ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    MR. IM💋 (BNIOR FEAT. JACKJAE/MARKBAM)

    ลำดับตอนที่ #8 : Stay with me (100%.)

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 7.11K
      463
      20 ส.ค. 62

    Chapter 7

    Stay with me




    Think you’re all about me but I’m all about you.





    จินยองขับรถไปตามถนนเรื่อยๆ จุดมุ่งหมายที่จะไปกะว่าจะแวะไปหาแบมแบมกับยองแจที่คอนโดเดิม รถยนต์ออดี้ค่อยขับเข้าไปจอดที่ใต้โรงจอดของคอนโดจินยองแอบรู้สึกคิดถึงนิดหน่อยจะว่าไปก็เกือบจะเดือนแล้วที่ย้ายมาอยู่กับครอบครัวอิมแจบอม ร่างบางเดินเข้าไปภายในตัวคอนโดป้าแม่บ้านคนสนิทที่รู้จักกันก็เอ่ยทัก

              ไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะคุณจินยอง เพิ่งไปบินมาหรอคะป้าเอ่ยทักทายตามปกติ

              เปล่าครับ พอดีว่าย้ายไปอยู่บ้านนะครับจินยองตอบป้าแกยิ้มๆ ก่อนจะขอตัวไปหาเพื่อนที่ห้อง

              ตัวลิฟต์ค่อยๆขึ้นไปยังชั้น 7 พอตัวลิฟต์เปิดออกมาจินยองเดินตรงไปยังห้องของเพื่อนทันที เมื่อเดินเข้าไปยังห้องยองแจก็ต้องยิ้มกรุ่มกริ่มเมื่อเพื่อนหน้าหมวยของเขากำลังตากผ้าปูที่นอนรู้น่า...

              มองกูแบบนี้คือไรจินยองแหนะ แก้มแดงด้วย จินยองกลั้นขำกับคนที่ดูร้อนรนขอเอาคืนเรื่องรอยคอทีเถอะ

              ซักผ้าปูทำไมเหรอ เอ...หรือว่าจินยองเว้นช่วง ทำเอาคนฟังใจคอไม่ดีว่าเพื่อนจะพูดอะไร

              ไม่ใช่อย่างที่แกคิด แค่แดดมันดีเว้ย

              อ๋ออ...

              โอ๊ยจะเอาคืนกูเรื่องวันนั้นเหรอ ละเนี่ยมาทำไม หรือทะเลาะเรื่องตารางงานยองแจถาม

              ก็ตอนแรกทะเลาะแต่ดีกันแล้ว กูไม่อยากเอาเปรียบคนอื่นอ่ะมึงชั่วโมงบินกูน้อยมากแถมเป็นในประเทศหรือแค่ประเทศใกล้ๆอ่ะจินยองว่าน้ำเสียงอ่อนลง

              โอ๊ยย คุณอิมพ่อยอดขมองอิ่มผัวแบบนี้หาไม่ได้ง่ายๆนะเว้ย กูอยากนั่งนอนเฉยๆจะตาย

              ไปเป็นอัมพาธดิ โอ้ยจินยองต้องร้องโอ้ยเมื่อโดนมือของยองแจริ้วเข้าที่เนื้อผิวด้วยความหมั่นไส้

              กวนตีนยองแจทำท่าว่าจะทุบเพื่อนอีกรอบ

              ไม่นานนักแบมแบมก็เคาะประตูเข้ามาตอนนี้ก็นั่งเล่นอยู่ห้องของยองแจหนังดูหนังกันจนถึงช่วงเย็นใกล้เวลาเลิกเรียนของเฮนา จินยองจึงขอตัวลาเพื่อนๆ

              มึงไปก่อนนะ

              ขับรถกลับดีๆละแบมแบมบอกเพื่อนด้วยความเป็นห่วง

              โอเค ไว้นัดเจอกันนะจินยองลาเพื่อนเสร็จก็เดินไปที่ลิฟต์เพื่อลงไปข้างล่างไปเอารถยนต์ไปรับเด็กน้อยเพราะจวนเวลาใกล้เลิกมีหวังรถติดแน่ๆ

              ออดี้สีดำเลี้ยวออกมาจากคอนโดตรงไปยังโรงเรียนประถมของลูกสาวใช้เวลา 20 นาทีในการขับไปถึงหน้าโรงเรียนจินยองเอารถไปจอดตรงข้ามกับหน้าโรงเรียนแล้วข้ามมารับแทนเพราะช่วงเย็นรถผู้ปกครองของเด็กๆจำนวนมากกำลังรอหลับบุตรหลานกันอย่างมากโข จินยองเดินไปรอรับที่หน้าโรงเรียนอิมเฮนากำลังนั่งทำการบ้านอยู่ที่ม้าหินอ่อน เขาค่อยๆเดินเข้าไปนั่งยังเก้าอี้หินอ่อนตรงข้ามเด็กหญิงเงยหน้าขึ้นมามองใครที่มานั่งม้านั่งของเธอก่อนจะยิ้มแก้มอูมตาหยี

              คุณม้า มารับน้องแล้วเหรอคะ คุณป๊าไม่มาด้วยเหรอเด็กหญิงถามเพราะไร้เงาคุณป๊าของเธอมารับ

              คุณป๊ารออยู่ที่ทำงานค่ะ กลับกันหรือยังเอ่ยเด็กน้อยพยักหน้าเก็บสมุดหนังสือลงกระเป๋านักเรียนของเธอทันที

              กลับกันเลยค่ะ มือเล็กจับที่มือบางของจินยองแน่นและเดินไปที่รถที่จอดอยู่ตรงข้ามของโรงเรียน จินยองพาเด็กน้อยข้ามถนนไปอีกฝั่งของรถที่จอดอยู่ก่อนจะพาน้องไปนั่งที่รถแล้วตัวเองเดินอ้อมไปอีกทางฝั่งของคนขับและไปที่บริษัท สายการบินอิม จำกัด(มหาชน) เมื่อขับรถมาถึงจินยองนำรถไปจอดยังที่จอดวีวีไอพีของบริษัทพร้อมพาเด็กน้อยขึ้นไปหาคุณพ่อข้างบนที่ห้องทำงาน เมื่อเดินกดลิฟต์มาชั้นบนสุดของตัวตึกจินยองจูงมือเฮนาขึ้นไปหาห้องคุณพ่อเลขาสาวสวยนั่งอยู่หน้าห้อง จินยองมองตั้งตั้งแต่หัวจรดเท้าด้วยความไม่ชอบใจนักเมื่อเธอนั้นทำหน้าไม่ต้อนรับเขาสักเท่าไหร่

              น้องเฮนามาหาคุณพ่อเหรอคะเลขานมตู้มก้มลงไปคุยกับอิมเฮนาแต่เธอนั้นเดินไปหลบหลังของจินยองเพราะไม่ชอบเลขาสาวคนนี้สักเท่าไหร่

              ค่ะ คุณป๊ารออยู่ข้างในใช่ไหมคะเลขาสาวพยักหน้าและส่งยิ้มให้เด็กน้อยพร้อมกับปรายตาไปที่จินยองด้วยความไม่ชอบใจ

              ไปกันเถอะค่ะ เฮนาเข้าไปหาคุณป๊าข้างในกันเนอะจินยองกำลังจะพาเด็กน้อยเข้าไปหาคุณพ่อก็โดนกันท่าจากแม่เลขาสาวนมสะบึ้มไม่รู้ว่าหล่อนแต่งตัวมาทำงานหรือมาอ่อยเหยื่อกันแน่

              เดี๋ยว นายเป็นแค่พี่เลี้ยงคนใหม่รออยู่ข้างนอกก็ได้มั้งเดี๋ยวฉันเข้าไปกับน้องเองเธอพูดด้วยท่าทีหยิ่งผยอง จินยองรู้สึกตะงิดๆกับคำว่าพี่เลี้ยงคนใหม่ ไม่ใช่สักหน่อยเว้ยจินยองเถียงในใจ

              ใครบอกเธอกันว่าคุณม้าเป็นพี่เลี้ยงของเฮนาเฮนาสวนกลับเมื่อมีคนว่าให้จินยองคุณม้าของเธอ ไม่ยอมหรอก.

              ห๊ะ คะคะคุณม้าของหนูเฮนาไม่จริง คุณแจบอมเป็นพ่อหม้ายลูกติดไม่ใช่เหรอที่เธอได้ยินแล้วนายนี่เป็นใครหรือว่าจะเป็นภรรยาใหม่ของคุณอิม เธอคิดก่อนจะรู้โชคชะตาของตัวเองเนิ่น ๆ

              ทีนี้เข้าได้หรือยังครับจินยองยิ้มเชือดเฉือนก่อนเธอจะรีบเปิดทางให้ทั้งสองคนเข้าไป

    จินยองพาเฮนาเข้าไปข้างในห้องทำงานของอิมแจบอมภายในห้องทำงานสีเทาตัดขาวสไตล์โมเดิร์นดูสวยและกลมกลืนไปกับเฟอร์นิเจอร์ต่างๆ ได้อย่างดีอิมแจบอมที่กำลังรอคนรักและลูกสาวอยู่ก็หันเก้าอี้มายิ้มและทักทาย

              กอดทีสิลูกสาวคนสวยของป๊าแจบอมอ้าแขนให้ลูกสาวกอดและอ้อนตัวเอง

              งื้อ กอดๆ ป๊าขาหนูว่าหนูหิวอ่ะ เสร็จงานหรือยังคะเฮนาทำหน้าเศร้าแล้วลูบท้องตัวเองป้อยๆ

              เสร็จแล้วค่ะ หนูจะทานที่บ้านหรือทานข้างนอกค่ะป๊าจะโทรไปบอกป้านม

              หืมมมม...ทานข้างนอกค่ะ น้องอยากทานกับป๊าคุณม้าและหนูแค่สามคน นะคะ

              พูดแบบนี้คุณปู่คุณย่าได้ยินเสียใจแย่เลยแจบอมลองเชิงลูกสาว

              ก็อย่าบอกซี่ แต่หนูอยากทานกับป๊ากับคุณม้าจริงๆนะจินยองหันไปยิ้มให้กับอิมแจบอมอยากฟัดเด็กคนนี้ทำไมน่ารักขนาดนี้ละลูกเอ๊ย หลงจนไม่รู้ว่าจะหลงยังไงแล้ว

              งั้นป่ะ ไปทานที่ภัตตาคารลุงแจ็คสันไหมคะ

              เย้ หนูอยากกินอาหารจีนค่า

              พี่แจ็คสันมีร้านอาหารจีนด้วยเหรอครับ โห รวยมากอ่ะจินยองอดชมไม่ได้ มีหวังเพื่อนเขาก็คงสบายเหมือนกัน

              ป๊าก็รวยครับ ใช่ไหมลูกแจบอมหันไปแท็กทีมกับลูกสาว

              ใช่ค่าอิมแจบอมอุ้มลูกสาววัยหกขวบเดินไปจากห้องทำงานโดยมีจินยองที่เขาจับมือเดินตามมาด้วย ร่างสูงหันมาสั่งเลขานุการของตนให้เคลียร์เอกสารที่อยู่บนโต๊ะแล้วสามารถกลับบ้านได้

              คุณคังครับผมฝากจัดโต๊ะเอกสารให้เรียบร้อยทีแล้วกลับบ้านได้เลยนะครับ

              ค่ะ บอสเธอพยักหน้าพร้อมมองตามภาพครอบครัวตรงหน้า หวังว่าคุณนายอิมจะไม่บอกเรื่องที่เธอแสดงพฤติกรรมไม่เหมาะสมไปละนะ

              เมื่อทั้งสามคนเดินมาถึงชั้นล่างกำลังจะเดินไปที่รถออดี้ที่จอดอยู่ มีสายตานับร้อยมองมาที่จินยองจนเขาเริ่มรู้สึกเกร็งอ่อนๆ มือที่ถูกกุมจากคนอิมเขาเผลอกำแน่นขึ้นจนแจบอมหันไปหาจินยองที่กำลังประหม่ากับสถานการณ์แบบนี้ เพราะเป็นครั้งแรกที่มาบริษัทไม่ใช่เพียงแค่พนักงานของที่นี่แต่กลับพ่วงตำแหน่งแฟนของซีอีโอของบริษัท สายการบินอิม จำกัด (มหาชน) ด้วยนะสิ อิมแจบอมเดินกระชับมือจินยองเดินไปที่รถออดี้พร้อมขอกุญแจรถจากเขา อิมแจบอมวางลูกสาวให้ยืนและไปนั่งที่ตักคุณม้าแทนเด็กหญิงเดินไปทันทีจินยองเปิดประตูรถพร้อมพาร่างของเด็กน้อยนั่งแหมะลงบนหน้าขาของตัวเองเมื่อทุกคนนั่งเรียบร้อยแจบอมก็ตรงไปยังภัตตาคารหวังทันที

              ทั้งสามคนเดินเข้าไปยังชั้นของโรงแรม Wang แจบอมพาคนรักและลูกสาวของตนไปที่ชั้น 22 โดยขึ้นลิฟต์แก้วจะเห็นวิวของแม่น้ำฮันทางด้านหลังจินยองเพิ่งมาที่นี่ครั้งแรกที่นี่คือหรูและเต็มไปด้วยเทคโนโลยีที่ทันสมัยมากมายราคาของห้องโรงแรมคงจะหมื่นกว่าๆต่อวันแน่ๆ ว่าแล้วจินยองก็ขนลุกซู่เบาๆกับความรวยของแจ็คสัน ลิฟต์แก้วหยุดที่ชั้น 22 เปิดออกมาเป็นตัวภัตตาคารสีทองอร่ามตาทั้งสามคนเดินไปที่โต๊ะ ที่จริงภัตตาคารหวังต้องจองล่วงหน้าเพราะค่อนข้างยากที่จะได้ทานเพราะคิวนั้นยาวชนิดยิ่งกว่าห่างว่าวแต่มีเพื่อนเป็นเจ้าของจึงมีสิทธิพิเศษมากกว่าคนอื่น จะว่าใช้เส้นสายก็ได้ สักพักก็มีพนักงานเดินมาเชิญไปนั่งที่โต๊ะที่แจ็คสันเป็นคนจัดให้

              อยากทานอะไรสั่งได้เต็มที่เลยนะคะ

              ได้เลยค่ะ คุณม้ามาสั่งกันเถอะค่ะเฮนาเปิดเมนูอาหารพร้อมสั่งอาหารรัวๆ สิ่งที่เธอชอบจนจินยองต้องปราม

              เดี๋ยวค่ะ สั่งมาขนาดนี้จะกินหมดเหรอคะ หนูสั่งมากินพอดีๆดีไหมถ้าไม่อิ่มค่อยสังเพิ่ม

              หนูขอโทษค่ะ งั้นยกเลิกที่สั่งเมื่อกี้เอาแค่เมนูข้างบนที่สั่งแค่ 2 อย่างแล้วกันค่ะแจบอมยิ้มให้กับแม่ลูกคู่นี้ นึกถึงถ้าจินยองเป็นแม่คนของจะดุใช่ย่อยเหมือนกันแต่เป็นเพราะห่วงล้วนๆซึ่งเขาก็เข้าใจถ้ามากับลูกสาวสองคนเขานั้นจะตามใจอิมเฮนา

              เก่งมากค่ะ ถ้าไม่อิ่มก็สั่งใหม่นะคะเด็กหญิงพยักหน้าหงึกๆเข้าใจ จินยองจึงหันมาสั่งเมนูของตัวเองบ้างและจากนั้นก็เป็นของแจบอม

              สักพัก...

              อาหารที่เสิร์ฟมาแล้วค่ะพนักงานนำอาหารที่สั่งมาเสิร์ฟวางที่โต๊ะ

              ขอบคุณนะคะ พี่พนักงานเด็กหญิงยิ้มให้

              ทานให้อร่อยนะคะเธอโน้มตัวก่อนจะเดินไปดูแลที่โต๊ะอื่นต่อ

              ทั้งสามคนเริ่มลงมือทานอาหารจานโปรดของเฮนาคือติ่มซำและเป็ดน้ำแดงกับข้าวสวยร้อนๆ เด็กหญิงคีบเป็ดขึ้นมาทานเคี้ยวหนุบหนับด้วยความอร่อย

              ทานสิคะเธอผายมือสวมบทเป็นพนักงานเสิร์ฟภัตตาคารเรียกรอยยิ้มให้คนเป็นพ่อและจินยองอย่างดี

    หลังจากที่ทานจนอิ่มหนำสำราญเสร็จเด็กหญิงเดินลูบท้องป้อยๆเดินตามคุณป๊าและคุณม้าไปที่เคาน์เตอร์เพื่อจ่ายเงินค่าอาหาร ก่อนที่มองนาฬิกาเป็นเวลาเกือบ 2 ทุ่มทั้งสามคนเตรียมเดินทางกลับบ้านเมื่อเดินลงจากลิฟต์ไปยังชั้นจอดรถ เวลาผ่านไปตอนี้เฮนานั้นผล็อยหลับไปบนอกของคุณม้าไปเป็นที่เรียบร้อยจินยองประคองศีรษะน้องไม่ให้คลอนตกจากไหล่ตัวเองขณะที่รถกำลังวิ่ง รถออดี้ค่อยๆเลี้ยวเข้ามาในบ้านโดยการเปิดรีโมตระบบอัตโนมัติรถยนตับเข้าไปช้าๆจากนั้นก็จอดนิ่งดับสนิทหน้าบ้าน

              คนดีถึงบ้านแล้วครับจินยองกระซิบที่ใบหูเล็ก

              ฮ้าว ถึงแล้วเหรอคะเฮนางัวเงียขยี้ตาเพื่อปรับโฟกัสสายตาก่อนจะหย่อนตัวลงจากรถโดยมีจินยองเดินตามลงมาด้วย แจบอมจัดการล็อครถเสร็จก็พาลูกสาวไปหาแม่นมเพื่อให้เธอพาไปอาบน้ำแล้วค่อยนอน

              มาหานมมาค่ะเร็วอิมเฮนาเดินตามแม่นมของเธอขึ้นข้างบนห้องเจ้าหญิงของเธอทันที

              ร่างของจินยองบิดขี้เกียจอยู่หน้ากระจกเขาเพิ่งอาบน้ำเสร็จเมื่อไม่นานมานี้ อิมแจบอมที่ไปกล่อมลูกสาวนอนมาเดินเขามาในห้องก่อนจะมองไปที่ร่างเล็กของคนรักกะว่าจะชวนอาบน้ำด้วยแต่ทว่าเห็นจินยองนั้นอยู่ในชุดนอนเสร็จสรรพ ร่างหนาเดินเข้ามารวบเอวบางพร้อมกดจูบที่แก้มนิ่ม

              อื้อ ไปอาบน้ำได้แล้วครับมือบางกุมแก้มด้วยความเขิน

              ทำไมอาบก่อนไม่รอพี่เลยละหืม

              ไม่รอครับ เสียเปรียบ

              ฟอด เสียเปรียบยังไงนี่แหละที่เสียเปรียบ จินยองบนอุบในใจ

              ไปอาบน้ำเลยครับ

              ก็ได้พี่ไปก็ได้ค่ะ จุ๊บริมฝีปากหนาจุ๊บที่ริมฝีปากอมชมพูก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปพร้อมผิวปากด้วยความอารมณ์ดี ส่วนจินยองนั้นแก้มขึ้นสีด้วยความเขินล้วนๆ

              ร่างหนาออกมาจากห้องน้ำก็ต้องห่อเหี่ยวใจเมื่อคนตัวเล็กนั้นนอนขดอยู่ในผ้าห่มผืนหนา ทำไมจะไม่รู้ว่าน้องแอบหนีนอนก่อนเพราะอะไร อิมแจบอมกระตุกยิ้มไว้วันหลังเขาค่อยทบต้นและดอกทีหลังก็แล้วกันแจบอมนั่งลงบนเตียงปิดโคมไฟจากนั้นก็รวบคนตัวเล็กไว้ในอ้อมแขนเหมือนทุกคืนที่นอนด้วยกัน

              ช่วงเช้าของวันจินยองถูกปลุกด้วยเสียงโทรศัพท์แต่เช้าเนื่องจากว่าพี่สาวจะเดินทางมายังโซลเพื่อนำของที่แม่ฝากมาให้ ร่างเล็กที่งัวเงียมองไปที่คนข้างกายที่นอนหลับสนิทจะว่าไปเขาและคุณอิมรู้จักกันเกือบจะสามเดือนเป็นเวลาที่รวดเร็วเกินไปกับความสัมพันธ์ของพวกเขาทั้งสองที่มันดำเนินไปอย่างรวดเร็ว จินยองกำลังจะลุกไปเข้าห้องน้ำแต่โดนคนตัวหนาที่แสร้งทำเป็นหลับสนิทดึงตัวเองลงที่เตียงอีกครั้งขาแกร่งคีบไว้ไม่ยอมปล่อย จินยองทำหน้าบูดเพราะไม่สามารถดิ้นไปไหนได้เลย

              ตื่นเช้าอีกแล้วนะคะ นอนต่อให้กอดอีกสักแปปไม่ได้เหรอแจบอมอ้อนพร้อมนำคางมาเกยที่ไหล่และกดลงไปทำให้จินยองตัวงอเพราะจั๊กจี้

              พี่แจบอมปล่อยเลย จะไปอาบน้ำวันนี้ผมนัดพี่สาวไว้นะ

              นัดไว้กี่โมงคะ อยากอยู่ด้วยอาทิตย์หน้าเราจะบินอีกแล้ว บอกแล้วว่าเลี้ยงได้คำหลังนั้นอิมแจบอมบ่นหงุ้งหงิ้งในลำคอไม่ให้จินยองได้ยินเดี๋ยวก็งอนเขาอีก

              ช่วงเที่ยงครับ

              เวลาตั้งเยอะนะน้ำเสียงออดอ้อนจนจินยองอดหมั่นไส้ไม่ได้

              ผมจะตื่นไปทำผมให้เฮนาแล้วครับ

              อาบน้ำด้วยกันเถอะค่ะแจบอมผละอ้อมกอดจากจินยองเปลี่ยนเป็นอุ้มช้อนท่าเจ้าสาวเดินเข้าห้องน้ำไปโดยที่ร่างเล็กในอ้อมแขนนั้นโวยวายแค่ไหนแต่ก็ป่วยการเมื่อตอนนี้จินยองนั้นถูกวางลงบนอ่างอาบน้ำ

              พี่แจบอมออกไปเลยนะ ผมจะอาบน้ำอ่ะ

              ก็อาบไปสิครับ พี่ก็จะอาบด้วยจินยองหน้ามู่ทู่ถ้าอาบแล้วได้อาบจะไม่ว่าสักคำแต่อาบด้วยกันทีไรมันไม่เคยได้แค่อาบน้ำสักครั้ง หึ่ย

              อิมเฮนาที่นั่งรอคุณม้าของเธออยู่ในห้องไม่มีวี่แววที่คุณม้าจะเข้ามาทำผมให้เหมือนทุกครั้งเด็กหญิงหันไปหาแม่นมของเธอด้วยใบหน้าเศร้าเล็กน้อย

              ให้นมทำผมให้ก่อนนะคะ เดี๋ยวจะสายนะแม่นมเดินเข้ามารวบผมให้เด็กน้อย เฮนาจึงนั่งให้แม่นมทำผมให้

              จินยองหลังจากที่ออกมาจากห้องน้ำก็เดินไปที่ห้องของเฮนาทันที แต่ไม่เจอมีเพียงแม่นมที่กำลังจะปิดประตูห้องของเด็กน้อยจินยองจึงถามจากแม่นมว่าเธออยู่ที่ไหน

              คุณนมครับน้องลงไปข้างล่างแล้วเหรอครับ

              ลงไปได้สักพักแล้วค่ะ เธอรอคุณตั้งนานดูท่าจะงอนไม่น้อยนะคะหาทางง้อเธอหน่อยแล้วกันนมพูดยิ้มๆก่อนจะเดินไปทำหน้าที่ของเธอต่อ

              จินยองเดินลงไปข้างล่างพร้อมตรงไปยังห้องอาหารทันที น้องมองมาทางเขาก่อนจะยิ้มออกมาแต่ก็มีสีหน้าน้อยใจที่วันนี้เขามาหาช้าเกินไป ถ้าน้องงอนเขาเขาจะงอนอิมแจบอมจริงด้วยๆ จินยองเดินเข้าไปหาพร้อมเลื่อนเก้าอี้ข้างๆนั่งลงกับเด็กหญิง

              วันนี้ขอโทษนะคะที่ไปทำผมให้น้องไม่ได้เด็กหญิงส่ายหน้า จินยองเริ่มวิตกว่าเด็กน้อยต้องงอนเขามากๆแน่

              ไม่เป็นไรหรอกค่ะ หนูให้นมทำผมให้แล้ว

              ไม่โกรธคุณม้าใช่ไหมเด็กน้อยส่ายหน้า

              ไม่ค่ะ น้องเข้าใจ ทานข้าวกันเถอะค่ะ

              คิมยูคยอมที่เพิ่งส่างเมาจากเมื่อวานเดินลงมาจากชั้นบนของห้องนอน ร่างสูงในชุดธรรมดากำลังเดินลงมาลากกระเป๋าเดินทางเขากำลังจะกลับต่างประเทศอีกครั้ง วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่จะอยู่โซลร่างหนาเดินมานั่งที่โต๊ะอาหารจียอนเอ่ยถามหลานชายเมื่อเห็นกระเป๋าเดินทางใบใหญ่

              จะไปไหนเหรอเราน่ะ ยูคยอม

              ผมว่าจะกลับไปหาพ่อที่อเมริกาครับจียอนพยักหน้าเธอยินดีที่จะเห็นพ่อลูกคู่นี้ดีกันสักที

              ไว้ว่างๆก็มาเยี่ยมใหม่ก็ได้

              คุณอาจะกลับแล้วเหรอคะคุณย่าขาเด็กหญิงถาม

              ครับ อากลับแล้ว เราไม่เคยคุยกันเลยเนาะไว้ครั้งหน้าอาจะเอาของฝากมาให้นะคะร่างสูงยิ้มให้กับหลานสาว

              โอเคค่ะ อย่าลืมนะคะ

              ขอตัวก่อนนะครับยูคยอมให้แม่บ้านนำกระเป๋าไปใส่ในหลังรถแท็กซี่

              ไม่ทานข้าวก่อนค่อยไปเหรอลูกจียอนถามด้วยความเป็นห่วง

              ไม่เป็นไรครับ ผมขอบคุณคุณลุงและคุณป้าที่ให้ที่พักผมตลอดหลายวันที่ผ่านมาด้วย แล้วเจอกันใหม่นะจินยอง ผมขอตัวก่อนนะครับยูคยอมโค้งตัวทำความเคารพจียอนและยองอุคจากนั้นก็เดินไปที่แท็กซี่ที่จอดอยู่

              กลับไปได้ก็ดี

              ตาแจบอมนี่ ทำไมถึงพูดแบบนี้จียอนดุลูกชาย

              ไปทำงานก่อนนะครับ เฮนาทานเสร็จหรือยังลูกไปกันเถอะค่ะแจบอมเดินไปหยิบกระเป๋าจากแม่บ้านก่อนจะเตรียมตัวพาลูกสาวคนสวยไปโรงเรียน

              ไปก่อนนะคะคุณปู่ คุณย่า และคุณม้าด้วยเด็กน้อยเดินไปหอมแก้มทุกคนก่อนจะรีบเดินตามคุณพ่อไปที่รถ จินยองสั่นหัวกับความงอนเขาเรื่องยูคยอมน่ะสิ จะเรื่องอะไรซะอีก

              หลังจากไม่นานที่แจบอมและเฮนาออกไปจินยองเดินขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้องเพื่อเตรียมตัวออกไปข้างนอก ร่างเล็กเดินลงมาจากชั้นบนเดินไปหาแม่บ้านคนหนึ่งเพื่อวานขอให้เธอนั้นช่วยเรียกแท็กซี่ให้กับเขาเองและบังเอิญว่าจียอนแม่ของอิมแจบอมอยู่แถวนั้นและได้ยินเข้าจึงเดินเข้ามาหาว่าที่ลูกสะใภ้ของเธอ

              หนูจินยองทำไมหนูไม่เอารถพี่เขาไปละคะ รถตั้งเยอะแยะแม่ไม่หวงหรอกค่ะ นั่งแท็กซี่ท่าจะลำบากหรือจะให้คนขับรถไปส่งดีไหมคะจินยองรีบปฏิเสธเพราะเกรงใจ ตั้งแต่อยู่ที่นี่จินยองรู้สึกโชคดีที่ว่ามีแม่แฟนอยากจียอนที่มักจะแสดงความห่วงใยต่อเขาเสมอ

              ไม่เป็นไรหรอกครับคุณแม่ เดี๋ยวผมนั่งแท็กซี่ไปเองดีกว่าสาเหตุที่เขานั่งแท็กซี่ไปนั้นขี้เกียจอธิบายให้กับซูยองฟังมากกว่า เดี๋ยวก็พาลเอาไปบอกพ่อกับแม่ให้วุ่นวายยิ่งพ่อกับแม่อยากมีหลานยิ่งแล้วใหญ่ถ้ารู้ว่าเขาคบกับคุณอิมมีหวังถวายพานเขาให้กับอิมแจบอมแน่ๆ

              โอเคค่ะ แม่ไม่เซ้าซี้หนูก็ได้ เอ้อ จินยองจ๊ะอาทิตย์หน้ามีงานสังคมแม่อยากพาหนูไปด้วยจังเลยว่างหรือเปล่าคะเธออยากพาว่าที่ลูกสะใภ้ไปเปิดตัวคงมีแต่คนชมว่าน่ารักแน่ๆ

              แต่ผมทำงานนะครับบินไกลด้วย

              ว้าเสียดาย ไปเถอะจ๊ะลูกแม่ไม่กวนหนูแล้ว

              จินยองขอตัวลาจากแม่แฟนเสร็จแม่บ้านก็เดินมาหาพอดีเพราะแท็กซี่ที่ให้เรียกนั้นจอดอยู่หน้าบ้านเรียบร้อยแล้ว...แท็กซี่ขับออกไปจากคฤหาสน์หลังงามมุ่งไปสู่ถนนใหญ่ จินยองเปลี่ยนจากสถานที่นัดหมายเป็นที่ห้างสรรพสินค้าย่านหรูของโซลแทน รถแท็กซี่จอดหน้าศูนย์การค้าจินยองยื่นแบงค์วอนให้กับคนขับก่อนจะเดินตรงเข้าไปยังศูนย์การค้า ระว่างที่รอพี่สาวเขาก็เดินเที่ยวข้างในนั้นรอจนกระทั่งใกล้ถึงเวลานัด เสียงโทรศัพท์ของตัวเองดังขึ้นแสดงว่าตอนนี้พี่สาวเขาคงจะถึงแล้ว จินยองนั่งรอที่โต๊ะเพื่อรอคอยพี่สาวของตัวเองมาแต่ทว่าซูยองกลับไม่ได้มาแค่คนเดียวแต่กลับพาฮยอนจินมาด้วย

              จินยอง คิดถึงจังเลยน้องพี่ อ้วนขึ้นหรือเปล่าจากที่จินยองยิ้มๆถึงกับหน้าบูดใครสั่งใครสอนให้ทักกันด้วยคำๆนี้กัน

              อ้วนขึ้นจริงเหรอ

              แน่ละซิ แต่ผิวช่วงนี้อิ่มขึ้นหรือเปล่าแล้วทำไมถึงไม่นัดที่คอนโดห้ะ ทุกทีก็นัดที่คอนโดตลอดซูยองจี้ถามจนจินยองเลิ่กลั่ก

              ก็...ออกมาข้างนอกไงล่ะก็เลยนัดข้างนอกไง แล้วพี่พาฮยอนจินมาด้วยทำไมเนี่ย

              โห พี่จินยองอ่ะ ผมคิดถึงพี่นี่นาฮยอนจินว่าพลางยิ้มหวานให้ทีหนึ่งถ้าเป็นคนอื่นก็คงหวั่นไหวแต่ยกเว้นเขาเพราะเขาเห็นตั้งแต่เป็นเด็กไม่มีอารมณ์พิศวาสใดๆทั้งสิ้น

              ฮยอนจินรบเร้าพี่ขอมาด้วยน่ะซูยองพูดน้ำเสียงกลั้วหัวเราะ

              คิดถึงยังไงหล่ะ อ๋ออีก 1 เดือนผมจะมาเรียนต่อที่โซลน่ะ ปริญญาตรีอีกใบ

              เดี๋ยวนะไหนว่าเรียนจบแล้วไม่ใช่เหรอฮยอนจินส่ายหน้าแถมส่งยิ้มแหยให้อีก

              คือความจริงไม่จบอ่ะ มีเรื่องกับเด็กที่นู่นเลยโดนสั่งให้กลับมาเกาหลี เหอะน่าผมอยากอยู่ใกล้พี่นี่นา

              แล้วพี่ซูยองกับนายทานข้าวมาหรือยัง

              ยังเลย พี่ทานแค่ตอนเช้ามาแค่นั้น

              งั้นก็ไปทานกันเถอะครับเดี๋ยวผมเลี้ยงเองฮยอนจินจะปฏิเสธแต่โดนสายตาดุของจินยองจึงยอมแต่โดยดี

              สายลมพัดโชยมากลิ่นหอมของดอกเยอบีร่าคลุ้งไปทั่วตอนนี้ยูคยอมอยู่ที่หน้าหลุมศพของยุน เฮรา เขามาลาก่อนจะที่จะกลับไปยังต่างประเทศเขาเพิ่งมาหาเธอได้ไม่กี่วันก็กลับมาหาอีกครั้ง ครั้งนี้เขาไม่ได้นำดอกไม้ที่เธอชอบมาให้เหมือนวันนั้น หลายชั่วโมงที่แล้วเขากำลังจะถึงสนามบินอยู่แล้วแต่เขาเปลี่ยนใจเลือกที่จะมาที่นี่ก่อนจะกลับ คิมยูคยอมจ้องมองภาพที่อยู่หน้าหลุมศพด้วยใบหน้าหลากหลายอารมณ์ทั้งเศร้าและโหยหาคิดถึงล้วนถูกส่งผ่านทางแววตาคู่นั้น

              พี่เฮราผมจำเป็นต้องกลับแล้วนะคงอีกนานกว่าจะได้มาหาพี่ พี่คงดีใจใช่มั๊ยละที่ผมจะไปหาพ่อน่ะ

              ตอนนี้พี่รู้หรือเปล่าว่าแจบอมเขามีคนมาดูแลแล้วนะ เขาคือแฟนเก่าของผมเองโลกกลมด้วยเนอะ แถมเขายังมีหลายอย่างที่คล้ายพี่ด้วยนะ

              พี่คงจะยิ้มอยู่สินะที่มีคนมาดูแลพี่แจบอมและลูกสาวของพี่ ดูเธอมีความสุขที่อยู่กับคนนี้นะ พี่ก็คงมีความสุขอยู่ข้างบนนั้นคอยมองสองพ่อลูกอยู่ใช่มั๊ยยูคยอมพูดพร้อมมองขึ้นไปบนท้องฟ้า

              ผมรู้ว่าพี่คงยินดีกับพวกเขา ผมคงต้องไปแล้วนะ ไว้ถ้าผมมาผมจะนำดอกไม้ที่พี่ชอบมาให้สายลมพัดมาเหมือนกลับว่าเธอกำลังอวยพรเขา ยูคยอมตัดสินใจเดินลงเขาไปด้วความที่ใจเขาไม่อยากไปด้วยซ้ำ ขายาวๆเดินลงมาจากเขาเดินไปที่แท็กซี่ที่จอดอยู่อีกฟากหนึ่งเขาเดินไปที่รถเพื่อกลับไปยังสนามบินตอนนี้คงต้องซื้อตั๋วเครื่องบินใหม่เพราะมันเลยเวลี่เครื่องของเขาออกไปหลายชั่วโมงแล้วเหมือนกัน หลังจากที่เดินขึ้นรถไปแท็กซี่ก็ขับกลับไปยังสนามบินยูคยอมมองหันหลังไปที่นั้น ความรู้สึกโหวงเหวงในใจเขารักเฮรา และคิดว่าคงจะรักเธอตลอดไปไม่เปลี่ยนแปลง

    เย็นวันก่อนเดินทางไปต่างประเทศพรุ่งนี้เช้าจินยองกำลังจัดกระเป๋าอยู่ในห้องนอนโดยมีอิมแจบอมคอยวอแวอยู่ไม่ห่าง ระหว่างที่กำลังตระเตรียมเครื่องใช้ส่วนตัวลงกระเป๋าร่างสูงก็เดินเข้ามาหาด้วยใบหน้าเศร้านิดๆเพราะไม่อยากให้ไป จินยองถึงกับถอนหายใจเบื่อคางของเขามาวางไว้บนไหล่

              ไม่ไปไม่ได้หรอ พี่จะให้คนอื่นไปแทน

              มันได้ที่ไหนละครับ ผมไปแค่ 1 อาทิตย์เอง

              เฮ้อออ มันก็คิดถึงอยู่ดีแจบอมว่าพร้อมถอนหายใจเฮือก

              งอแงเก่งจังเลยนะครับ ถ้าพี่ง่วงก็นอนได้เลยนะจินยองคงอีกนานจินยองบอกคนตัวโตเพื่อที่ตัวเองจะได้เตรียมของได้สะดวกนี่เล่นเกาะติดเหมือนลูกลิงติดแม่อ่ะ

              งั้นพี่ไปรอที่เตียงนะครับอิมแจบอมยิ้มกริ่ม ในหัวไม่พ้นเรื่องอย่างว่าจนจินยองยู่ปากใส่

              หยุดคิดเลยครับไม่งั้นผมหนีไปนอนกับห้องอื่นแน่จินยองขู่ฟ่อ คนตัวโตยิ้มขำเดินไปนอนรอคนตัวเล็กบนเตียงอย่างว่าง่าย

              จินยองจัดกระเป๋าเดินทางเสร็จใช้เวลาชั่วโมงกว่าตอนนี้ตัวเองครั่นเนื้อครั่นตัวเต็มทนอยากจะนอนพักผ่อนขาเรียวก้าวไปปิดไฟมีเพียงแค่แสงไฟตรงโคมไฟที่หัวเตียงที่ให้แสงสว่างอยู่ ส่วนอิมแจบอมนั่นนอนไปนานแล้วจากเสียงลมหายใจที่สม่ำเสมอกัน เขาเดินขึ้นไปบนเตียงกว้างกำลังจะเอื้อมมือปิดไฟคนที่เขาคิดว่านอนไปเรียบร้อยกลับคร่อมอยู่บนตัวเขา

              ลุกออกไปเลยครับ จะนอนแล้วมือเขาดันหน้าอกแกร่งเพื่อให้ลุกออกไปจากตัวแต่ทว่าแขนแกร่งกับยึดไว้กับเตียงแน่น

              “...” ไม่มีคำเอื้อนเอ่ยออกจากปากร่างหนาใบหน้าคร้ามเลื่อนลงมาฉกชิมริมฝีปากสีพีชของคนตัวเล็กแผ่วเบา

              อื้อมือบางที่ไหล่หนาไม่ยอมเทุบราะพรุ่งนี้เขาต้องตื่นเช้า ริมฝีปากหนาถอนออกช้าๆพร้อมยิ้มด้วยความขี้แกล้ง

              กู๊ดไนท์คิสค่ะร่างแกร่งยอมปล่อยให้น้องนอนความจริงอยากจะทำอย่างอื่นก็ตามไว้น้องกลับมาเขาค่อยรวบต้นและดอกแล้วกัน

              ในตอนเช้าจินยองตื่นขึ้นมาด้วยเสียงนาฬิกาปลุกร่างบางเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าเพื่อเปลี่ยนเป็นชุดสายการบินก่อนจะเดินไปปลุกเรียกอิมแจบอมที่นอนหลับอยู่บนเตียงเพื่อให้ไปส่งที่สนามบินอินชอน

              พี่จะไปส่งผมหรือเปล่า ถ้าไม่ไปผมจะได้นั่งแท็กซี่ไปเองแจบอมงัวเงียขึ้นมามองเวลาที่หัวเตียงคือเวลาตีห้า

              ได้ครับรอพี่แปปนึงไปล้างหน้าก่อนร่างสูงเดินโงนเงนเข้าห้องน้ำไป ส่วนจินยองกำลังเช็คความเรียบร้อยสัมภาระของตัวเอง หลังจากที่เขาเดินออกมาจากห้องน้ำจินยองจึงขอตัวเข้าไปในห้องของอิมเฮนา

              มือหนาค่อยๆบิดลูกบิดประตูความไปในห้องลมเครื่องปรับอากาศภายในห้องเย็นเฉียบมีเพียงแค่แสงไฟจากหน้าบ้านที่จินยองยังพอเห็นทางร่างเล็กเดินไปที่เตียงของลูกเลี้ยงแต่ทว่าพอไปที่เตียงเด็กน้อยนั้นลืมตาใสแจ๋วเพราะตื่นก่อนหน้าที่คุณม้าของเธอจะมาไม่กี่นาทีนี้

              คุณม้าจะไปทำงานแล้วเหรอคะเด็กน้อยพูดด้วยน้ำเสียงเศร้า

              ครับ ม้ามาขอกำลังใจหน่อย ตรงนี้จินยองชี้ไปที่แก้มของตัวเอง เด็กน้อยยิ้มหวานยื่นริมฝีปากจุ๊บแก้มของหม่าม้าของเธอ

              เดินทางปลอดภัยนะคะ เดี๋ยวทางนี้จะคอยดูป๊ะป๋าให้

              หืมมม ต้องขนาดนั้นเลยหรอคะ

              ใช่ค่ะ

              ได้เวลาแล้ว ไปก่อนนะคนดีอาทิตย์หน้าเจอกันครับมือหนาเกลี่ยแก้มใสของลูกสาวก่อนจะกอดลา

              เมื่อจินยองเดินออกจากห้องอิมเฮนาเสร็จก็เดินลงไปข้างล่างแจบอมอยู่ในชุดนอนชุดเดิมกำลังยกกระเป๋าเดินทางของเขาใส่ไว้ในหลังรถซูเปอร์คาร์ แมคคัลเลน 720S คันสีเทาร่างสูงเดินไปสตาร์ทรถเพื่ออุ่นเครื่องจินยองรีบใส่รองเท้าจากนั้นก็เดินไปขึ้นรถประตูอีกฝั่งข้างคนขับ รถยนต์ซูเปอร์คาร์มุ่งหน้าไปทางประตูหน้าบ้านด้วยระบบรีโมตอัติโนมัติร่างหนาเหยียบคันเร่งไปให้ถึงสนามบินโดยเร็ว ใช้เวลาไม่กี่นาทีก็ถึงสนามบินรถยนต์จอดเทียบที่หน้าประตูทางเข้าของสนามบิน

              ขอบคุณนะครับที่มาส่ง ผมไปละนะครับจินยองกำลังจะเปิดประตูรถชะงักไปเล็กน้อยเปลี่ยนใจเป็นจับใบหน้าคร้ามของซีอีโอหนุ่มพร้อมประทับริมฝีปากนุ่มลงไป ริมฝีปากหนาจูบตอบคนตัวเล็กไล่ต้อนจนไม่ยอมกันและกัน จากนั้นจินยองเป็นคนผละออกก่อนเพราะยาวกว่านี้มีสิทธิ์ที่จะไม่ได้ไปทำงานแน่ๆกลัวว่าคุณอิมจะขับรถพากลับบ้านซะก่อน

              เดินทางดีๆนะ เดี๋ยวพี่ไปหยิบกระเป๋าให้ร่างหนาเปิดประตูด้านหลังของซูเปอร์คาร์พร้อมแบกกระเป๋าเดินทางของจินยองออกมา

              ขอบคุณนะครับ ไว้เจอกันอาทิตย์หน้า

              เดี๋ยวก่อน...เอาไว้ใช้ถ้าไม่พออิมแจบอมยัดบัตรเดบิตเงินสดสีทองให้เขาซึ่งวงเงินไม่ต่ำกว่าสิบล้านแน่ๆ จินยองทำท่าจะไม่รับแต่โดนคนเอาแต่ใจยัดใส่มือแถมไม่รับคืนอีกต่างหาก

              มันมากไปนะ ผมใช้บัตรเดิมก็ได้คุณอิมส่ายหน้าไม่ยอมท่าเดียว

              เผื่อไว้ครับอยากได้อะไรก็ซื้อเลย

              เปย์เก่งอ่ะ เปย์แค่ผมนะจินยองยิ้ม

              ไม่เปย์แฟนให้เปย์ใคร ทำงานได้แล้วครับงั้นหักเงินเดือนนะ

              ย๊า คุณ ไปแล้วครับจินยองทำหน้างอ

              แล้วเจอกันอิมแจบอมยืนมองน้องลากกระเป๋าเข้าไปในสนามบินสภาพเขาตอนนี้โคตรไม่ใช่ซีอีโอเหมือนกับลุงขายเกี๊ยวตามสามแยกจึงเลือกที่จะไม่เดินไปส่งข้างในพอน้องเดินหายเข้าไปเขาก็ได้เวลากลับไปนอน

              จินยองเดินไปถึงห้องที่จะเตรียมบินของสายการบิน IM Airline ก็มีหลายคนเข้ามาทักทายเพราะไม่ได้เจอเขาเกือบเดือน พี่ที่อยู่ไฟลท์เดียวกันเป็นหัวหน้าพนักงานต้อนรับบนเครื่องเห็นหน้าปาร์คจินยองในรอบหลายอาทิตย์จึงเอ่ยแซว

              นึกว่าไม่ทำงานแล้วซะอีกเฮจองหัวหน้าของจินยองว่าเพราะสนิทกันตั้งแต่ฝึกงานทำให้เป็นเรื่องปกติที่จะโดนเอ่ยแซวและจิกเล็กๆตามสไตล์นางพญาผู้สูงอายุที่สุดในอิม แอร์ไลน์แต่ไม่ชอบยอมรับความจริง

              แหมมม ทำสิครับ ไม่ทำจะอาไรกิน

              คุณอิมเลี้ยงไม่ดีเหรอไง เป็นพี่นี่นอนสบายเป็นคุณนายไปแล้ว

              ไม่อ่ะ ผมรักงานนี้ยากถ้าจะทิ้งมันไปอีกอย่างไม่มีอะไรแน่นอนเผื่อวันใดวันหนึ่งผมกับเขาจบความสัมพันธ์กันผมก็ยังมีงานทำ มีเงินเฮจองชอบที่จินยองเป็นแบบนี้ถ้าเป็นคนอื่นๆมีหวังลาออกกันไปเป็นคุณนายนอนสบายในคฤหาสน์ไปละ

              เตรียมพร้อมหรือยังอีก 32 นาทีต้องเตรียมตัวแล้วนะ

              แบมแบมกับยองแจก็อยู่ไฟลท์เดียวกันกับเขาเดินมาพร้อมกับข้าวกล่องและน้ำอัดลมกระป๋องยื่นให้กับเพื่อนรักอย่างจินยอง

              อ่ะ ข้าวซื้อมาให้

              ขอบคุณนะร่างบางรับข้าวกล่องเสร็จก็ทำการเปิดทานทันที

              มึงอ้วนขึ้นป่ะ แลดูมีน้ำมีนวลขึ้นหรือท้องยองแจถามก่อนจะโดนจินยองแว่ดเข้าให้

              ท้องบ้านมึง ก็ไม่ค่อยได้เข้าฟิตเนสอ่ะจินยองก้มมองพุงกะทิของตัวเองก็เศร้าใจ

              ก็ออกกำลังกายอย่างอื่นนิ โอ้ย มันเจ็บนะเว้ยแบมแบมลูบแขนตัวเองป้อยๆ เนื้อเขียวไปแล้วแน่ๆมือเบาที่ไหนกันล่ะ

              เมื่อจวนใกล้ถึงเวลาจินยองนำขยะไปทิ้งและมารวมตัวที่เกตส์จากนั้นก็ตรงไปยังห้องเครื่องบินภายในตรวจเช็คความสะอาดอีกครั้ง หญิงสาวในชุดเครื่องแบบเดียวกันเดินเข้ามาชนไหล่ของจินยองอย่างแรงโดยไม่เอ่ยคำขอโทษสักนิด

              นี่ไม่คิดจะขอโทษเลยเหรอครับ

              ทำไมฉันต้องทำละเธอยักไหล่ ผู้หญิงที่ชนผมเมื่อกี้เธอชื่อ ซอนมี เป็นรุ่นพี่ของผมเพราะแก่กว่า 5 ปีและเคยได้ยินว่าเคยเป็นเด็กของอิมแจบอมเช่นกันก็ไม่แปลกใจทำไมถึงทำแบบนี้

              พอก่อนๆค่อยทะเลาะกันทีหลังเดี๋ยวลูกเรือโดยสารจะขึ้นแล้ว มีอะไรค่อยเคลียร์กันทีหลังเดี๋ยวจะเสื่อมเสียไปถึงองค์กรเฮจองเตือน

              หึเธอยิ้มมุมปาก เฮจองสะกดกลั้นอารมณ์คลุกรุ่นอยู่ในใจ อายุเธอก็มากพอแต่ซอนมีไม่เคยเคารพเพราะพ่อของเธอคือผู้บริหารในนั้นเช่นกันและมีหุ้นในนั้น 3% ทำให้หล่อนมักจะไม่ไว้หน้าใครทั้งนั้น

              ลูกเรือโดยสารเดินหลั่งไหลเข้ามานั่งประจำที่ของตัวเองโดยมีแบมแบมกับพี่เฮจองเป็นคนเช็คและฉีกตั๋วโดยสารเก็บ เมื่อลูกเรือทุกคนนั่งประจำที่เรียบร้อยจินยองก็ทำการตรวจนับทุกที่นั่งว่าครบหรือเปล่าก่อนที่จะบินเมื่อตรวจนับเสร็จก็มีการสอนวิธีการใช้อุปกรณ์ภายในเครื่องให้ลูกเรือเข้าใจเมื่อเกิดเหตุฉุกเฉินจะได้ไม่ฉุกละหุกจากนั้นเครื่องก็ทำการเทคออฟสู่จุดหมายปลายทาง

    บริษัทสายการบินอิม จำกัด (มหาชน)

              ร่างสูงจอดรถเสร็จก็มีคนภายในบริษัททักทายและทำความเคารพเขา ร่างหนากระชับสูธเดินเข้าไปในลิฟต์กดชั้นบนสุดของห้องทำงานตัวเองพอเดินไปถึงห้องทำงานเขาเปลี่ยนเลขาใหม่หลังจากที่ลูกสาวฟ้องเขาก็ประกาศรับสมัครทันทีครั้งนี้เป็นผู้ชายอายุรุ่นราวคราวเดียวกันกับจินยองชื่อ บัง ชาน เพิ่งทำงานได้เพียง 34 วันแต่งานกลับมีคุณภาพซึ่งเขาชอบทำงานกับคนเก่งแบบนี้มันไม่ปวดหัว ระหว่างที่ร่างสูงของเลขาหนุ่มก็นำแฟ้มเอกสารมาให้เจ้านายเซ็นรบรองพร้อมแจ้งกำหนดการนัดหมายในบ่ายนี้

              ตอนบ่ายนี้มีนัดทานข้าวกับมิสเตอร์ครูซเรื่องขยายสายการบินไปยังรัฐนิวแมกซิโกครับ

              งั้นคุณก็เตรียมตัวไปกับผมเลยชาน

              ครับ

              หลังจากที่ออกมาจากการประชุมกับมิสเตอร์ครูซเรียบร้อย ทั้งคู่ก็ขับรถกลับมายังบริษัทเกือบช่วงบ่ายเกือบจะเย็นอิมแจบอมจอดรถส่งเลขาหน้าบริษัทเสร็จตัวเองก็เตรียมตัวไปรับลูกสาวคนสวยที่โรงเรียน รถซูเปอร์คาร์คันสีเทาขับไปจอดหน้าโรงเรียนประถมศึกษาร่างสูงเดินลงจากรถอย่างสง่าผ่าเผยเดินเข้าไปในประตูโรงเรียนเดินไปยังตึกประถมเด็กน้อยกำลังเล่นของเล่นกับเพื่อนๆในห้องแจบอมเคาะประตูห้องเพื่อให้ลูกสาวรู้ว่ามารับ คุณครูประจำชั้นเห็นผู้ปกครองของเด็กก็เดินเข้ามาหาอิมเฮนาที่มัวแต่เล่นกับเพื่อนจนไม่สนใจ เด็กน้อยพอคุณครูเดินมาเรียกเงยหน้าเห็นคุณพ่อก็ยิ้มแป้นรีบลุกไปหยิบกระเป๋านักเรียนวิ่งไปหาคุณพ่อ

              คุณป๊าขา...

              ป่ะ กลับบ้านกันเถอะค่ะแจบอมรับกระเป๋าลูกสาวมาถือไว้

              ไปก่อนนะคะคุณครูเธอค้อมหัวทำความเคารพก่อนจะเดินตามคุณพ่อไป คุณครูประจำชั้นมองตามสองพ่อลูกแล้วรู้สึกอยากเป็นฝากเนื้อฝากตัวเป็นเมียซีอีโอหนุ่ม

              พอมาถึงบ้านแจบอมพาลูกสาวเดินเข้าบ้านไปเก็บกระเป๋านักเรียนและถอดรองเท้าเก็บให้เรียบร้อยก็วิ่งไปหาคุณย่าของเธอที่กำลังทำขนมอยู่ในครัวเด็กหญิงแอบมองหาคุณม้าของเธอเล็กน้อยแต่ก็นึกขึ้นได้ว่าไม่อยู่ พอหายไปกับคุณย่าสักพักเด็กหญิงก็เดินมาพร้อมกับคัพเค้กสองถ้วยยกไปให้คุณพ่อที่นั่งอยู่ที่โซฟา

              คุณป๊าขา น้องเอาคัพเค้กมาให้ค่ะ น้องตกแต่งเอกด้วยเฮนาชูจานอวดคุณป๊าของเธอ

              อือหือ สวยจังเลยครับ ลูกสาวป๊าเก๊งเก่ง

              ทานไหมคะ น้องป้อนเธอใช้ช้อนตักครีมและท็อปปิ้งป้อนเข้าปากคุณป๊าของเธอ แจบอมอ้าปากให้ลูกสาว

              อร่อยที่สุดเลยค่ะลูกแจบอมยกนิ้วให้ลูกสาว ร่างสูงมองลูกสาวนั่งทานเค้กนึกแล้วเขาไม่อยากให้เฮนาโตเลยสักนิด อีกสองสามปีก็คงต้องเตรียมไว้หนวดไว้เคราหัวบันไดบ้านไม่แห้งแน่ๆลูกสาวของเขานั้นหรือเขาจะต้องทำลูกชายสักคนไว้คอยดูแลพี่ น่าสนใจ รอยยิ้มร้ายเผยขึ้นมา

              คุณป๊าคะ คุณม้าเมื่อไหร่จะถึงอ่ะ น้องอยากวิดีโอคอลหาคิดถึง

              ทำไมติดม้าจินยองมากกว่าป๊าละเนี่ยแจบอมว่าพร้อมจั๊กจี้เอวลูกสาว

              คิก คิก ม้าใจดีค่ะ น้องชอบที่สุดเลยเด็กหญิงยิ้มตาหยีทำเอาคนเป็นพ่อยิ้มตาม

              ตอนเย็นเวลาของอาหารเย็นทุกคนในบ้านมานั่งทานข้าวคุณหญิงจึงเอ่ยถามเรื่องงานสังคมที่ลูกชายของเธอต้องไปเปิดงานที่โรงแรม IM เพราะจะมีงานเปิดตัวเพชรน้ำงามจากซาอุดิอาระเบีย

              วันงานแกจะไปกี่โมงคุณหญิงถามพลางหั่นสเต็กเนื้อเข้าปากแบบพอดีคำทานไประหว่างพูดกับลูกชาย

              เปิดงานตอนหนึ่งทุ่มก็คงใกล้ๆค่อยไปครับ

              แล้วคู่ควงล่ะจะเอาใครไปงานเธอถาม ถ้าเอาสาวในสต็อกมาจะเผ่นกบาลเข้าให้และจะพาจินยองหนีคอยดู

              ก็คงจะเป็นไอรีณ

              ออกงานกับหนูไอจนคนทั้งบ้านคิดว่าน้องเป็นเมียแกหมดแล้วมั้ง เดี๋ยวสักวันหนูซึลกิจะว่าเอานะยะ

              ก็จินยองเขาทำงานนี่ครับตอนแรกผมกะจะพาเขาไป

              เฮ้อออ งั้นก็ตามนั้นแล้วน้องยังไม่ถึงอีกเหรอเนี่ยยัยเด็กนี่บ่นแล้วล่ะหืมมจียอนบีบแก้มหลานด้วยความหมันเขี้ยว

              วันนี้เป็นวันเหงาและเฉาของเขาที่สุดเลยก็ว่าได้ในเมื่อเตียงกว้างที่ทุกทีจะมีจินยองนอนนั้นดูแคบลงไปเลยแต่พอน้องไม่อยู่มันยิ่งกว้างขวางเกินไปด้วยซ้ำทำไมถึงยังไม่โทรมาความจริงควรจถึงตั้งแต่สองทุ่มแล้วแต่ตอนนี้ผ่านมาจะเที่ยงคืนก็ยังไม่มีวี่แววว่าคนอยู่ไกลจะติดต่อมาเลย  เจ้าตัวกำลังจะข่มตานอนหลับสักพักหนึ่งเสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้นมาร่างหนารีบกระเด้งตัวขี้นมารับอย่างรวดเร็ว

              ภาพในหน้าจอโทรศัพท์ฉายภาพเด็กกำลังตื่นนอนที่นั่นเป็นตอนเช้าของเมืองฟลอริด้า มือบางงัวเงียตื่นเพราะนึกขึ้นได้ว่าลืมโทรบอกคนรักของตัวเองจึงวิดีโอคอลมา

              หายไปนอนมาเหรอครับอิมแจบอมนึกเอ็นดูเมื่อจินยองตาบวมเล็กน้อยสภาพคนตื่นใหม่และรีบโทรมาหาเขาน่ารักดีว่าแล้วมือหนาก็กดบันทึกภาพอัตโนมัติ

              (พี่แคปผมใช่ป่ะเนี่ย ฮื่อ อย่ามันตลก ตอนนี้อากาศหนาวมากเลยครับโชคดีที่โรงแรมมีฮีทเตอร์ไม่งั้นพวกเราคงแข็งตายกันแน่)

              แล้ววันนี้มีแพลนไปเที่ยวไหน

              (แบมแบมกับยองแจจะพาไป Universal studio Florida ครับ)

              ยังไม่ตื่นกันทั้งคู่เลยน่ะ

              (ครับตอนนี้เพิ่งหกโมงตรงเอง ผมกำลังจะเดินไปมินิมาร์ทข้างล่างอยากกินบะหมี่ร้อนๆตอนนี้ผมคิดถึงอูด้ง กับไส้กรอกเลือดมากเลย ต็อกบกกีด้วย)

              อ้าวก็นึกว่าคิดถึงเราซะอีก เสียใจอ่ะจินยองยู่ปากใส่คนขี้ตู่

              (ไม่คิดถึงหรอกครับ คิดถึงเฮนามากกว่า)

              (เอ้า ล้อเล่นดูทำหน้าเข้าสามสิบกว่าแล้วนะครับทำเป็นแอ๊บแบ๊วอ่ะ) จินยองแซะเรื่องอายุของอิมแจบอม

              ถึงแก่ก็แรงดีไม่ใช่เหรอครับคนเจ้าเล่ห์ยิ้มมุมปาก

              (ไม่คุยด้วยแล้ว นอนได้แล้วครับพรุ่งนี้พี่ไปทำงานเช้านะ)

              ฝันดีนะคะ ถ้าทนคิดถึงไม่ไหวจะตามไปนะครับ

              (หยุดความคิดนั้นเลยครับ แค่นี้นะ ผมคิดถึงพี่) ว่าแล้วก็กดวางสายทันควัน อิมแจบอมหัวเราะกับความน่ารักของเด็กขี้เขินแบบจินยอง

              จินยองหลังจากที่กดวางสายเสร็จกำลังจะลุกไปเข้าห้องน้ำก็ปรากฏเห็นเพื่อนตัวดีของตัวเองแอบยืนฟังข้างหลังแถมยังทำหน้าล้อเลียนส่งมาให้อีกต่างหากจินยองชี้นิ้วไปที่ทั้งสองคนทำสัญญาณว่าอย่าแซว เวลาผ่านไปตอนนี้ทั้งสามคนนั่งแท็กซี่ไปยังยูนิเวอร์แซล สตูดิโอ ฟลอริด้า เมื่อรถแท็กซี่มาจอดยังสถานที่เสร็จจินยองนำเงินส่วนกลางมาใช้จ่ายค่าแท็กซี่ก่อนจะเดินเข้าไปชมข้างในสาเหตุที่มาที่นี่คงเป็นเพราะแฮรี่พอตเตอร์คือสิ่งที่เขาอยากมา ที่แรกที่เขาไปคือ Shrek 4-D พวกเราเข้าไปถ่ายรูปออกมาเสร็จก็เดินมาฝั่งตรงข้ามเป็น Despicable Me Minion Mayhem คิวค่อนข้างยาวแต่เพื่อมาให้คุ้มค่าก็จะรอแต่พอนานเข้าทั้งสามคนก็ยังไม่ได้เข้าไปสักทีจึงเลิกรอแล้วเดินหน้าไปยังฮอกวอร์ต เหมือนพวกเขาหลุดเข้าไปในภาพยนต์ Harry potter พวกเขาไปเล่นเครื่องเล่นข้างในกันจนเหน่ยแถมของฝากยังเต็มมืออีกตั้งหาก พอเดินจนเหนื่อยก็เริ่มหิวจึงแวะร้านอาหารข้างในหมู่บ้าน ฮอกส์มี้ด ภายในมีร้านอาหารและร้านขนมมากมายให้เลือกแบมแบมกับยองแจเป็นคนเลือกร้านอาหารเพราะทั้งสองคนนี้คือสายกินอยู่แล้ว ยองแจพาพวกเราทั้งสองมาหยุดหน้าร้านอาหารอิตาเลี่ยนพอเปิดเข้าไปภายในร้านตกแต่งน่ารักด้วยความหิวคือสั่งอาหารมาเต็มโต๊ะแต่พอทานไปสักพักก็เริ่มอิ่มกัน

              จะไปไหนต่อกัน

              “Marvel Super Hero Island และ Jurassic Park” แบมแบมก้มมองแผนที่ในมือและชี้สถานที่ต่อไปที่จะไป

              กว่าจะกลับโรงแรมก็เกือบดึกพอสมควรเพราะอยู่เที่ยวชมขบวนการแสดงข้างในอย่างเพลิดเพลินและไปเที่ยวตามห้างสรรพสินค้าเมื่อเปิดคีย์การ์ดเข้ามาในห้องก็นำของที่ซื้อมาไปเก็บไว้ส่วนมากของจินยองที่ซื้อมาคือหนังสือและของจุกจิก เมื่อมองนาฬิกาตอนนี้ที่เกาหลีกำลังเป็นตอนเย็นกำลังจะกดโทรวิดีโอคอลหาแต่ก็มีคนโทรเข้าและไม่ใช่ใครที่ไหนจินยองกดรับอย่างรวดเร็ว

              (คุณม้าขา เพื่อนคุณม้าหรอคะ สวยเหมือนคุณม้าเลย) เด็กหญิงเรียกเสียงดังและเห็นแบมแบมกับยองแจก็ทำความเคารพทักทายชวนเรียกผู้ใหญ่ทั้งสองเอ็นดูไม่น้อย

              ใช่แล้วค่ะ นี่น้าแบมแบม กับน้ายองแจนะคะ

              สวัสดีครับเด็กดี // หวัดดีจ้าแบมแบมยิ้มทักทายส่วนยองแจก็โบกมือทักทายเด็กน้อย ทำเอาคนตัวเล็กเขินกับความน่ารักของคุณน้าทั้งสอง

              (คุณม้าทำอะไรอยู่ค่ะ)

              กำลังจัดของอยู่ค่ะ นี่ ซื้อมาฝากด้วยนะคะจินยองเอื้อมไปหยิบของที่ซื้อมาอวดเด็กน้อยเป็นตุ๊กตาแสนน่ารักทำเอาเด็กหญิงกรี๊ดดีใจ

              (งื้อออ น่ารักค่ะ น้องอยากกอดคุณตุ๊กตาแล้ว อ่า แต่อยากกอดคุณม้ามากกว่า)

              อ้อนเก่งจังเลยนะคะ แล้วคุณป๊าอยู่ไหนเอ่ย?”

              (คุณป๊าขึ้นไปอาบน้ำข้างบนค่ะ อ่า ตอนนี้น้องขอไปทำการบ้านก่อนนะคะ ไว้ค่อยให้คุณป๊าโทรไปหาใหม่ คิดถึงนะคะ)

              คิดถึงเหมือนกันครับจินยองโบกมือลาเด็กน้อยของเขาก่อนจะหันไปจัดข้าวของที่ซื้อมา ยองแจกับแบมแบมเอ่ยชมเด็น้อยอิมเฮนาไม่หยุดปากไม่แปลกใจว่าทำไมเพื่อนเขาถึงหลงนักเพราะน้องพูดเก่งและขี้อ้อนขนาดนี้เป็นพวกเขาทั้งสองคนก็คร้านจะหลงเหมือนกัน

              แจบอมหลังจากที่ส่งลูกสาวเข้านอนเรียบร้อยร่างหนาเดินไปหยิบโทรศัพท์มือถือที่ชาร์ตแบตทิ้งไว้ตรงหัวเตียงทักไปคุยกับคนตัวเล็กที่เขาคิดถึงเมื่อไหร่จะครบอาทิตย์สักทีโคตรยาวนานสำหรับเขาเลยด้วยซ้ำพอเจ้าตัววางสายจากจินยองเสร็จก็มีสายเรียกเข้าจากเพื่อนสนิทโทรเข้ามาซึ่งก็ไม่ใช่ใครที่ไหน มาร์คกับแจ็คสันนั่นแหละ ซึ่งเนื้อความไม่มีอะไรมากนักนอกจากมันชวนไปดื่มและเพื่อนอีกคนที่เป็นเจ้าของผับก็คงดึงผมไปเป็นนักร้องให้ร้านมันอีกเช่นเคย...ผมไม่ไปหรอก

              ไม่ไปงั้นเหรอ...ตอนนี้ก็เหยียบอยู่ตรงทางเข้าของผับเรียบร้อยอิมแจบอมเดินเข้าไปยังโซน VIP ซึ่งมาร์คและแจ็คสันนั่งรออยู่ก่อนแล้วชีวิตเหมือนคนหนีเมียมาเที่ยวพอเดินไปถึงก็เอ่ยทักทุกคนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะพอเข้ามานั่งเขารู้สึกว่าตรงนี้โคตรดูเป็นความน่าสนใจของคนที่ร้านมีสาวๆหลายคนพยายามเข้ามาทำความรู้จักแต่ก็โดนเมินเฉยจนล่าถอยไปเอง สักพักหนึ่งไอ้ดีฟหรือนามวงการมันคือ Deep shower พวกเราก็เรียกมันแบบนั้นกันหมด ดีฟเดินเข้ามาหาพวกเราที่โต๊ะเพื่อจะพาเขาขึ้นไปบนเวทีร้องเพลงเรียกแขกให้ร้านมันอีกแล้วและแลกกับเหล้านอกหนึ่งกรมถือว่ายอม

              ทันทีที่ร่างสูงของอิมแจบอมเดินขึ้นไปบนเวทีเสียงกรี๊ดของเหล่านักเที่ยวราตรีกรี๊ดให้กับความหล่อและมีเสน่ห์ของนักร้องที่แรร์ไอเท็มของผับนี้เพราะนานๆทีจะขึ้นมาร้องที เขาโปรยยิ้มส่งไปให้กับทุกคนส่วนดีฟไปอยู่ประจำที่คือ Hercules DJ มือหนาหยิบไมค์ทันทีที่ดนตรีเริ่มขึ้น

    แสงที่เปล่งประกายในยามค่ำคืน

    ผู้คนมากมายที่อยู่บนถนน...ความรู้สึกที่ตื่นเต้นขึ้นมาเรื่อยๆ คุณก็รู้

    เสียงเริ่มแพร่กระจายไปยังใบหู...ผู้คนก็เริ่มเต้นตามจังหวะ

    พวกเรารู้แล้วแหละ รู้แล้ว

              เสียงกรี๊ดจากสาวๆ เมื่อได้ยินเสียงอิมแจบอมร้องขึ้นน้ำเสียงที่เซ็กซี่และนุ่มทุ้มทำเอาสาวๆในผับเกือบล้มเพราะแพ้เสน่ห์ไปเป็นแถบ ทุกคนชูแก้วเหล้าในมือพร้อมเต้นมีอารมณ์ร่วมกับเพลง

    Uh Uh Uh Uh Uh Uh Uh Uh Uh Uh

    แสดงทุกสิ่งที่คุณรู้สึกออกมาเถอะนะ

    Uh Uh Uh Uh Uh Uh Uh Uh Uh Uh

    ขอเพียงแค่ให้คุณปลดปล่อยมันออกมาเถอะ

    We already higher

    We already higher

    We already higher

    ขอเพียงแค่ให้คุณปลดปล่อยมันออกมาเถอะ

              เมื่อร้องจบก็มีเสียงกรี๊ดตามมาอีกระลอกร่างหนาเอ่ยทักทายกับนักท่องเที่ยวราตรีทุกคนก่อนจะเริ่มร้องเพลงต่อไประหว่างที่ร้องเพราะท่อนดนตรีก็ยกเบียร์ขึ้นมาดื่มหนึ่งขวดหลายคนที่ส่งกระดาษทิชชู่ที่เขียนเบอร์โทร์และมีรอยลิปสติกเขาแค่ยิ้มและแอบขยำมันทิ้งทางด้านหลังเท่านั้น หลังจากที่ร้องจบอิมแจบอมเดินลงไปที่โต๊ะทันทีเห็นมาร์คกับแจ็คสันนั่งดื่มกันสองคน

              วันนี้คิดยังไงออกมาวะพวกมึงน่ะแจบอมถามพวกเขาทั้งสองคน

              ก็มันเบื่อๆ ออกมาหาไรดื่มอีก 2 อาทิตย์กว่าจะบินมาร์คยักไหล่

              แล้วมานี่แฟนพวกมึงรู้กันป่ะทั้งสามคนส่ายหัวก่อนจะหัวเราะออกมามีหวังถ้าทั้งสามคนที่อยู่ต่างประเทศรู้มีโดนงอนแน่ๆซึ่งเขาจะไม่ให้รู้เพราะว่านี่คือการเที่ยวเฉพาะกิจที่แฟนไม่อยู่ จนกระทั่งมีคนใดในกลุ่มลุกออกไปคุยโทรศัพท์ข้างนอกนั่นก็คือแจ็คสันเมื่อแฟนหนุ่มหน้าหมวยโทรมาหาและคงไม่พ้นอีกตามเคยเมื่อมาร์คลุกออกไปบ้างคงเป็นไอ้แจ็คที่บอกว่ามาเที่ยว ร่างสูงเฝ้ารอโทรศัพท์ว่าจะมีสายเรียกเข้าของใครบางคนไหมแต่สุดท้ายก็เงียบ...น้องจะไม่สนใจเขาจริงๆเหรอ

              เวลาไม่นานแจ็คสันกับมาร์คก็เดินยิ้มแห้งออกมาโดนบ่นแน่ๆเรื่องที่มาเที่ยวโดยไม่บอก อิมแจบอมรีบโพลงถามว่าน้องจินยองถามถึงเขาไหมแต่ก็ไม่มีสีหน้าของเขาเริ่มเศร้าสลดเมื่อหันไปมองที่หน้าจอก็ไม่มีข้อความสักข้อความเดียวทางด้านของจินยองเขาเป็นคนขี้หึงก็จริงแต่เขาเชื่อใจพอว่าคุณอิมคงไม่คิดนอกลู่นอกทางกับเขานักหรอกแต่ถึงมีถ้าเขาจับได้เขาก็แค่เลิกแค่นั้น หลายนาทีที่เขาฟังเพื่อนสองคนบ่นแฟนนักบินของตัวเองที่ร่วมมือหนีเที่ยวกับคุณอิมก็อดสงสารไม่ได้เมื่อยองแจกับแบมแบมเล่นบ่นเป็นแรปเตอร์เป็นเวลานานหลายนาที เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเมื่อมองไปยังหน้าจอก็พบว่าคนหนีเที่ยวนั้นวิดิโอคอลมาหาเขาจินยองหยิบมือถือขึ้นมากดรับภาพหน้าจอปรากฎใบหน้าหยิบแฉ่งที่ยิ้มมาให้เขา

              ( คิดถึงจังเลย ยังไม่นอนอีกเหรอคะ) แจบอมถามพลางหันกล้องไปมาซ้ายทีขวาทีเพื่อให้คนตัวเล็กดูบรรยากาศรอบๆตัวว่าไร้สาวใดๆ

              ถือกล้องดีๆหน่อยสิครับ ผมเวียนหัว ยังไม่ง่วงเท่าไหร่เลยครับ

              (อยากกอดจะแย่แล้วอยากตามไปหาจัง) จินยองรีบเบรคความคิดของคนในจออย่างไว

              หยุดเลยครับ ผมมาทำงานนะเดี๋ยวหัวหน้าก็ว่าหรอก

              (ใครจะกล้าว่าแฟนของประธานบริษัทสายการบินอิมกันล่ะหืมม)

              ไม่ต้องมาครับ อีกหกวันเองนะโปรดอย่าตามมาเลย โปรดให้เขาได้พักกราบ

              (กลับมาพี่อยากพาเราไปที่ที่หนึ่งด้วยกันไปด้วยกันนะครับ) จินยองเลิ่กคิ้วสงสัย

              ที่ไหนครับอิมแจบอมส่ายหัวไม่ยอมบอก จินยองทำหน้างอที่เขาไม่ยอมบอกจนเวลาผ่านไปเขาเห็นอิมแจบอมเริ่มที่จะขยับกล้องไปมาหลายครั้งขณะคุย

              วางก่อนก็ได้นะครับ ผมเริ่มง่วงแล้ว

              (งั้นก็ได้ครับ ฝันดีคิดถึงมากๆ)

              งั้นแค่นี้นะครับ

              (อย่าเพิ่งสิ บอกรักพี่ก่อน) คุณอิมบอกน้ำเสียงเร่ง จินยองมองไปทางซ้ายแบมแบมก็อยู่ทางขวายองแจก็นั่งอยู่ไม่ห่าง เขาส่ายหน้าไม่ยอมเพราะเขินยังไงก็ไม่รู้มาบอกคิดถึงต่อหน้าเพื่อนมีหวังหลังโดนวางสายโดนแซวยันลูกโตแน่ๆ แต่น้ำเสียงของคุณอิมไม่ยอมลดละอ้อนให้เขาบอกเร็วๆ

              “...รักคุณอิมที่สุดครับ แค่นี้นะครับแล้วจินยองก็รีบตัดสายไปสายตาของทั้งสองคนที่นั่งฟังอยู่ทำเอาเขาลุกหนีไปนอนที่เตียงประจำที่ของตัวเองทันที

     นี่เขาสายตาแซวจากเพื่อนเป็นครั้งที่สองอีกแล้วนะคุณอิมนะคุณอิม

     

              อีกด้านหนึ่งของหน้าผับคุณอิมนั่งยิ้มหน้าบานเมื่อน้องบอกว่าคิดถึงจากที่หน้าเศร้าอกตรมเมื่อกี้กลายเป็นหัวใจฟูเป็นขนมถ้วยฟูเลยก็ว่าได้ อิมแจบอมตัดสินใจไม่เข้าไปข้างในผับต่อจึงส่งข้อความไปบอกใครสักคนในนั้นแล้วก็เดินไปที่รถเพื่อกลับบ้านเพราะพรุ่งนี้เย็นเขาต้องไปออกงานกับคุณหญิงอิมจียอนน่ะสิ

              เช้าวันต่อมาเสียงของลูกสาวเดินมาปลุกเขาตั้งแต่เช้าตรู่ร่างหนาหรี่ตาให้กับแสงสว่างที่ส่องมาทางหน้าต่างเมื่อลูกสาวรูดผ้าม่านเปิดออกมาพร้อมเดินมาเรียกให้ป๊ะป๊าของเธอตื่น

              คุณป๊าขา ตื่นได้แล้วค่ะเฮนาใช้มือปลุกเขย่าคุณพ่อให้ตื่น

              ป๊าง่วงจังเลยค่ะ เติมพลังให้ป๊าหน่อยได้ไหมเอ่ยแจบอมชี้ไปที่แก้มสากของตัวเองแก้มที่ชี้พองลมข้างเดียวเพื่อให้ลูกสาวเติมพลังให้ อิมเฮนาจึงก้มลงไปจุ๊บที่แก้มของคุณป๊าอย่างเต็มรักซึ่งเป็นที่ชื่นใจของคนเป็นพ่ออย่างเขามากที่สุด

              อื้อหือ พลังงานแบตเต็มที่แล้วค่ะ ไหนให้ป้าหอมคืนหน่อยสิคนตัวเล็กยื่นแก้มไปให้ป๊ะป๊าหอมพร้อมหัวเราะคิกคักบนเตียงนุ่ม

              คิก คิก หนูไปให้นมเตรียมอาหารไปให้คุณพ่อข้างล่างนะคะ รีบลงมานะคุณป๊า

              จ้าพอคุณป๊าตอบรับเด็กหญิงตัวน้อยก็รีบวิ่งออกไปจากห้องไปหาแม่นมข้างล่างกับคุณปู่คุณย่าที่นั่งรออยู่ที่โต๊ะอาหาร

              อิมแจบอมกำลังแต่งตัวอยู่ในห้องสำหรับแต่งตัวนิ้วเรียวกำลังผูกไทด์อยู่หน้าตู้กระจกบานใหญ่จากนั้นก็หยิบเอาสูทสีน้ำเงินขึ้นมาสวมสุดท้ายเช็คความเรียบร้อยก่อนจะลงมาไปยังห้องอาหารที่ลูกสาวและพ่อแม่รออยู่เมื่อเดินไปถึงห้องอาหารแม่บ้านก็เดินมาตักข้าวให้ทุกคนเริ่มทานข้าวพร้อมหน้ากัน

              คุณป๊าจะไปงานกี่โมงคะ คุณอาไอรีณกับคุณอาซึลกิมาไหมเด็กน้อยถามด้วยความตื่นเต้นเพราะคุณอาทั้งสองมักจะตามใจหลานทำให้เฮนาชอบ

              ก็มาพร้อมคุณป๊าแหละค่ะ หนูจะไปงานกับป๊าหรือคุณย่ากับคุณปู่คะ

              ไปพร้อมคุณปู่ คุณย่าค่ะ

              งั้นโอเคค่ะ งั้นคุณพ่อไปทำงานก่อนนะครับ เจอกันที่งานนะครับคุณพ่อคุณแม่แจบอมส่งยิ้มให้กับจียอนและยองอุค

              ย่ะ อย่ามาสายนะยะ

              ครับ 

    .

              เวลาผ่านไปจนถึงช่วงเย็นตอนเลิกงานแจบอมเดินออกจากบริษัทไปรับไอรีณที่คอนโดเพื่อไปรับชุดที่ร้านแถวๆย่านดังในโซลหลังจากที่แยกย้ายกับเลขาส่วนตัวรถยนต์ เมอร์คาเดส เอเอ็มจี อาร์ 50 ทะยานสู่ท้องถนนไปยังคอนโดย่านกังนัม รถยนหรูค่อยๆขับเข้าไปจอดรอที่หน้าคอนโดร่างสูงกดไปที่หน้าจอเพื่อโทรออกหาหญิงสาวเวลาไม่นานนักไอรีณก็เดินมาที่รถพร้อมกับเปิดประตูเข้ามานั่งประจำที่

              แฟนเธอละ

              เดี๋ยวขับตามมาทีหลัง แต่ว่างานหน้าขอเป็นคนอื่นนะขอไปกับแฟนบ้าง ซึลกิงอนตายแล้วเนียเมื่อไหร่ก็ไปกะพี่เนี่ยไอรีณบ่นแจบอม

              งานหน้าจะพาจินยองมาน่า บ่นอยู่ได้ไอ้นี่

              เมื่อพูดเสร็จรถก็รีบขับไปยังร้านลองชึดในย่านอัพกูจองเมื่อขับรถไปถึงหน้าร้านก็พากันเข้าไปภายในร้านตกแต่งเป็นแนวเจ้าหญิงจากนั้นก็มีพนักงานสาวประเภทสองเข้ามาต้อนรับทั้งสองคน

              สวัสดีค่ะ คุณแจบอมกับคุณไอรีณเธอพูดจาฉอเลาะแจบอมและรีณยิ้มให้กับพนักงานสาวสวยทั้งสอง

              คุณแจบอมเชิญทางด้านซ้าย ส่วนคุณไอรีณไปทางด้านขวานะคะเธอพายมือเชิญทั้งสองสาวแยกกันทำหน้าที่ดูแลลูกค้า

              เวลาผ่านไปเกือบ 2 ชั่วโมง อิมแจบอมออกมาจากห้องแต่งตัวตอนนี้เขาอยู่ในชุดเสื้อยืดสีขาวและเสื้อเชิ้ตทับอีกทีไม่ติดกระดุมสวมสูททับอีกทีใบหน้าถูกแต่งแต้มทรงผมถูกเซทออกมาอย่างดีระหว่างที่รอไอรีณเขาส่งรูปภาพที่เขาถ่ายตัวเองส่งไปให้คนที่อยู่ทางไกลได้ดูไม่นานนักน้องก็ส่งตอบกลับมาพร้อมส่งรูปถ่ายตัวเองว่ากำลังทำอะไรอยู่ตอนนี้ ตอนนี้จินยองกำลังอยู่ในแหล่งช็อปปิ้งในมือถือบัตรเครดิตที่เขาให้ไว้ในมือโดยข้างหลังเห็นเหล่าแฟนของมาร์คกับแจ็คสันกำลังถ่ายรูปกันอยู่

              แหมจ้า ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่คนเดียวไอรีณที่แต่งตัวเสร็จเดินออกมาจะถามความเห็นของพี่ชายสักหน่อยแต่ก็พบว่ายิ้มกับหน้าจอราวกับคนบ้าไม่ต้องบอกว่าคุยกับใครถ้าไม่ใช่น้องจินยอง แจบอมเงยหน้าขึ้นมาจากหน้าจอตอนนี้ไอรีณโคตรสวยเลย ใบหน้าถูกแต่งแต้มอายแชร์แบบสโมกกี้อายสีน้ำตาล ลิปสติกสีชมพูโทนพันช์ เธออยู่ในชุดเดรสสีดำรัดรูปโดยเดรสที่ใส่เป็นแบบปาดไหล่ เครื่องประดับมีแค่ตุ้มหู ส่วนทรงผมถูกไดร์ตรงปล่อยสยายถึงกลางหลัง

              ยุ่งน่ะ เสร็จหรือยังจะได้ไปงาน

              เสร็จแล้วจ้า พูดกับน้องกับนุ่งขอนุ่มนวลแบบจินยองไม่ได้เหรอ

              ชื่ออะไร

              ไอรีณไงเธองงว่าทำไมอิมแจบอมถึงถามชื่อเธอทั้งที่รู้อยู่แล้ว

              ก็นั่นไง ไม่ใช่ปาร์ค จินยองก็ไม่มีสิทธิ์เขายักคิ้วกวนประสาทชวนให้ไอรีณอยากยกส้นสูงถีบพี่ตัวเองด้วยความหมั่นไส้ถ้าไม่ติดว่าส้นสูงนี่สูงเกือบ 7 นิ้ว เกรงว่าถ้ายกถีบงานที่ได้ไปคงเป็นโรงพยาบาลแทน

              อิมแจบอมและไอรีณเดินไปที่เคาน์เตอร์จ่ายเงินร่างสูงควักบัตรเครดิตเพื่อรูดจ่ายราคาทั้งหมดจากนั้นทั้งสองคนก็เดินไปที่รถเพื่อไปยังโรงแรมที่จัดงานซึ่งเป็นห้องจัดเลี้ยงดูเวลานั่นเขาไปสายเตรียมโดนคุณหญิงอิมจียอนบ่นหูชาแน่นอนเขารีบเหยีบคันเร่งไปอย่างไวให้ถึงภายใน 10 นาที

              ภายในห้องจัดเลี้ยงเป็นตรีมสีแดงดำเหล่าแขกที่ถูกเชิญมาล้วนใส่ชุดสีดำและสีแดงบ้างคนก็มิกซ์แอนด์แมชท์เมื่อทั้งอิมแจบอมและไอรีณเดินเข้าไปในงานแสงแฟลชจากกล้องจากสำนักข่าวต่างๆสาดมาทางพวกเขาทั้งสองคน อิมแจบอมและไอรีณยิ้มให้กับนักข่าวเพื่อถ่ายรูปลงนิตยสารและหนังสือพิมพ์ซุบซิบดารา

              ออกงานด้วยกันบ่อยจังเลยนะคะไม่ทราบว่าเป็นอะไรกันคะนักข่าวจากสำนักหนึ่งถามแต่ไมค์ทุกไมค์แทบจะทิ่มปากเขาและไอรีณ

              จะมีข่าวดีเมื่อไหร่เหรอคะนักข่าวอีกสำนักหนึ่งถาม

              เอ่อ...พี่ๆใจเย็นก่อนนะคะ ไอรีณกับพี่แจบอมไม่ได้เป็นแฟนกันนะคะ

              แหม ใครๆเขาก็ตอบแบบนี้แหละค่ะ

              ผมมีแฟนแล้วครับ...ขอตัวก่อนอิมแจบอมเดินหายเข้าไปในงานทันที ไอรีณจึงเดินตามไปไม่วายด่าตามหลังเพราะไม่รอน้องแบบเธอน่ะสิ ส่วนนักข่าวข้างนอกยังคงเป็นปริศนาว่าแฟนของคุณอิม เจ้าของสายการบินอิมแอร์ไลน์คือใครกัน?

              แจบอมเดินมาทางที่โต๊ะของคุณหญิงจียอนและน้องเฮนาลูกสาวของเขาวันนี้เจ้าหญิงของเขาอยู่ในชุดเดรสสีดำตัดกับคอปกเสื้อสีแดงลายสก็อตซึ่งผูกเป็นโบว์ ผมยาวสลวยนั้นถูกดัดลอนและมีหมวกเบเร่ต์สวมอยู่พอเด็กน้อยเห็นคุณพ่อก็โบกมือเรียกทันที

              คุณป๊าขา โอ้โหวันนี้ตุณป๊าของหนูหล๊อหล่อค่ะเด็กหญิงเอ่ยชมบิดาของตัวเองอย่างภาคภูมิใจ

              วันนี้ลูกสาวของป๊าก็สวยค่ะเด็กน้อยยิ้มรับคำชมของคุณพ่อ มือหนาลูบไปที่เรือนผมยาวสลวยของลูกสาว น่ารักน่าหยิกยิ่งโตใบหน้าของลูกสาวเขาไปทางแม่มากกว่าเขาอีก

              อาไอรีณขา สวัสดีค่ะอิมเฮนาโค้งศีรษะทำความเคารพผู้ใหญ่กว่า

              ตายแล้วหลานอาทำไมน่ารักแบบนี้ละลูกหญิงสาวย่อตัวมาฟัดแก้มคนตัวเล็ก

              หนูทานอะไรหรือยังครับลูกอิมแจบอมถามลูกสาว

              ยังค่ะ ว่าจะชวนอาไอรีณไปคุณป๊าไปคุยงานเถอะค่ะเด็กหญิงโบกมือลาพร้อมเดินจูงมือคุณอาไปยังโซนของกิน

              ภายในงานอาหารที่ถูกนำมาล้วนมีแต่ของที่มาจากต่างประเทศ ทั้งประเทศไทย จีน เกาหลี ฝรั่งเศส หลากหลายไอรีณพาหลานมาเลือกโซนขนมแต่นัยน์ตากำลังมองหาแฟนสาวของตัวเองอยู่

              แหนะ มองหาซึลกิล่ะซี่ คุณอาไปคุยธุระกับพี่สาวคนหนึ่งค่ะเด็กหญิงบอกคุณอาสาวตามที่เห็น ไอรีณจึงถามด้วยความสนใจ

              ใครหรอคะ น้องเฮนา

              ไม่รู้เหมือนกันค่ะ อยู่ตรงนู๊นแน่ะ

              งั้นหนูจะทานอะไรอีกไหมคะ

              ไม่แล้วค่ะ แค่นี้ก็ท้องจะแตกแล้วค่ะคุณอาไอรีณยิ้มให้กับหลานสาวของตัวเองที่ช่างพูดช่างจา

              งั้นกลับโต๊ะกันเถอะค่ะไอรีณพาหลานไปหาคุณหญิงจียอนแต่พอมาถึงโต๊ะก็เห็นซึลกินั่งอยู่กับสาวสวยคนหนึ่งแววตาสั่นระริกขึ้นมาเพราะผู้หญิงคนนี้คือเคยเป็นหนึ่งในสต็อคที่พี่ชายเธอเคยคุยๆ

              อาซึลกิขา เอ่อคนนี้ใครกันคะ สวัสดีค่ะเด็กหญิงมองตาแป๋วมองคนที่นั่งข้างๆคุณอาของเธอ

              สวัสดีค่ะพี่ชื่อ จื่อวี่ ค่ะ หนูคือ อิมเฮนาใช่ไหมคะเธอเหยียดยิ้ม

              ค่ะ ขอตัวไปหาคุณป๊าก่อนนะคะ

              ให้พี่ไปส่งไหมคะเด็กหญิงส่ายหน้าปฏิเสธเธอจนเธอหน้าตึงเล็กน้อย

              ไม่เป็นไรค่ะ ขอตัวก่อนนะคะเด็กหญิงวิ่งไปหาคุณป๊าของเธอทันที

              ภายในงานอิมแจบอมตอนนี้คืออยากกลับบ้านไปคอลหาจินยองเต็มทีแล้วเบื่องานแบบนี้ที่ต้องปั้นหน้ายิ้มจนเหงือกแห้งร่างสูงคุยเสร็จลูกสาวเดินมาหาจึงพาไปที่โต๊ะตามเดิมเขาต้องเบิกตากว้างเมื่อคนที่เจอคือเพื่อนสนิทของยุน เฮรา

              สวัสดีค่ะ คุณแจบอมไม่ได้เจอกันนานเลยนะคะเธอยิ้ม

              สวัสดีครับ คุณจื่อวีอิมแจบอมยิ้มส่งไปให้เธอ ส่วนไอรีณรู้สึกเหงื่อตกสายตาก็มองมาทางแฟนสาวตัวเองเพื่อคาดโทษว่าพานางนี่มาที่โต๊ะนี้ทำไมกัน

              ตั้งแต่เฮรา เขาเสียไปคุณรู้สึกดีขึ้นหรือยังคะ

              ครับ เขายังอยู่กับผมยังอยู่กับลูกสาวของเธอตรงนี้แจบอมบอกเพราะยุน เฮราคือแม่ของลูกและเธอจะอยู่ในความทรงจำของเขาไม่มีวันเลือน ส่วนจินยองคือคนที่เขารักในปัจจุบัน

              งั้นเหรอคะ งั้นจื่อวีขอตัวก่อนนะคะเธอเดินหันหลังไปด้วยความไม่สบอารมณ์ทั้งที่เธอจองคุณอิมมาตั้งแต่สมัยเรียนแต่ดันโดนเพื่อนอย่างยุน เฮรานั่นแย่งไปตอนนี้พี่แจบอมก็ไม่เคยมองเธอเลยด้วยซ้ำไม่ว่าแกจะตายหรือแกจะอยู่พี่แจบอมก็ไม่เคยลืมแกเลยด้วยซ้ำ ยุนเฮรา

              แต่ไม่ว่าอย่างไร...เธอจะให้เขาตกเป็นของเธอให้ได้

              หลังจากที่งานเลี้ยงเลิกราอิมแจบอมพาลูกสาวของเขากลับบ้านส่วนคุณพ่อกับคุณแม่ของเขานั้นจะแวะเปลี่ยนเสื้อผ้าที่โรงแรมนั้นและบินไปคุยงานที่ฝรั่งเศสต่อ เมื่อเดินไปถึงที่รถคุณป๊าคนหล่อเปิดประตูรถให้เจ้าหญิงตัวเล็กขึ้นไปนั่งจากนั้นก็อ้อมมายังฝั่งคนขับเพื่อขับกลับบ้าน...ใช้เวลาไม่กี่นาทีก็ขับกลับมาถึงบ้านอย่างปลอดภัยตอนนี้อิมเฮนานอนหลับปุ๋ยอยู่ที่เบาะข้างคนขับเขาจึงเปิดประตูเพื่ออุ้มลูกสาวขึ้นมาแนบอกก่อนจะเดินขึ้นไปบนห้อง ป้านมที่ตื่นมารอรับรีบเดินไปเปิดประตูห้องนอนอย่างไววันนี้เขาพาลูกสาวมานอนในห้องด้วยกันเมื่อจัดแจงท่านอนลูกสาวเสร็จสิ้นก็ให้แม่นมช่วยจัดการเปลี่ยนชุดลูกสาวตอนหลับส่วนเขาขอตัวไปอาบน้ำเพราะเนื้อตัวมีแต่กลิ่นเหงื่อ พอออกมาจากห้องน้ำเสร็จนมหายไปจากห้องเรียบร้อยแล้วเหลือเพียงลูกสาวเขาที่นอนอยู่บนเตียง อิมแจบอมเดินขึ้นไปบนเตียงหยิบมือถือขึ้นมาถ่ายรูปกับลูกสาวเพื่อส่งให้ใครบางคนดู ก่อนที่สายเรียกเข้าจะโทรเข้ามา พร้อมกับเสียงงุ้งงิ้งของคุณหม่าม้าที่แอบคิดถึงลูกสาวของเขา ไม่รู้ว่าคุยไปนานเท่าไหร่แล้วมองนาฬิกาเป็นเวลาเกือบตี 2 อิมแจบอมตัดสินใจวางสายถึงแม้ไม่อยากวางก็ตามที

              ถ้าไม่อยากวางสายก็คอลทิ้งไว้ก็ได้ครับ ผมนอนละนะคนในหน้าจอกำลังจัดวางโทรศัพท์ไว้พิงหมอนส่วนคุณอิมตั้งวางไว้พิงโคมไฟบนหัวนอน

              ฝันดีนะครับ

              ฝันดีเหมือนกันครับน้องทำท่าส่งจูบแกล้งคนที่อยู่อีกประเทศหนึ่ง จนคุณอิมอยากตีตั๋วจองพาลูกสาวไปตามหาหม่าม้าเขาที่นู่นเลย

              เสียงลมหายใจของคนในหน้าจอสม่ำเสมอขึ้นปาร์คจินยองเข้าสู่ห้วงนิทราไปเรียบร้อยส่วนเขานั้นก็กำลังจะนอนตามไป หนังตาสีไข่ของร่างสูงค่อยๆปิดลงอย่างสนิทก่อนจะตามเข้าไปในฝันของคนที่อยู่ทางไกลทางนู้นแทน


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×