[FIC] Kimetsu no yaiba : I'm Mother! เกิดใหม่เป็นแม่ลูกอ่อน...

ตอนที่ 1 : I'm Mother [1] : แม่ลูกอ่อนท้องสามเดือน....

I'm Mother [1]

"แม่ลูกอ่อนท้องสามเดือน...."

          จากชีวิตวัยรุ่นแชมป์ดาบอิไออนาคตไกล...ดันมาจมน้ำตายศพยังไม่ทันงมขึ้นมาสวด ก็ดันได้เกิดใหม่

           เกิดใหม่ทั้งทีแต่ดันมาเข้าร่างแม่ลูกอ่อนที่ท้องได้สามเดือน...

            จะบอกว่าชีวิตมันบัดซบก็ใช่ที เพราะตัวเขานั้นได้มาอยู่ในเรื่องดาบพิฆาตอสูรที่เคยดูเสียอย่างนั้น....

             ในความทรงจำของร่างนี้ดูเหมือนจะซึมเศร้าที่ลูกชายบุญธรรมที่อยู่ในหน่วยพิฆาตอสูรหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย

              และก็หมดสติไป หารู้ไม่ว่าการหลับตาลงครานั้นคือครั้งสุดท้ายที่จะได้มองโลกกว้างใบนี้

              คาดว่ามะนน่าจะเป็นจังหวะที่เขาตายพอดีด้วยในตอนนั้น

               จะอาลัยอาวรณ์ก็ใช่เหตุ...ในตอนนี้มีแต่ต้องก้าวเดินไปข้างหน้าเท่านั้น

                มือเล็กลูบหน้าท้องที่เริ่มป่องขึ้นมาแล้วเล็กน้อย ถ้าแบบนั้นเจ้าตัวเล็กนี่เขาจะดูแลให้ก็แล้วกัน

                นอกจากความทรงจำที่เขาได้มา มันก็มาพร้อมความรู้สึกทั้งหมดของร่างนี้เช่นกัน

                ต่อจากนี้เขาจะใช้ชีวิตอยู่ในฐานะ 'มุรามาสะ โฮตารุ' ไม่ใช่เด็กหนุ่มอนาคตไกลอย่างเก่า

                 ตัวเขาตอนนี้คือแม่ลูกอ่อน!

........

                 ในความทรงจำของโฮตารุ สามีของร่างนี้ช่างเลือนรางนัก พอจะพยายามนึกก็เห็นเพียงเส้นผมสีแดงจากเบื้องหลัง

                 และมีสิ่งหนึ่งที่เขาพึ่งรู้นั่นคือ...

                 โฮตารุท้องลูกอสูร...

                 ตัวเขามั่นใจว่าเจ้าของร่างนี้เป็นมนุษย์แน่ๆ แต่สามีของเธออาจจะไม่ใช่

                  และโฮตารุก็รู้ดีเรื่องนี้ด้วยเช่นกัน

                  ไม่น่าแปลกใจที่บ้านหลังนี้ถูกปลูกออกมาห่างไกลจากผู้คนเช่นนี้

                   บ้านของโฮตารุอยู่บนภูเขาลูกหนึ่ง ซึ่งเป็นภูเขาที่ชาวบ้านหวาดกลัวเนื่องจากมันถูกขนานนามว่าภูเขาต้องสาป

                   จะเห็นได้ว่าบ้านเรือนของชาวบ้านส่วนใหญ่จะถูกปลูกไว้ที่ตีนเขา มีเพียงบ้านของโฮตารุเท่านั้นที่อยู่บนเขาเท่านั้น

                   และวันนี้เป็นวันที่เขาต้องลงเขาไปเพื่อซื้อของจำเป็น

                   "เฮ้อ..." ลมหายใจสีขาวขุ่นถูกเป่าออกมาจากริมฝีปากเล็ก ท่ามกลางอาการที่แสนหนาวเย็น ร่างของหญิงสาวกำลังเดินทอดน่องไปตามทางเดินที่ถูกย้อมไปด้วยสีขาวของหิมะ

                   แม้วันนี้แสงแดดจะสาดทอลงมา ก็ไม่อาจลบล้างความหนาวเย็นออกไปได้หมด

                   เป็นอีกครั้งที่ชาวบ้านจะเห็นฮาโอริสีแดงชาดผ่านสายตาไปอย่างรวดเร็วราวภูตภราย

                   ทุกคนต่างรู้ดีว่าเป็นใคร...ผู้เดียวที่กล้าใส่ฮาโอริสีนั้นมีเพียงผู้เดียว

                    "วันนี้ยัยหนูโฮตารุลงเขามาแล้วเรอะ?" หญิงชราเจ้าของร้านน้ำชากล่าวเสียงแผ่ว

                    เป็นที่รู้กันดีว่าฮาโอริสีแดงนั้นเป็นสิ่งไม่นำโชค มันมักจะนำพาความอับโชคมาให้เสมอ

                    หญิงชรานึกถึงครั้งที่เอ่ยเตือนหญิงสาวคนนั้นพลางยิ้มอ่อนอกอ่อนใจกับคำตอบ

                    'ท่านยายจะให้ข้าทิ้งมันได้เยี่ยงไรในเมื่อนี่เป็นของขวัญจากคนทางนู้นเลยนะ'

                    เพราะเป็นของของขวัญจากสามีที่เดินทางไปไกล โฮตารุเลยมักจะชอบสวมมันเสมอ

                    หญิงชรารู้สึกยินดีนักยามได้ข่าวว่าจะมีชีวิตน้อยๆถือกำเนิดขึ้นมา เธอพยายามโน้มน้าวให้โฮตารุย้ายลงจากเขามาอาศัยอยู่ด้วยกัน เพราะห่วงว่าสามีก็ไม่อยู่แล้วกลัวเกิดอะไรขึ้นแล้วไม่มีใครรู้ ทว่าเด็กคนนั้นกลับปฏิเสียงแข็ง

                    เพราะตั้งครรภ์แล้วและอยู่ตัวคนเดียว นานๆทีโฮตารุจะลงมาซื้อของเพิ่มที่ตีนเขาอยู่บ้าง

                    มีข่าวลือว่าสามีของโฮตารุนั้นหายตัวไประหว่างเดินทาง หรือไม่ก็หนีไปแล้ว นั่นทำให้หญิงชราสลดใจนัก ที่เด็กคนนั้นต้องอยู่เพียงคนเดียวในช่วงเวลาที่ควรจะยินดีเช่นนั้น

                    เพราะอยู่คนเดียวบนเขา ด้วยใบหน้าที่งามเกินหญิงสาวทั่วไป จึงมีคนคิดร้ายลักลอบขึ้นเขาไป ทว่าตอนเช้ามากลับพบว่าคนคนนั้นหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย

                   มีเพียงพยานพบเห็นคนผู้นั้นที่ขึ้นเขาไปในยามวิกาลเท่านั้น เห็นได้ชัดว่าภูเขาต้องสาปเริ่มแผลงฤทธิ์แล้ว

                   ยิ่งนานวันเข้าผู้คนที่ขึ้นเขาลูกนั้นเริ่มหายตัวไป ก็เริ่มมีคนเชื่อว่าโฮตารุเป็นอสูร ผู้คนต่างหวาดกลัวที่จะเข้าใกล้สาวงามผู้นั้น

                   แม้จะพิสูจน์แล้วว่าโฮตารุมิใช่อสูรเพราะสามารถเดินท่ามกลางแสงแดดได้ ทว่าความกลัวก็ฝังรากลึกลงไปเกินถอดถอนมันได้แล้ว

                   หญิงชรามองร่างที่สวมฮาโอนิสีแดงอย่างน่าเห็นใจ

                   หญิงสาวไม่ควรจะมาเจออะไรเช่นนี้เลย....

                   "ฮัดชิ่ว!" โฮตารุยกแขนเสื้อขึ้นมาปิดใบหน้า ดูเหมือนว่าจะมีคนนินทาเขารึไงกัน? หรือเพราะอากาศมันหนาวเกินไป? ต้องรีบกลับบ้านแล้วสิ...แม่ลูกอ่อนยิ่งร่างกายไม่ค่อยแข็งแรงอยู่ด้วย

                  คล้อยหลังร่างเล็กไปบนต้นไม้สูงใหญ่ สายตาของร่างนั้นยังคงจับจ้องไปยังแผ่นหลังเล็กที่เริ่มห่างออกไปไกล

                 ดวงตาสีน้ำเงินหม่นเลื่อมลายราวกับไม่ใช่มนุษย์หรี่ลง

                 "ขอโทษ...."

*********

วู้ว! ลงตอนแรกเสร็จสักที! อาระๆทายสิ! ว่าใครพ่อเด็ก!