คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ไปดูแมวที่บ้านเราไหม
เป็นรั้แรที่ผมรู้สึสับสันในัวเอ ทั้รอยยิ้ม วามน่ารัหนุบหนับอเา มันทำให้ผมิถึไอศรีมรสหวานที่น่าลิ้มลอ ผมไม่เยรู้สึีับผู้ายนไหนแบบนี้ ทุรั้ที่เายิ้มหัวใผมสั่นไหว อยาอยู่ใล้เา อยาปป้อเา อยาทำอาหารอร่อย ๆ ให้เาิน (อยาป้อน้วย) เาัวเล็ว่าผม รูปร่าผอมบาเหมือนผู้หิ ผิวพรรี ื่อ "ีเทล" หรือ "เทล" ส่วนผมื่อ "แม็"
"นายินอะไร็น่าอร่อยไปหม" ผมทัเทลในะที่เาำลันั่ินอหวาน ริมฝีปาบาเป็นระับทำเอาผมไม่สามารถละสายาไ้
"นาย็ินัน้วยสิ อร่อยนะ" เสียเทลแมนมาถึะหน้าหวานปานน้ำผึ้็เถอะ
"ป้อนหน่อยสิ" ผมส่สายาอออ้อน เทลรู้อยู่เ็มอว่าผมแอบอบ
"อ้าปาสิ" สายาอเทลที่มอมาเ็ี่มา ใผมสั่น
"อ้ามมม อืม อร่อยั" อร่อยเพราะเทลป้อนนี่แหละ
"ินเยอะหน่อย็ีนะ ันอบเห็นนายอนมีแ้มยุ้ยมาว่าแ้มอบแบบนี้"
"ถ้าแ้มยุ้ยนายะเอ็นูันใ่ไหม" แน่นอนว่าผมรีบยมือสอ้าบีบแ้มัวเอ
"ใ่ นายะเหมือนน้อายห้าวบในสายาัน"
เทลหยิแ้มนุ่มอผมเบา ๆ
"อยาเป็นอย่าอื่น" ผมส่สายาเปล่ประายที่เ็มไป้วยวามรัวามหลใหล เทลำเบา ๆ
"นายนี่ร้ายไม่เบาเลยนะ มิน่าสาว ๆ ถึิรึม"
เทลใ้เรียวนิ้วสวยมาเสยปอยผม้านหน้าอผม เล่นเอาผมใเ้นแรไม่เป็นัหวะ วามราวนเหยี่ยวอเทลนี่แหละที่ผมอบมา นี่ยัไม่นับรวมรอยยิ้มบนใบหน้าสวยที่ไม่อ่อนโยน่อใผมเลย
"ไ้่าวว่านายเพิ่รับเลี้ยแมวรเหรอ"
"ใ่ มันเป็นลูแมวลายวัวัวเล็ ๆ ที่วิ่ามันอนำลัเินลับบ้านเมื่ออาทิย์่อน"
อนนี้าเทลเป็นประายมา ใ่แล้วไอ้หมอนี่เป็นทาสแมว แล้วที่บ้านผม็มีแมว
"ไปูแมวที่บ้านเราไหม" แน่นอนว่าเป็นารเอ่ยวนที่เ็มไป้วยเลศนัย ิีไม่ไ้เลยใผม นายเสร็ันแน่
"อือ เอาสิ" เทลรับปาอย่า่ายาย
เฮ้ย! เทลำลัะไปบ้านผม เราะไ้อยู่ในห้อสอ่อสอ แ่ิ็ระทึแล้ว
"ั้นเราแวะื้ออะไรอร่อย ๆ ไปินมื้อ่ำ้วยีไหม เออ นายะนอน้าที่บ้านันเลย็ไ้นะ"
"็ีนะ ื้อไ่เผ็ับพิ่าีไหม"
"ีสิ อยู่ับนายินอะไร็อร่อยทั้นั้น"
"ปาหวานัเลยนะ"
"หวานับนายนเียวนี่แหละ"
เราสอนเินอไหล่ันไปอย่ามีวามสุ ผมับเทลเราสนิทันมาั้แ่เ็ เวลามีเรื่อไม่สบายใผมอบมาเล่าให้เทลฟั ถึเทละอายุมาว่าผมแ่ปีเียว แ่วามิอเทล็เป็นผู้ให่และมอโลว้าว่าผมมา อาเป็นเพราะมี่วเวลาห้าปีที่เทลไ้ไปใ้ีวิอยู่ที่อเมริา พอลับมาเอันอีรั้ เรา็ยัสนิทันมาเหมือนเิม เทลลายเป็นหนุ่มที่ทั้หล่อและสวย มีสไล์ที่โเ่น ผมอบรอยสัเท่ ๆ อเทล อบสไล์ารแ่ัวที่มีวามเป็นยูนิเ็์ทีู่เท่มา ทุอย่าที่เป็นเทลมันทำให้ผมหลใหลั้แ่เมื่อไหร่ไม่รู้
พอมาถึห้อผม เทล็ั้าั้าเล่นับลูแมวอผมอย่าสนุสนาน นแทบะลืมไ่เผ็ับพิ่าที่ื้อมา และแล้วเ้าลูแมวัวี็สร้าวีรรรมนไ้
"โอ๊ย!" เสียเทลร้อึ้นเสียั
"เป็นไล่ะ โน่วนนไ้ เลือออ้วยไหนูสิ" ผมึมือเทลมาูแผลใล้ ๆ เป่าแผลให้เบา ๆ เทลมอทำหน้าอ้อนเหมือนลูแมวัวน้อยที่โนทำร้าย ส่วนเ้าแมวัวริยันอนหายระิหาทำเยไม่รู้ไม่ี้
"นายไปล้าแผล้วยสบู่ในห้อน้ำ่อนสิ เี๋ยวเอาแอลอฮอล์เ็แผลให้"
"อืม"
พอทำแผลเสร็เรา็มานัู่หนัผี้วยัน่อ พอเริ่มเรื่อไ้ไม่นาน เทล็มานัุ่ัวอยู่ใล้ ๆ ผม เทลอบเรื่อลี้ลับมา แ่พอถามว่าลัวผีไหมำอบือลัวมา แ่็อบวนูหนัผีไม่รู้เป็นอะไร ผมเลยใ้ัหวะนี้โอบไหล่เทล โอบหัวมาบไหล่ผม อบ่วเวลาแบบนี้ั ่วเวลาที่ผมไ้อยู่ใล้เทล ผ่านไปประมาหนึ่ั่วโม เทล็หลับปุ๋ยอยู่ในอ้อมแนผม
ใบหน้าอเทลพอไ้มอใล้ ๆ แล้วน่าหลใหลมา ผู้ายอะไรสวยเหมือนรูปปั้น สายาผมเลื่อนไปหยุรแ้มนุ่มอเทล อใไม่ไหวุ๊บเบา ๆ ที่แ้มเนียนไปหนึ่ที เทล็ยัหลับอยู่อย่านั้นไม่รู้สึัว เมื่อสายาเลื่อนมาที่ริมฝีปาบาสีมพูระเรื่อ ผมวรทำยัไี ใ่รับ ผมลัหลับุ๊บเบา ๆ ไปหนึ่ที ราวนี้เทลลืมาื่นรู้สึัวแบบสะลึมสะลือ ่อนะเลื้อยึ้นไปนอน่อบนเียผมอลูแมวที่นอนหลับอยู่อย่าสบายอารม์ ผมปิทีวีแล้วมานอนอเทล
ลิ่นัวหอม ๆ อเทลเหมือนลิ่นท้อฟ้าสใสใน่วฤูร้อน ผมรู้ว่าวันนี้เทละเหนื่อยและเรียมาาเรื่อบาเรื่อ เพราะูาสีหน้าและแววาแล้วำลัมีเรื่อัวลใอยู่ไม่น้อย แ่เทล็ไม่ไ้เล่าอะไรให้ผมฟั ถึเราะสนิทัน็ริ แ่เทละมีมุมลึลับที่ไม่มีใรสามารถเ้าถึ วันนี้ผมทำไ้็แ่เพีย่วยให้เทลรู้สึผ่อนลาย้วยอ้อมออบอุ่นอผมไปนถึรุ่เ้า
ความคิดเห็น