[FIC] Kimetsu no yaiba : I'm Mother! เกิดใหม่เป็นแม่ลูกอ่อน...
ตอนที่ 16 : I'm Mother [14] : เยี่ยมเยือน [100%]
I'm Mother [14]
"เยี่ยมเยือน"
"งืม..."
"จะว่าไปแล้วยังไม่กลับไปเยี่ยมท่านแม่เลยนี่..." อสูรหนุ่มโยนท่อนแขนที่พึ่งกินเสร็จทิ้ง ก่อนที่จะค่อยๆเช็ดเลือดออกจากมุมปาก
"กลับไปเยี่ยมสักหน่อยดีกว่า!" ว่าแล้วดวงตาสีน้ำเงินหม่นเลื่อมลายก็เป็นประกาย
อยากกลับไปนอนตักท่านแม่แล้ว!
ระหว่างทางกลับไคกาคุรู้สึกมีลางสังหรณ์แปลกๆ
ทำไมรู้สึกเหมือนจะโดนแย่งอะไรสักอย่างไป?
ยิ่งคิดยิ่งคิ้วขมวดหากันมากกว่าเดิม ไม่ทันไรก็ล่วงเลยเข้าสู่เขตภูเขาที่ท่านแม่ของเขาอาศัยอยู่ ทว่าฝีเท้าทั้งสองก็ต้องหยุดลงเมื่อเจอใครบางคนที่นั่งอยู่บนยอดไม้สายตาพลางจับจ้องไปยังทิศทางที่เป็นเป้าหมายเดียวกัน
ดูเหมือนอีกฝ่ายจะรู้ตัวเลยหันมามอง คนที่จ้องตนอยู่เบื้องล่าง
เส้นผมสีชมพูอมแดงสั้น และสัญลักษณ์บนดวงตาสีทองเลื่อมลายทั้งสองนั่นทำให้ไคกาคุรับรู้ถึงตัวตนของอีกฝ่าย
อสูรจันทราข้างขึ้นลำดับที่ 3 อาคาสะ...
อีกฝ่ายมาทำอะไรที่นี่?
"หืม? โอ๊ะ! ดูเหมือนจะมีคนหลงมาเพิ่มหรือไงเนี่ย?" อาคาสะเหยียดยิ้ม เขาแค่จะมาเยี่ยมหญิงสาวแต่ดันเจออสูรมากมายรอบๆเสียนี่...ถ้าไม่รีบกำจัดเดี๋ยวลำบาก(?)คนท้องคนไส้แถวนี้เอา
"ไม่ทราบว่าท่านอสูรข้างขึ้นมีธุระอะไรที่นี่กัน?" ไคกาคุเอ่ยถามด้วยรอยยิ้มเป็นมิตร (กัดฟัน)
"ถ้าจะกัดฟันขนาดนั้นไม่ต้องก็ได้ม้าง"
ดูเหมือนแมวขู่เลยแฮะ....
"พอดีว่ามาแวะ(เยี่ยม) หาคนแถวนี้สักหน่อย" อาคาสะตอบพลางทิ้งขาลงไปแกว่งเล่น
ไคกาคุได้ฟังก็คิ้วกระตุก ด้วยความเข้าใจผิดนึกว่าอีกฝ่ายจะมากินท่านแม่ของเขาก็ค่อยๆร่นปลอกดาบลงช้าๆ
"เห็นว่าคงจะไม่ได้หรอกกระมัง"
เปรี้ยง!!! ฟึ่ม!!!
"...!" โฮตารุเหลือบไปมองตามเสียงกัมปนาทที่ดังกึกก้อง สายฟ้าสีดำมากมายโผล่พ้นขอบป่ามาให้เห็น มือเรียวที่ถือถ้วยชาก็ค่อยๆววางลงข้างกาย
เพล้ง!
วางลงอย่างแรง...ลาก่อนนะถ้วยชา
"เน่! ดูเหมือนจะมีอสูรต่อสู้กันอยู่นะ!" อุโรกิสะบัดปีกร่อนลงมาจากหลังคา
"หืม?...อย่างนั้นเองเหรอ" โฮตารุหรุบตาลง
"คงต้องไปจัดการสักหน่อย..." หญิงสาวลุกขึ้นกำลังจะหยิบดาบทว่า
ฟุ่บ!
"?" โฮตารุหันไปมองร่างของอสูรหางคิ้วตกที่เพิ่งฉกดาบของเขาไปต่อหน้าต่อตาอย่างแปลกใจ
"พัก...อย่าฝืน" ไอเซ็ทสึเอ่ยเสียงแผ่วก้มหน้ากอดฝักดาบอย่างแนบแน่น(?)
"ใช่ๆ! เดี๋ยวพวกข้าไปจัดการให้เองนะ!!" คาราคุที่โผล่มาจากไหนไม่รู้ทำการดันร่างของหญิงสาวเข้าห้องนอนไป ก่อนที่จะถอดกรูยด้วยความเร็วแสง
"แล้วจะรีบกลับมานะ!" ว่าแล้วก็เลื่อนปิดประตูก่อนที่จะพากันออกไป ทิ้งไว้เพียงหญิงสาวที่ยืนนิ่ง
"แล้วดาบข้าล่ะ?...."
........
"โฮ...ขอชมในฐานะอสูรที่กล้ามาสู้กับข้างขึ้นเช่นข้าละกันนะ" อาคาสะยกยิ้ม
"แต่ว่า...มันก็แค่นั้นแหละ!"
ตึง!
"อั่ก!!" ไคกาคุนิ่วหน้าตามแรงกระแทกของฝ่ามืออีกฝ่ายที่อัดเข้ามากลางลำตัวเต็มๆ
หมับ!
"หืม?" สองขาของอสูรหนุ่มตวัดเกี่ยวรอบแขนของอาคาสะ แทนที่จะโดนอัดจนปลิว นั่นทำให้อสูรจันทราข้างขึ้นสะบัดแขนเหวี่ยงร่างของอีกฝ่ายที่เกาะอยู่อย่างแรง
ตึง!
"ไหนๆ ตายรึยังง?" อาคาสะเดินมาดูผลงานตัวเอง อย่างไม่รีบร้อน ภายในฝุ่นควันฟุ้งขโมงพลันแว่วเสียงอะไรบางอย่างเล็ดลอดออกมา
"ปราณอัศนีบาตรูปแบบที่ 2!!"
"วงแหวนสายฟ้าา!!!!!!" (แปลตามใจก่ะ ヾ(￣▽￣) )
เปรี้ยง!! ฟึ่ม!!
สายฟ้าสีดำถูกกวาดออกมาจำนวนมากแหวกเหล่าหมู่ควันจนหายสิ้นอีกทั้งยังกวาดฟันวิ่งต่างๆไม่เลือกหน้าในบริเวณไปทั่ว จนเหล่าอสูรสี่ตนที่ซุ่มอยู่บนยอดไม้สูงยังเกือบโดนลูกหลง
"รุนแรงๆ! ช่างน่าสนุกเสียจริงๆ!! ฮะๆ" อุโรกิหัวเราะร่า ไม่ต่างจากคาราคุที่หยิบพดรูปใบไม้มาเตรียมแสตนด์บายรอ
"สายฟ้า? น่าสนใจ" เป็นเซคิโดะที่เอ่ยออกมา
"เป็นอสูรใช้ปราณด้วย หายากนะเนี่ย"
"รีบๆจัดการ...กันดีกว่า" อสูรโศกาเอ่ยเสียงแผ่วนอกจากหอกในมือแล้วด้านหลังยังสะพายดาบของใครบางคนแถวนี้ไว้ไม่ห่างกาย
"งั้นข้าเริ่มก่อน!! ฮ่า!!" คาราคุกระโดดอย่างดี๊ด๊าก่อนที่จะสะบัดพัดในมือลงไปเบื้องล่างอย่างว่องไว
ฟึ่ม!!!
แรงลมมหาศาลพุ่งตรงเข้าแทรกกลางสองอสูรที่ตีกันอยู่เบื้องล่าง เเรงลมที่ประทะเข้ามาเล่นเอาถางป่าแถวนั้นไปเกือบครึ่งค่อน
"ยังมีมาเพิ่มอีกเรอะ!" อาคาสะสบถออกมา ทว่าเมื่อเห็นอักษรคันจิบนดวงตาอีกฝ่ายที่โจมตีมาก็เลิกคิ้ว
"แหมๆ เจ้าข้างขึ้นที่ 4 มาทำอะไรที่นี่กันล่ะ หืม?" รอยยิ้มยียวนถูกส่งมาจากอสูรหัวชมพู
"มาเผาบิดาเจ้ามั้งท่านอาคาสะ!" อสูรแห่งความโกรธกระทุ้งไม้เท้าลงพื้นก่อนที่เหล่าสายฟ้ามากมายจะพวยพุ่งออกไปโจมตีเป็นวงกว้าง
ไคกาคุนิ่วหน้ามองบาดแผลที่ค่อยๆสมานตัวอย่างเร่งรีบ หากมิลุกให้พ้นจากตรงนี้คงโดนสายฟ้านั้นย่างเป็นแน่ คิดแล้วสองมือก็ดันร่างบอบช้ำลุกขึ้นยืนท่ามกลางความวินาศสันตะโรที่ก่อตัวขึ้นมา
"วะฮะฮ่าา!!" อุโรกิหัวเราะร่วนกับการต่อสู้ สนุกสุดๆไปเลย!!
วี๊ดดดดดดดด!!
อสูรเพลิดเพลินระเบิดเสียงกรีดร้องเข้าใส่อสูรอีกตนเบื้องล่างด้วยใบหน้าสนุกสนาน ไคกาคุแทบเลือดกระเด็นออกจากหูยามได้ยินเสียงแหลมๆนั่น ไม่ทันไรเจ้าเศษเนื้อที่เขาพึ่งฟันมันออกมาจากตัวอสูรมีปีกก็ดิ้นเร่าแล้วผงาดขึ้นมาหวีดเสียงร้องใส่
"อ้ากกก!!!" ไคกาคุกุมหูตัวเอง เจ้าเสียงหวีดแหลมน่ารำคาญดังไปทั่วทุกทิศรอบตัว ไม่เปิดโอกาสให้แม้เพียงนิด เขารู้สึกราวกับว่าแก้วหูตัวเองแตกไปไม่ต่ำกว่าสิบรอบแล้วกระมัง!
"คริๆ มีน้ำยาแค่นี้เองเหรอ!" อุโรกิมองอีกฝ่ายที่เลือดไหลออกจากหูมาไม่หยุดด้วยสีหน้าขบขัน คาดว่าแก้วหูอีกฝ่ายคงโดนทำลายแล้วฟื้นฟูใหม่แล้วก็โดนทำลายอีกรอบไปนับครั้งไม่ถ้วน
นี่สินะ! ที่มาเลือดหู(์?)แทบกระเด็น!!
"โฮ่...สามรุมหนึ่งเลยเหรอ?" อาคาสะยิ้มกริ่ม พลางหลบสายฟ้าที่พุ่งเข้ามาหาเป็นระยะๆกลับใช้มือข้างหนึ่งสะกัดการโจมตีของหอกของอสูรอีกตนไว้
"แต่มันก็เท่านั้นล่ะน่า!!!"
ตึง!
ฝ่ามือกระแทกร่างของไอเซ็ทสึปลิวออกไปอย่างแรง ก่อนที่จะเตะก้อนหินขึ้นไปซัดกางกบาลอสูรยินดีจนร่วงลงมาจากต้นไม้
"ชิ!" เซคิโดะจิ๊ปาก ก่อนที่จะกระทุ้งไม้เท้าของต้นอีกครั้ง
เปรี้ยง!!
สายฟ้าที่ปล่อยออกมายิ่งรุนแรงขึ้นกว่าเก่า แต่กระนั้นมันก็ไม่ได้แตะแม้แต่ปลายผมของอสูรหัวชมพูแม้แต่น้อย...
"หวังว่าเจ้าจะทำให้ข้าสนุกได้ล่ะ!!"
"...." ได้ยินเสียงราวกับบึ้มภูเขาเผากระท่อมด้านนอกแล้วก็สังหรณ์ใจแปลกๆ
ปัง!
โฮตารุถีบบานประตูจนปลิว ใบหน้าเริ่มมืดครึ้มยิ่งกว่าเดิมเมื่อเขาได้เห็นทัศนียภาพเบื้องหน้าตนเอง
จากบริเวณที่เต็มไปด้วยป่าไม้หนาทึบบัดนี้เหลือเพียงเศษซากตอตะโกมากมาย คิ้วของหญิงสาวยิ่งกระตุกหนักเข้าไปอีกเมื่อมองเห็นเส้นผมสีสะดุดตาของใครบางคนเข้า
"ฮะๆ...ไอเซ็ทสึอยู่ไหนกันนะ?" ไม่นานเกินรอหญิงสาวก็เดินมาถึงจุดบริเวณที่อสูรโศกาพลาดท่า ร่างของเขาถูกฝังไว้กับตอไม้อย่างดีเสียจนลุกไม่ขึ้น
โฮตารุหักกิ่งก้านที่เสียบทะลุตัวอีกฝ่ายก่อนที่จะหยิบดาบของตนกลับมาพร้อมกระซิบบอก
'กลับบ้านไปรอ...'
เพียงไม่กี่คำอสูรโศกาก็พยักหน้าอย่ารัวเร็วก่อนที่จะหอบสังหารวิ่งกลับแบบไม่คิดชีวิต! ก็แหงสิ! เล่นปล่อยรังสีทะมึนออกมาขนาดนั้นพวกที่เหลือคงไม่พ้นขาดครึ่งเป็นแน่!
โฮตารุเหลือบมมองไปยังการต่อสู้ที่ยิ่งนานเท่าไหร่ความวินาศสันตะโรแทบเพิ่มขึ้นทุกตารางนิ้ว ในใจนี่แทบคลั่งที่มองผืนป่าบวกเหล่าอสูรมากมายที่สะสมมาโดนลูกหลงเสียจนวอดวาย
"แหมๆ ใครกันนะ?ที่มาทำเรื่องอุกอาจเเบบนี้" เพียงน้ำเสียงหนึ่งเอ่ยออกมาก็แทบทำเอาคนที่เหลือสะดุ้งกันเป็นทอดๆ
อสูรทั้งห้าตนหยุดนิ่งก่อนที่จะค่อยๆหันไปหาที่มาของเสียง ก็เจอกับรังสีมาคุที่ถูกปล่อยออกมาแบบไม่ยั้งท่ามกลางเหงื่อของเหล่าอสูรที่เริ่มไหลพราก ทว่า..
"ท่านแม่..." เสียงแผ่วเยาของไคกาคุเอ่ยออกมา นั่นทำให้รังสีเมื่อครู่หายไปจนหมดสิ้นปลอกดาบที่ค่อยๆร่นลงเมื่อครู่ถูกเก็บเข้ามาอย่างดี เล่นเอาแววตาเหล่าอสูรที่เหลือว่างเปล่าเสียเหลือเกิน...
สองมาตรฐาน!
"ไคกาคุ! ลูกเป็นอะไรรึเปล่า!? เจ็บตรงไหนบอกแม่มาซิลูก!!" โฮตารุจับตัวของอสูรหนุ่มพลิกไปพลิกมาอย่างตระหนก เล่นเอาคนที่พึ่งมีแรงลุกแทบกลับไปนอนแอ้งแม้งบนพื้นอีกครั้ง
ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้...ท่านแม่
"งั้น! พวกข้าคงกลับได้แล้วสินะ!" เป็นคาราคุที่เอ่ยออกมาพร้อมเหล่าอสูรแถวนั้นที่ค่อยๆเยื้องกายออกมา
หมับ...
"แหมๆ จะไปไหนกันเหรอ?" หญิงสาวที่แบกไคกาคุขึ้นหลังมาแล้วเดินเข้ามาขวาง
"ข...ขอ..โ-!!!!!!!!"
"อ...อ้ากกกกกก!!!!!!" และก็เป็นอีกวันที่ช่วบ้าด้านล่างได้ยินเสียงกรีดร้องโหยหวนตลอดทั้งคืน...
หลังจากวันนั้น...
ภูเขาที่ได้ชื่อว่าอุดมสมบูรณืที่สุด ครึ่งหนึ่งก็กลายเป็นภูเขาหัวล้านเสียแล้ว
มีเรื่องเล่าลือกันว่าเกิดจากอาถรรพ์ที่เริ่มเฮี้ยนขึ้นทุกวันของเขาต้องสาป
บ้างก็ว่่าเพราะเทพพิโรธ หรือความเชื่ออะไรต่างๆนาๆก็ว่ากันไป
แต่ตัวต้นเหตุน่ะเหรอ?
นอนกลายเป็นผักกันหมดแล้วล่ะ...
ว่าแล้วก็เหลือบมองไปยังร่างไร้วิญญาณ(?)ของเหล่าอสูรสี่ตน อุโรกิ เซคิโดะ คาราคุ และอาคาสะ นอกเหนือจกานั้นคือได้ละเว้นโทษ
อสูรโศกาพับกลีบหางผ้าม้วนเข้า
ตนรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก...ที่โดนต่อยกระเด็นมาแบบนั้น
ไว้ว่างๆจะไปทำบุญ(?)ให้ละกัน...
[100%!]
[1]
ขอลงแค่นี้ก่อนนะคะ ;-; พอดีว่าท่านบิดาที่เคารพรักไม่ให้นอนดึก (ทำไมต้องมาคุมวันเนนน้!!)
เดี๋ยวจะมาต่อพรุ่งนี้แน่นอนค่ะ!
อ๊ะ! มีอะไรจะมาบอกล่ะ! เผื่อใคร ขก.กลับไปอ่านข้อมูลเบื้องต้น
คำเตือนนน!
เนื้อหาในนิยายต่อไปนี้มีการสปอยเนื้อเรื่องไม่ว่าจะอนิเมะ หรือมังงะก็ตาม! เยอะมาก(?) ถึงมากที่สุด!
spoil alert!
เตือนแล้วนะ!
[เอ็งพึ่งมาเตือนตอนนี้เรอะ!! // รีด]
[2]
โฮฮฮฮ มาแล้วน้าาาาาาาา ถ้าคิดว่าสั้นไปก็ขออภัยด้วยนะ!
[30%]
ขอลงแค่นี้ก่อนนะคะ ;-; พอดีว่าท่านบิดาที่เคารพรักไม่ให้นอนดึก (ทำไมต้องมาคุมวันเนนน้!!)
เดี๋ยวจะมาต่อพรุ่งนี้แน่นอนค่ะ!
อ๊ะ! มีอะไรจะมาบอกล่ะ! เผื่อใคร ขก.กลับไปอ่านข้อมูลเบื้องต้น
คำเตือนนน!
เนื้อหาในนิยายต่อไปนี้มีการสปอยเนื้อเรื่องไม่ว่าจะอนิเมะ หรือมังงะก็ตาม! เยอะมาก(?) ถึงมากที่สุด!
spoil alert!
เตือนแล้วนะ!
[เอ็งพึ่งมาเตือนตอนนี้เรอะ!! // รีด]
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
กำลังโหลด...
ทท่านแม่ผู้แข็งแกร่ง
เป็นกำลังใจให้นะคะ^_^
ยังดีที่เว้นโศกาไว้ รายนั้นเป็นเด็กดี ที่เหลือนี่เด็กเปรตชัดๆ
ขุนแม่โครตสตรอง!!