ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอน2
บททสอบอพระเ้า
แบฮยอนโหม
่วเวลา1อาทิย์สำหรับารทำานือผมออไปับานยอลทุวันแ่เ้าและลับเ้ามาอนึๆ านยอลเหมือนนัธุริบ้าานทั่วไปไม่มีอะไรที่น่าสสัยเลยันิ ะมีที่น่าแปลือผับที่เ้าุมเ้าไปะมีเอสารอโๆและลูน้อุมสถานารในนั้นเยอะนผิปิ แ่ผม็ยัไม่สามารถเาะ้อมูลอะไรไ้มานัานยอลูเป็นผ.แ็ๆับนที่้อุมแ่ถ้าอยู่ที่บ้านับแม่บ้านะูเป็นเ็ี้อ้อน ผมเินออาห้อรไปยัห้อทำานั่นบนอานยอลามำสั่
"มาละรับ"ผมเอ่ยปาบอนที่อ่านเอสารบนโ๊ะทำาน
"เอาาแฟมาให้หน่อย" ผมมวิ้วเล็น้อย่อนะโ้แล้วเินออไปาแฟ บอี้าร์บ้าอะไรเ้าใ่ให้าแฟให้วะ เมื่อไ้าแฟรสาิมนิๆผม็เินถือึ้นไปให้เ้านายวาลที่โ๊ะอย่าเบามือ
"ุ๊ี้" เสียนัวโที่อ่านเอสารไม่แม้ะหันมามอผมันิ
"รับ" ผมัฟันอบอย่าอทน เินลไปหยิบุี้ใส่านละเินไปที่ห้อทำานอีรั้ผมวาุ๊ี้ลอย่าเหลืออ
"มีอะไรอีไหมรับ" ผมถามอีน
"นว" อีนเยหน้าาอเอสารแล้วส่ยิ้มให้ ผมเินเ้าไป้านหลัอีนลมือนวล้นออีนเบาๆ านยอลมั่สั่ผมทำานที่ไม่ใ่บอี้าร์บ่อยๆพอผมแย้ึ้นเ้าัว็บอว่า ไหนบอะทำานเิน่า้าไ ผมเลยมัถูใ่ทำอะไรหลายๆอย่า อารมเสียแ่ไหน็้อเียบ ฮึ้ยยย
"โอ้ยย บีบแบบนี้ะ่าันรึไ" เสียโวยวายอนที่ผมนวัึ้น
"็เ้านายน่ะใ่ผมแบบนี้ รู้นะว่าแล้ัน"ผมเอ่ยปาบ่นเบาๆออมา
"รู้้วยหรอว่าแล้"อีนยิ้มยียวนออมา่อนะึผมลมานั่ั
ึๆ ึๆ อีแล้วินะหัวใบ้าะเ้นแรทำไมวะ
ผมผลัอีนออเบาๆแล้วถอยหลัเว้นระยะห่าเ้านายลามนี่
"บอี้ารอันน่ะ้อทำไ้ทุอย่านะ" อีนลุาเ้าอี้มาระิบ้าหูผม่อนะเินออาห้อทำานหัวเราะเสียัอย่าสะใ
รู้ว่าโนแล้แ่ทำไม้อหวันไหววะไอหมา ผมบหน้าเอเรียสิ่อนะเินามนเป็นนายออไป
เินโหม
ผมเินออาห้อ้วยสภาพหัวฟูลมาหาอะไรินในอนสาย านำรวไม่ไ้่ายอย่าที่ิเลยยิ่ผมอยู่หน่วยเียวับสารวัรแอี้เบิร์นั้นยิ่เหนื่อยหนัว่าเ่า ผมเินยี้หัวอย่าโมโหผ่านโฟาที่มีนัวให่นอนอยู่เ้าห้อรัว เท้าที่้าวอยู่็หยุึามวามิ ใรมานอนบ้านผมวะ ผมอยู่นเียวไม่ใ่หรอ
"สารวัร" ผมะโนเรียอีน้วยท่าทีๆ นัวให่ลุึ้นมานั่้วย้วยิ้วมวเล็น้อย
"มาทำอะไรที่นี่รับ"ไม่ิมึ้อถามเ้าว่ามึเ้ามาไ้ไมาว่า ผมออมอไปที่อีนอย่าับผิ
"มานอนไ"อีนอบหน้าายแล้วล้มัวลนอน่อ
"เห้ยยยย สารวัรรับบ้านไม่มีนอนรึไมานอนอะไรบ้านผม " ผมเินไปเย่าอีน่อนะ
"เห้ยยยยยย"
เสียร้อออมาอย่าใเมื่ออีนึผมลมานอนอบนโฟา
"เียบน่า พี่อนอนแปบนะรับ" แรอระับแน่นึ้น
เยิน.........
ผมุัวลอแร่อี้วยวามอัโนมัิอร่าาย ิถึอ้อมอนี้ั
วามรู้สึนี้มันยัไนะ........
ริสโหม
อนนี้ผมมอนที่นอนหลับอยู่ในวแนผม ิถึ ผมระับออีนแน่น ำันไม่ไ้ไม่พอยัะล้ามาุัวเบียเหมือนที่เยทำประำนี่มันยัไนะ ผมยิ้มให้นรหน้า่อนะุ๊บลหน้าผา อยาอให้นานๆอยาอให้นานว่านี้ ผมผละออานัวเล็แล้วลุไปทำเมนู่ายอย่าไ่าวและใส้รอทอให้นัวเล็ทาน
อย่าลืมทำอะไรให้มันินนะรับ มันอยู่นเียว้อินแ่มาม่าแน่เลยสารวัร็อย่าแล้เพื่อนผมแรๆนะรับผมไม่อยู่แบบนี้มันเหาแย่ อีมามายที่ฝาฝัับผม ผมไ้แ่หัวเราะเบาๆเมื่อนึถึำสั่อเพื่อนัวน้อยที่บอให้ผมอยูแลอีน
"ถึไม่สั่พี่็ทำรับ" ำอบที่ผมอบแบฮยอนทำเ้าัววยแ่ผมรู้ีว่า่อให้ไม่ว่าอะไร็ไม่มีใรเอาเป็น้อยอผมไปไ้แล้วหละ่อให้เป็นพระเ้าผม็ไม่มีทายอม
แบฮยอนโหม
อยู่ีๆานยอล็อารมเสียใรทำอะไร็ไม่ถูใไปะหม ผมไม่รู้ว่าเ้าเป็นอะไรอยู่ีๆ็เินพรวพลาออาห้อทำานวานที่เินวาทาไปทั่ว
"ะไปไหนรับ"ผมเอ่ยถามอีนที่เินไปหยิบุแรถานับรถอย่าหัวเสีย
"เรื่ออัน"อีนหันมาวาผมอย่าหัวเสียแล้วเินออนอบ้านอย่าไว ผมเินามอีนออไปเหมือนเ่นเย
"ไม่้อันะไปนเียว" านยอลหันมาออำสั่าผมเสียัลั่น ผมนิ่ใเล็น้อยับท่าทีออีนที่ไม่เยเอ
"ะไม่ไ้รับ นั้นเป็นหน้าที่ผม"เมื่อไ้ยินันั้นอีน็โมโหหนัว่าเ่า
"ไ้อยาไป้วยมาใ่ไหม " เสียำรามัลั่น่อนะเินสาวท้าวึ้นรถ้วยวามไวผมึ้นรถามอีน้วยวามไวไม่แพ้ัน ถามว่าลัวไหมไม่เลยแ่ที่ึันะามเพราะสอสามวันนี้านยอลมีนสะรอยามานสอถึสามนบ่อยๆ เพราะผมเป็นำรวผมย่อมรู้ี อีนะรู้ัวไหมว่าัวเออยู่ในอันราย
"ับรถรถเ้าอย้าหน้าิ"ผมเอ๋ยบออีนที่ับรถอยู่
"ทำไม้อทำาม"อีนับผ่านอยที่ผมสั่เป็นที่เรียบร้อยแล้ว
"มีรถับามมา้าหน้าทามันอันรายผู้นน้อยมันเสี่ย" ผมอบอีนามสถานะาร์ริ ผมหยิบปืนึ้นมาวาในท่าเรียมพร้อมอีนที่อารมร้อนอนนี้เหมือนเ้าใสถานะาร์ึ้นมาทันที
"เหยีบบให้มิเลยนะอย่าให้มันแเราไ้"ผมบออีนที่อนนี้เพิ่มวามเร็วรถเพื่อที่ะเ้าเัวเมือไม่นานนัเรา็ถึัวเมือที่มีผู้นพลุพล้าน านยอลลวามเร็วลอย่ารู้สึโล่ใ
ปั!!
เสียยารถ้านหลัระเบินทำให้รถเสียารวบุมัวานยอลประอรถส่ายไปมา่อนะเสียหลันเ้าับ้นไม้ให่ ผมรีบมอสำรวอีนที่อยู่้า่อนะพบว่าเ้าัวปลอภัยี
ผมรีบลารถหมุน้นอเร็เล็น้อย่อนะึอีนออารถ
"มันามมาไหม"อีนที่ลารถ้วยวามมึนเล็น้อย
"ไม่น่านะ"ผมอบอีน่อนะเินมาูท้ายรถว่าทำไมยาอยู่ีๆถึแ มันไม่ใ่อุบัิเหุ ผมมอรอยระสุนที่เียทะลุผ่านัวรถไปหาล้อ
อนนี้านยอลโทรเรียลูน้อมารับแล้วอีไม่ี่นาที็ถึผมึอีนยืนหลบมุมที่้นไม้ให่ไว้เป็นาร่อนัว
"นี่ ันโนามแบบนี้นานรึยั"อีนถามึ้นทำลายวามเียบ
"สอสามวันไ้ละรับ"ผมอบอีนะที่า้อไปที่ถนนให่ มีรถู้ภัยมาอที่รถร้นไม้โยมีผ.สอนเ้ามาเ็ในรถว่ามีนิในนั้นไหม ผมเินลับไปที่เิม่อนะบอว่ารถันนี้เป็นอัวเอ ผมอธิบายผ.รหน้าว่ารถยาแเลยมานับ้นไม้ไม่มีอะไรน่าห่วให้ทั้สอลับไปไ้
"เป็นโีอุทั้สอที่ปลอภัยนะรับ"ผ.ผิวเ้มอบ่อนะเินหันัวลับ
"เี๋ยว!! ผมไม่ไ้บอุนะว่าเรามาสอน" ผมวิ่เ้าใส่ายนนั้น่อนที่ะโนถีบาายอีนนระเ็น
" บยอน!!! " เสียะโนอเ้านายผมพร้อมวิ่มาทาผม้วยสีหน้าเป็นห่ว
านยอลโหม
ผมวิ่ออมาา้นไม้เมื่อเห็นว่าบอี้าร์ัวเล็โนทำร้าย
" หึ..อยู่นี่เอ " เสียนที่ถีบบยอนพูึ้น่อนะยปืนเล็มาที่ผม
ปั!!! เสียปืนัึ้นหนึ่นั
"ปลอภัยแล้วนะ"นัวเล็พูับผมแผ่วเบาพร้อมๆับร่าอบอี้าร์ทรุลรหน้าผม ผมรับร่าอีนไ้ทัน่อนร่านั้นะลไปอับพื้น
"ไม่้อห่วรอบนี้พระเ้า็่วยแไม่ไ้หรอ " ผู้ายนัล่าวพู่อนะเินเ้ามาเล็ปืนมาทาผม
ปั!!
ปั!!
----------100%------
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น