##....ตื้อนัก รักซะให้เข็ด....##

ลำดับตอนที่ #8 : @@@...ไว้ใจและความคิด...@@@

    “แพรว! เร็วๆหน่อยสิ มันสายแล้วนะ เป็นอย่างนี้ทุกวันเลย เฮ้อ”



    “งืมๆ อารายหยอ ยังไม่สายหรอกน่า แปปนึงนะพ่อ” ฉันพูด ก็ทำไงได้ล่ะ มันง่วงนี่



    “ตื่นได้แล้ว วันนี้พุกมีประชุม เร็วๆ” พ่อเริ่มหงุดหงิดแล้ว



    “ก็ได้ๆ ตื่นก็ได้ค่ะ พ่อลงไปรอข้างล่างนะ เดี๋ยวแพรวตามไป กี่โมงแล้วเหรอ” ฉันถามพ่อ



    “6โมงครึ่ง” อืมๆ แล้วฉันก็เดินเข้าห้องน้ำเพื่ออาบน้ำ แปรงฟัน แต่งตัว เมื่อทำทุกอย่างเสร็จก็รีบเดินลงมาข้างล่าง เห็นแม่คนเดียวเอง



    “แม่ค่ะ แล้วคนอื่นอ่ะ”



    “ออกไปรอข้างนอกหมดแล้วล่ะลูก รีบๆไปแล้วกัน เดี๋ยวพ่อไปก่อน”



    “ค่า” ฉันพูดพร้อมกับหยิบแซนวิชอันนึง แล้วก็รีบวิ่งออกไปข้างนอก



    “เฮ้ยๆ พ่อ รอด้วย อย่าเพิ่งไป” ฉันตะโกนพร้อมกับรีบวิ่งตามรถที่เพิ่งจะออกไปเมื่อกี้ เมื่อพ่อจอดรถปุ๊ป ก็รีบกระโดดขึ้นรถทันที เฮ้อ เกือบไม่ทัน



    “ฮ่าๆ ว่าจะปล่อยให้เป็นตัวที่วิ่งตามล้อรถซะหน่อย” เอ๊ะ พ่อว่าฉันเป็นคนน่ารักเหรอเนี่ย (สุนัขโว๊ย)



    “โห่ พ่ออ่ะ”



    แล้วรถก็มาถึงหน้าโรงเรียน พี่พุกบอกให้พ่อขับรถเลยไปก่อน



    “ทำไมล่ะ ก็จอดตรงเนี้ยแหล่ะ จะได้ไม่ต้องเดินให้เมื่อย” พี่พุกหันมามองหน้าฉันแล้วก็บอกกับพ่อว่า



    “ไม่ได้คับพ่อ เดี๋ยวคนอื่นเห็น” อ๋อ ลืมไปว่าเคยสัญญาอะไรกันไว้



    “พ่อ เลยไปหน่อยก็ได้ค่ะ” พ่อมองหน้าลูกๆอย่างงงๆ (จะไม่ให้งงได้ยังไง -_-) แต่ก็ขับรถให้เลยโรงเรียนไปนิดนึง



    “ไปแล้วนะคะพ่อ หวัดดีค่ะ”



    “เดี๋ยวๆ เอายาไปยังลูก ที่พ่อจัดให้อ่ะ” พ่อถามเกี่ยวกับเรื่องยาที่ฉันโดนชกท้อง ฉันจึงหยิบกล่องยาที่พ่อจัดไว้ให้ มาทวนให้พ่อฟัง ส่วนพี่พุกเดินเข้าโรงเรียนไปก่อน ซักพักพลับก็ออกไปเช่นกัน



    “อันนี้กินหลังอาหาร อันนี้เวลาปวด อันนี้ 4 ชั่วโมงต่อ 1 เม็ด โอ๊ย อะไรอ่ะพ่อ เจ็บนะ”



    “โอ๊ย นี่ อันนี้ต้องกินหลังอาหารต่างหาก ไม่ใช่อันนี้ จำได้มั้ยเนี่ย” แล้วฉันก็เถียงกับพ่อจนกว่าจะเข้าใจเหมือนกันทั้ง 2 คน แล้วจึงเดินเข้าโรงเรียนไป เฮ้อ เหนื่อย



    “หวัดดีคร้าบบบ แหะๆ เจอกันอีกและน้าคับ” เฮ้ย มาทำไมเนี่ย คนกำลังหงุดหงิด น่ารำคาญ แถมวันนี้มันมากับเพื่อนมันอีก เซ็งโว๊ย! (นางเอก โว๊ย นางเอก)



    “หวัดไม่ดี ไปและ บาย” เดินหนีดีกว่า ไม่งั้นต้องประสาทแน่นอน



    “เดี๋ยวก่อนสิครับ เนี่ยพี่มีเรื่องจะเล่าให้ฟัง” เรื่องอะไรของมันอีกล่ะ



    “เรื่องอะไรล่ะ รีบๆเล่า จะได้ไปเร็วๆ” นายนั่นยิ้มแล้วพูดว่า



    “ก็เมื่อคืนเนี้ยอ่ะคับ ที่บ้านพี่ไฟดับแหล่ะ ดับทั้งบ้านเลย” มันจะบ้ารึเปล่า บ้านมันไฟดับ แล้วยิ้มซะจะเป็นกระด้ง เพื่อนมันคบไปได้ยังไง อ้อ รู้แล้ว เพื่อนมันเพิ่งรู้นิสัยมันเหมือนกับฉันแน่เลย เพราะเพื่อนมันทำหน้างงๆเหมือนกันเลย



    “นายไม่มีตังค์จ่ายค่าไฟเหรอ เฮ้อ น่าสงสารเนอะ” โหะๆ เป็นนางเอกต้องตอกย้ำ ฮ่าๆ



    “เปล่าคับ แบบว่าระบบมันขัดข้องอ่ะ แต่น้องรู้ป้ะ ขนาดไฟดับตอนมืดแล้วนะ พี่ไม่ต้องใช้ไฟฉายหรือเทียนเลยคับ ^o^” แล้วมันจะบอกทำไมเนี่ย เสียเวลา กะอีแค่เรื่องไฟดับ



    “ใช้ไม้ขีดไฟล่ะสิ โฮะๆ อนาถาจริง” บอกแล้ว นางเอกต้องตอกย้ำ อิอิ



    “ไม่ได้ใช้อะไรที่เป็นอุปกรณ์ทำให้เกิดความสว่างเลยงับ”



    “แล้วมาบอกฉานทามมาย เสียเวลา”



    “ก็แค่พี่นึกถึงน้องนะ โลกของพี่ก็สว่างไปหมดแล้ว ^o^” โห ไอ้นี่ มุขแบบนี้ยังไม่เลิกเล่น แต่ไม่ได้มีแค่ฉันอย่างเดียวนะที่เป็นแบบนี้ แต่เพื่อนมันที่อยู่ข้างๆก็เป็นด้วย เพราะทันทีที่อีตานั่นพูดจบ แล้วเพื่อนมันก็ใช้สมองอันน้อยนิดคิดซักพัก แล้วมันก็ก๊ากเลยแหล่ะ แต่ฉันยอมแพ้อีตานั่นไม่ได้หรอก เดี๋ยวมันจะได้ใจ



    “หรอ แต่รู้ป้ะ ชั้นก็มีอะไรจะเล่าให้ฟังด้วยแหล่ะ จะฟังป้ะ” ฉันพูดกะมันดีๆ แผนค่ะ แผน



    “อะไรหรอคับ ฟังดิคับฟัง” โฮะๆ ตามแผน



    “คือว่า เมื่อคืนอ่ะ เผลอนึกถึงพี่ไปแปปนึง” 55+ ปฏิบัติการ แก้แค้นกำลังจะเริ่มขึ้น ฮ่าๆ



    “จริงหรอคับ ดีใจจังเลย” นายนั่นทำถ้าดีใจ



    “^__^ แบบว่าเผลอนึกถึงไปแปปเดียวเองนะ โลกมืดหมดเลย นึกว่าไฟดับซะแล้ว” ฮ่าๆ สำเร็จ พูดเสร็จฉันก็เดินหนีพวกนั้นขึ้นห้องมาทันทีเลย สะใจจางงงง (-*- กลุ้มใจกะนางเอกเรื่องนี้จริง)







................................................................................................





    หลังจากที่แพรวขึ้นห้องไปแล้ว ก็เหลือแค่ 2 คน 2 คนนั้นก็คือ 2 คนที่ได้ยินประโยคที่ว่า “^__^ แบบว่าเผลอนึกถึงไปแปปเดียวเองนะ โลกมืดหมดเลย นึกว่าไฟดับซะแล้ว” ก้องกับเพื่อนของเขานั่นเอง



    “เฮ้ย ไอก้อง แม่งยากว่ะ ชอบใครไม่ชอบ มาชอบคนนี้ เล่นด้วยซะที่ไหนล่ะ” เพื่อนของก้องพูด แล้วถอนหายใจเบาๆ



    “โถ่!เมิง ของแบบนี้ ต้องช้าๆโว๊ย รีบร้อนเดี๋ยวจะอด” ก้องพูดพร้อมกับยิ้ม



    “เออ เดี๋ยวจะคอยดูว่าจะจะได้รึเปล่า แน่ใจขนาดหนัก ไอนี่” เพื่อนของเขาพูด



    “ได้สิวะ เมิงเป็นเพื่อนกะกรูเปล่าเนี่ย แม่ง ไม่ให้ความหวังเพื่อนเลย ไปเล่นบาสกันไป” ก้องพูดพร้อมกับชวนเพื่อนไปเล่นบาส



    เพื่อนของเขาได้แต่ถอนหายใจกับความดื้อของก้อง แล้วจึงเดินไปเล่นบาสพร้อมกับก้อง



    “เออนี่ เย็นนี้ไปกับกรูเปล่าวะ” ก้องหันมาถามเพื่อน ขณะเดินไปโรงยิม



    “ไปไหนวะ”



    “ไปหาแพรว”



    “โห ไอ้นี่ ยังไม่คิดจะเลิก ไม่ทำอะไร วันๆ” เพื่อนของเขาบ่น



    “จะไปมั้ย แล้วเมิงไม่เคยได้ยินเหรอวะ ว่าตื้อเท่านั้นที่ครองโลก ถ้าไม่ไปบ่อยๆนะ ไอปอนด์  ไม่ก็ไอบาสแย่งไปแหงเลย”



    “ไปๆ เมิงนี่ถ้าจะบ้า ไอปอนด์มันชอบแพรวที่ไหนวะ ไอบาสนี่ไม่มีทาง เพราะเมิงบอกว่าแพรวชอบปอนด์เองนะ”



    “โห่ของแบบนี้มะมันไม่แน่ ถ้าแพรวเปลี่ยนใจมาชอบไอบาสล่ะ กรูตายนะ ส่วนไอปอนด์อ่ะ ใครบอกว่ามันไม่ได้ชอบแพรว”



    “เมิงไม่เห็นหรอ ไอบาสอ่ะ ถ้าทางจะชอบต้าร์ว่ะ เฮ้ยๆ O_o แล้วเมิงรู้ได้ไงว่าไอปอนด์ชอบแพรว”



    “กรูไปถามมันมาเองแหล่ะ กรูสงสัย ดูดิ หลีกเลี่ยงการไปส่งแฟน แล้วบอกเหตุผลแพรวว่า ต้าร์กลับกับฟาง เพราะบ้านกลับทางเดียวกัน แล้วก็ไปกินไอติมกับแพรวเฉยเลย แถมยังท่าทางการคุยนะ เป็นค วา ย ยังดูออกเลย แล้วถ้ามันชอบแพรว แล้วแพรวชอบมันนะ กรูหมดสิทธิ์แน่” ก้องบ่นให้เพื่อนฟัง เพื่อนของก้องก็รับฟังทุกเรื่องแหล่ะ แต่พอออกความเห็น ก้องก็จะไม่เห็นด้วยกับความคิดเห็นเพื่อน ดังนั้นเพื่อนเขาจึงมีหน้าที่รับฟังอย่างเดียว







............................................................................................





    เมื่อฉันเดินมาถึงหน้าห้องแล้ว ก็มีกลุ่มพวกที่เคยชกท้องฉัน ออกันอยู่หน้าห้อง จริงๆฉันก็จำไม่ได้ทุกคนหรอก แต่ที่รู้ก็เพราะ ฉันจำยัยที่ชกท้องฉันแล้วท่าทางจะเป็นหัวหน้าแก๊งแม่นเลยแหล่ะ มันหันมามองหน้าฉัน แล้วก็หันกลับไป ส่วนฉันก็ไม่สนใจหรอก จึงจะเอากระเป๋าเข้าไปเก็บในห้อง ต้าร์ ฟาง ปอนด์ยังไม่มาเลย แต่บาสมาแล้ว แต่มันไม่อยู่ในห้องหรอก เพราะมันไปเล่นบาสแล้วแหล่ะ เมื่อไม่มีเพื่อนอยู่ในห้อง ฉันก็เลยเดินออกมาข้างนอก ยัยพวกที่ชกท้องฉันก็หันมามองแบบจะกินเลือดกินเนื้อเลย แล้วพวกมันก็ไม่ได้มองอย่างเดียวซะด้วย ยัยหัวเน่าของแก๊งเดินเข้ามาหาฉัน



    “นี่เทอ คุยกันก่อนดิ คือมีเรื่องจะถามอ่ะ” มันถามฉันด้วยน้ำเสียงอย่างกับนางฟ้าในขุมนรกแน่ะ อยากรู้จัง มันคิดอะไรอยู่



    “จะถามอะไรอ่ะ ถามมาสิ ถ้าเราตอบได้เราจะตอบให้” แหะๆ กลัวเหมือนกันอ่า



    “ก็จะถามว่า เลิกกับพี่พุกแล้วเหรอ เขาถึงไม่มาส่งอ่ะ” หน็อย ที่แท้ก็มาเยาะเย้ยนั่นแหล่ะ



    “เอ่อ...คือ แบบว่า” ฉันจะตอบอะไรดีหว่า ไม่ได้คิดมาซะด้วยสิ



    “เหอะๆ ไม่เป็นไรย่ะ นี่จะเล่าอะไรให้ฟังนะ เมื่อเช้าอ่ะ พี่พุกเดินมาโรงเรียนนะ เห็นเดินมาคนเดียวไง ชั้นก็เลยเข้าไปถามว่าแพรวอยู่ไหน รู้มั้ยว่าพี่พุกตอบว่าอะไร เค้าตอบว่า ชั้นไม่เกี่ยวกับยัยนั่นอีกแล้ว พูดด้วยน้ำเสียงโกรธๆด้วยแหล่ะ สะใจจริงๆ นี่รู้เปล่าว่าเค้าทิ้งเธอแล้วอ่ะ 55+ เพราะฉะนั้น ฉันก็แกล้งเธอได้โดยที่พี่พุกไม่มาว่าฉันอีกโฮะๆ” ยัยหัวเน่าพูด แล้วก็หยิบขวดน้ำที่มันกำลังถืออยู่เปิดฝาแล้วราดหัวฉัน หน็อย มันจะมากเกินไปแล้วนะ



    “นี่มันจะมากเกินไปแล้วนะ”ฉันพูดเสียงดัง ข่มมันว่าฉันเข้มแข็ง แต่น้ำตามันกำลังจะไหลแล้ว



    “เหรอจ๊ะ ฮ่าๆ” มันกำลังจะราดอีกครั้งนึง เพื่อนๆจะได้ยินเสียงนี้แล้วหันมาดูกัน



    “นี่ หยุดนะ ทำอะไรน่ะ” ใครน่ะ เสียงคุ้นๆ จำเสียงไม่ได้อะ เห็นก็ไม่ชัด เพราะน้ำตามันกำลังคลออยู่ที่ตาฉัน เฮ้อ



    “เอ่อ ไม่ได้ทำอะไรนี่จ๊ะ ปอนด์ ยัยนี่บอกกับฉันว่าร้อน แล้วก็หยิบขวดน้ำมาราดหัวตัวเอง” โห โค ตร สตอเบอรี่เลย เกิดมาเพิ่งเคยเห็น มันยังยัดขวดน้ำมาไว้ในมือฉันอีก แล้วคนที่มาช่วยฉัน ปอนด์เหรอ!!! ไม่น่าเชื่อ



    “จริงหรอแพรว ห้องสมุดก็มี ทำไมไม่ไปตากแอร์อ่ะ” ฮือ อยากร้องไห้ ปอนด์จ๋า ทำไมฉลาดน้อยอย่างนี้ล่ะ เชื่อมานได้ยังงายยย แงๆ



    “ปอนด์ ทามมายนายมานไอคิวน้อยอย่างนี้อ่า ฮือๆ” ไม่อยากด่าหรอกนะปอนด์ นายมันเป็นจริงๆอ่ะ ฉันมาชอบนายได้ยังไงเนี่ย



    “แหะๆ โทษๆ รู้แล้วๆ ไปเลยไป ไปไกลๆ อย่าให้เห็นหน้า ชั้นเนี่ยสายดำนะ” ไอ 3 คำแรกอ่ะ ปอนด์พูดกับฉัน แต่ข้างหลังอ่ะ ปอนด์หันไปตวาดพวกนั้น แล้วยัยพวกนั้นก็หนีไปเฉยเลย ไอน้ำตาที่กำลังจะไหลมันหยุดไปหมดเลย ดีใจแฮะ ถึงแม้จะไม่ได้ตั้งใจมาช่วยนะ แต่ก็ยังช่วย แอบดีใจเล็กๆ ถึงแม้จะรู้ว่าเป็นเพื่อนกัน



    “ไม่เป็นไรใช่ป้ะ” ปอนด์ถามฉันเองแหล่ะ



    “โหะๆ ไม่เป็นไรมั้งเนี่ย เปียกหมดเลย เซ็งๆ” ปอนด์หัวเราะนิดๆ



    “ป่าวๆ ถามว่า โดนพวกนั้นทำร้ายให้เกิดแผลป่าว”



    “เกิดดิ เนี่ยแผลใหญ่มากเลย โค-ตะ-ระ เจ็บเลย” ฉันบอกกับปอนด์



    “ไหนๆ ดูซิ มันทำอะไรอ่ะ” ปอนด์ทำหน้าตกใจด้วยแหล่ะที่ เพื่อน โดนทำร้าย



    “เนี่ย เจ็บใจมากเลย เซ็ง ไม่น่าเล้ย แล้วจะเรียนยังไงเนี่ย”บ่นซะเลย



    “โห แพรวอ่ะ......” ฉันได้ยินปอนด์บ่นตลอดทางเดินเข้าห้อง แต่ไม่รู้บ่นอะไร ฟังไม่ได้ยิน แล้วซักพักต้าร์กับฟางแล้วก็บาสก็เดินมา



    “นี่ไอบาส นายจะเดินแบบที่ไม่ให้คนอื่นมองได้ป้ะ อายเค้าอ่ะ”ต้าร์บ่น



    “แล้วจะเดินยังไงล่ะ ก็คนมันหล่ออ่ะ ใครเห็นก็ต้องอยากมองกันทั้งนั้นแหล่ะ



    “แหว่ะ!!!” ฉัน ปอนด์ ต้าร์ และฟางพูดพร้อมกัน บาสทำหน้าเจื่อนไปเลย เหอะๆ



    “โห่ จำไว้ ไม่เคยรับมุขกันเลย เออ ทีหลังนะ ไอต้าร์จะไม่เลี้ยงหนมแล้ว ไอฟางฉันจะไม่ไปส่งแล้ว ไอแพรวจำไว้จะไม่ไปช่วยเป็นแพะรับบาปในงานวันเกิดอีกเลย แล้วไอปอนด์แกอ่ะ ข้าจะไม่ช่วยแกหา/เฮ้ย!” บาสพูดเป็นรายคนเลย แต่ต้องถูกห้ามโดยปอนด์



    “หาไรหรอ” ต้าร์ถาม



    “เอ่อ หา อืม หา อ้อ หาของอ่ะ วันนั้นไอปอนด์มันทำโทรศัพท์หาย ก็เลยช่วยมันหา แล้วจำไว้นะพวกไม่รับมุขทั้งหลายน่ะ” บาสอธิบายตอนแรกแล้วตบท้ายด้วยการบ่น



    “อ่ะๆ โทษคร้าบบบบ วันหลังนะคับ จะรับขนม เอ้ย รับมุขทุกมุขเลยล่ะ” ต้าร์ง้อ เรียกเสียงหัวเราะให้พวกเราเป็นอย่างมาก





.................ออดดด ออดดดดด...........................





    เสียงออดบอกเวลาหมดคาบเรียนวิชาสังคม ซึ่งเป็นวิชาที่มีความสามารถพิเศษเป็นอย่างมาก เพราะสามารถทำให้นักเรียนหลับได้ โหะๆ ฉันก็เป็นหนึ่งในนั้นเหมือนกัน



    “เลขที่ 9 12 13 14 19 23 32 33 48 และ50 ก่อนกินข้าวมาหาครูหน่อยนะ” อาจารย์สั่ง ก่อนจะเดินออกไปจากห้อง



    “โห อะไรวะ โดนอีกแล้ว” ต้าร์บ่น เพราะเลขที่ที่อาจารย์บอกมีเลขที่ของต้าร์ บาส แล้วก็ฟางด้วย



    “ช่วยไม่ได้ อยากไม่ส่งงานเองหนิ” ปอนด์ล้อต้าร์เล่นๆ



    “ปอนด์!” ต้าร์บ่นปอนด์ ปอนด์ก็ได้แต่ยิ้มๆ



    และแล้ว คาบพักฉันก็ต้องมานั่งกินข้าวกับปอนด์แค่ 2 คน เพราะพวกนั้นต้องไปหาอาจารย์ เราก็กินข้าวแล้วก็คุยกัน อย่างที่บอก ปอนด์คุยสนุกมาก แม้คนอื่นที่ไม่สนิทจะดูว่าปอนด์เป็นคนเงียบขรึมก็ตาม แล้วฉันก็สังเกตุว่ามีสายตาอำมหิตจ้องมาที่ฉันเป็นจำนวนมาก เหะๆ เบื่อจัง



    “ปอนด์ รีบๆกินเหอะ เดี๋ยวเราถูกฆ่า” ฉันเองก็ยังกินข้าวไม่หมดหรอก แต่มันก็กินไม่ลงหรอก ถ้ายังขืนกินต่อไปล่ะก้อ มีหวังเป็นอาหารมื้อสุดท้ายแหงเลย



    “เหอะๆ ไม่เห็นต้องกลัวเลย อยู่กับเราซะอย่าง นี่เดี๋ยวเรากินเสร็จแล้ว ไปซื้อขนมให้พวกนั้นด้วยนะ เดี๋ยวจะหิวกัน” ก็อยู่กับนายนั่นแหล่ะ ฉันถึงกลัวไงล่ะปอนด์ เฮ้อ



    ฉันเห็นพี่พุกเดินผ่านมาด้วยแหล่ะ แต่เขาแค่เดินผ่านแล้วก็ปลายตามองมาเท่านั้น และสิ่งที่ทำให้ฉันแปลกใจ ไม่ใช่สิ ตกใจ นั่นก็คือ พี่พุกเดินมากับผู้หญิงคนหนึ่ง และ ผู้หญิงคนนั้นก็คือ อีตาหัวเน่าแก๊งที่ชกท้องฉัน!!!!! ทำไมถึงเดินมาด้วยกันล่ะ ยัยหัวเน่านั่นหันมามองฉันแล้วทำท่าเยาะเย้ยใส่ มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย



    “แพรว ไปกันเถอะ เราอิ่มแล้ว” ดูท่าปอนด์ก็จะรู้เหมือนกัน ฉันไม่สนใจหรอก ตอนนี้ ฉันเดินไปข้างหลังพี่พุก



    “พี่พุก” ฉันเรียก พี่พุกหันมามองฉัน



    “มีไร” พี่พุกทำสีหน้าเป็นเชิงถาม ไม่มีความขี้เล่นเหลืออยู่



    “คุยกันก่อนสิ” ฉันจำเป็นต้องคุยให้รู้เรื่อง ฉันจำได้ว่าฉันเคยบอกว่าถ้าพี่พุกคบกับใคร ฉันจะไม่พูดด้วยเลย แต่พี่พุกกับส่ายหน้า แล้วก็หันกับไป ยัยนั่นก็หันมาเยาะเย้ยฉัน



    “แพรว ไปเถอะ เดี๋ยวค่อยคุยกันก็ได้” แล้วปอนด์ก็ลากฉัน ออกจากตรงนั้น ฉันเห็นพี่พุกหันมานิดนึงด้วยแหล่ะ แต่ก็หันกลับไปอีก



    เมื่อกลับมาถึงห้องโดยการจูงของปอนด์ ฉันก็ฟุบหน้าลงกับโต๊ะทันที และไม่ว่าใครจะถามอะไรฉันก็ไม่ได้ยินอีกเลย





...............ออดดด ออดดดด.........................





    เสียงออดหมดเวลาพักแล้ว ฉันจึงเช็ดน้ำตาแล้วก็เงยหน้าขึ้นมา เพื่อที่จะเรียนคาบต่อไป



    “แพรว เป็นไรป่าว” ฟางถามทันทีเมื่อเห็นฉันเงยหน้าขึ้นมา แล้วทุกคนในกลุ่มฉันก็หันมาทันที ฉันได้แต่ส่ายหน้ายิ้มๆ แล้วอาจารย์ก็เข้าสอน ทุกคนจึงหันไป



    ตลอดวิชาคาบบ่ายทั้งหมดไม่มีอะไรที่เข้าสมองฉันเลย จนออดบอกเวลาเลิกเรียน ฉันเก็บกระเป๋า แล้วก็เดินออกจากห้องเรียนทันที โดยไม่ฟังเสียงเรียกของใครเลย ฉันไม่อยากกลับบ้านเลย แล้วฉันก็ไม่รู้จะไปไหนด้วย ฉันจึงเดินอย่างช้าๆไปที่ประตูโรงเรียน เพื่อให้เวลามันผ่านไปเร็วๆ แต่คิดๆดูแล้ว กลับบ้านดีกว่า อย่างน้อยก็กลับไปนอนจนถึงเช้าแล้วก็เดินมาโรงเรียน



    แล้วฉันก็เดินกลับบ้านไป ตอนนี้ฉันเดินมาถึงหน้าปากซอยบ้านแล้ว แล้วก็กำลังจะเดินเข้าไปในซอยบ้าน



    “น้องคร้าบ” เมื่อหันไปก็เห็นอีตานั่นยืนยิ้มอยู่ ช่างไม่รู้อะไรเลย ว่าเค้ากำลังเศร้าอยู่



    “มีอะไรเหรอ ตอนนี้ไม่มีอารมณ์ทะเลาะด้วยนะ” ฉันบอกกับเขาด้วยน้ำเสียงเหนื่อยๆ



    “ไม่มีอะไรหรอกคับ น้องเป็นอะไร ไม่สบายใจอะไร ก็บอกพี่ก็ได้นะ พี่ปรึกษาได้ทุกเรื่องนะ บอกมาเหอะ มีแค่เรื่องเงินเท่านั้นแหล่ะ ตอนนี้ ที่พี่ให้ไม่ได้ เพราะพี่โดนหักค่าขนมอยู่อ่ะ ToT”



    “หึหึ” ฉันหัวเราะน้อยๆ แล้วก็เห็นเขาทำหน้าตกใจอยู่นิดนึง ฉันจึงเดินเข้าไปในซอยบ้านต่อไป



    “ไม่เถียงกับพี่หรอ” อีตานั่นถาม แล้วก็ทำสีหน้าบ้องแบ๊ว จะว่าไปอีตานี่ก็น่ารักดีเหมือนกันนะ ฉันได้แต่ส่ายหน้ายิ้มๆ อีตานั่นยิ่งทำหน้างงไปใหญ่เลย แล้วก็พูดเบากับตัวเอง ถ้าฉันฟังไม่ผิด เขาพูดว่า “แปลกแฮะ” เฮ้อๆ อีตานั่นยังเดินตามมาอีก นายก็ดีเหมือนกันนะ ไม่เห็นเหมือนที่พี่พุกบอกเลย แค่กวนๆนิดหน่อยเท่านั้นเอง เฮ้อๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ



    “นี่ๆ เค้าจะบ่นอะไรให้ฟังได้ป้ะ แต่พี่ฟังอย่างเดียวนะ ห้ามเถียง ได้ป้ะ” อีตานั่นพยักหน้า แล้วก็ยกมือขึ้นมาทำท่ารูดซิปปาก หึหึ



    แล้วฉันก็บ่นเรื่องราวต่างๆมากมาย ไม่ว่าจะเป็นเรื่องที่ฉันแอบชอบปอนด์ เรื่องพี่พุก เรื่องแฟนคลับ ไม่เว้นแม้แต่เรื่องที่รำคาญนายนั่น แต่เค้าก็ดีมากเลยแหล่ะ เพราะตลอดเรื่องที่ฉันเล่า เค้าไม่ได้เปิดปากพูดเลยซักครั้งนึง เอาแต่พยักหน้า ยิ้ม หรือขมวดคิ้ว แล้วฉันก็เดินมาถึงบ้านแล้ว



    “ถึงบ้านแล้วแหล่ะ บ๊าบบาย” เค้าก็โบกมือตอบ แล้วฉันก็หันหลังกำลังจะเปิดประตูเข้าบ้าน แล้วอีตานั่นก็สะกิดฉันอีก พอหันไปเขาก็ชี้มาที่ปาก



    “โหะๆ พูดได้แล้ว ซื่อจริงๆเลย”



    “เอ้า ก็ถ้าพี่ไม่ทำตามคำสั่งน้อง เดี๋ยวน้องจะโกรธพี่อ่ะ” แล้วอีตานั่นก็ทำท่างอนแก้มตุ่ยเลย



    “นี่ๆ ขอโทษก็ได้” แล้วอีตานั่นก็ยิ้ม แล้วก็หยิบกระดาษใบหนึ่งออกจากกระเป๋าเสื้อ ยัดใส่มือฉัน แล้วก็เดินไปเลย



    พอฉันเข้าบ้านปุ๊ปก็ขึ้นห้องทันที แล้วก็หยิบกระดาษแผ่นนั้นขึ้นมาดู



...............ดีคร้าบ พี่มีอะไรจะบอกแหล่ะ คือพี่ชอบน้องอ่ะ ไม่มีอะไรหรอก แค่เนี้ยแหล่ะคร้าบ............



    เหอะๆ ขำจริงๆ ทำไมไม่บอกตรงๆนะ แปลกจริง ช่างมันเถอะ อาบน้ำนอนดีกว่า



    แล้วฉันก็อาบน้ำ เมื่อแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้วก็นอนเลย เพื่อที่จะได้ไม่ต้องคิดอะไรฟุ้งซ่าน แต่มันก็ไม่

ง่ายเลยที่จะหลับ ฉันนับแกะมาถึงตัวที่ 4000 กว่าแล้ว ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะง่วงเลย ฉันจึงเปลี่ยนมานอนคิดว่า จะทำยังไงดี คิดเรื่องกระดาษที่อีตานั่นขียนมา คิดเรื่องพี่พุก คิดเรื่องยัยหัวเน่านั่น คิดเรื่องปอนด์ และฉันก็คิดว่า ถ้าฉันทำอะไรซักอย่างล่ะก็ อะไรๆมันก็คงไม่ยุ่งยากเหมือนวันนี้หรอก และฉันก็จะทำมัน เผื่ออะไรๆมันจะดีขึ้น



    ฉันตัดสินใจจะทำอะไรซักอย่าง ในวันพรุ่งนี้







!!!!!!!!!! พรุ่งนี้ !!!!!!!!!!







.............................................................................................................





ดีจ้า วันนี้มาอัพอ่ะ เยอะเลยนะเนี่ย หุหุ คือมีเรื่องอยากให้แสดงความคิดเห็นหน่อยอ่ะ แบบว่าชอบตัวละครตัวไหนกันบ้างเหรอจ๊ะ เรามีให้เลือกแหล่ะ

1. แพรว

2. ก้อง

3. พี่พุก

4. พลับ

5. ปอนด์

6. บาส

7. ต้าร์

8. ฟาง

ก็โพสกันหน่อยน้า วันนี้เราไปและ บายจ้า



..............................................................................................................