คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : อารมณ์พาไป NC18+
บทที่ 8
อารม์พาไป NC18+
พินยุพาเม้มริมฝีปาเ้า หลุบสายามอริมฝีปาหยััววามนุ่มนิ่มาทรวอน้วยวามรู้สึเสียวสะท้าน
ฝ่ามืออุ่นร้อนอเา ทามทาบลบนทรวออี้า สอนิ้วปลุปั่นุ่มไู่ออเธอให้แ็ึ้นมา
วามสุสมเหล่านี้ ทำให้เธอรวราออมาไม่ไ้ศัพท์ พร่ำเรียื่อเา้ำแล้ว้ำเล่า...
ลึๆ ารที่เธอ้อแสวามเป็นเ้าอเาอย่าหนัแน่น ็มีผล่ออารม์รัในะนี้อยู่ไม่น้อย
“ีั...” เธอบอเาาใ ลูบไล้รอบหน้ามร้ามที่ไม่ยอมห่าาสอเ้าาม ราวับทารน้อยผู้หิวโหย วามบรรสัมผัสบาเบาแ่เ็มไป้วยอารม์ปรารถนา ทำให้ลาวาสาวใ้ร่าับหลั่ออมาไม่าสาย
“ีใ่ไหม” เสียพร่าัวาน เอ่ยิริมฝีปา พร้อมประทับูบแสนหวานลมา ูุนเรียวลิ้นหวานเป็นระยะ...่อนลาลิ้นลมาามสันลำอาวผ่อ
ผิวนุ่มนิ่มอเธอเิวนให้เาบเม้ม วัลิ้นลาไล้ นมาที่อบไหปลาร้า ใบหน้าเิวนที่แอ่นไปับหมอน ทำให้เรียวลิ้นอเาวัหนัหน่วมาึ้น
เสียรวราเปล่ออมาาริมฝีปาสาวเป็นระยะ...
ฝ่ามือให่สอแทรเ้าไปที่มือเล็ เารึมือเธอเอาไว้ับที่นอน ่อนวนเรียวลิ้นที่ยอปลายถัน
“อื้อ...” ยิ่เธอิ้นพล่านาวามสุสม เา็รึฝ่ามือเล็แนบลไป วามรู้สึีไปอีแบบ่อเิ
พินยุพามอปลายมูโ่มที่มลไปยัผิวเนื้ออ่อน ึ่ลาร่า เธอแยเรียวา้อนรับ สัมผัสนุ่มนวลหาแ่ร้อนผ่าว
สะโพอนามิ้นพล่าน มัน่าเป็นวามสุสมที่หวาเสียวเหลือี
“ทำไมมันเป็นอย่านี้...” สาวให่วัย 37 ปีอย่าเธอ ไม่ิเลยว่าวามสุอันล้ำเลิศที่เาว่า ะล้ำเลิศไ้ปานนี้ มันแ่าาารถูสอสวมหลอมรวมร่า แ่มันหฤหรรษ์แบบที่ไม่รู้สรรหาอะไรมาเทียบไ้
“มันเป็นยัไ” เาโศีรษะึ้นมาถาม พร้อมส่รอยยิ้มับใ และ้มล่วิมลาวาอุ่นที่พาันับหลั่ออมาามอารม์เ้าอ
“อื้อ...” ยิ่เธอิ้นพล่าน เา็ยิ่รึสอมือบาเอาไว้ วามอุ่นื้น รู้ัหวะอปลายลิ้นและริมฝีปา ที่ละเลลบนส่วนอ่อนไหว เป็นวามสุสมที่น่าประทับใ หิสาวหยัสะโพใส่รอบแล้วรอบเล่า
“ผมเ้าไปนะ” เสียแหบพร่าัวาน เอ่ยประโยที่ทำให้เธอพยัหน้า หลัาเสร็สมไปหลายรอบ ้วยเรียวลิ้นอเา
เรียวลิ้นที่รู้ัหนัเบา รูุ้ว่าวรทำอะไรรไหน เป็นเ้าอร่าายเธอโยสมบูร์
พินยุพาเม้มริมฝีปารับวามให่โที่สอแทรเ้ามาในเรือนาย หยัสะโพเ้าหาวามเ็มแน่น อึอั...หาแ่ลื่นไหล เพราะภายในายอเธอุ่ม่ำ
ลอนลื่นภายในโอบรัเป็นระยะ นธาารา่ำ
สะโพสอบยับเป็นัหวะเร็วเพื่อเปิทา เพราะเธอับแน่นเหลือเิน แน่นนเาหายใแทบไม่ออ...
ัหวะถี่ระั้นเล็ๆ นั่น ทำให้เธอแทบะถึสวรร์อีรอบ มันีเหลือเิน
เธอบอัวเอไ้แ่นั้น...
“อบใ่ไหม” เายับสะโพอีรั้ ่อนมหายเ้าไปในร่าเธอนสุ วามลึล้ำทำให้หิสาวราออมา ่อนที่ะเาะถอนเ้าออนสุ และบลึทุรั้ที่เินทาเ้าไป
ุรับรู้สอุอร่าหิ ถูสัมผัสพร้อมๆ ัน
“อา...” เธอรีร้อออมารอบแล้วรอบเล่า หลลืมทุสิ่ทุอย่าไป เสียสอสวมระหว่าสอร่าัึ้น ลาวาหวานอเธออำนวยารเลื่อนยับอเาให้พลิ้วไหว
วามึแน่น เ็บแสบ อึอั...ไ้อันรธานหายไป มีเพียวามสุสม เพลิเพลินเท่านั้นที่ปราอยู่
“อยาลอเปลี่ยนท่าไหม” ว่าพร้อมพลิร่าเธอให้นอนว่ำล ทั้ๆ ที่เายัไม่ไ้ถอนายออมา
ัหวะหมุนเรือนร่า ภายในอเธอ็โอบรัเา นายหนุ่ม้อัริมฝีปา สะโพามอนอเธอในเวลาพลิว่ำและโ้โ้อยู่รหน้า โเ่นและน่าับ้อ
“สวยมา...” เาฟามือลไปบนวามาวโพนนั้น และมัน็เ้สู้มือ โยนีสีสอรับลำเอ็นอเาให้เห็น่อหน้า เายับเื่อ้า หาแ่เธอลับราระเส่ามาว่าเิม
“มัน...อ๊ะ...มัน...” นที่ไม่รู้ะอธิบายยัไ ร่ำร้อไป แ่็ยัเ้สะโพสู้
“มันเป็นยัไรับ...” เสียทุ้ม่ำอเาแพร่า ระแทัหวะลไปในทำนอที่เร็วึ้น
“มัน..สะ...เสียวว่าปิ่ะ”
“ีหรือไม่ี” เาทำเป็นหยุ แ่ลึวนนเธอรีร้อมาึ้น
“ะ...ี ีมา” แล้วแ้ม้นามอน็ยับเิสอสวมแทนให้ นอบใฟามือลบนสะโพสาว พร้อมบีบลึเล้นหนัหน่ว
“ผมะไม่ไหวแล้วนะ” นที่รู้สึเสียว่านว่า รึสะโพเธอเอาไว้และสอสวมในัหวะที่เร็วมาว่าเิม เสียรีร้ออย่าหฤหรรษ์อเธอ ทำให้เาอทน่ออีนิ
รอัหวะอีหน่อย...
“อ๊ะ!” และสุท้ายเา็ทน่อไม่ไหว พวยพุ่ทายาทเ้าไปในโพรอรั พร้อมระุรุนแร และโน้มลไปุมพิแผ่นหลัอเธอให้เิปลอบโยน
“สุยอ อบุรับ” พินยุพาอรับวามเป็นเาทั้หม่อนแอ่นใบหน้าึ้นมารับุมพิูื่มาเา
“ันรัุ” เธอเอ่ยเบาๆ าอารม์อะไร็ไม่ทราบ หาแ่นฟัแทบไม่เื่อหูัวเอ
“อบุรับ ผม็รัุ...รัุมาลอ”
แ่สำหรับเา ารบอรัเธอนั้นออมาาใ หาใ่วามรู้สึอื่น
พินยุพาื่นมา้วยวามรู้สึปวเมื่อยไปทั้ัว เพราะเมื่อืนเธอถูัหนั ัเ็มไปหลายรอบ
ะวันโผล่พ้นอบฟ้าไปนะสายโ่ ที่นอน้าๆ ็ว่าเปล่า แ่แ้วนมอุ่นที่วาอยู่พร้อมระาษโน้ ทำให้เธอยิ้มออมาไ้
‘นมอุ่นๆ อรุสวัสิ์รับที่รัอผม’
“แปล...หวานั” นยิ้มเินับสิ่ที่เาทำให้ ยแ้วนมอุ่นึ้นื่ม ่อนเ้าไปัารัวเอในห้อน้ำให้เรียบร้อย เพื่อที่ะไ้รีบลไปหาเา้าล่า
ไม่้อเาเธอ็รู้ ว่าเาะอยู่ในรัวเหมือนทุวันนั่นแหละ
‘ันรัุ’
พินยุพาำำพูัวเอใน่ำืนที่ผ่านมาไ้ แม้ะอยู่ในอารม์ที่สุสมเินบรรยาย ไม่ไ้เป็นัวเอทั้หม แ่็ใ่ว่าะไม่มีสิสัมปัะเลย
ใ่...เธอรู้ว่าัวเอพูอะไรออไป
็เธอรัเา รัในสิ่ที่เาทำให้...ะมีผู้ายสัี่นบนโลใบนี้ันที่ใส่ใผู้หิะร่วมรับนเียนอน
สี่สาวพี่น้อผู้มีประสบาร์่อน แร์เรื่อราวพวนี้ให้เธอฟัันไปนละแบบ ส่วนเพื่อนสนิทที่พอะไ้ิ่อพูุยันบ้า ็เผลอเล่าให้ฟัอยู่บ่อยหน
อาะเป็นเพราะพวเธออายุปูนนี้แล้ว เลยพูุยเรื่อเพศไ้เป็นเรื่อปิ มันไม่ใ่วัยอยารู้อยาลอ แ่เป็นวัยที่วระแร์ประสบาร์ันและันมาว่า
และใ่...น้ำหน้าอย่าเธอที่แฟนไม่ยอมมีอะไร้วย ะมีอะไรไปแร์ับนอื่นเาล่ะ!
“ทำอะไรทานะ หอมั...” พินยุพาสวมอพ่อเลี้ยธาาาทา้านหลั ในะที่เาำลัสาละวนทำอาหารให้เธอรับประทานอยู่
เาูอารม์ี มีฮัมเพลลอไประหว่าทำอาหาร้วย
“หมูุ๋นเห็หอมยาีน ใหุ้ทานแ้เพลียรับ” น้ำเสียนุ่มทุ้มอเา บ่บอวามระปรี้ระเปร่า นเธอยิ้มออมาและอระับเาแน่นึ้น
“ริเหรอะ ะหอมเท่านทำหรือเปล่าน้า...” วามี้เล่นอเธอทำให้เายิ้มออ หันมามอหน้าเธอ้วยวามรัใร่เปี่ยมล้น
ผู้หิที่เารออยเธอมาเนิ่นนาน ำลัยิ้มหวานให้เาอยู่ริๆ ไม่ใ่แ่ยิ้มในฝันอี่อไป
“อยาทานอะไรเป็นพิเศษเพิ่มไหม”
“แล้วแ่พี่อยาะให้ทานเลย่ะ พิน...ยัไ็ไ้” ำเรียแทนอเธอที่ไ้ยินเป็นรั้แร ทำเอาเาาโึ้น
“ว่าไนะ ออีที” หนุ่มให่ผู้มีผ้าันเปื้อนสีหวาน หันมาเผิหน้าับภรรยา ทั้ๆ ที่ในมือมีทัพพีอยู่
“พี่อยาให้พินทานอะไร พิน็ะทาน่ะ...แล้วแ่พี่ะัให้เลย” เาอเธอแน่นเ้า
“อยาให้เรียแบบนี้มาั้นานแล้วรู้ไหม อบุนะรับ” น้ำเสียที่บ่บอว่าเาีใแ่ไหน ทำให้พินยุพาออบอย่าลึึ้
่อให้่อนหน้าะมีเรื่อลาแลใอะไรเิึ้น็าม ิริยา แววาและน้ำเสียอเา เป็นเหมือนาวที่เื่อมทุอย่าลับมาเป็นปิ
“่อไปเราะเรียันแบบนี้นะะ พี่...และพิน”
“ไ้รับ พินอพี่” เาหอมแ้มนุ่มอเธอไปหลายที ่อนหันไปัารหมูุ๋นเห็หอมยาีน่อ เมนูสำหรับเ้าวันนี้ธาาเรียมอยู่หลายอย่า
ไม่ว่าะเป็นถั่วพูผัุ้แ้วและ้าวโพทอรอบับเ้าหู้ทอ ินับนม้นหวานอี้วย
“วันนี้อนมปัปิ้ับนมอุ่นนะรับ พี่อยาให้พินทานอาหารเ้าให้รบสารอาหารมาว่า” เาว่าอย่าอ่อนโยน
“อบุมานะะ พินะทานให้เลี้ยเลย มีอะไรให้พิน่วยไหมะ” และเธอ็ทำัวน่ารัมาึ้นว่าเิม มีอ้อนเานิๆ ส่เสริมให้เารู้สึียิ่ึ้น
แล้วเา็ให้เธอเป็นลูมือ่วยหยิบับนั่นนี่ เิมทีพินยุพาไม่ใ่นอบทำอาหารอยู่แล้ว แ่พอะเย่วยมาราหยิบับนั่นนี่บ้า เพราะเธออยู่บ้านับท่านทุวัน ้อ่วยันแบ่เบาภาระ
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะวาสนาหรืออะไร พินยุพามีแฟนนไหน็มัะทำอาหารให้เธอรับประทานเสมอ ไม่ว่าะเป็นแฟนนแรสมัยเรียนหรือแม้แ่แฟนที่บันมายาวนาน แ่็้อเลิราันไป
แ่เธออเรียมันว่า วาสนาละัน...
ริ๊ ริ๊ ริ๊....
แ่่วเวลาแห่วามสุผ่านไปไ้ไม่นาน็มีเสียริ่ัึ้นที่หน้าบ้านะ่อน สอสามีภรรยาโยหน้าออไปูเล็น้อย
“ใรมาเหรอะ?” เธอถามเาพร้อมเินออไปูยัระบานใส ที่สามารถมอทะลุไปถึประูหน้าบ้านไ้
“หรือว่าะเป็นหัวหน้าาน วันนี้พี่ว่าะออไปูานที่ไร่ิะหน่อย พินอยู่บ้านนเียวไ้ใ่ไหม บ่ายๆ ะรีบลับมา” ว่าพลาล้ามือ ผ่อนไฟหม้อหมูุ๋นเห็หอมยาีน ยาน้าวโพทอรอบับเ้าหู้ทอและับนม้นหวานมาวาบนโ๊ะอาหารให้ เิบอให้เธอรอท้อไป่อน
“ไ้สิะ แ่เหมือนว่าะไม่ใ่หัวหน้าานเลย...” น้ำเสียอพินยุพาเ้มึ้นเล็น้อย นเา้อเินไปูให้ั
ภาพผู้ที่อยู่หน้ารั้วบ้าน ทำให้เา้อถอนหายใออมาและหันไปมอหน้าภรรยาเิเป็นห่ววามรู้สึ
เอ ใรมาน้าาา ลอเาันูหน่อยยย
เป็นยัไันบ้า สนุไหม อยาะลุ้นาม่อหรือเปล่า
ฝาหัวใ อมเมน์บอไรท์ ิามเพื่อรับ่าวสารอนหน้า หรือว่าะแร์วนเพื่อนมาอ่าน็ไ้หมเลยนะ้า
ไรท์อบพระุมาๆ ที่สนในิยายอไรท์่าา
นิยายเรื่อนี้ลให้อ่านฟรีนบ วันละ 1 อน (เวลา 19.00 )ิมลา่อน ใรอบหรือไม่อบยัไ สามารถอมเมน์ิมไรท์ หรือให้ำลัใผ่านารเปย์อวัมา็ไ้น้าาา
นิยายอไร์ะปล่อย e-book ประมาวันที่ 15 พย. 67 นี้ (ราาโปรยาวนาน 15 วัน)
***แ้เพิ่มเิม เลื่อนปล่อย e-book 19-20 พย. 67 นี้ เนื่อาไรท์ิภาริเรียนเพิ่มเิมและเินสายทำบุ ทำให้ยับนิยายไ้ไม่ีนั อใรอันหน่อยนะะ มาไม่เิน 19-20 พย. นี้แน่นอน่า***
และมีิเหรียอ่านล่วหน้า 10 อนสุท้าย
ใรสะวแบบไหน เลือันไ้ามใอบเลยน้าาา
***ที่สำัือ ลฟรีนบแน่นอน แ่้อรอนิหน่อยนะ้าาา***
ถ้าอบใอย่าลืมไล์ แร์ อมเมน์ เปย์อวั ิาม หรือะไปให้ำลัใไรท์ไ้ที่ Facebook page “เทพีปรัมปรา” หรือ Tiktok “เทพีปรัมปรา” ไ้น้าาา ไปพูุยทัทายหรือสอบถาม้อมูล่าๆ เพิ่มเิมไ้ ไรท์ะรอนะะ อบพระุสำหรับทุำลัใ่า
ความคิดเห็น