โปรดรักษ์ : Please, love

โปรด มัทนพานิชย์ มองร่างที่สั่นเทาตรงหน้า เขาอยากเข้าไปกอดเธอไว้ให้แน่น
บอกเธอว่าตรงนี้ยังมีเขา เขายังอยู่ตรงนี้ เขาที่เป็นของเธอคนเดียว

แต่เขาคนนี้เองก็กลัวว่าเธอไม่ได้ต้องการอ้อมกอดนี้อีกแล้ว เธอคนนั้นในวันนี้ไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป

รักษ์ สิริสกุล มองกลุ่มควันที่โพยพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า ข้างกายไม่เหลือใคร มีเพียงความว่างเปล่า

ความว่างเปล่าที่เห็นเขายืนอยู่ตรงนั้น นิ่ง สงบ สายตามองตรงมาที่เธอ

ความเดียวดายเหมือนสลายหายไป นัยน์ตาคู่นั้นหวนเอาเขาคนนั้นในวันวานให้กลับมายืนอยู่ตรงหน้าเธอ

...

แด่ความรักทุกรูปแบบ

รพี

????? ? ??? ??? ?