ก่อนจาก

ข้อมูลเบื้องต้น

เขาค่อยๆ บรรจงพับเสื้อต้วสุดท้ายลงกระเป๋า. กระเป๋าเดินทางใบโกโรโกโสใบเดิมตั้งแต่เริ่มรู้จักกัน

วันแรก 2547

เราพบกันเหมือนสวรรค์ส่งเสริม ถูกใจใช่เลย ถูกใจแบบเป้าประสงค์ชัดเจน เขาดันกระเป๋าเดินทางใบใหม่ขนาด 26 นิ้ว กระชับไว้ในซอกขา กลัวเหมือนกันว่ากางเกงตัวใหม่จะเลอะเทอะ แต่การยืนให้ตัวตรงสำคัญกว่า ว่าไปแล้ววันนั้น เราเจอกันด้วยท่าทีแบบเด็กๆ ที่ไม่รู้จักกัน เขอะๆ เขินๆ แต่ทักทายกันด้วยรอยยิ้ม  

เขาเฝ้าใฝ่ฝันว่าจะรู้จักเธอให้มากกว่านี้ แต่อย่างที่บอก คนนี้ต้องได้เป็นแฟน

วันแรก 2547

เราพบกันเหมือนสวรรค์ดลบันดาล สวรรค์ส่งเขามาในวันที่ฉันไม่มีใคร ฉันดีใจเหลือเดินที่พบชายในฝัน  ฉันมีกระเป๋าถือใบเก่งที่ใช้เมื่อออกงานสำคัญๆ ขนาด ครึ่งไม้บรรทัด กระชับไว้แนบสีข้าง เหมือนกลัวว่าน้ำยาขัดกระเป๋าหนังจะทำให้เสื้อเลอะเทอะ แต่การยืนให้สง่าสำคัญที่สุด วันแรกๆ ต้องไม่ประหม่าเด็ดขาด ฉันทักทายก่อนด้วยรอยยิ้มแบบหน้ากระจก

ฉันเฝ้าใฝ่ฝันว่าจะรู้จักเขาให้มากกว่านี้ แต่อย่างที่บอก ฉันไม่รู้จะทำอย่างไร คงเพราะไม่เคยมีแฟนหรือมีคนมาชอบมาก่อน

วันนี้ 2587

เราพบกันอีกครั้งในวันที่…ต้องจากลา เธอนอนอยู่บนเตียงเย็นเฉียบ ผ่านมา 20 ปี เธอยังดูสวย และสดใสเมื่อลืมตา ไม่ดูแก่ลงเลย ยังคงมีความงามตามวัย จริงๆ แล้วเธอควรอยู่พร้อมหน้าครอบครัว แต่เธอกลับเลือกอยู่คนเดียว ใช้ชีวิตตามลำพัง กระเป๋าหนังใบนั้นยังอยู่ ยังอยู่ข้างๆ เธอ ไม่เปลี่ยนแม้กระทั่งกลิ่นน้ำยาขัดหนัง ผมเอื้อมมือไปจับมือเธอเบาๆ ยังสัมผัสไม่ได้ด้วยซ้ำว่าอุ่นหรือเย็น น้ำตารื้นขึ้นมา เมินหน้าหนี…

ผมมาลา ผมผู้ซึ่งผู้ที่ต้องไปก่อน พร้อมกับกระเป๋าเดินทาง 26 นิ้วใบเก่งและกางเกงตัวเก่ง

จะไปรอก่อน อีกไม่นานแล้วสินะ