คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : Pillow (100%)
CHAPTER 18
PILLOW
Hold me hard and mellow
กอดฉันแน่นๆและมีความสุขไปด้วยกัน
“คืนนี้พี่ขอค้างด้วยได้ไหมครับ” พระพายรีบหันขวับมาหาทันที ไม่ทันปฏิเสธหรือพูดอะไรแผ่นหลังของติณฑ์ก็หายเข้าไปในบ้านของตัวเองเรียบร้อยแล้ว พระพายรีบตามเข้าไปทันที ร่างสูงของติวานนท์ก้าวขึ้นบันไดอย่างถือวิสาสะตรงเข้าไปยังห้องร่างบาง
“เดี๋ยวสิ” พระพายรีบวิ่งไปขวางหน้าบานประตูทันที แต่ติณฑ์ก็ดันร่างเล็กของพระพายเข้าไปในห้องจนสำเร็จ ร่างสูงมองสำรวจไปรอบๆก่อนจะแต้มยิ้มบางๆบนใบหน้า ห้องนอนที่ถูกจัดอย่างเป็นระเบียบติณฑ์เดินไปที่เตียง 7 ฟุตทิ้งตัวลงนอนทันที
“ง่วงจัง”
“นี่!! จะนอนที่นี่จริงหรอ”
“ผมเคยพูดเล่นหรอ” ไม่พูดเปล่าร่างสูงนอนพร้อมห่มผ้าทั้งในชุดทำงานตั้งแต่เช้าทั้งเหงื่อและคราบไคล พระพายรีบปรี่ไปหาร่างสูงที่นอนอยู่บนเตียงพร้อมลากแขนคนตัวโตให้ไปอาบน้ำในห้องน้ำ
“ไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้เลยครับ ไม่งั้นผมไล่ไปนอนข้างนอกแน่”
ร่างบางขู่จนติวานนท์รีบลุกพรวดเดินไปที่ห้องน้ำทันที เมื่อได้ยินเสียงฝักบัวเปิดพระพายจึงเดินไปที่ห้องพ่อกับแม่ไปเอาเสื้อผ้าพ่อที่คาดว่าคุณติณฑ์จะใส่ได้ ร่างบางค้นหาชุดนอนให้ก่อนจะหยิบมันติดมือไปให้ร่างสูงที่อาบน้ำอยู่ในห้อง แต่ก็ต้องเบิกตากว้างเมื่อเจอสภาพของคนในห้องของตัวเองในสภาพเปลือยท่อนบน กล้ามเนื้อเป็นมัดๆ กำลังอวดโฉมแก่สายตาตอนนี้ทำให้พระพายรีบเดินไปวางเสื้อผ้าไว้บนเตียงและหันหลังให้คนตัวโต ติณฑ์สังเกตเห็นแก้มกลมของน้องขึ้นสีแดงระเรื่อก็อยากจะแกล้งขึ้นมา ร่างสูงเมินเฉยต่อเสื้อผ้าที่พระพายนำมาให้เขาเดินเข้าไปทางด้านหลังของพระพายที่ยืนหันหลังและให้น้องหันมา
“ คุณติณฑ์!! ใส่เสื้อผ้าเดี๋ยวนี้เลยนะ หน้าไม่อาย” พระพายด่าปาวๆ ผู้ชายหน้าหนาตรงหน้าก็ไม่ได้สนใจ ติณฑ์ค่อยๆขยับเข้าไปใกล้ๆน้องจนร่างบางเริ่มรู้สึกหายใจติดขัดเมื่อลมหายใจของคนตรงหน้าอยู่ห่างจากใบหน้าเขาแค่เพียงไม่กี่เซน มือเล็กเริ่มจิกตัวเองเกร็งตัวพร้อมหลับตาปี๋ ติณฑ์ความเป็นจริงก็อยากที่จะจูบคนตรงหน้าแต่กลัวใจตัวเองที่ว่ามันจะไม่หยุดแค่ที่จูบเขาจึงเลือกที่จะผละออกจากร่างบางไปหยิบเสื้อผ้าที่พระพายวางไว้ให้เขาบนเตียง เสียงประตูห้องน้ำปิดลงทำให้ร่างบางที่ยืนหลับตาปี๋ค่อยลืมตาข้างนึงก็โล่งใจเมื่อพบว่าติณฑ์หายไปเข้าห้องน้ำพร้อมกับเสื้อผ้า
คิดถูกคิดผิดที่ให้นอนด้วย ไล่กลับตอนนี้ได้ไหม รู้สึกว่าตัวเขาเองจะไม่ปลอดภัย
ติณฑ์ออกมาในชุดนอนของพ่อขนาดตัวที่พอดีกันอย่างไม่น่าเชื่อ ร่างสูงเดินไปที่เตียงเพื่อไปนอนรอร่างบางบนเตียง พระพายจึงถึงคิวตัวเองที่ต้องไปอาบบ้าง เขารีบหยิบเสื้อผ้าของตัวเองพร้อมเดินเข้าห้องน้ำทันที ไม่วายคนทะลึ่งก็ตะโกนขึ้นมา
“ขัดหลังไม่ถึงก็เรียกผมได้นะ” ร่างสูงยิ้มตาหยี พระพายทำหน้าค้อนใส่ก่อนจะวิ่งเข้าห้องน้ำด้วยความเขิน ใช้เวลาเกือบ 20 นาทีร่างบางในชุดนอนเสื้อฮู้ดสีเทาและกางเกงวอมขายาวร่างบางรีบเดินไปที่เตียงก็พบว่าคนตัวโตยังไม่นอน
ติณฑ์ที่เลื่อนดูข่าวสารและผลงานที่คนส่งผลงานเข้าประกวดในแท็บเล็ตแต่พอพระพายเดินขึ้นเตียงมาเขาก็ค่อยกดปุ่มปิดเครื่องและล้มตัวนอนลงข้างๆ มีเพียงแสงจากโคมไฟที่อยู่ข้างๆเขา ติณฑ์อดแปลกใจไม่ได้ว่าพระพายหาชุดนี้มาจากไหนหรือว่าเสื้อของผู้ชายคนอื่นหรือเปล่า
“เสื้อตัวนี้ของใครหรอ ไม่ใช่ของเราใช่มั๊ย”
“ของพ่อผมเอง”
“อืม ว่าจะถามที่บ้านนี้มีเพียงนายและคุณอาโปอยู่กันสองคนแค่นั้นเหรอ”
“ครับ พ่อกับแม่ผมประสบอุบัติเหตุรถยนต์ประสานงากับรถบรรทุกทำให้เสียชีวิตในที่เกิดเหตุ” ระหว่างที่เล่าพระพายก็เศร้าเมื่อนึกถึงพ่อกับแม่ ติณฑ์จึงกุมมือร่างบางเพื่อให้กำลังใจและบอกด้วยการกระทำด้วยความเสียใจ
“ชุดนี้พ่อคุณไม่ว่าใช่มั๊ย” เขาเริ่มรู้สึกกลัวตอนดึกๆมีคนมาทวงชุดที่ใส่อยู่จะทำยังไงเล่า
“ไม่รู้สิครับ แต่พ่อผมหวงชุดนี้มากนะชุดโปรดของคุณพ่อเลย ผมง่วงแล้วนะครับฝันดี” ติณฑ์ได้ยินอยากจะถอดให้รู้แล้วรู้รอดแต่ก็ไม่กล้ากลัวเสียหน้าเดี๋ยวน้องจะล้อเขาเปล่าๆ พระพายนอนหันหลังให้ก่อนจะลอบยิ้มที่แกล้งเอาคืนคนตัวโตที่นอนกลัวทั้งคืนแน่ๆ เสื้อตัวนี้เป็นเสื้อที่เขาซื้อให้พ่อก่อนพ่อจะเสียแต่ท่านไม่เคยใส่เลยบอกว่ามันวัยรุ่นเกินไปและเก็บใส่ตู้ไว้ เขาแค่เอาคืนตอนที่ติณฑ์แกล้งเขาก่อนแค่นั้นเอง
ตอนเช้าติวานนท์อยู่ในสภาพตาโหลเพราะไม่ได้นอนทั้งคืนเพียงเพราะเมื่อคืนตอนดึกสงัดเขาได้ยินเสียงหมาแถวๆหมู่บ้านของจินยองมันหอนอย่างน่ากลัวกว่าจะข่มตาหลับได้ก็เกือบเช้าเต็มที พระพายที่ตื่นทีหลังเพราะได้ยินเสียงน้ำกระทบพื้นร่างบางค่อยๆลืมตาขึ้นมาพบว่าติวานนท์อยู่ในห้องน้ำตอนนี้เสื้อที่ให้ใส่ถูกแขวนอย่างดี เสียงเปิดลูกบิดประจูห้องน้ำเกือบทำเอาพระพายขำเมื่อเห็นสภาพของคนตรงหน้า
“เมื่อคืนนอนหลับสบายดีไหมครับ”
“ก็ไม่มีอะไรนี่ สบายดี” ร่างบางแทบจะขำแต่กลั้นไว้พร้อมทำสีหน้าปกติ พระพายพยักหน้าเดินไปเอาผ้าเช็ดตัวที่แขวนไว้เดินเข้าห้องน้ำไปก็ปล่อยขำก๊ากในห้องน้ำทันทีเลยลืมไปว่าห้องน้ำของตัวเองเสียงมันก้องจึงรีบปิดปากพร้อมหัวเราะในลำคอ โชคดีที่คนตัวโตนั้นออกจากห้องไปแล้วไม่ได้ยินเสียงของเขา พระพายที่เดินลงมาในชุดทำงานตอนนี้ติณฑ์กำลังนอนฟุบอยู่ที่โต๊ะกับข้าว นี่ตัวเองแกล้งคุณเขาแรงไปป่ะเนี่ย พระพายเดินไปสะกิดเรียกให้ตื่น
“คุณติณฑ์ครับ ไปทำงานเลยไหม ทำไมคุณเหมือนคนไม่ได้นอน”
“คงจะแปลกที่ละมั้ง” โกหก ใช่ติวานนท์โกหกคำโตออกไป ร่างสูงเดินไปที่รถที่จอดไว้หน้าบ้านตั้งแต่เมื่อคืนร่างสูงสตาร์ทรถโดยมีคนตัวเล็กเป็นตุ๊กตาหน้ารถ พระพายสังเกตใบหน้าของคนตัวโตที่ขับรถไปหาวไปก็อดสงสารไม่ได้ ใช้เวลาในการเดินทางไม่กี่นาทีก็ถึงบริษัท TJ JEWELRY เขาจอดควบคู่กับแลมโบกินี่สีดำของจักรเพื่อนของเขากำลังเปิดประตูให้ใครคนหนึ่งไม่ใช่ใครที่ไหนก็ลูกพี่ลูกน้องเขาเองนั่นแหละ
กุญแจที่กำลังบ่นเพื่อนพี่ชายของตัวเองที่มารับตัวเองตั้งแต่เช้าเป็นเพราะเมื่อคืนดูซีรี่จนดึกดื่น ทำให้วันนี้ตื่นแทบจะไม่ไหวแต่ก็ต้องท่องไว้เพื่อใช้หนี้ค่ากระเป๋าแอร์เมดของตัวเองในเมื่อหม่าม๊าไม่ช่วยเขาก็ต้องทำงานเป็นลูกจ้างแทบยังได้เงินกินขนมเล่นอีกด้วย กุญแจสังเกตเห็นรถคุ้นตาที่จอดขนาบข้างกับรถของจุลจักร ก็ต้องอดยิ้มไม่ได้เมื่อเห็นเพื่อนนั้นมากับพี่ชายของตัวเองงั้นก็เมื่อคืนนี้ที่พี่ติณฑ์ไม่กลับมานอนที่บ้านก็เพราะว่า...
“เป็นอะไรของเรา” จุลจักรถามเด็กน้อยที่นั่งตัวบิดในรถแถมยังหัวเราะในลำคอคเดียวจนเขานึกกลัว
“ไม่มีไรค่ะ” จักรส่ายหัวให้กับคนตัวเล็กตรงหน้าก่อนจะเดินอ้อมไปเปิดประตูรถให้น้อง ก่อนจะพาไปห้องทำงานเพื่อเริ่มงานทันทีไม่ทันที่เขาจะได้คุยกับเพื่อนเลยสักนิด นิสัยไม่ดี จักรพาร่างเล็กผิวสีน้ำนมเดินขึ้นลิฟต์ไปที่ห้องทำงานของตนที่ห่างจากห้องทำงานของติณฑ์ไปห้องนึง ร่างหนาของจักรพามาที่โต๊ะทำงานที่เขาจัดไว้ให้ข้างๆกับโต๊ะทำงานของตัวเอง กุญแจได้แต่เก็บความสงสัยว่าทำไมโต๊ะทำงานของตัวเองถึงต้องนั่งอยู่กับพี่เขาด้วย
“นั่งได้ใช่มั๊ย”
“ได้ค่ะ คุณจะเริ่มสอนงานกุญแจเมื่อไหร่คะ” กุญแจเดินไปนั่งที่เก้าอี้สีชมพูที่อยู่คู่กับเก้าอี้หนังสีดำ จักรเอื้อมมือไปเปิดคอมพิวเตอร์เจ้าของชุดเดรสสีชมพูได้กลิ่นน้ำหอม Bvlgari Man In Blackร่างบางของกุญแจถึงกับนิ่งงันเพราะจำกลิ่นนี้ได้ ก่อนที่เขาจะทะเลาะกับจุลจักรเขาซื้อน้ำหอมกลิ่นนี้ให้เป็นของขวัญวันเกิดให้กับเขาตอนที่เป็นแฟนกัน แขนแกร่งและลำตัวยังคงขยับเข้ามาใกล้ร่างหนาคลิกเมาส์ไปที่โปรแกรมเวิรร์สพร้อมอธิบายงานให้ฟังแต่กุญแจไม่ได้ฟังใดๆทั้งสิ้นจนจักรต้องามเรียกสติเด็กน้อย
“ฟังอยู่หรือเปล่า” สายตาคมจดจ้องด้วยความไม่พอใจสักเท่าไหร่เมื่อเขาไม่ได้สนใจงานที่กำลังถูกมอบมายให้ทำ กุญแจจึงสะบัดความคิดบ้าๆนั่นออกไปและตั้งใจฟังงานที่จักรให้เขาทำ เมื่อสั่งงานเสร็จเขาต้องไปพบลูกค้าข้างนอกจะกลับมาก็ช่วงบ่าย กุญแจจึงโอเคที่อยู่ในห้องทำงานคนเดียว
หลังจากที่จักรเดินออกไปจากห้องทำงานกุญแจหันซ้ายมองขวาเพื่อดูใหแน่ใจว่าเจ้านายของตัวเองออกไปหรือยัง เขาทิ้งงานไว้สักพักเดินสำรวจห้องทำงานของแฟนเก่า ห้องยังคงเหมือนเดิมจนกระทั่งไปสะดุดกับช่องใส่ของที่มันแง้มออกมาทำให้ร่างบางเสียมารยาทโดยการเปิดออกมาดูเจอกรอบรูปที่นอนคว่ำหน้าอยู่ มือบางจึงหยิบมันขึ้นมาดูร่างบางหงายภาพนั้นขึ้นมาดูมันคือภาพตัวเองในชุดนักเรียนมัธยมปลายถักเปียกำลังยืนจับมือถ่ายรูปกับหนุ่มนักธุรกิจทั้งคู่ยิ้มให้กัน ความรู้สึกที่มันตีขึ้นมาทำให้ร่างบางน้ำตารื้นเมื่อนึกถึงวันเก่าๆ ถ้าวันนั้นเขาไม่ไปเห็นจุลจักรนอนอยู่กับผู้หญิงบนเตียงที่คอนโดตอนนี้เขากับพี่จักรก็คงยังคบกันอยู่ กุญแจคว่ำรูปไว้ที่เดิมพร้อมเกลี่ยน้ำตาที่หางตา ไม่เขาใจว่าทำไมเขายังคงเก็บรูปนี้ไว้บวกกับกลิ่นน้ำหอมที่ตัวเองเคยบอกว่าชอบ ทำไมกัน
เสียงเคาะประตูดังขึ้นในตอนเที่ยง พระพายที่เดินเข้ามาเพราะรอเพื่อนสาวของตัวเองตั้งนานแต่ก็ยังไม่มีวี่แววเดินมาหาเขาที่ห้องเขาจึงเดินมาหาหญิงสาวที่ห้องเอง กุญแจยิ้มให้กับเพื่อนร่างผอมบางตรงหน้า
“ไปทานข้าวได้แล้วแม่คนขยัน”
“แปปนึงเราเซฟงานแปปนึง” กุญแจกดเซฟงานในไดร์ฟเรียบร้อยก็จัดการพักคอมพิวเตอร์ออกมากับพระพายข้างนอก กุญแจสอดส่ายมองหาพี่ชายที่ไม่มีวี่แววจะตามพวกเขาทั้งสองมา พระพายจึงบอกสิ่งที่เพื่อนตัวเล็กของตัวเองคิด
“พี่ติณฑ์ไปคุยกับลูกค้าหน่ะ”
“อ่ะแหมมม พี่ติณฑ์ เต็มปากเต็มคำ โอ้ย เจ็บนะพระพาย” กุญแจค้อนใส่เพื่อนที่โดนหยิกแซวนิดแซวหน่อยก็ไม่ได้พี่สะใภ้คนนี้ของเขาโหดจัง...
“ไม่ต้องมาแซวไปทานข้าวได้แล้ว” คนเขินกลบเกลื่อนเดินนำหน้าไปยังร้านคาเฟ่ต์กุญแจยิ้มบางๆให้กับเพื่อนตัวเองตอนนี้พี่ติณฑ์ก็คงสมหวังแล้วแล้วเขาล่ะ ไม่ใช่ว่าไม่อยากกลับไปแต่จักรเป็นคนเจ้าชู้เขาไม่อยากกลับไปเจ็บอีกแล้ว ร่างบางหลุบตาต่ำสีหน้าเศร้าอย่างเห็นได้ชัด เจ้าของร่างเล็กเดินตามเพื่อนเข้าไปในร้านสั่งอาหารกันเสร็จสรรพคุยกันได้สักพักก็ถึงเวลาที่แยกย้ายไปทำงาน พระพายสังเกตเห็นสีหนาของเพื่อนที่แสดงออกถึงความผิดหวังเขาไม่รู้ว่ากุญแจไปเจอเรื่องอะไรมาแต่ก็ไม่กล้าถาม จึงเก็บคำถามนั้นไว้แค่ในใจเพียงเท่านั้น
กุญแจทำงานจนเสร็จก็ขอตัวกลับก่อนโดยแป๊ะโน๊ตไว้ตรงคอมพิวเตอร์ เมื่อมาถึงบ้านหญิงสาวเดินเข้าไปในห้องไม่ได้ลงมาทานข้าวเย็นอย่างเช่นทุกวัน จนผ่านเวลาไปจนดึกไม่มีทีท่าว่าจะเลิกคิดถึงเรื่องของเขาและจักรในอดีตร่างบางจึงเดินไปหยิบชุดเดรสสีดำมาสวมใส่คืนนี้เขาคงต้องหาตัวช่วยเขาอุตส่าจะไม่คิดแต่คนๆนั้นกลับทำให้เขาคิดจนไม่เป็นอันทำอะไร ร่างบางในเดรสดำคอวีที่โชว์เนินอก เธอหยิบกระเป๋าครัชท์เดินไปหยิบกุญแจรถ AUDI TT คันสีดำขับออกไปจากบ้านโชคดีที่ติวานนท์ลูกพี่ลูกน้องของเขาไม่อยู่บ้านไม่งั้นก็คงโดนห้าม รถยนต์มาจอดที่บาร์แห่งหนึ่งในใจกลางกรุงเทพย่านเอกมัย ร่างบางเลี้ยวรถเข้าไปจอดพร้อมฝากกุญแจไว้ที่สำหรับฝากกุญแจ ร่างบางระหงษ์เดินเข้าไปข้างในหนุ่มๆต่างมองเรือนร่างผิวกายขาวราวกับน้ำนมกุญแจเดินมุ่งตรงไปยังบาร์พร้อมสั่งเครื่องดื่ม COCKTAIL แบบเข้มข้น เมื่อบาร์เทนเดอร์ทำเครื่องดื่มที่ลูกค้าต้องการก็ถูกนำมาวางเสิร์ฟ หญิงสาวจัดการกับเครื่องดื่มจนหมดแก้วรสชาติที่หวานและขมผสมกันไป เสียงเพลงที่คลอจนกระทั่งมีวงดนตรีสดขึ้นมาร้อง
“ ไม่ได้อยากกลับไปไม่ได้อยากโทรหา เเต่พอได้หลับตาภาพก็ย้อนไป
ในช่วงนึงชีวิตที่พ้นเลยไปไกล วันนั้นที่ฉันเคยเดินกับเธอ
สับสนในสับสนเหตุผลคืออะไร ไม่ว่าจะนานเเค่ไหนฉันนั้นยังรู้สึก
ข้างในส่วนลึกในใจเหมือนยังคงไม่ลืม
เรื่องราววันนั้นของฉันกับเธอ นั้นยังคงชัดเสมอจดจำในใจฉันตลอดมา ”
หญิงสาวสั่งเครื่องดื่มด้วยการดื่มเครื่องดื่มด้วยการซื้อเหล้าในราคาหลักหมื่น มือบางรินใส่แก้วพร้อมดื่มเพื่อให้ลืมความเจ็บปวดทั้งหมด ภาพในวันนั้นยังคงหมุนวนในหัวของหญิงสาวภาพของแจ็คและผู้หญิงคนนั้นที่นอนกอดกันอยู่บนเตียงเสื้อผ้าที่สวมใส่ถูกถอดระเกะระกะอยู่บนพื้น ในตอนนั้นจำได้ว่ามือของกุญแจสั่นไปหมดซึ่งในวันนั้นเป็นวันครบรอบ 2 ปีที่คบกันมาโดยสิ่งที่ถูกตอบแทนกลับมาคือการนอกใจของคนตรงหน้าที่เขาเรียกว่าแฟน น้ำตาของหญิงสาวรื้นขึ้นมาอีกครั้งทำไมมันยังเจ็บแบบนี้ ร่างบางยังคงรินเหล้าใส่แก้วอย่างไม่รู้จักเมา มีหลายคนที่พยายามเข้ามาทำความรู้จักแต่ก็ต้องถอยเมื่อเธอใช้ความเย็นชาใส่พวกเขาทั้งหมด ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ที่สติของเขาเริ่เหลือน้อยเต็มทนปริมาณของเหล้าในขวดเหลือเพียงแค่ครึ่งเดียว ไม่รู้ว่าโชคดีของหญิงสาวเองหรือเปล่าเมื่อบังเอิญจุลจักรนั่นอยู่ที่ร้านนั้นพอดีและนั่งสังเกตหญิงสาวตั้งแต่เดินเข้ามา ชายหนุ่มในชุดเชิร์ตสีดำเดินเข้ามาหาคนเมาที่นอนไม่ได้สติอยู่ที่บาร์
“เธอจ่ายค่าเหล้าขวดนี้หรือยัง”
“ยังเลยครับ” จักรยื่นบัตรเครดิตสีทองยื่นให้บาร์เทนเดอร์ ร่างสูงคอยพยุงโอบเอวบางของหญิงสาวประคองไม่ให้ล้ม ทำไมถึงเมาแบบนี้เขาไม่เข้าใจหญิงสาวตรงหน้านัก จักรพาเธอมาที่รถด้วยความยากลำบากร่างสูงโทรหาคนขับรถของตัวเองให้ขับรถของหญิงสาวไปทิ้งไว้ที่คอนโดของเขาส่วนจักรพากุญแจไปที่รถของตัวเอง ร่างสูงมองไปที่คนไม่ได้สติด้วยความไม่พอใจว่าทำไมต้องใส่เสื้อผ้าแบบนี้ก้มทีมันเห็นไปถึงไหนทำให้คนอื่นจินตนาการเล่นหรือไง จักรขับรถไปถึงคอนโดคนขับรถของเขาก็นำกุญแจรถของหญิงสาวที่จักรกำลังประคองมาให้
ชายหนุ่มพาร่างบางมาที่ลิฟต์โดยความลำบากเพราะกุญแจนั้นเมามากจนไม่มีสติด้วยซ้ำ เขาจึงจัดการช้อนตัวร่างเล็กในท่าเจ้าสาวเดินเข้าไปในลิฟต์แทนแบกจนถึงหน้าห้อง กุญแจที่เผลอวางทาบไปเหมือนทุกครั้งเวลาที่มาหาเขาที่คอนโดร่างบางของหญิงสาวสามารถแสกนนิ้วและเข้าไปในห้องได้ กุญแจพยายามลืมตามองเห็นภาพไม่ชัดเจนนักแต่มันคุ้นตาเขาเสียเหลือเกิน จักรวางเจ้าของร่างผิวสีน้ำนมลงบนเตียงกว้าง
“ฮึก ทำไมกุญแจยังลืมพี่ไม่ได้ ทำไมกัน คนเลว” จักรยืนฟังคนเมาพูดจาไม่รู้เรื่อง กุญแจยังคงเพ้อไม่ยอมหยุดปากทุกคำล้วนหมายถึงเขาทั้งนั้น จักรดีใจที่น้องยังรักเขาอยู่เพราะเขาก็ยังรักน้องอยู่ ร่างสูงเดินไปหยิบกาละมังและผ้าเช็ดหน้าเพื่อที่จะเช็ดเนื้อเช็ดตัวให้คนที่นอนเมาไม่ได้สติรู้สึกสบายตัวขึ้น
“พะพะพี่จักร ฮึก”
“พี่ขอโทษได้ไหมคะ”
“ฮึก ไม่ กุญแจเกลียดพี่” คำว่าเกลียดของน้องมันบาดลึกลงในหัวใจของเขาไม่น้อย เขาใช้ผ้าชุบน้ำหมาดๆเช็ดตัวน้องไป ร่างบางครางในลำคอเมื่อถูกความเย็นของผ้าลูบไล้ไปตามผิวกาย การหายใจของน้องหายใจแรงทำให้ตรงนั้นกระเพื่อมทำเอาร่างสูงถึงกับเบี่ยงเบนสายตาไปทางอื่นและหยิบกาละมังไปเก็บไว้ที่เดิม จักรเดินไปห่มผ้าให้น้องส่วนตัวเองจะไปนอนที่โซฟาเองแต่ทว่ามือเรียวของหญิงสาวคว้าคอของร่างสูงมาจูบ ริมฝีปากหนาจูบตอบริมฝีปากสีแดงอมม่วง จักรค่อยๆถอนจูบนั้นออกอย่างเชื่องช้า น้องช้อนตาขึ้นมามองเขาสายตาหวานร่างสูงข่มจิตใจที่จะไม่ข่มเหงหญิงสาวแต่ก็ทำไม่ได้ ใบหน้าของคนสองคนโน้มเข้าหากันอีกครั้งจูบครั้งนี้มันบ่งบอกถึงความคิดถึงวันเวลาที่ผ่านมาหลายปี น้ำตารื้นของหญิงสาวทำให้เขาใช้มือเกลี่ยน้ำตาของน้อง เขาจูบริมฝีปากบางของหญิงสาวอย่างไม่รู้จักเบื่อร่างทั้งสองโน้มลงบนเตียง กุญแจนอนราบไปกับเตียงชุดเดรสเลิ่กขึ้นจนเห็นขาอ่อน จักรจูบบริเวณคอระดมจูบไปตามลาดไหล่ของหญิงสาวจักรจัดการถอดชุดเดรสนั้นออกไปจนเห็นเนินอกขาว ปากหนางับเข้าที่จุดอ่อนไหวของหญิงสาว
CUT
ในไบโอทวิต @Ggifift
คนตัวโตช้อนร่างบางไว้แนบอกเพื่อชำระร่างกายเพื่อให้คนตัวเล็กสบายตัว จุลจักรวางร่างของเด็กน้อยวางบนเตียงริมฝีปากหนาจุ๊บลงบนหน้าผากไปตามกรอบหน้าด้วยความอ่อนโยน ร่างหนาสวมใส่เสื้อเชิร์ตให้คนตัวเล็กเพราะน้องมักจะป่วยบ่อยถ้าวันไหนอากาศเปลี่ยนก็ป่วยแล้ว เขาใช้แขนแกร่งกอดร่างบางเอาไว้ถ้าตื่นมาน้องจะโกรธเขาพร้อมจะรับผิดชอบกุญแจทุกอย่าง จักรผล็อยหลับไปกับกิจกรรมยามค่ำคืนในที่สุดกอดร่างบางไว้แนบอก
29/07/61 100% ละจ้าาาาาาา โอ้ยยยยย 555555555555555 มาพร้อมกับเอ็นซีของคุณจักรและน้องกุญแจกันนะจ๊ะ คู่นีมันม่าน้องบอกเลย555555555555555555555555555555555555(หัวเราะด้วยฟามบ้าคลั่ง)
23/07/61 สงสารคุณเขานะคะ5555555555555555 คืนนี้อิพี่มันจะหลับลงไหมละน้องงงงง55555555555555555555555555555
มาแค่ 25% หลังจากหายไปเกือบหนึ่งอาทิตย์เต็มๆ มีเรื่องอื่นให้เคลียร์เยอะเคลียร์ทีละเรื่องไป พล็อตในคิดได้ก็แต่งเรื่องนั้นก่อน ช่วงนี้สมองมันก็จะตันๆหน่อย ยังมีคนรอเรื่องนี้อยู่มั๊ยง่ะ อย่าทิ้งเราเลย ปล. อย่าลืมไปอ่าน MR.IM กันเด้อ ขายของๆ555555
ความคิดเห็น