ตอนที่ 23 : ติดเหรียญ RAW กลับไปหาสามี 23 : เป้าหมายต่อไป
หลี่หยางสวินเดินทางมาที่บ้านสกุลเฉินตอนสามทุ่มครึ่ง ช่วงเวลานั้นเฉินหลวนซีผู้เป็นเจ้าบ้านขึ้นไปพักผ่อนแล้ว เช่นเดียวกับเถาเยว่หรงผู้เป็นภรรยา ที่ห้องนั่งเล่นจึงเหลือเพียงเฉินอวี่เฉิงซึ่งนั่งแช่ในชุดนอนพร้อมดูทีวีเรื่อยเปื่อย และตีฝีปากคุยเรื่องไม่เป็นเรื่องกับพี่ชายซึ่งยังทำอะไรจุกจิก ทันทีที่เฉินอี้หลินได้รับแจ้งจากแม่บ้านว่าหลี่หยางสวินมาหาน้องชายตัวเองก็ส่งสายตางง ๆ มาให้ พอเฉินอวี่เฉิงยิ้มแบบไม่เซอร์ไพรส์ ท่าทางเหมือนรู้ก่อนแล้วก็ทำให้พี่ชายมองหน้ากันตาไม่กะพริบ
"ก็คิดอยู่ว่าทำไมวันนี้ลงมาข้างล่าง ที่แท้นัดผู้ชายมาหาดึก ๆ ดื่น ๆ นี่เอง"
เฉินอวี่เฉิงร้องหะ เขามองสายตาระแวดระวังเหมือนคุณพ่อหวงลูกสาวในไส้ของพี่ชายคนดีแล้วขำพรืด "ก็คนเขามีคนมาหา จะทำไมล่ะ อิจฉา?"
"ฉันจะไปอิจฉาทำไม” พี่ชายเบ้ปาก “แล้วนี่ทะเลาะอะไรกันอีกหรือเปล่า?"
"เปล่า ก็แค่คนคิดถึงแวะมาหากัน พี่นี่ก็คิดมากไปได้"
"ไม่มีอะไรก็ดี แต่จะหมั้นกันแล้วอย่าทำอะไรประเจิดประเจ้อล่ะ"
“แปลกแฮะ พี่ดูไม่ค่อยต้อนรับพี่หยางสวินเท่าไหร่เลย.. ผมคิดไปเองรึเปล่าหว่า”
“คิดไปเอง”
เฉินอี้หลินตอบชัดซะยิ่งกว่าชัด จากนั้นก็เดินออกไปต้อนรับผู้มาเยือนทันที เฉินอวี่เฉิงจึงไม่ได้สักคนเป็นพี่ต่อ แต่ก็เอาเถอะ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ชายหนุ่มปล่อยให้มันผ่านไปและเปลี่ยนเป้าหมายเป็นส่งยิ้มหวานให้หลี่หยางสวินที่ยืนอยู่ตรงหน้า เจ้าของเรือนร่างสูงใหญ่ท่าทางเคร่งขรึมบอกว่ามีธุระสำคัญจะคุยนิดหน่อยจึงมารบกวนยามดึกและคงอยู่ไม่นาน นั่นทำให้พี่ชายของเขาวางใจยอมผละออกไป ส่วนเฉินอวี่เฉิงก็ได้แต่บ่นเสียดายในใจที่คนไม่มีเป้าหมายมานั่งนาน ๆ แบบที่ตนหวัง เลยต้องเปลี่ยนเจตนาจากที่ว่าเราจะคุยกันอย่างใกล้ชิดในห้อง (อะแฮ่ม) มาเป็นคุยกันที่สวนอย่างจำยอม
********** ตอนที่เหลือติดเหรียญอยู่ ReadAWrite ฝากรี้ดทุกคนเอ็นดูน้องเฉิงเฉิงเเละพี่หลี่ด้วยนะคะ ขอบคุณคอมเมนต์ด้วยนะคะ ดีใจที่ชอบค่ะ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
