ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอน1
หัวหน้าสุโห
ริสโหม
ผมหมุนเ้าอี้ลับมามอทาเสียัในห้อ มอผู้หมวัวเล็สอนรหน้า แ่านวันแร็สายแล้ว
"ไร้วามรับผิอบ" น้ำเสียโทน่ำเอ่ยออมาาปาผม
"เ้ามารายานัวสาย15นาที มีอะไระแ้ัวไหม"
ผมถามนสอน้วยอาารหุหิ
"ไม่มีรับ/มีรับ" เสียสอเสียอบพร้อมันแ่่าันโยสิ้นเิ
"นบอว่าไม่มีอะไระแ้ัวน่ะ รายานัวละออไปไ้"
ผู้หมวที่แบฮยอนรายานัวเสร็ละเินออาห้อทำานผมไปเหลือแ่นัวเล็อีนที่เบะปาทำท่าฟึฟัเมื่อมอเพื่อนัวเอเินออไป
" ส่วนนาย มาสายสิบห้านาทีใ่ไหม " ผมหยิบนาฬิาโ๊ะยื่นให้อีน
"ถือนาฬิาไว้บนหัวละวิ่รอบสน.15 นาที ปิบัิ"
นัวเล็ทำท่าั้านแ่็หยิบนาฬิาึ้นเหนือหัวละวิ่รอบสน. หึๆ ิะเล่นับสรว.ฟานหรอ เป็น้อย
แโหม
อนนี้ผมวิ่รอบสน.ปาไป 2 ั่วโมแล้ว พอวิ่รบสิบห้านาทีแล้วึ้นมารายานัวไอสรว.หน้าเ้ม็เอานาฬิาที่โ๊ะำรวอีนให้ผมวิ่แบมันเอาทุโ๊ะรับรอบนี้ะไ้วิ่อีไหมผมอาปาพะาบพะาบลานึ้นโรพัอย่าทุลัทุเล
"อ้าววิ่เสร็็มารายานัวิ"
สรว.เินผ่านมาแล้วระน้ำเย็นลอ่อหน้า่อาผม นี่มัน่าันัๆ ผมเินเไปเมาเ้าห้อสรว.รายานัวเสร็็ลานออมาไอหมาวิ่มารับผมพร้อมับยามยาหอม
"ีนะมึูับาบวิ่เ็บนาฬิาาโ๊ะไป่อนใ้ทัน่อนสรว.ะมาหยิบไปไม่ั้นมึไ้วิ่ทั้วันแน่ "
แบฮยอนโหม
อนนี้ผมนั่มอไอเป็ที่นอนหมสภาพอยู่บนเียห้อพัเวรในโรพั วันแร็หนันานี้พรุ่นี้ะเออะไรวะ ผมถอนหายใออมา่อนะลุไปนั่โ๊ะทำานที่มี้อมูลแฟ้มีแปลๆบนโ๊ะ
" ผู้หมวแไปไหน " เสียนัวสูเินออมาาห้อละถามใรัน ผมเลยให้สัาี้ไปทาห้อพัสรว.เินหน้ามวิ้วเ้าไปในห้อ นี่มึะเออะไรอีไหมวะไอเป็
ริสโหม
ผมเินมาหยุที่เียนัวเล็่อนะยิ้มให้ับภาพรหน้าแล้วะเินไปบีบมูและลูบหน้าผานนอนไม่รู้เรื่อรู้ราว
" ื้อไม่เยเปลี่ยนเลยนะเป็น้อย "
้มลระิบ้าหูอีน่อนะเพิ่มอุภูมิแอร์ให้สูึ้น
"เ้าไม่อบอาาศหนาวนิ" ภาพามทรำเ็ัวเล็ที่ถือผ้าห่มเป็เินทั่วบ้านผม่อนะนั่ลัผมละมุหน้าลอเป็นารอ้อนให้อ ผมอเ็น้อยัวลมแน่น่อนะเผลอหลับไป
"พี่ฟาน เ้าะย้ายบ้าน เ็ัวลมปีนรั่วาบ้านัวเอวิ่น้ำมูน้ำาไหลออมาไม่หยุ เรื่อย้ายบ้านนี้ผมไม่เยไ้ยินเลยนะ
"เ้าไม่อยาไป "
ไอ้อนลมที่เอาแ่อาผมแน่นไม่ยอมปล่อยนี่มันอะไร
"เอาี้ไหม พี่สัาว่าะามหาเรา ไปไลแ่ไหน็ะามให้เอ เราะไ้มีเพื่อนเล่นไ "
" พี่ทำามสัาละนะเป็น้อย " ผมยิ้มให้นที่หลับไม่รู้เรื่อรู้ราวลูบหัวเบาๆไปมาิถึนะบ้าอยู่แล้วนะเป็น้อย
"ใรสั่ให้ไประทืบไอี้เมานั่น"
เสียเย็นยะเยือาายร่าสูิ้วมว้อไปที่ลูน้อสี่น ส่วนสี่นนั้น็เลิลัทำอะไรไม่ถู
"อยาายันรึไ" โทนเสีย่ำเอ่ยออมาอีรั้หลัาไม่ไ้ยินำอบ
"มะ...ไม่รับนาย" เสียอบะุะัานอบออมาอย่ายาลำบา
"รู้ไหมว่าไอี้เมานั่นมันทำธุริับเรา" ำถามเิหุหิหลุออมาอีรั้
"รั้หน้าถ้าพวแสี่นทำเรื่ออีไ้รู้ันรอริแน่"
นเป็นนายลุออาโ๊ะทำาน้วยอารมหัวเสีย่อนะหันไปทาบอี้าร์ู่ใ
"อ้อ..เลย์่อไปนายไปเป็นบอี้ารให้พี่ายันนะ เห็นบอะลับมาวันนี้ อยุมหน่อยละัน"
หนุ่มผิวาวอีนพยัหน้าอบรับนเป็นนาย่อนะสาวเท้า้าวามเหมือนอย่าเย
เมื่อรถหรูอสนิทหน้าบ้าน นเป็นบอี้าร์็วิ่ลมาเปิประูรถให้เ้านายนเป็นเ้านายเินลรถ
"ย๊าาาาาาาา านยอลไอน้อเวรทำไมไม่ไปรับูที่สนามบินหะ!! "
านยอลโหม
นั้นไัวทำให้อารมเสียมาอีละ ผมมอไปที่ลูห่านผ.ัวเล็ที่ำลัปารอเท้ามาที่ผม
หมับ!!!!!
รอเท้าหนัสีำหยุะัที่หน้าผมาฝีมือารรับรอเท้าอเลย์
"มึเป็นใร มีสิทธิอะไรมารับรอเท้าแทนไอน้อเวรหะ" เสียโวยวายลั่นแปหลอ "
ผมเินผ่านอย่ารำา่อนที่เลย์ะอุ้มลู่หานออไปพ้นๆผม ้อหาบอี้าร์ป้อันัวบ้าะละอยู่บ้านยัไม่ปลอภัย ผมล้มัวลนอนับเีย้วยวามเหนื่อยล้า
แบฮยอนโหม
วันนี้แปลๆแฮะ ทำไมไอเป็ื่นไวว่าผม หลัาแ่ัวเสร็็พบิมแนั่ินล้วยใสุ่ทำานเ็มยศรอผมอยู่
"มึินยาผิหรอหะไอเป็" ผมถามนที่นั่อยู่โฟา้วยอารมสุนทรี
"เปล่า มึเสร็ละ็รีบเลยูไม่อยาแบนาฬิาวิ่อี "
เพื่อนัวเล็อบ่อนะเินฮำเพลอารมีออาบ้านพั มันไปอารมีอะไรมาวะ
วันนี้โรพัวุ่นวายผิปิ ผมมอผู้หมวสอนที่หน้าบอบุไม่รับเินผ่านผมไป
"เฮุน...มีอะไรันหรอทำไมูวุ่นวายั" อินับเฮุนหันมามอแ่อนะยิ้มออมาเหมือนิอะไรออ
"เห้ยยยผมลืมพวฮยอไปไ้ไวะ "ิมอินพูึ้น่อนะลาผมะแเ้าไปห้อสารวัร
"ือ.....มีอะไรรึเปล่ารับ " ผมถามึ้นมา้วยอาารวย "นี่ฮยอผมรู้ละะส่ใรไปเป็นสายในนั้นแทนอี้ิฮยอ " อินและเฮุนี้มาทาผมับแ
สารวัรมวิ้วเล็น้อย่อนะี้มาทาผม
"แบฮยอน น่าะเป็นไ้เพราะอีนูไม่ไ้เรื่อ " สารวัรยยิ้มเหมือนะหัวเราะเมื่อมอไปที่เพื่อนผม
านั้นทุน็เริ่มอธิบายว่าะให้ผมแฝัวไปเป็น
บอี้าร์ให้ับลูพ่อ้ายา เพราะำรวที่ทำหน้าที่แฝัวอยู่อนนี้ถูย้ายให้ไปูแลลูายอีน นนั้นื่ออี้ิแฝัวมาทำานในนั้นสามปีแล้ว ผมทึ้นะ ทำานวันที่สอไ้านยัเลยไ
ทุนบอว่าผมเป็นำรวใหม่ ยัไม่มีผลานเพราะั้นึ่ายที่ะแฝัวเ้าไป ผมอบรับานนี้ในทันที เพราะหาับุมผู้ร้ายพวนี้ไ้แผ่นินไทยสูึ้น
"ูไม่อยาให้มึรับานนี้เลยวะ มันอันรายไป" เสียแเอ่ยึันะที่เราสอนิน้าวเย็นันอยู่
"มึเป็นนบอูเอไม่ใ่หรอว่าเป็นำรวน่ะห้ามลัวาย ถ้ามึลัวายแล้วประานะพึ่ใร"
"แ่อนนั้นูหมายถึอนที่ออไล่ล่าับโรนะมึ แ่นี่มึแฝัวไปะถูับไ้เมื่อไหร่็ไม่รู้" อีนหน้ามุ่ย ั้าวเ้าปาไปบ่นไป
"ถ้ามึถูเลือให้ทำมึะทำไหม" แนิ่เียบ่อนะ.ยิ้มออมา
"อืม..เ้าใแล้วหละ ทำให้เ็มที่นะเพื่อน" แยีหัวผมแล้วเรา็นัุ่ยันอีัพั็เ้านอน
วันนีัสารวัรริสอินและเฮุนเ้ามาปรัหลัทำานที่บ้านผมแ่เ้า นี่บัรและวี่าปลอมอเรา สรว.ยื่นเอสารอสีน้ำาลมาให้ผม ื่ออนายือบยอนนะ ิมบยอน ำใว้หละ นี่เป็นุแรถอนาย อนนี้สรว.อี้ิรับรู้แลัวว่านายะมาทำานในนั้น อี้ิเป็นนแนะนำนายับเ้านายให้เพราะั้นนายเ้าไปทำานนี้ไม่ยา อย่าลืมว่าอนนี้นายเป็นใรนายไม่ใ่ำรวำไว้ โทรศัพท์เรื่อนี้รหัสปลล็อมีสอพาส 1234 นี่ือรหัสธรรมาที่ใ่ทั่วไป แ่ถ้าปลรหัส 0430191 รหัสะเ้าโหมสายลับทันทีเราทุนิ่อโหมนี้ เ้าในะ สรว.อธิบายารใ่านโทสับพร้อมับยื่นโทสับให้ผมและแ
"ให้ผม้วยหรอ"แถามึ้น้วยสีหน้าๆ
"ฮยอ้วยรับ พวเราถือว่าฮยอและแบฮยออยู่หน่วยนี้ " แพยัหน้าเ้าใส่วนผม็้อออาบ้านร
ไปยัที่ทำานใหม่ ทำไม้อื่นเ้นนานี้นะ ผมถอนหายใ่อนะลารถโยมีอี้ิฮยอออมารับ ในนี้ฮยอื่อเลย์อย่าเรียผิหละ อี้ิฮยอำับผม่อนะเินนำเ้าไปในบ้านหลัให่โ
"นายรับ นี่บอี้าร์นใหม่รับ" อี้ิฮยอเปิประูเ้าห้อทำานอเ้านายใหม่ผม นัวสูละาเอสารละปลายามามอผมแวบหนึ่
"ัวเท่าี้ม ัน้ามาะเสียเินเปล่าไหม"หนอยแหนะไอหูาูถูนอย่าแบฮยอนหรอ
"อยู่ัเือน็รู้รับว่าผมทำานไ้เิน่า้า"ผมโนศออสารวัรรุ่นพี่ระทุ้เ้าที่่ท้อเบาๆเป็นารเือนแ่นโนผมแะเมื่อี้ลับหัวเราะอบใ
"ีันอบ อยารู้นัว่าะทำานเิน่า้าไหม เลย์ออไปไ้ันอุยับบอี้ารส่วนัวัหน่อย"
สายาที่ส่มาไม่สู้ีเอาะเลย เ้านายแบบนี้ไม่เอาไ้ไหม ผมมอเ้านายที่เินมาหาผมสายาแบบนี้มันบอว่าูโนเือแน่ๆ ผมรีบถอยหลันัวิับประูห้อ
"ันว่านายอาะเป็นมาว่าบอี้าร์แล้วหละ "อีนเอียนหน้าลมาระิบ้าๆหูผม อะไรทำไมหัวใ้อเ้นแรแบบนี้ หยุิแบฮยอน
------- 100% -------
อน่อไปะเริ่มเ้ม้นแล้วรับ ยัไ็อบุสำหรับอมเม้นน่ารัๆนะรับ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น