คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่5:..I'M WIN...
@สนามบินอินช็อน
ผู้คนต่างแตกตื่นมารอรับใครบางคนที่เครื่องบินไฟท์ที่kxxk เจจู-อินช็อน
"โห้ยยยก็บอกไม่ต้องให้ใครมารับ ทำไมออมม่าไม่เข้าใจผมอ๊า"แดซองโวยดังๆใส่โทรสับ
(เอ้าก็แกเป็นถึงลูกชายฉันน้ะ)
"ออมม่าแต่ไม่ต้องก็ได้มั้งอีกอย่างผมนั่งเครื่องบินปกติไม่ใช่ส่วนตัวนี่"แดซองว่าก่อนจะถอนหายใจ
'ตี๊ด'สายวาง
"ออมม่า!!!"แดซองตะคอกใส่โทรสับ
"เอาหน่า ไปๆๆลงเครื่องได้ล้ะ"จียงว่าพรางเขย่าตัวแดซอง
'โป๊ก'
"โอ๊ยยย"
"ไอมังกรหางกุด"โด้ชี้หน้าจียงที่หันหน้ามาชนกับหัวโด้พอดีดีน้ะไม่จุ๊บกัน
"ยัยบ้าใครให้เธอเดินมาตรงนี้ห้ะ"จีดีแว้ดใส่
"เอ้านายจะบ้าหร้อ ก็ตรงนี้มันทางออกนิ"โด้แว้ดกลับ
"พอได้แล้ว พวกเธอจะทะเลาะกันทุกครั้งที่เจอเลยไง"ฮารุลุกขึ้นพูดก่อนจะแทรกตัวแล้วเดินออกไป
"ฮารุเฮร่"เจสันรีบเดินตามฮารุไป ก่อนจะเดินกลับมาจูงโด้ที่ยืนจ้องตาจีดีเขม่งให้เดินตามไปด้วย
"ฝากไว้ก่อนเถอะแบร่"จีดีแลบลิ้นให้
"หึ"โด้ไม่พูดอะไรพร้อมชูนิ้วกลางให้จีดี
"ฮัลลล"ท็อปหายใจก่อนจะเดินออกไปพร้อมแทยัง และตามหลังด้วยซึงรีดึกดน
"ไปได้แล้ว ไอแด้"จียงดึงตัวแดซองให้ลุกขึ้น
"อ้า"แดซองลุกขึ้นเดินตาม
"คนพวกนี้มาทำไรอะ"โด้ถามพร่างมองหน้าเจสันที่หล่อโฮกกกกกตอนนี้มีออร่าเปล่งปลั่ง
"เห็นบอกว่ามารอรับลูกชายเจ้าของสนามบิน เวอร์ส้ะไม่มีอะ"เจสันพูดแต่เท้าก็ยังก้าวสาวอย่างไม่สนใจ
"อ้ออ้อก็คงเป็นพวกของไอมังกือนั่นสิน้ะ"โด้ว่า
"คงงั้น"เจสันพูด
-DODO-
"ฮารุไปไหนแล้วอ้า-^-"ฉันมองหายัยตัวแสบที่เดินโจ้งๆลงมาโดยไม่รอฉันเลย มันน่าโมโหไหมเนี่ยห้ะ แต่มองยังไงก็หาไม่เจออะยัยนี่อยู่ไหนน้ะ -^-
'แฮ่ๆ'เอ๊ะ! ฉันรู้สึกเหมือนมีตัวอะไรมาคุกคีกะขาของฉัน ฉันก้มลงและมองมัน
"เอ๊?"มันเป็นมาพันธุ์ชาเป่นพันธุ์เดียวกะโจลี่เลยเพียงแต่ว่าเจ้านี่ตัวมันใหญ่กว่าโจลี่ อะไรมีปลอกคอ นี่มันเพรชแท้ๆๆนี่-_-ใครเป็นเจ้าของเนี่ย เวอร์ไปป้ะ ให้หมามีปลอกคอเพรช
"ไหนดูสิ้ มีชื่อบอกไหม"ฉันพลิกปลอกขอเพรชอันนั้นและมันมีจริงๆๆด้วย
"กาโฮหร้อ...."ฉันเรียกมันและมันก็เลียมือฉันเฉยเลย ฉันเลยขยี้แก้มมันให้ยู่ยี่(ปกติมันก็ยูยี่ยังกะผ้าขี้ริ้วอยู่แล้ว)
"หมาใครน่ะ"เจสันว่าก่อนจะนั่งชันเข่าแล้วลูบหัวฉัน!!! เดี๋ยวน้ะ
"เฮร้!!ฉันไม่ใช่หมาน้ะ"ฉันแยกเขี้ยวใส่เจสัน หมอนี่อยากตายไง
"อ้าวๆๆผิดตัว"เจสันยิ้มพรางหัวเราะแล้วเปลี่ยนไปลูบหัวกาโฮแทน
"กาโฮ!..หนูหลงกะเจ้าของหร้อ"ฉันจับมันเงยหน้าเพื่อให้มันจ้องตาฉัน
"คุยกะหมาอ้อ 555รู้เรื่องอ้อ"เจสันพูด
"รู้เรื่องดิ หมา ก็เหมือนคนนั่นหล่ะ"ฉันพูดก่อนจะหันไปคุยกะกาโฮอีกครั้ง
"อ้อฉันก็ลืมไปว่าเธอก็เป็นหมา แต่นี่เธอเป็นร็อตไวเลอร์นี่ กาโฮมันต้องกลัวเธอแน่เลย ใช่ไหมกาโฮ " อะไรน้ะ ร็อตไวเลอร์หร้อ!! ฉันง้างมือจะตบ แต่เจสันก็แทรกมาหน้าตาเฉยว่า
"กาโฮกาโฮเห็นไหมมันกำลังแยกเขี้ยวน่ะฮ่าๆๆๆๆ"อะไรน้ะแยกเขี้ยว!!!!หน๊อยไอบ้า
"นี่นายอยากตายไงห้ะ"ฉันง้างมือจะตบ
"5555กลัวแล้วคร้าบ^^ ไม่เอาหน่าถึงจะเป็นร็อตไวเลอร์แต่ก็ยังน่ารักน่าปกป้องอยู่ดีฮ่าๆๆ"เจสันพูดพรางยกมือมาลูบหัวฉันไปมา แล้วยังยิ้มหวานให้ฉันอีกกรี๊ดดดด นี่มันบ้าอะไร
"กาโฮ หนูยังไม่ตอบคำถามฉันเลยน้ะ หลงทางกะเจ้าของแสนเวอร์ของหนูใช่ไหม"ใช่ฉันเลี่ยงที่จะคุยกะเจสัน ขืนฉันคุยต่อฉันบ้าตายแน่ๆๆ
"เธอปล่อยมือจากกาโฮของฉันน้ะ แล้วใครเวอร์ห้ะ"เสียงนี่
"ไอมังกือ!!!"ฉันลุกขึ้นชี้หน้า
"เอาอีกแล้ว"ท็อปถ้าจำไม่ผิดเขาทึ่งหัวตัวเองอย่างอารมณ์เสีย
"กาโฮมาหาป๊ามา"ป๊า? พอไอมังกือเรียกเท่านั้นหล่ะกาโฮก็รีบวิ่งไปหาไอมังกือทันที
" กาโฮ ยัยปีโป้เน่าเอาอะไรให้หนูกินรึ้ป่าว"!!!!ห้ะ
"อะไรของนายย้ะ เห็นฉันแบบนี้ฉันรักหมาน้ะว่อย"ฉันเน้นคำว่าหมาใส่หน้าจียง
"หื้ม น้ำลาย-^-" เออก็น้ำลายไงน้ำลายที่แสนแพงมากด้วย-_-
"5555อย่างเธอเนี่ยน้ะรักหมา"แล้วไอบ้าไหนมันแทรกมาว้ะ ฉันหันไปหาดนนี่มั้งก็เห้นมีแฝดสองคน นั่นทำให้หมอนั่นเงียบและหุปยิ้ม
"นั่นสิอย่างเธอเนี่ยน้ะรักหมา"ไอมังกือพูดพรางลูบหัวกาโฮ
"ใช่ ทำไมอะ"ฉันว่า
"ก็ป่าวหรอก แค่ดูจากนิสัยก็รู้ว่าเธอคงเลี้ยง ร็อตไวเลอร์ ไม่ก็ อเมริกันพิทบูล เทอร์เรียหรือไม่ก็ อลาสกา มาลามิว อะไรพวกนี้ เธอไม่เหมาะเลี้ยง ชาเป่ย กระเป๋า ปอมปอม หรือหมาผู้ดีบนเวทีโอต์กูตูร์หรอกใช่ไหม55555" คือไอมังกือพูดรัวๆๆใส่ฉันยังกะแรป!!
"แล้วมันหนักส่วนไหนของนายอะ มันเรื่องของฉัน"ฉันแยกเขี้ยวใส่ไอมังกือ
"ไม่เอาสิครับนูนา..อย่าแยกเขี้ยวใส่เดี๋ยวไม่สวยนร้า55555"ไอเด็กบ้านี่หัวเราะเยาะฉัน ฉันง้างมือจะกระชากมันแต่เจสันห้ามฉันไว้
"ดราก้อนลูก"เอ๊ะ
"มี๊!!!!!"ใครน่ะทำไมถึงทำให้ไอมังกือน่าเหว๋อขนาดนี้ ดราก้อนลูกหร้อ หรือว่าจะเป็นคุณนาย ฮัวหลง!!!!
"ว่าไงจ้ะลูกรัก"
"มี๊มาทำไรอ้า"จียงพูด
"ฉันไม่ได้มารับแกแล้วกัน"คุณนายแอลลิสัน พูดพรางหันมายิ้มให้เจสันและโดโด้
"แต่ฉันมารับคุณพ่อของโด้ต่างหาก"แอลลิสันพูด ทำให้โด้ถึงกะตาโต
"ห้ะ!!!!!! ป๊ามา!!!!จากเซี่ยงไฮ้อะน้ะ"
"จ่ะ^^"
"สวัสดีลูกสาว"ในตอนนั้นเองก็มีใครมาทำให้โด้ถึงกับร้องเฮือก
"ป๊าาาาาา"โด้ตะโกนลั่น
"ทำไมทำหน้าอย่างนั้น ไม่คิดถึงป๊าหร๊า"โย้วโฉวกอดโด้
"ไม่ ไม่เห็นคิดถึง!"โด้ผลักตัวออกจากโย้วโฉว
"อะไรกันป๊าอุส่า ไปรับตัวโจลี่ที่ปารีสเลยน้ะ-_-"โย้วโฉวพูดก่อนจะขวักมือเรียกการ์ดที่โครตสยองมาพร้อมกับหมาพันธุ์ชาเป่ย
"เหมือนกาโฮตอนเด็กเลยว่าไหม"แอลบิสันโอบไหล่จีดี
"ไม่เห็นเหมือนเลย กาโฮของผมน่ารักกว่าเยอะ"จีดีพูดก่อนจะหอมแก้มกาโฮ
"โจลี่ มี๊ขอโทษที่ไม่เอาโจลี่กลับมามี๊ขอโทษนร้าา"โด้รีบช้อนตัวโจลี่ออกจากการ์ดหน้าโหดนั่นมาอุ้ม
"แล้วทีนี่คิดถึงป๊าบ้างไหมห้ะ"โย้วโฉวขยี้หัวลูกสาวตัวเอง
"แล้วหนูฮารุหล่ะ"โย้วโฉวพูด
"อ้อ เธอนั่งรถออกไปแล้วตอนนี้ถึงบ้านสุ่ยหลงแล้วละครับ"เจสันพูด
"ห้ะ ไปนั่งรถ?ตอนไหน"โด้หันไปถามเจสัน
"-_-ก็ตอนที่เธอนั่งคุยกะกาโฮอยู่ไง..ฉันจะบอกตั้งแต่แรกล้ะ แต่เห็นคุยกะกาโฮจนลืมเพื่อนก็เลยปล่อยเลยตามเลย"เจสันยักไหล่
"ฮึ้ยย"
@บ้าน(หรือวังไม่รู้)สุ่ยหลง
-DODO-
"ป๊ากลับมาเกาหลีไม-^-"ฉันถามพร้อมเดินตามป๊าเข้าบ้าน(หรือวังว้ะ555)
"..."ป๊าหันมาหาฉัน
"พน. ทำตัวให้ว่างน้ะ"ป๊าพูดแค่นั้น ทำไมอะ ทำไมต้องทำตัวว่างอะ-_-
"why?"ฉันถามสั้นๆๆพร้อมปล่อยโจลี่ให้เดิน ก็อุ้มตั้งแต่สนามบินมาที่บ้าน มันหนักว่อย
"ก็..เดี๋ยวพน.เราต้องไปที่ที่หนึ่ง"ป๊าฉันพูดก่อนจะเดินไป แต่ฉันก็เดินตามไปติดๆๆเพื่อจะถามว่า
"แล้วไอที่ที่หนึ่งของป๊านี่มันที่ไหนอะ"ฉันค้องแขนป๊า
"เอาหน่า เอาเป็นว่าหนูเต่งตัวสวยๆๆน้ะ"ทำไมต้องสวย ถึงใส่แค่เสื้อยืดกางเกงยีนก็สวยย่ะ
"โห้ ป๊าอ่าา"
"แล้วป๊ารับรองว่าหนูจะดีใจเอามากๆๆ"ป๊ายิ้มมาให้ฉัน ที่ดูยังไงก็ ขนลุก-_-
"=*="ฉันทำหน้าสะแหยใส่ก่อนจะเดินชนไหล่ป๊ามา(นี่แน่ใจว่าเป็นพ่อลูกกัน)
"ฮารุ~~~ย๊าาา ออกไปขับรถเล่นกานนนน"ฉันแหกปากตะโกนเรียกฮารุที่ไม่รู้อยู่ส่วนไหนของบ้านหลังนี้(แหงหล่ะก็บ้านฉันมันกว้างโครตๆๆ-_- เดินตอนกลางคืนนี่แทบหลงนี่ไม่ได้เวอร์แต่มันคือเรื่องจริง)
"อะไรย้ะ"ฮารุโผล่หน้ามาจากชั้น2
"ขึ้นไปทำไรน่ะ"เอ้ายัยโด้ถามไรโง้ๆๆ-_- (เอ่อพอดีพ่อกะแม่ฮารุอยู่ฝรั่งเศสน่ะ นางเลยต้องอยู่ติดกะครอบครัวฉัน) ก็ชั้นสองมันเป็นห้องฉันกับฮารุ-_-
"เอ้ายัยนี่-^- ฉันก็มาเก็บของที่ห้องไง"ฮารุตะโกนลงมา
"เอ่อๆๆ-^- นี่ฮารุ ว่านไปหยิบกุญแจรถ แลมโบกินี เวเนโน โร้ดสเตอร์ (ราคาคันล้ะ140ล้านบาท ผลิต9คันในโลก) ด้วยเราจะไปห้างกัน"
-5นาทีต่อมา-
ยัยฮารุวิ่งลงมาพร้อมกับยื่นกุญแจรถแลมโบกินี เวเนโน โร้ดสเตอร์ มาให้ฉัน
"ป้ะgo gogo"ฉันวิ่งออกไปเหมือนเด็ก โดยมีโจลี่วิ่งตาม
"เฮร้โจลี่ ไปอยู่กะคุณฟอร์ยสิ"คุณฟอร์ยที่ฉันพูดถึงคือ พี่เลี้ยงของโจลี่ที่ปกติแล้วเขาเป็น บอดี้การ์ดป๊าฉันล่ะ555แต่ฉันเห็นว่าหน้าตาดูเป็นมิตรสุดแล้วเลยจ้างเขาเป็นพี่เลี้ยงโจลี่
"คุณหนูไม่ต้องห่วงน้ะครับ"ฟอร์ยเดินมานั่งชันเข่าต่อหน้าฉัน(เหมือนกะขอฉันแต่งงาน แต่ถ้าเขาขอฉันฉันควรยอมhahahaก็เขาเป็นลูกครึ่งเยอรมันเกาหลีนี่บอกเลยหล่อโฮก)แล้วอุ้มตัวโจลี่ไป
"อ่าฝากดูโจลี่ด้วนน้ะคุณฟอร์ย"ฉันลูบหัวโจลี่ก่อนจะเดินไปสตาร์ทรถแลมโบกินี เวเนโน โร้ดสเตอร์ สีแดงสดๆๆของฉัน
"เปิดประทุนด้วยที่รัก"ฮารุที่นั่งอยู่ข้างๆฉัน
"เครๆ"ฉันกดปุ่มที่เปิดประทุน
"อ๊าสบายจัง นี่ยัยโด้วันนี้ซิ่งเลยน้ะ"ห้ะซิ่ง
"เดี๋ยวๆๆเธอไม่ชอบคนขับรถเร็วนี่"ใช่ยัยฮารุเกลียดคนขับรถเร็วจะตายไหง๋วันนี้จะให้ฉันซิ่งสะงั้น
"ก็วันนี้เธออารมณ์ดี ^^ คนอารมณ์ดีขับรถเร็วๆๆอะ สนุกจะตาย"อารมณ์ดีหร้อ-*-ตรงไหนห้ะ แต่เอาที่นางสบายใจ
"งั้นนนนห้างกังนัมรอพี่แปป"ฉันยักไหล่ก่อนจะเหยียบคันเร่งไป
ปกติจากบ้านฉันมาย่านคังนัมใช้เวลา1ชั่วโมงเต็มๆๆแต่วันนี้ฉันใช้เวลาแค่20นาทีเท่านั้น ก็แหง๋หล่ะ นี่มันแลมโบกินี เวเนโน โร้ดสเตอร์ เชียวน้ะ ปกติไม่ค่อยมีวิ่งให้เห็นในเกาหลีหรอก ก็คงมีของฉันอยู่แค่คันเดียวเวลาขับออกมาเลยมีแต่คนมอง
"ถึงส้ะที ฮ่าๆวันนี้เธอขับทีหน้าฉันแห้งเลยอะ"แห้ง-_-ตรงไหนฉันเห็นหน้าเธอชุ่มชื่นอยู่ตลอดเวลา อ้ากอิจฉาจัง
"ไม่เห็นจะแห้งตรงไหนเลย"ฉันพูดก่อนจะกดปิดประทุน
"เอาหล่ะไปช้อปกันเถอะ"เดี๋ยวน้ะ-^-วันนี้ฉันเป็นคนชวนยัยนั่นมาน้ะ-^- ไหง๋ยัยนั่นรีบร้อนกว่าฉันอะ-_-
"เอ้ายัยนี่รีบๆๆลงมาสิ้"นั่น!มีการตะโกนด่าฉันอีก
"เพค่ะเจ้าหญิง"ฉันพูด พร้อมเดินลงรถมาด้วยแฟชั่นสตรีทสวยๆๆ
ทันทีที่ฉันเดินเข้ามาในห้างนี้ แน่นอนว่าทุกคนรู้จักฉันกับยัยฮารุดีในนามหุ้นส่วน ถึงจะเป็นแค่หุ้นส่วนแต่ฉันถือหุ้นตั้ง50% โฮ๊ะๆๆ
"อ้าว คุณโดโด้ คุณฮารุ มาทำไรที่นี่ค้ะ"เห๊ออ!ฉันมาห้าง!!จะให้ฉันมาซักผ้าไง อีโมติคอน squint ฉันก็มาช้อปปิ้งสิ่ค้ะ ฉันแว้ดใส่(ในใจ-_-)พนักงานที่ดูจากการแต่งตัวแล้ว ต้องเป็นเลขาไม่ก็พนักงานชั้นสูง~^~
"หรือมาหาคุณนายแอลลิสันค้ะ^^" คุณป้าาา!!-_- จะไปหาให้ฉันหน้าเกร็งชาเล่นๆๆงั้นง้อ
"ไม่ใช่ค่ะ ฉันมาเดินซื้อของค่ะ "ฉันว่าก่อนจะถอนหายใจยาวๆๆออกมา
"งั้นฉันพาคุณไปไหมค่ะ"เอ้ะยัยนี่นิ
"ไม่ค่ะ!!ไม่เป็นไร"ฉันตะคอกใส่ยัยนั่น ก่อนจะลดเสียงลง
"ค่ะ^^" นางยิ้มอ่อนโยนให้ฉัน แต่นัยตาของยัยนั่นที่ดูยังไงก็รู้ว่าแอบด่าฉันอยู่
"ไปเถอะโด้ "ฮารุจับข้อมือฉันเดินออกไปจากที่ตรงนั้น
"ยัยพนักงานนั่น-^-น่าตบชะมัด "ฉันเดินกอดอกพูดอย่างกะ คนเอาแต่ใจไงงั้น
"มันก็น่าอยู่เหอะๆๆ มีการมาถาม ว่า'มาทำไรที่นี่ค้ะ'มันน่าไหม-^-"ยัยฮารุเรียนเสียงยัยพนักงานนั่นเอาฉ้นแทบกลั้นขำไม่ได้
น่าเบื่อ-^- ฉันไม่เคยช้อปปิ้งแล้วน่าเบื่อเท่านี้เลย -^-
"เป็นไรโด้"ฮารุที่ค้องแขนฉันอยู่ ฉีกยิ้มแล้วถามฉัน
"เบื่อเบื่อน่ะ โด้ ไปคลับสนุ๊กกันดีฟว่า ฉันอยากเล่นสนุ๊ก"ฉันพูด ก็อยากเล่นจริงๆๆนี่
"อ่าๆๆๆแต่ฉันไม่เล่นน้ะ เล่นไม่เป็น"
"อ้าๆๆ"ฉันพยักหน้าแล้วเดินจ้ำอ้าวออกมา
@สนุ๊กไนท์คลับ(Y&B club)
-^- งรื่อ ที่นี่เป็นทั้งผับ ทั้งคลับสนุ๊กน่ะ แต่ตอนนี้ คลับสนุ๊กจะเปิดก่อน (เวลาตอนนี้19:00) ผับ
"ทำไมไม่ไปผับของกิจการพี่ชายเธออะ"จำเป็นไหม ทำไมฉันต้องไป ฉ้นไปก็ไม่ได้เล่นสนุ๊กสิ่ ฉันพร่ำอยู่ในใจก่อนจะตอบยัยฮารุว่า
"ทุกทีฉันไป ฉันเคยได้เล่นพูไหม"ฉันพูดก่อนจะล็อครถ แล้วเดินเข้าตึมีประมาณ4ชั้น ชั้นแรกกะชั้น2จะเป็นไนท์คลับ ทำไมต้องมี2ชั้นน้ัหร้อ ชั้นแรกจะเป็นพวกวัยรุ่นที่ชอบเต้นมากกว่าดื่มน่ะ แล้วก็เป็นชั้นที่คนโครตอัดกันอะ ส่วนชั้นสองนี่ จะทั้งดื่มและเต้น สไตล์ผู้ดีขึ้นมาหน่อย (คนก็เยอะแต่ไม่เท่าชั้นแรก)ส่วนชั้น3คือคลับสนุ๊ก ส่วนชั้น4 เปิดบ่อนการพนัน และด่านฟ้าสุดเลยเป็นสระน้ำ จะเปิดให้ใช้ก็ต่อเมื่อของเจ้าของผับอยากจัดปาร์ตี้เท่านั้น
"-^-"ยัยฮารุเดินทำหน้ามู่วตามฉันมาติดๆๆ
"เปนไร"ฉันถามพรางปัดผมให้ฮารุ
'ตึกตึก'ทำไมใจต้องเต้นแรงด้วยเนี่ย
"ป่าวนิหน่า"ฮารุส่ายหน้า ป่าวหร้อดูจากตาก็รู้ว่าโกหก
'หมับ'ฉันคว้าข้อมือฮารุ
"จะไปไหน..เธออย่ามาโกหกหน่า"ฉันขยี้หัวฮารุ
"ก็ป่าวจริงๆๆนี่-^-"ยัยนันว่าก่อนจะกดลิฟต์
"หร๊าๆๆ"ฉันยู่ยี่หัวฮารุ
'ตึ้ง'เสียงลิฟต์ดัง ฉันกับฮารุหยุดการสรทนาสักพักก่อนจะเข้าไปในลิฟต์ด้วยกัน
"ร้อนอ่า"ยัยฮารุถอดหมวกไหมพรม แล้วเอามาพัด
"ร้อนล๊อ+*+ไม่นี่"ฉันหยักไหล่
'ตึ้ง'ประตูลิฟต์เปิด ฉันเดินเข้ามาในคลับ ว๊าดูเหมือนจะมีฉันกะยัยฮารุเป็นผญ.แค่สองคน
"แล้วเธอจะเล่นกะใคร"ฮารุว่า
"เล่นกับผมก็ได้"
"คุณซึงรี คุณดึก"ยัยฮารุว่า เดี๋ยวน้ะ ซึงรี ดึก? ฉันหันไป
"-^-"ฉันทำหน้ามู่วสักพัก
"เล่นด้วยกันไหม "ดึกว่าก่อนจะยิ้มมาให้ฉัน ดูดูไปไอนี่เหมือนจะเป็นมิตรกะฉันสุดล้ะ-^-
"อ้าๆๆ"ฉันพยักหน้าก่อนจะเดินไปหยิบไม้คิวมาแล้วเดินไปที่โต๊ะ
"ซึงรี ฉันขอเล่นกะ คุณโด้สองคนน้ะ"ดึกว่าแล้วกระตุกยิ้มมุมปากให้ฉัน
"ได้สิ่"ซึงรียิ้มล่าก่อนจะไปนั่งข้างๆๆฮารุ
"เดิมพันไหม" แน่นอนฉันมาคลับเพื่อนเสียตังย่ะ
"อ้าๆๆ"ฉันควักตังออกมา 8000บาทแล้ววาง โดยไม่ถามว่าจะเดิมพันเท่าไร
"แต่ผมไม่อยากได้ตังอะ"ดึกว่าก่อนจะยิ้มร้ายกาจมาให้ฉัน
"นายหมายความว่าไง"ฉันวางไม้คิวลงบนโต๊ะ
"เธอคิดว่าเธอ..เก่งมากพอที่จะรับคำท้าไหม" ฉันขมวดคิ้วให้กับคำถามของไอดึกที่ตอนนี้ฉันเริ่มไม่ชอบขี้หน้าล้ะ
"แน่นอนฉันเก่งอยู่แล้ว"ฉันพูดก่อนจะหยิบไม้คิวขึ้นมาไหม่แล้วหยิบชอร์กมาฝน
"แสดงว่าเธอรับคำท้า.....ใช่ไหม"ดึกกี้พูดแล้วเว้นว่างแล้วพูดขึ้นมาไหม่
"อืม"ฉันตอบไปสั้นๆๆก่อนจะโยนชอร์กไปไว้ที่เดิม
"งั้นฉันขอท้าว่า ถ้าเธอแพ้ต้องให้ฉันจูบ แต่ถ้าเธอชนะ ฉันให้เธอ สั่งอะไรฉันก็ได้ ฉันเอาแค่1เฟรมพอ ^^ ตกลงไหม"หมอนั่นใช้ไม้คิวเสยคางฉันขึ้นเบาๆๆ
"หึ!!!ถ้างั้นก็เตรียมตัวตายได้เลย"ฉันยอมรับคำท้า ก็ฉันมั่นใจนิ
"โด้!!"ฮารุตะโกนเรียกฉันอย่างตกใจ
"อะไร-_-" ฉันหันไปหาฮารุที่นั่งกอดอก ส่วนคิ้วนี่ขวมดจนมันชนแล้วย่นเอามากๆๆ-_-
"เธอแน่ใจหร้อว่าจะรับคำท้าไอหมอนั่นห"ฉันยิ้มเล็กๆๆก่อนจะวางไม้คิว(เดะวางเดะหยิบอยู่นั่นหล่ะ)
"แน่ใจยิ่งกว่าแน่ใจอีก"ฉันยืนยันคำพูดเน้นๆๆ
"งั้นตามใจ"
"ตกลงสรุปว่า เธอรับคำท้าใช่ไหม"
"ใช่"
"งั้น เริ่มเฟรมได้^^ ฉันให้เธอเริ่มก่อนเลย" ดึกพูดเสร็กก็พนักงานประจำคลับเอาสามเหลี่ยมมาจัดลูกพู ทั้งหมด 21ลูก โดยมีสีแดง15ลูก และสีอื่นๆอีก6สี โดยแรกฉันจะต้องแท่งลูกให้มันกระจายตัวจนมีสักลูกที่ต้องลงก่อนจะเริ่มนัดต่อไปเรื่อยๆ(ก็ถ้าลูกสีแดงหมดโต๊ะ เกมส์จบ^^)
"^^แล้วนายจะเสียใจ"ฉันยิ้มแล้วก็หยักไหล่ก่อนจะเริ่มตั้งท่าแล้วเริ่มแท่งลูกคิว(ลูกพูหรือลูกสนุ๊กอะ เหมือนกัน)
'แป่กๆ'เสียงลูกคิวสีขาวที่ฉันแท่งไปเพื่อนให้มันไปกระทบกับลูกคิวเพื่อให้มันกระจายตัว แล้วก็มีลูกสีแดงลงหลุมไปตั้ง2ลูก ก็เท่ากับได้2คะแนน และฉันก็ยังได้เล่นต่อ
'แปะ แปะ แปะ'เสียงปรบมือที่ดังมาจากดึกที่นั่งดูอยู่ ตบแบบ ตบๆไปงั้นเหมือนไม่ได้ตั้งใจจะดีใจกะฉันเลย ยกเว้นยัยฮารุที่ นั่งตบมือรัวๆๆจนคนมอง
ฉันเริ่มหามุมไหม่ เพื่อแท่งลูกสีแดง (ฉันกะรวดเดียวหมดโต๊ะ)
'แป่กๆ' และมันก็ลงจริงๆด้วย
-20นาทีต่อมา-
ตอนนี้บนโต๊ะเหลือเพียงลูกสีแดง 4ลูก ลูกสีอื่นอีก 6สี(อันที่จริงมันลงไปบ้างแล้วแต่ว่า เพราะมันไม่ใช่สีแดงเขาเลยต้องหยิบมาตั้งไหม่.. แต่ได้คะแนนน้ะ) ฉันแทบไม่ได้แว้นว่างให้กับไอดึกเลย
"สู้ๆๆยัยโดโด้"เสียงฮารุที่คอยเอาใจช่วยฉันอยู่ตลอดเวลา
'แป่กๆ' 2ลูกรวด และมันก็เป็นสีแดงส้ะด้วย
"เชี่ย!"ดึกพูด ทำให้ฉันหยุดที่จะแท่ง2ลูกที่เหลือ แล้วหันไปหาเขา
"เป็นไร"ฉันถามแล้วหันไปแท่งลูกคิว2ลูกที่เหลือต่อ
'แป่กๆ' ครั้งนี้เป็นสีชมพูลง ไป ฉันก็ได้แต่ยักไหล่ แล้ว หาทิศไหม่เพื่อที่จะแท่งสองลูกที่เหลือ จนได้ทิศฉันก็ต้องท่า แล้วก็จัดการมัน 2ลูกรวด
'แป่กๆ'และมันก็ลงจริงๆๆ
"โฮ้ๆ!!!!"ซึงรีที่นั่งดูมาแบบเงียบๆๆลุกขึ้นแล้วมองฉันตาโตก่อนจะขยับมือ
'แปะๆๆๆ'ใช่มันตบมือให้ฉันน่ะ
"นูนาเก่งมาเลยฮ้ะ"ซึงรีพูด
"ใช่ๆๆเธอเก่งมากเลย"ฮารุปรบมือรัวๆๆให้ฉัน ส่วนคนที่นั่งเงียบอยู่ตรงนี้ไม่ใช่ใคร ไอคนที่ท้าฉันเอง^^ เขานั่งไขว้ห้างแบบไม่สบอารมณ์
"บอกแล้วว่านายจะต้องเสียใจ"ฉันวางไม้พูลง
"เธอจะให้ฉันทำอะไร"หมอนั่นพูดก่อนจะหันหน้าไปทางอื่น
"ไม่อะไม่ทำอะไร ฉันสงสารคนแพ้น่ะ^^" ฮ่าๆๆๆๆที่ฉันไม่ทำ ก็เห็นหมอนั่นเสียอารมณ์เอามากๆๆ อีกอย่างวันนี้เขาก็ทำให้ฉันhappyมาก
"ทำไม"เขาถาม
"ไม่รู้สิ่...แต่ฉันไม่สั่งให้นายทำอะไรที่ทุเรศโครตๆๆก็บุญล้ะ จะไปไหนก็ไปไป"ฉันว่าก่อนจะรินเบียร์ลงแก้วเปล่า
"หึ"เขาถอนหายใจประชดฉันก่อนจะเดินออกไป ตามด้วยซึงรี
"เธอเก่งมากยัยโด้"ฮารุบิดจมูกฉัน
"แน่นอนย่ะ"ฉันพูด ก่อนจะยกแก้วเบียร์มาซัดรวดเดียวหมด
ความคิดเห็น