[FIC] Kimetsu no yaiba : I'm Mother! เกิดใหม่เป็นแม่ลูกอ่อน...

ตอนที่ 6 : I'm Mother [6] : ใครสั่งใครสอนให้พูดแบบนี้กับคนท้อง

I'm Mother [6]

"ใครสั่งใครสอนให้พูดแบบนี้กับคนท้อง"

          หลังจากลากสังขารเข้ามานอนเหยียดที่ฟูกได้ โฮตารุก็หลับยาวจนถึงรุ่งเช้า ร่างบางออกมาทำกิจวัตรประจำวันตามปกติราวกับลืมไปแล้วว่ามีคน ไม่สิ อสูรโดนดาบต้องสาปปักคาอยู่ใต้โพรงไม้เมื่อคืน...

          อสูรตนนั้นมองหญิงสาวที่นั่งเสวยสุขกับอาหารหน้าชานเรือนแล้วก็ถอนหายใจ...

          ดีที่ว่าโดนปักคาอยู่ใต้โพรงไม้แสงแดดเลยส่องไม่ถึง นึกภาพไม่ออกเลยว่าหากถูกมันปักตรึงไว้กลางแสงอาทิตย์สภาพของตนจะเป็นเช่นไร

          ทั้งๆที่ออกเเรงแค่นิดหน่อยเจ้าดาบนี่ควรจะหักไปแล้วด้วยซ้ำ

          แต่ทำไมไม่ว่าจะทุบตีหรือพยายามดึงมันออกเท่าไหร่ก็ไม่เป็นผลสักที นั่นทำให้อสูรผู้มีเส้นผมสีชมพูอมแดงตนนี้ติดแหง็กอยู่กับที่แอย่างน่าอนาถแบบนี้

           ไอ้เจ้าดาบนี่จะเเข็งแรงเกินไปแล้ว....

           เขาคืออาคาสะอสูรจันทราข้างขึ้นลำดับที่ 3 เชียวนะ! ทำไมถึงมาแพ้ดาบกิ๊กก๊อกแบบนี้ได้กันเล่า!...ฮึ่ม!

           ว่าแล้วก็เหลือบมองไปทางหญิงสาวอีกที

           พอมองดีๆแล้วอีกฝ่ายดูอ้วน...เกินไปรึเปล่านะ?

           สายตาเลื่อมลายมองไปยังหน้าท้องอีกคนที่ดูป่องนูนขึ้นมาอย่างแปลกใจ ในตอนนั้นเองก็เป็นจังหวะเดียวกันที่อีกคนหันมาพอดี กลายเป็นว่าสบตากันเข้าซะงั้น

           "...." โฮตารุพึ่นึกได้ว่าตนได้ล่ามตัวอสูรหัวชมพูไว้ก็มองอีกฝ่ายที่ติดแหง็กในโพรงไม้อย่างน่าเวทนาแล้วก็อดจะขำกับสีผมของอีกฝ่ายไม่ได้

           สีผมจะดูฟรุ้งฟริ้งเกินไปแล้ว!! แล้วอะไรกันกับหน้าหมาหงอยนั่นอีก! อีกฝ่ายใช่อสูรจริงๆใช่ไหม?

           "อุ๊บ!...ฮะๆ" ร่างบางหัวเราะออกมาเบาๆ ก่อนที่จะลูบหน้าท้องอย่างแผ่วเบา

           โฮตารุค่อยๆเคลื่อนกายออกมานอกชานเรือนก่อนที่จะลากที่นั่งพกพา(?)มานั่งข้างหน้าโพรงไม้ที่อสูรตนนั้นติดอยู่พลางมองอีกฝ่ายด้วยรอยยิ้มไม่เต็มตา

           "เจ้าเข้ามาที่นี่ทำไม?" รอยยิ้มหวานที่แลดูเย็นชายังคงประดับบนใบหน้าของสาวงามเบื้องหน้า น้ำเสียงที่เรียบนิ่งอันเย็นยะเยือกถูกเอ่ยออกมาราวกับว่ามันเป็นคำถามทั่วไปเสียอย่างนั้น

           "หืออ...ข้าก็มาตามกลิ่นหอมที่ดูแข็งแกร่งมากก็แค่นั้น!" อสูรหัวชมพูตอบไปอย่างไม่ใส่ใจกับท่าทีของหญิงสาวตรงหน้า โฮตารุเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย

           กลิ่นหอม...ที่ดูแข็งแกร่ง?

           "งืม...งั้นเหรอ?" ว่าแล้วก็หยิบบ๊วยดองเข้าปาก

           "ข้าคืออาคาสะอสูรจันทราข้างขึ้นลำดับที่ 3 ! ข้าขอนับถือเจ้าทั้งๆที่รูปร่างดูตุ้ยนุ้ยขนาดนั้นกลับสามารถเคลื่อนไหวได้รวดเร็วยิ่งนัก! สตรีที่แข็งแกร่งเช่นเจ้าหายากยิ่ง! สนใจมาเป็นอสูรไหมล่ะ?"

           ตุ้ยนุ้ย?

            เพล้ง!

           และเป็นอีกครั้งที่ถ้วยชาผู้น่าสงสารตายตก(?)คามือของสาวงาม

           "หืม? เป็นอะไรของเจ้ากัน" อาคาสะเลิกคิ้วขึ้นสูงมองตามร่างบางของหญิงสาวตรงหน้าที่ค่อยๆพยุงท้องของตนขึ้นมาก่อนที่จะเดินเข้ามาใกล้ๆ ตัวของเขา

           "หวา...ตอนแรกคิดว่าจะปล่อยไปดีๆแล้วล่ะ" ใบหน้าโฮตารุเริ่มมีเงาเดาพาดผ่านหน้าไปครึ่งหนึ่ง พร้อมริยยิ้มหวานหยดที่ถูกแสยะออกมา

           "แต่ตอนนี้คิดว่าไม่เอาแล้วดีกว่า"

           กร่อบ...

           "เห้ยๆๆ! เดี๋ยวๆ!!"

           "อ้ากกกกกกกกกกกก!!!!!!!!!!"

*******

หมู่เฮาก็ยังไม่เลิกราวีพี่อาคาสะค่ะ ขอแกล้งนางต่อหน่อยเถอะ!

อาคาสะผู้โดนคุณแม่รุมยำ 555555+

วันนี้ลงอีกตอนเผื่อพรุ่งนี้ไรท์กลัวว่าจะไม่ได้ลงอ่ะค่ะ

(พรุ่งนี้ธุระตรึม -_-)