รีวิว

ลำดับตอนที่ #5 : :: หัวใจระบายรัก-ติญญา ::

เรื่อง หัวใจระบายรัก 

จำนวน 391 หน้า

สนพ.คำต่อคำ   ราคา 270 บาท

เรื่องราวความรักของ สอง-บุษบามินตรา สาวมาดเท่นักบาสหญิงของรร. และ เคมี นักบาสสุดเท่ของทีมชายรร.เดียวกัน ที่ก่อกำเนิดเมื่อ 10 ปีที่แล้ว ซึ่งก็คือสมัยทั้งคู่ยังเป็นเด็กมัธยามปลาย แต่ความรักครั้งนั้นมันก่อเกิดมาจากข้างฝ่ายสาวเจ้าคนไม่เคยบอกใครไม่เคยแสดงออกเพราะเธอเองมีปราการความหลังเกี่ยวกับความรักของผู้ชายอยู่เธอถึงเก็บความรู้สึกนั้นไว้ไม่แสดงออก ถึงแม้ว่าจะจบจากม.ปลายไปและเรียนต่อคณะเดียวกันมหาวิทยาลัยเดียวกันแต่ก็ไม่ได้ช่วยให้ความรักสมหวังเลย เพราะ เคมีเรียนอยู่ด้วยได้สองเดือนหลังจากนั้นเค้าก็บินไปเรียนต่อต่างประเทศ ที่สำคัญนั้นเลยระหว่างสองเดือนที่เรียนด้วยกันเคมีก็ตกหลุมรักกับ อันนา สาวร่างบางอ่อนหวานและอ่อนไหวอีกต่างหาก นั่นเลยเป็นความรักความหลังของบุษบามินตราที่มีต่อเคมี ... การแอบรักนี่มันทำให้ปวดใจเนาะ

กาลเวลาผ่านไป .. 10 ปี ทั้งคู่ก็กลับมาเจอกันอีกครั้ง เพราะจะต้องทำงานร่วมกันโดยความรู้สึกของ สอง ยังคงเหมือนเดิม แต่สำหรับ เคมี นั้นเธอไม่รู้ เรื่องบังเอิญที่ทั้งคู่มีงานโปรเจ็คที่จะต้องทำร่วมกัน และมันก็เป็นเรื่องบังเอิญเสียจริงว่าเจ้าของโปรเจ็คนั้นคือ ที่สาม ซึ่งเป็นเพื่อนของทั้งคู่สมัยอยู่มหาลัยนั่นเอง และหนุ่มคนนี้ล่ะนะ ที่คว้าหัวใจของสาวที่เคมี ตกหลุมรักไป --- อันนา

คร่าวๆมันก็คงมีประมาณนี้ละค่ะสำหรับการเริ่มต้นของความรักของสาวเท่นามว่า สอง ซึ่งตอนอ่านนั้นก็ยังคิดอยู่ว่า คนที่ชื่อ สอง ได้นั้นมันจะต้องมี หนึ่ง แน่ๆ อ่านไปอ่านมา เอ้า ดันมีเพื่อนชื่อ “ที่สาม” มาอีกแล้วมันอะไรกันล่ะนี่ สงสัยก็ไม่ได้ช่วยก็อ่านมันต่อไป ซึ่งนอกเหนือจากความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนอย่างสองและเคมี และ ที่สามและอันนา ( ที่มีบทบาทน้อยนิดมาก ) ก็ยังมีปมกำแพงกั้นของ สอง อยู่เพราะตัวเองถูกเลี้ยงมาจากแม่และตา แต่ผู้เป็นพ่อนั้นสองเองก็เลิกจะถามไปแล้วว่าเป็นใครเพราะถึงเธอถามไปเธอก็ไม่ได้คำตอบที่สำคัญคือถามเรื่องนี้ทีไรแม่ก็เศร้า เธอก็เลยหยุดถามแล้วเก็บความรู้สึกตรงนั้นไว้คนเดียว แต่สำหรับครั้งนี้การที่ สอง ได้เจอกับ เคมีอีกครั้งความรู้สึกที่เธอเคยทิ้งระยะห่างจากความรู้สึกของชาย-หญิงก็ได้กลับมาหาอีกครั้งเช่นกัน

นอกจากประเด็นความรักของหนุ่มสาว .. ยังคงมีประเด็นในเรื่องของความรักในครอบครัวแทรกด้วยซึ่งตรงนี้บอกตรงๆ ว่ามันพอมีอะไรให้เราได้สัมผัสถึงความรักของครอบครัวที่แบบว่าอ่านแล้ว “เข้าใจ” ไม่ยากค่ะ เราลองสามารถเอาตัวเองเข้าไปสวมเป็นของแต่ละคนได้เลย อาจจะมีดราม่าบ้างนิดหน่อยแต่ว่าไม่หนักมากถึงกับปวดขมับแต่ออกจะทำให้เราเข้าใจความต้องการของแต่ละคนได้ด้วยความเป็นเหตุเป็นผล

อยากบอกว่า เรื่องนี้ ..ไม่หวานตบจูบไม่หวานไม่ตื่นเต้นเหมือนวิ่งข้ามเขา 2 ลูก แต่มันก็หวานในระดับชื่นใจอิ่มอุ่นอวลความสุขนะขอบอก เพราะเมื่อพระเอกอย่างเคมีชัดเจนกับความรู้สึกของตัวเองกับนางเอกแล้ว เครื่องเดินหน้าเต็มสูบการแสดงออกทุกอย่างของเขาก็ล้วนเต็มไปด้วยความสุขในการเอาใจใส่ที่ไม่เฉพาะ สอง เท่านั้นแต่รวมไปถึงแม่และตาของสองด้วย ( ตรงนี้ล่ะอบอุ่นดีจัง ) แต่  **กระซิบ กระซิบ บทพระเอกจะหวานก็หวานซ๊ามดขดตัวเป็นเลข  8 ได้นะเออ ขอบอกตรงเน้

เรื่องนี้ชอบหลายอย่างค่ะโดยเฉพาะชอบในเรื่องของคาแร็คเตอร์นิสัยของแต่ละตัว นางเอกนั้นบอกได้ว่าอ่านแล้วชอบเลย เพราะชอบที่เป็นคนแข็งนอกแต่อ่อนในมีน้ำใจ ไม่ง๊องแง๊ง แต่แอบจะปากหนักไปสักหน่อยบางทีก็แอบอยากให้อ่อนหวานหรือว่าเอาใจ เคมี อีกสักหน่อยน่าจะดี แต่ว่าเอาน่าพยายามเข้าใจว่าเค้าเป็นอย่างนี้อยู่แล้วจะเอาอะไร ส่วนพ่อหนุ่มพระเอก เคมีนั้น... อยากบอกว่าหลงรักมากมาย ปกติไม่ค่อยจะเทใจใครเลยนะ แต่ว่าเรื่องนี้อยากบอกว่าหลงรักพระเอกคนนี้เลย เพราะความที่เป็นคนที่มีความ “ชัดในความต้องการ”ต่อความรู้สึกของตัวเองหลังจากที่รู้แล้วว่าชอบนางเอกเข้าไปแล้ว อะไรๆก็ไม่สามารถเปลี่ยนใจเค้าได้ ตอนที่อ่านตรงน้องสาวใกล้บ้านที่ร้ายเบาๆ พยายามตี๊อพี่ชายทั้งๆที่รู้อยู่ว่าพี่ชายนั้นไม่ได้มีใจให้เธอแม้แต่น้อย ตอนที่สาวน้อยขอให้พี่ชายอย่างเคมีกอดตัวเองนั้น ตอนที่อ่านกำลังคิดอยู่ว่า “อย่านะเอ็ง อย่าได้กอดเชียว” แล้วต่อมาอ่านแล้วก็กรี๊ดต่อความแมนของพระเอกที่ตอบหล่อนไปว่า“ พี่ขอโทษพี่คงกอดผู้หญิงอื่นนอกจากคนที่พี่รักไม่ได้” อร๊ายยยยยยยยยยยย อยากบอกว่า พี่เคมีแมนมากค่ะ ชอบอ่ะ กรี๊ดเลย มันเลยทำให้ภาคความเคืองพระเอกตอนเข้าใจนางเอกผิดนั้นอ่อนลงยวบเลยค่ะ

 เรื่องนี้แม้จะไม่ฉูดฉาดแต่ก็ไม่ได้ไร้สีไร้สันนะเออ เพราะตัวเองชอบคำที่เรียงร้อยออกมาเป็นภาษาอ่านง่ายไม่ต้องแปลหรือตีความอะไรเลย จริงๆอาจจะบอกว่าเราเข้าใจไม่ยากเพราะความรู้สึกระหว่างอ่านมันเหมือนกับพาเรากลับเข้าไปสู่วัยทีน วัยทีกระชากเรากลับไปยืนอยู่ตรงสนามบาสมองเพื่อนมองพี่ที่เราชอบเล่นบาส/ วอลเล่ย์บอลช่วงพักกลางวัน หรือการได้แอบหลงรักใครสักคนถึงขั้นทำให้เราชอบที่เราจะต้องไปเรียนแล้วเราแอบเจอ“ คนๆ นั้น” ที่ไหนสักแห่ง

แอบหลงรักใคร .. ไม่บอกเขาๆ ก็ไม่รู้

ถ้าบอกไปอาจจะต้องกลัวว่าอาจจะผิดหวัง

ในหนังสือน่ะมันมีโอกาสกลับมาอย่างเรื่องบังเอิญ

ที่เราอาจจะได้บอกเล่าความรู้สึกของเราอีกที

แต่ในความเป็นจริง ....เราอาจจะไม่มีโอกาสได้เจอความบังเอิญเหมือนในหนังสือนะ