไม่รู้ตัว ความหงุดหงิดที่อธิบายไม่ได้ แผ่ซ่านเข้ามาภายในจิตใจ แต่ใบหน้าหล่อเหลา งดงามของเขายังคงเรียบเฉย เขามองดูเธอเป็นครั้งสุดท้าย เม้มปากแน่น ก่อนเดินออกไปจากห้อง

        ตามมาด้วยเสียงปิดประตูดังปัง!!