[FIC] Kimetsu no yaiba : I'm Mother! เกิดใหม่เป็นแม่ลูกอ่อน...
ตอนที่ 23 : I'm Mother [20] : "เจ้าเป็นใครกันวะ?"
I'm Mother [20]
"เจ้าเป็นใครกันวะ?"
เสียงเซ็งแซ่ราวมดแตกรังของเหล่าฝูงชนในเมืองหลวงนั้น...ไม่ว่าจะฟังกี่ทีก็น่ารำคาญ
ร่างของเด็กหนุ่มอายุรุ่นราวสิบห้าทำหน้านิ่วคิ้วขมวด มือขาวซีดไร้เลือดนั้นถูกใช้มาปิดหูอยู่เนืองๆ
ดวงตาเลื่อมลายราวกับไม่ใช่มนุษย์หลังกรอบแว่นหนากรอกไปมาหลายรอบ
ไคกาคุเดินวนในย่านเมืองหลวงมาหลายรอบแล้ว แต่ทว่าเขาก็ยังไม่พบสิ่งที่เขาต้องการ นั่นทำให้อสูรอย่างเขาอารมณ์เสียเป็นอย่างมาก
กลิ่นหอมหวลชวนน้ำลายสอของฝูงชนรอบกายแทบทำเขาเป็นบ้า แต่ถึงอย่างนั้นก็อดใจฝืนเดินลากสังขารเดินเลี่ยงออกไปให้ห่างจากฝูงชน
แสงสีในเมืองใหญ่สาดทอมาเป็นระยะตามช่องหน้าต่างของตึกรามบ้านช่อง ที่ดูทันสมัยขึ้นกว่าแต่เก่าก่อน ร่างในชุดกิโมโนสีดำสนิทเดินลากขาออกมาจากบริเวณนั้นอย่างคล่องแคล่ว
ไม่ต้องสืบสาวราวเรื่องว่าทำไมทุกอย่างถึงมาลงเอยเช่นนี้...
ย้อนกลับไปก่อนหน้านั้น
"...." ความเงียบปกคลุมเหล่าอสูรทั้งหลายในบ้านโดนฉับพลัน
หลังจากที่ได้รับรู้ว่าหญิงสาวเพียงหนึ่งเดียวในบ้านหลังนี้หลับไปโดยยังไม่ตื่นขึ้นมา เหล่าอสูรทั้งหลายก็ทำหน้าวิตกกังวลกันถ้วนหน้า
ทุกอย่างมันเริ่มผิดปกติตั้งแต่วันนั้น...
ทำไมพวกเขาถึงไม่พากันเอะใจแม้แต่นิด?
เซคิโดะตรวจชีพจรอีกฝ่ายอย่างกังวล ชีพจรนั้นยังคงเต้นอยู่ ลมหายใจสม่ำเสมอราวกับคนนอนหลับ
พอบอกอสูรตนอื่นพวกเขาก็หายกังวลลงบ้างเล็กน้อย แต่ตอนนี้ไม่สามารถวางใจได้ว่าอีกฝ่ายนั้นจะตื่นขึ้นมาหรือไม่?
แต่ปัญหาต่อมานั้น...
"แงงง!!!!!!!!"
เสียงแผดร้องของหนูน้อยทำเอาเหล่าอสูรนั้นราวกับถูกค้อนฟาดลงที่กลางอก แค่เห็นเม็ดน้ำตาสีใสร่วงเผาะลงมาเป็นสายเช่นนั้นจิตใจของพวกเขามันช่วงเจ็บปวดเหลือเกิน...
"จุ๊ๆ ไม่ร้องนะ" เป็นอสูรผมแดงที่ไกวร่างเด็กน้อยไปมาในอ้อมอก เห็นภรรยาชอบทำตอนปลอบเด็กน้อยที่ร้องไห้อยู่บ่อยๆ เขาจึงลองทำตามบ้าง
คงเป็นภาพที่น่าแปลกตาน่าดูที่อสูรข้างขึ้นที่แข็งแกร่งที่สุดมานั่งปลอบเด็กเช่นนี้...
ไม่นานนักจากเสียงแผดร้องกลายเป็นสะอื้น ดวงตากลมโตสีนิลเช่นมารดาปรือมองผู้เป็นบิดา หยดน้ำสีใสที่เกาะตามแพขนตาบางเล็กนั่น ทำให้อสูรผมแดงอดใช้ชายกิโมโนของตนเช็ดออกอย่างเบามือมิได้
"คงหิวล่ะสินะ" โคคุชิโบเอ่ยพึมพำเสียงแผ่ว มารดาของเจ้าตัวจ้อยก็หลับมิตื่น แล้วพวกเขาจะหาน้ำนมจากไหนมาให้เด็กน้อย?
"แล้วเราจะหาน้ำนมมาจากที่ไหนล่ะ?" อุโรกิเปิดประเด็น
"มีใครพอจะรู้ไหม?" ไม่ทันไรสายตาทั้งหมดก็จับจ้องมายังอสูรโศกา
"ข้าก็มิรู้..." คำตอบจากเจ้าตัวราวกับกรรไกรคมที่ตัดความหวังทิ้ง
"แต่ว่านะ..."
"ข้าคิดว่า...คงต้องให้...เจ้าตัวน้อยกินนมผง"
"เป็นผงแล้วจะกินได้อย่างไรเล่า!?" คาราคุ
ป้าบ!
เป็นเซคิโดะที่ตบหัวสหายร่างแยกเบาปัญญาไปหนึ่งที
"โอ้ย!! ตบหัวข้าทำไมเนี่ย!"
"เจ้าโง่...หากเป็นผงก็ต้องชงเป็นน้ำกินสิ"
"แล้วเราจะหานมผงได้ที่ไหนล่ะ?"
"...." เงียบกริบ
"อืม...ข้าคิดว่าคงต้องไปหาซื้อที่เมืองใหญ่ล่ะนะ" ไคกาคุออกความเห็น
"เช่นนั้นข้าขอาสา!!" เป็นอสูรหัวชมพูที่เสนอตัว
"อย่างเจ้าถ้าเข้าเมืองไปคงไปสะดุดตาพวกนักล่าอสูรแน่..." สีผมออกจะสะดุดตาขนาดนั้น
พอได้ยินถ้อยคำเปรยๆของเพื่อนพ้อง(?) อาคาสะก็กลับไปนั่งเป็นหมาหงอยหูลู่หางตก ทำหน้าทำตาราวกับชีวิตนี้มันไร้ค่า...
"....." นี่หรืออสูรจันทราข้างขึ้นที่สาม
ไม่ต้องแปลกใจถ้าจะได้ยินเสียงใครสักคนตบหน้าผากตัวเองดังป้าบขึ้นมาในตอนนี้
"งั้นข้าไปเอง!" เป็นไคกาคุที่ออกตัว เหล่าอสูรทุกตนต่างเห็นดีด้วยเพราะตัวไคกาคุนั้นรูปลักษณ์เหมือนมนุษย์ที่สุดและกลิ่นอายไม่ได้เข้มข้นมากเช่นอสูรข้างขึ้นอย่างพวกเขาที่ฆ่าคนไปมากโข
เรื่องราวจึงลงเอยเช่นนี้
ตัดกลับมาที่ไคกาคุ ไม่ว่าจะเดินหาจนทั่วก็ยังไม่เจอร้านที่ขายสิ่งที่เขาต้องการ
ทว่า...ไคกาคุก็สัมผัสได้ถึงใครสักคนที่กำลังเดินตามเขามา
ประสามสัมผัสตื่นตัวสุดขีด ไม่แน่ว่าอาจจะเป็นนักล่าอสูรสักคนที่ตามมาเพราะจับพิรุธเขาได้แล้ว
ถ้าหากเป็นนักล่าระดับต่ำๆก็คงรับมือได้ แต่ถ้าหากเป็นพวกระดับสูงหรือเสาหลัก ไคกาคุคงสู้ไม่ได้ เพราะยังคงกินมนุษย์ไม่มากพอ ถึงแม้จะเป็นอสูรที่ใช้ปราณได้แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าเขาแข็งแกร่งจนมนุษย์ก้าวก่ายไม่ได้
ประมาทไม่ได้...
มือขาวซีดล้วงเข้าไปจับฝักดาบที่ซ่อนอยู่ชายเสื้อกิโมโน ที่ต้องซ่อนฝักดาบไว้เพราะเขาไม่ได้อยากตกเป็นเป้าสายตามากนัก ยุคสมัยเปลี่ยนทุกอย่างก็เปลี่ยน เพราะกฎบ้าบออะไรสักอย่างที่ห้ามถืออาวุธในตัวเมืองนั่นแหละ...
ร่างเงาเลือนลางนั้นกำลังเดินเข้ามาใกล้ ไคกาคุเดินหลบเข้าตรอกแห่งหนึ่งอย่างว่องไว ก่อนที่ใครบางคนคนนั้นจะเดินตามเข้ามา
ในตรอกมีแพงแสงสลัวๆจากบานหน้าต่างให้แสงรำไร เงานั้นเริ่มใกล้เข้ามา ไคกาคุที่หลบอยู่ในส่วนเล็กๆอีกทีก็แอบมองออกไป
อีกฝ่ายหันหลังให้เขาอยู่ เส้นผมสีแดงออกไปทางดำนั้นถูกรวบมัดไว้อย่างดีและกิโมโนสีดำลายคลื่นน้ำดูแปลกตา
และไคกาคุรู้สึกคุ้นกับอีกฝ่ายแบบบอกไม่ถูก
เดี๋ยวนะ...
พอลองเพ่งอีกรอบเจ้าคนแปลกหน้านั่นกำลังอุ้มเด็กทารกไว้อยู่ แล้วพอลองมองอีกทีแบบชัดๆ....
"...." อีกฝ่ายหันขวับมาทางอสูรหนุ่มราวกับรู้ตัวว่าโดนจ้องมอง กลายเป็นว่าทั้งสองดันจ้องหน้ากันอยู่ซะงั้น
"...."
เกิดเดดแอร์ซะงั้น--
อีกฝ่ายเป็นชายวัยเกือบย่างสู่กลางคน ผิวขาวซีดไร้เลือด แต่ที่สะดุดตามากกว่านั้น...
คือเส้นผมที่ปิดช่วงครึ่งหน้าจนมิด มีเพียงจมูกและปากเท่านั้นที่โผล่ออกมา
ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายแสดงสีหน้าเช่นไรเมื่อเห็นหน้าไคกาคุเพราะผมมันบังหมด
"...." แต่กลิ่นอายอสูรจากอีกฝ่ายที่เข้มข้นมากๆ เดาได้ไม่ยากเลยว่าเป็นอสูร แต่...
ทำไมถึงคุ้นอะไรขนาดนี้นะ
"อย่าบอกนะว่า" จู่ๆไคกาคุก็คิ้วกระตุก
"ท่านโคคุชิโบงั้นเหรอ!!!!!!!!!!"
*******
แฮร่! มาแล้วนะค้าาาา!!!
นานไปนิด--
ขอตัวไปนอนก่อนเน้ออ~
ไรท์รักรีดทุกคนน้าาาาาาา! (。・ω・。)
ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้งเตือน ใส่มาให้มันแจ้ง
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
กำลังโหลด...
เป็นกำลังใจให้นะคะ^_^
เป็นกำลังใจให้นะคะ^_^
มาแล้ว~~~อยากร้องไห้
อมาเป็นพันปี~~~
โอ้ยป๋าา ออกมาทำมาย~ย พาน้องมาอีก!!
แล้วตรูจะเสนอตัวทำไมถ้าเอ็งจะมาเอง(ไคกาคุมิได้กล่าว)
******************************
กริ๊ดดดดดดดดดดด!!
ในที่สุด!! ก็กลับมา!!
ขอสูดให้ชื่นใจหน่อยนะไรท์!!
รรรรรรรร. อออออออออ. ครับ รอ. ๆๆๆๆๆ. ขอบคุณครับบบบบ
อัพปุ้บ......ก็วาร์ปมาเลย...
มาต่อออออ
อัปเถอะๆๆๆๆๆ
ปิดทำไหม~~~~อ่ะ... อย่ากอ่านแล้วน่ะเปิดเถอะอร้องๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ