คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : พบพานครั้งแรก
าลเวลาผ่านไปราบุรอ์น้อยเิบให่นมีพระนม์รบ 15 ันษา เป็นรั้แรที่อ์ภูเศวระ้อออว่าราารับพระราบิาผู้เป็นพระมรเ พระนาอาทิปราเมื่อพระสวามีแ่ายเ็มยศ็อยิ้มออมามิไ้
“ทรส่าามเหลือเินเพะพระสวามีอน้อ” พระนาทอพระเนรอ์ภูเศวร้วยสายาที่เ็มไป้วยวามสิเนหาหาแ่พระมหาอุปราหนุ่มลับยิ้มออมามอนารหน้า้วยวามเอ็นู
“เ้าอบเย้าพี่อยู่เรื่อย”
พระนาอาทิปราไ้แุ่่นเืออยู่ในหัวใ นาเปิทาให้ถึเพียนี้พระอ์ยัมิทรรู้วามในใอนาอีหรือ
“วันนี้ะทรเ้าเฝ้าพระนาโสรยาเป็นรั้แร้วยมิใ่หรือเพะ”
“รั้แรหรือ” อ์ภูเศวรนึไปถึอนที่พระอ์ยัทรพระเยาว์ะวิ่เล่นไล่ับับพระพี่เลี้ยนเผลอเ้าไปในท้อพระโระที่ทุนำลัประุมอย่าเร่เรีย พระนาโสรยาประทับอยู่หลัม่านหาแ่เาที่สะท้อนให้เห็นทำให้พระอ์ะลึในวามามอเรือนายนั้นไม่น้อย
‘ผู้ใเป็นพระพี่เลี้ยเหุใึปล่อยให้ราบุรมาเล่นนแถวนี้’ พระมรเทรริ้วเป็นอย่ามา อ์ภูเศวรที่ยัเป็นเพียราบุรลัวนัวสั่นอพระพี่เลี้ยที่ามมาภายหลัแน่น
‘มิเป็นไรหรอเพะ เป็นารีที่หม่อมันะไ้พบว่าที่พระมรเอ์่อไป’
เสียหวานนั้นยั้ออยู่ในหัวใแ่เมื่อิถึวามร้ายาอพระนาโสรยาพระอ์็มิไ้ิพิศวาสเลยแม้แ่น้อย
“พี่มิไ้สนใสรีที่อยวบุมบารพระมรเอยู่หลัม่านและเ่น่าุนนาที่ไม่เห็น้วยับนเอมาหลายั่วอายุนหรอ สำหรับพี่นาือปิศาที่วรำัเพื่อมิให้เป็นภัย่อพระมรเอ์อื่นๆ ไร้พระนาโสรยาสันภุะปุระไ้เป็นไทอย่าแท้ริ”
“เ่นนั้นหรือเพะ” พระนาอาทิปรายิ้มออมาเมื่อไ้ยินเ่นนั้น ท่านแม่ล่าวไว้ไม่ผิริ้วย
อ์ภูเศวรเินเ้ามาในท้อพระโรพร้อมับอรัษ์ำนวนหนึ่ ะนั้นเสียระพรวน้อเท้าที่ย้ำมาามัหวะารเินทำให้ทหารและนาำนัลทุนที่อยู่รอบบริเวนั้น้อหยุะัและทำ้มหน้าวามเารพ อ์ภูเศวรมอไปรอบาย้วยวามไม่พอใที่นอพระอ์ำ้อหวาลัวสรีนาหนึ่ถึเพียนี้ ไม่เว้นแม้แ่พระอ์เอเมื่อนาเินเ้ามาใล้พระอ์ำ้อยอม้มหน้าเพื่อไม่ให้มอหน้าพระนาามประเพี หาแ่มิอาเลี่ยะเห็นมืออันาวผ่อที่ประับ้วยำไลสีทอลวลายวิิร ลิ่นายที่หอมอบอวลวนให้ผ่อนลายและเลิบเลิ้มในเวลาเียวัน พระมหาอุปราหนุ่มอธิษานอยู่ในใให้นารีบผ่านไป เมื่อพระนาผ่านไปายผ้าอพระนา็สัมผัสเ้าับมือออ์ภูเศวรราวับเป็นารเย้ายวน แม้มิไ้เยหน้าึ้นมอยัรู้สึไ้ว่าพระนาโสรยาหันมามอ้วยสายาและรอยยิ้มที่เื้อเิ
“เิเส็ไ้แล้วเพะพระนา” นิลรัน์เือน เมื่อพระนาและเหล่านาบริวารเินาไปแล้วอ์ภูเศวรึเยหน้าึ้นมอามหลัพระนาโสรยา้วยวามไม่พอใ
“ผู้หิหน้าไม่อาย” เห็นไ้ัว่านาใยั่วพระอ์ั้แ่ยัทรเป็นพระอุปรา ่าเป็นสรีที่น่าลัวเสียริเห็นทีพระอ์ะประมาทมิไ้เสียแล้ว
พระมหาอุปราหนุ่มมิไ้หลใหลในวามามอพระนาโสรยาลับทรมุ่มั่นที่ะแ้ไปัหาบ้านเมือ พระปรีาอพระอ์เป็นที่ประัษ์แ่เหล่าุนนาและพระนาโสรยาที่อยลอบมอโยมิให้พระอ์รู้ัว
‘ท่านพี่ภูวรมัน ท่านปรารถนาอยาเป็นพระบาทมรเผู้ยิ่ให่ บันี้ท่าน็มิไ้เปลี่ยนไปาเิมเลย’
้านหลัม่านนิลรัน์มัสัเเห็นรอยยิ้มอพระนาโสรยาและแววาที่มออ์ภูเศวร้วยสิเน่หา็อนึเป็นห่วึ้นมาไม่ไ้เพราะสายพระเนรที่อ์ภูเศวรมอนายหิอนานั้น่าแ่าันราวฟ้าับเหว ระนั้น็ปล่อยให้ทุอย่าำเนินไปามวิถี
วามสลบเหมือนสายน้ำนิ่ที่มีลื่นใ้น้ำยัำเนิน่อนระทั่เวลาผ่านไป 6 ปี
บันี้อ์ภูเศวรในวัย 21 ันษาหาใ่หนุ่มน้อยัเิมไม่ พระอ์ลายเป็นบุรุษผู้ส่าามสมายาินัรบ เป็นที่หมายปออสรีทั่วทุแว้นหาแ่มิมีเมือใล้าถวายพระราธิาอนให้เป็น้าบาทบริาริาแห่พระมหาอุปราแห่ภุะปุระ ้วยไม่มีผู้ใอยาเป็นรอแห่พระนาโสรยา เลื่อลือันว่าหาพระสนมนาใทำให้พระนาโสรยาไม่พอพระทัยแล้วนาะ้อไม่เหลือสิ่ใแม้แ่ีวิอนาเอ
“อะไรันแม้แ่วัระปุระเอ็หา้ออ้าที่ะไม่ส่พระราธิาเพื่ออภิเษับพระมหาอุปราหรือเพะ ทำเ่นนี้เป็นารหยามพระเียริอภุะปุระยิ่นั” ท้าวนารัมภาพูับอ์ภูเศวระที่พระอ์มารแสร่ายรำอันอ่อน้อยามอเหล่านารำทั้หลายโยมีพระนาอาทิปราอยูแลอย่าไม่าบพร่อ
“สรีในภุะปุระที่มีวหน้าามมามายพร้อมถวายัวให้แ่้า เรว่า่อให้้าใ้เวลาทั้วัน็มิอาื่นมพวนาไ้หมทุน ้ามิสนใหิ่าเมือหรอ”
“ท่านพี่แล้วน้อเล่าเพะ สรีมามายเพียนั้นท่านพี่ะมีเวลาให้น้อหรือ” พระนาอาทิปราหันมาพูอย่าไม่พอพระทัย อ์ภูเศวรยิ้มออมาแล้วลูบศีรษะพระนาอาทิปรา้วยวามเอ็นู
“พี่เพียเปรียบเทียบเท่านั้น ยามนี้พี่เรียนรู้เี่ยวับราารบ้านเมือรวมถึำราพระเวทย์าท่านรารูและเหล่าพราหม์หลวนแทบไม่มีเวลามอหิใแล้ว”
“เ่นนั้น็แล้วไปเพะ” พระนาอาทิปราวัสายามออย่าแ่อน อ์ภูเศวรไม่อบอาศัยหยิบน้ำั์ึ้นมาื่มเพื่อปปิวามิอพระอ์
เหล่าสรีมิวรอยู่ถ้ำเียวัน นี่ือสิ่ที่พระอ์ไ้เรียนรู้ พวนาล้วนเอาแ่แ่แย่ิีิเ่นน่าลัวไม่แพ้บุรุษ หลายรั้ที่พระอ์ไ้รับ่าวารสิ้นพระนม์หรือไม่็ารหายัวไปอย่าลึลับอพระสนมหลายนา หาไม่โ่เลานเินไป็พอะรู้ไ้ว่า้วยเหุอันใ และสิ่ที่พระอ์รู้สึเสียพระทัยมาที่สุนั่นือารสูเสียโอรสธิาที่ยัไม่ลืมาูโลอีหลายพระอ์ วามเสียพระทัยาารสูเสียนี้ทำให้พระสนมหลายนาถึับวิปลาสไป ้วยเหุนี้พระอ์ึรู้สึว่าสรีนั้น่าน่าลัวเหลือเิน
สรีธรรมาว่าน่าลัวแล้ว ไม่อยานึเลยว่าสรีที่แม้แ่อ์เทวราายั้อเรพระทัยอย่าพระนาโสรยาะน่าลัวสัเพียใไม่อยาะิ
ความคิดเห็น