##....ตื้อนัก รักซะให้เข็ด....##

ลำดับตอนที่ #12 : @@@...มันเกิดอะไรขึ้น!!! (ก้อง)...@@@

    .................ออดดด ออดดดดด...........................





    เสียงออดบอกเวลาเลิกเรียนแล้วคับ ^O^ โย้!!! ผมดีใจเป็นพิเศษครับกับเสียงออดนี้ มีหลายเหตุผลด้วย เหตุผลที่หนึ่งคือ ผมไม่ต้องเรียนแล้วคับ โหะๆ (พระเอกนะเนี่ย) และอีกอย่างก็คือ วันนี้ผมต้องไปเจอแพรวครับ ซึ่งผมดีใจมาก หุหุ ^__^ ผมรีบเก็บกระเป๋า แล้วก็เดินกึ่งวิ่งออกจากห้องเรียนพร้อมเพื่อน



    “เฮ้ย! ไปแล้วเว้ย แล้วเจอกัน” ผมบอกเพื่อนหลังจากเดินมาเกือบถึงหน้าโรงเรียนแล้ว



    “อะไรวะ เฮ้ย ไปซะและ” ผมวิ่งมาก่อนที่จะได้ยินเพื่อนพูดจบ



    ตอนนี้ผมเดินมาถึงหน้าโรงเรียนแล้ว แต่ยังไม่เห็นแพรวเลย ผมก็เลยต้องยืนรอเธอที่หน้าโรงเรียนก่อน ผมยืนอยู่นานเหมือนกัน แน่ล่ะสิ ก็ผมเลิกก่อนเธอตั้งคาบนึงแหน่ะ โหะๆ ระหว่างที่ผมรอเธอนั้น ก็มีรุ่นน้อง เพื่อนๆ หรือรุ่นพี่มากมาย มาพูดคุยด้วย ก็มันแน่อยู่แล้วนี่เนอะ !!ผมมันหล่อ!! ^O^ (-*- มิน่า ชอบยัยแพรว นิสัยเหมือยกันเด๊ะ)



    แล้วผมก็เห็นแพรวเดินมาแล้วคับ เย้! ผมจะได้คุยกับเธอแล้ว โหะๆ เธอเดินมาหาผม



    “หวัดดีครั้งที่ 3 ของวันนี้คับ ^_^” ผมทักทายเธอไป



    “อือ หวัดดี” ดูเหมือนเธอจะไม่ค่อยดีใจซักเท่าไหร่ที่มาเจอกับผม



    แล้วเราก็เดินออกมาจากโรงเรียน เพื่อที่จะได้ไปคุยธุระของเธอคับ ผมชักไม่มั่นใจแล้วสิครับว่าเรื่องที่เธอคุยมันจะเป็นเรื่องดีสำหรับผม เพราะท่าทางของเธอบอกครับ ร้านที่เราจะไปกันคือร้านไอติมที่อยู่หน้าปากซอยโรงเรียนคับ ผมพาเธอไปหาโต๊ะริมๆเพื่อที่จะสะดวกแก่การคุยธุระ พอพนักงานเดินมา ผมกับเธอก็สั่งกัน เรียบร้อยแล้ว เราก็นั่งกันอยู่อย่างนั้น เธอหยิบหนังสือขึ้นมาอ่าน ส่วนผมก็ไม่รู้จะทำอะไร ก็เลยมองๆดูบรรยากาศในร้านครับ



    “ขอบคุณครับ ^_^” ผมพูดกับพนักงานที่เอาไอติมมาส่ง พอผมมองไป ดูแพรวจะทำหน้าหงุดหงิด เธอคงไม่ค่อยอยากจะมาคุยกับผมซักเท่าไหร่มั้งครับ เฮ้อ!



    “อ่ะๆ กินๆ เดี๋ยวละลายนะคับ” ผมพูดกับเธออย่างร่าเริงครับ ผมไม่อยากทำให้บรรยากาศมันแย่



    ระหว่างที่เรากินไอติมกันนั้น เนื่องจากผมไม่ชอบเงียบ ผมก็เลยชวนเธอคุยครับ ผมชวนเธอคุยทุกเรื่อง แล้วก็จะพูดให้เรื่องมันตลก จะได้ไม่เครียด เธอก็ขำเหมือนกันครับ ผมก็ค่อยเบาใจหน่อย



    “ทำไมถึงกินเยอะขนาดนี้เนี่ย ใครจะจ่าย” แพรวพูดอย่างตกใจครับ ที่เห็นถ้วยไอติม 5-6 ถ้วย ของผม



    “อ้อ แหะๆ ไม่เป็นคับ พี่เลี้ยง” ตายแน่กรู คุยเพลิน ค่าขนมจ๋า อย่าเพิ่งไปน้า T_T



    “ถึงให้เค้าเลี้ยง เค้าก็ไม่จ่ายหรอก ให้พี่อยู่ช่วยเจ้าของร้านล้างจานดีกว่า เชอะ กินอย่างกับไม่ใช่คน” เหอะๆ ก็คุยกับใครเพลินเล่า T_T



    “ก็ไม่ใช่คนไงคับ พี่ไม่ได้บอกหรอ ว่าพี่เป็นเทวดาสุดหล่อลงมาจากสวรรค์” แล้วก็ต้องไม่ลืมหยอดมุขลงไปด้วยคับ



    “โห ถ้าพี่เป็นเทวดานะ เค้าก็เป็นนางฟ้าแล้ว” โห เธอก็เป็นเหมือนผมเลยเนอะ -*-



    “ก็เป็นหน่ะสิคับ เพราะเทวดาก็ต้องคู่กับนางฟ้าหน่ะสิ ^O^” แล้วผมจะยอมแพ้เธอได้ไงครับ อาโหะๆ



    “พอเหอะ เสียดายไอติม” เหอะๆ



    “เออใช่ แล้วน้องจะมีธุระอะไรกับพี่หรอคับ” ตั้งแต่คุยกันมา ยังไม่ได้คุยเรื่องธุระของเธอเลยครับ



    แล้วเธอก็ให้ผมไปจ่ายตังค์ T_T เราเดินออกมานอกร้านครับ ผมอาสาจะไปส่งเธอที่บ้าน เธอก็ให้ครับ ผมเลยเดินมาส่งเธอที่บ้าน



    ระหว่างทางนั้น ผมก็คิดอะไรเรื่อยเปื่อย แล้วก็เดินตามเธอไป อยู่ๆเธอก็หยุดเดินขึ้นมาซักพัก แล้วก็เดินต่อ แล้วหันหน้ามาหาผม



    “นี่ เค้าถามอะไรอย่างนึงได้ป้ะ”



    “อืม ได้ครับ” เธอคงจะเริ่มคุยธุระแล้วหล่ะครับ ผมใจไม่ดีเลย



    “อือ พี่ชอบเค้าป่าว” อยู่ๆเธอก็ถามคำนี้ขึ้นมา เธอกำลังคิดอะไร ทำไมผมจะไม่รู้ครับ



    “หือ ถามทำไมอ่าคับ ชอบสิ ชอบๆๆๆๆแล้วก็ชอบ” ผมก็ตอบไปตามความจริง



     “งั้นเราเป็นแฟนกัน”



    “O_O o_O O_o” ที่ผมทำไม่ใช่ว่าผมจะตกใจหรอกนะครับ แต่ผมแปลกใจต่างหากที่เธอจะแก้ปัญหาของเธอด้วยวิธีนี้



    “มีอะไร ทำหน้ายังกับเจอผีแหน่ะ” ......



    “ทำไมหล่ะ” ผมถามเธอไปอย่างนั้นแหล่ะ เพราะผมรู้ว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่



    “ก็พี่ชอบเค้าไม่ใช่เหรอ” เฮ้อ...



    “อืม ครับ”



    “แล้วตกลงยังไงล่ะ เป็นหรือไม่เป็น” เอาไงดีล่ะเนี่ย



    “ก็ได้ครับ งั้นเราก็เป็นแฟนกัน ^o^” ผมฉีกยิ้มอย่างดีใจ ตามที่เธอเห็น แต่เธอคงไม่รู้หรอกครับ ว่ามันยากแค่ไหน กว่าที่ผมจะยิ้มได้



    แล้วผมกับเธอก็เดินทางต่อไปครับ ผมไม่ได้พูดอะไรเลย ทำไมเธอกล้าทำกับผมอย่างนี้นะ เธอไม่ชอบผมขนาดนี้เลยเหรอ ทำไมเธอต้องทำร้ายผมด้วย ผมไม่เข้าใจ



    “ถึงแล้ว ขอบคุณนะ ที่เดินมาส่ง” เธอพูดกับผม เพราะถึงบ้านแล้ว



    “ครับ ไม่เป็นไร ^_^” ผมยิ้มให้เธอน้อยๆ อย่างยากเย็น



    “ทำไมวันนี้พูดน้อยจังอ่ะ” อืม ผมจะบอกเธอดีมั้ย ว่าน้ำตาผมจะไหลอยู่แล้ว ไม่ดีกว่า



    “เปล่านี่ครับ ไม่มีไร ไป เข้าบ้านได้แล้ว เดี๋ยวพี่พุกมาเห็น พี่อาจโดนประหารได้นะ” ผมพูดอย่างนั้น เพื่อให้เธอสบายใจครับ ผมอยากให้เธอเห็นแต่รอยยิ้มของผม (เน่าๆ : ผู้แต่ง)



    เธอพยักหน้าตอบผม แล้วก็กำลังจะเดินเข้าบ้านไป



    “เดี๋ยวครับ” ผมเรียกเธอไว้



    “หือ อะไรหรอ”



    “ขอเบอร์ให้พี่หน่อยดิ ได้มั้ยครับ” ผมขอเบอร์เธอครับ แล้วเธอก็ให้เบอร์กับผม



    “อื้อ แค่เนี้ยแหล่ะ ไปแล้วนะ บ๊ายบาย” แล้วเธอก็โบกมือให้ผม ผมรู้ว่าการกระทำเนี้ยมันไม่ค่อยจริงใจหรอกครับ แต่ไม่เป็นไรครับ เพื่อเธอ ผมทำได้ ^_^



    ตอนนี้เธอเดินเข้าบ้านไปแล้ว ผมยืนอยู่ซักพัก แล้วผมก็เดินกลับบ้าน ผมรู้สึกว่าผมมองอะไรไม่ชัด มันมัวๆ หึ นี่ผมร้องไห้หรือเนี่ย ผมไม่ชอบเลย ทำไมผมต้องร้องไห้ด้วยนะ ผมร้องไห้เพราะเธอ



    ตอนนี้ผมกลับถึงบ้านแล้ว แต่มันก็ดึกหน่อย เพราะผมต้องหยุดเช็ดน้ำตาหน้าบ้านก่อน เพราะถ้าแม่กับพ่อเห็นจะต้องเป็นห่วงแน่ๆ กว่าผมจะหยุดร้องไห้ก็ตั้งนานแน่ะ เหอะๆ



    “ไปอาบน้ำสิลูก เดี๋ยวลงมาทานข้าว” แม่บอกกับผม เมื่อถึงบ้านแล้ว ผมจึงขึ้นห้องไปอาบน้ำ แต่งตัว เมื่อเสร็จเรียบร้อยแล้ว ผมจึงลงไปข้างล่างเพื่อกินข้าว เมื่อผมลงมาถึงพบว่าพ่อกับแม่นั่งอยู่ก่อนแล้ว พ่อยิ้มให้ผมนิดหน่อย ส่วนแม่ก็กำลังตักข้าวใส่จานให้ผม



    “หวัดดีครับพ่อ” ผมทักทายกับพ่อหลังจากที่นั่งลงเก้าอี้



    “อืม กินเลยละกัน ^_^” พ่อพูด แล้วเราทุกคนก็ลงมือกินข้าวมื้อนั้นกัน



    “เป็นไงบ้างลูกไปโรงเรียนวันนี้” แม่ผมถาม แม่จะถามอย่างนี้ทุกๆวัน



    “ก็ดีครับแม่ วันนี้ผมไม่ต้องซ้อมกีฬาด้วยครับ ก็เลยเลิกเร็วครับ ^_^” เวลาผมพูดกับแม่หรือพ่อผมต้องลงท้ายด้วยครับเสมอแหล่ะครับ เพราะผมมัน !!! เท่ห์ !!! อาโหะๆ



    แล้วผมก็พูดคุยกับพ่อและแม่ไปจนตลอดอาหารเย็น เมื่อกินเสร็จ ผมก็ขี้นห้องไปครับ เฮ้อ! โทรหาแพรวดีก่า ผมเพิ่งจะได้เบอร์เธอมานี่ ฉะนั้นต้องฉลอง โหะๆ ผมกดเบอร์โทรศัพท์ของเธอหลายรอบ แต่เธอก็ยังไม่มารับโทรศัพท์ผม เธอคงจะลืมไว้ที่ห้องแล้วไปกินข้าวมั้ง ใครจะรู้ โหะๆ ไม่เป็นไรหรอก กับอีแค่ไม่รับโทรศัพท์ ฉะนั้นเมื่อไม่มีอะไรทำแล้วผมจึงนอนครับ



...............................................................................................................





ดีจ้า วันนี้มาอัพอีกตอน ฮิฮิ



ตอนนี้เป็นตอนของก้องตอนที่2



ตอนหน้าก็เป็นแพรวตามปกติน้า



เรายังต้องการคำตอบอยู่ ว่า



สากกะเบือ คือคราย อยากรู้มาก



วันนี้มีแค่เนี้ยแหล่ะ



บายจ้า





..............................................................................................................