คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่4: Is a vampire
'พบศพยิ่งสาว วัย24ปี มีแผลบริเวณซอกคอ ,ข้อมือ และตามรำตัว...แต่ที่แปลก การตายของเธอนี้ เป็นรอยแผลกลมๆ ที่ยังไม่มีใครสามารถบอกสาเหตุ การตายของเธอได้...ตำรวจและชาวบ้านขาดว่าจะเป็นการฆาตกรรม ที่สุดแสนจะโหดเหี้ยม'
"อูบินนนายจะปิดทำไม..ฉันกำลังสนใจข่าวนี่น้ะ"เยจีมองหน้าอูบินที่เดินมากดเปลี่ยนช่อง
"ไร้สาระป่าวๆหน่า...โรงเรียนจะเปิดแล้วนี่ตั้งใจอ่านหนังสือดีกว่าไหม"อูบินนั่งลงข้างๆๆเยจี
"บ้าอีกตั้งเดือนกว่าๆมีเวลาอีกเยอะแยะ"เยจีแย่งรีโมตมา
"กู๊ดดมอนิ่งงงเยจี อูบินน"อึนบีเดินลงมาในชุดเบสบอลสีขาวสลับแดง
"มอนิ่งงง"เยจียกมือทักทาย
"เอ่ออเมื่อคืนฉันฝันแปลกๆๆ"อึนบีแย่งรีโมตในมือเยจีมาแล้วเปิดไปที่ช่องการ์ตูน
"ฝันอะไรหร้อ"เยจีถาม
"เป็นฝันที่โครตเหมือนจริงมากเลยอะ"
"ฝันอะไรอะ"ฮงจงที่ไม่รู้มาตั้งแต่เมื่อไรเอ่ยถาม
"ก็ฝันว่าพวกนายทั้ง4คนเจ็บแวมไพร์น่ะสิ่ แถมมีชื่อด้วยน้ะ"
"ชื่อพวกเรางั้นหร้อ ชื่อว่าไรบ้างหร้อ"ซันโฮที่เดินถือคุกกี้มาพร้อมกับซูฮยอกที่เดินถือแก้วนมมา
"ซันโฮนายเป็นแวมไพร์ที่ดุมากเลย นายจะกินฉันด้วยซ้ำไป นายชื่อซานเดรีย ส่วนฮงจบชื่อทรอน อูบินชื่อเกรนโด และนายซูฮยอกแวมไพร์เทพบุตร ซาวา"อึนบีพูด
"ฉันว่าเธออ่านนิยายเกี่ยวกับแวมไพร์มากเกินไปล้ะ-^-"เยจีดีดหน้าผากอึนบี
"ฉันก็ว่างั้นน้ะ..."อึนบีพยักหน้า
"ถ้าพวกเราเป็นแวมไพร์จริงๆพวกเธอจะกลัวไหม"ฮงจงถาม ทำให้ทุกคน เงียบแล้วจ้องตาเขาเป็นมัน
"ฮะฮะฮะฮ้าาา ...ไม่ตลกหร้อ..ก็ถ้าพวกนายเป็นแวมไพร์..ฉันก็ควรดีใจไม่ใช่หร้อที่มีนายเป็นเพื่อนนน...แต่ถ้าเป็นจริงๆๆทำไมไม่กัดฉันตั้งแต่คืนแรกที่เรารู้จักกันหล่ะ"เยจีพูด
"ก็เพราะแวมไพร์อย่างพวกเรา...เอ่อฉันหมายถึงถ้าพวกเราเป็นแวมไพร์น่ะ... แวมไพร์จะดีกับคนที่ดีกลับ..แต่ห้ามใจยากเวลาหิว.."ซันโฮเอ่ยพูด
"เธอคงไม่คิดว่าพวกเราเป็นแวมไพร์จริงๆๆน้ะ"อูบินพูด
"ไม่หรอก...แต่ถ้าให้คิดพวกนายก็เหมือนแวมไพร์น้ะ...ทั้งแววตา...สีผิวและริมฝีปาก"อึนบีพูดพลางยื่นแขนเรียวๆๆหอมๆๆของเขาไปที่หน้าอูบิน
"เธอทำอะไรของเธอ!"ฮงจงรีบชักมือของอึนบีออกทันทีที่อูบินฟูดกลิ่นเข้าไป
"ก็พิสูจน์ไง...ว่าพวกนายเป็นแวมไพร์หรือป่าว"
"อึนบีฉันว่าช่วงนี้เธออ่านนิยายแวมไพร์ให้น้อยลงดีกว่าไหม..."เยจีพูดพลางทาบมือลงไปที่หน้าผากอึนบี
"ฉันไม่ได้ป่วยเอามืออกไปเลยน้ะย้ะ"อึนบีปัดมือเยจีออก
"แฮะๆ-^- เออฉันว่าจะออกไปหาไรกินเธอจะไปไหมอึนบี"
"โน่ววววฉันว่าจะนอนพักผ่อนนน เย็นนี้จะได้ทำงานสะบายๆๆ..."อึนบีโบยมือลา
"แล้วพวกนายหล่ะไปด้วยกันไหม"เยจีหันไปถามชายหนึ่มทั้งสี่
"ฉันนนกับซูฮยอก"อูบินลุกขึ้นยืนพลางเกาะแขนซูฮยอกขึ้นไปด้วย
"ฮงจงซันโฮ?ว่าไง"
"ฉันไม่ไป"ซันโฮว่าพลางหันไปหาฮงจง
"ฉันก็ไม่ไป!"ฮงจงจอกตาซันโฮ
"อองั้นอยู่บ้านกันดีๆๆน้ะ"
"อย่าทะเลาะกันน้ะเว่ย"อูบินพูดก่อนจะเดินตามเยจีออกไป
@09:20 Am.
-Ye ji-
โย้แย้โย้แย้~^~เป็นฉันตลอดดที่ต้องเดินอยู่ข้างหลังงง...ชิ!!!ฉันจะไม่ทนให้พวกนายสวีทอีกต่อไป!!!!...
"!!?"นี่เดินแทรกแม่งงงหุหุหุ..ดูดิ้จะสวีทกันต่อได้ไหม
"ซูฮยอก"
"ห้ะ"
"ขนตานายติดแก้มอะ"อูบินพูดพล่งยื่นมือข้าม!!!!ข้ามหัวฉันไปปัดขนตาที่แก้มซูฮยอก
"ขอบคุณ"ซูฮยอกจัยแก้มตัวเองแล้วยิ้ม!!!เห้ยยยยยังไงกัน...ไม่ได้น้ะไม่ได้!!
"ย๊าาาาทำไรเกรงใจฉันบ้างสิ่!!ฉันยืนอยู่ตรงกลางน้ะ"
"แล้วใครใช้ให้เธอเดินมาแทรกล่ะ"อูบินว่าพลางกอดอกเชิ่ดใส่ฉัน
"ฉันไม่ได้แทรกสะหน่อย!!ก็วันนี้ฉันช่วนพวกนายมาเที่ยวข้างนอกน้ะนายต้องให้ความสำคัญกับผู้ที่ชวนมาสิ"
"หึงงล่ะสิ"หึงหึงงงอูบินนายกล้าพูดได้ไง
"หึง!!พูดผิดพูดไหม่ได้น้ะย้ะ..ฉันจะหึงใครนายหรือซูฮยอกชิ-^-จะพูดอะไรก็คิดหน่อยเหอะ"ป๊าดดดดดด เดะงับหัวส้ะเลยนิ
"ไม่หึงก็บอกแค่ไม่หึงสิ่ทำไมต้องแว้ดยาวมาเป็นกิโลเลยอะ"ฉันแว้ดหร้อ-^-ยาวขนาดนั้นเนี่ยน้ะ
"อย่ามาเวอร์-^-."ฉันดีดจมูกโด่งๆๆของเขา
"โอ้ยเล่นบ้าไรเนี่ย"สมน้ำหน้า
"นี่นั่งรอกันตรงนี้น้ะฉันจะไปซื้อไอติม..จะกินไรไหม"
"ไม่ดีกว่า"อูบินส่ายหน้า
"แล้วนายหล่ะพ่อหนุ่มม"
"ไม่เหมือนกัน"ซูฮยอกเงยหน้าขึ้นแล้วส่ายหน้าให้ฉันเบาๆ
"อองั้นรอตรงนี้น้ะห้ามมหายไปไหนนน"ฉันชี้นิ้วสั่ง
"อาราซออ"อูบินพยักหน้า
5นาทีผ่านไป~~~~
"มาแล้วมาแล้ววรอนานไหมม" ฉันเดินมานั่งตรงกลางระหว่างอูบินและซูฮยอก
""ซูฮยอกยิ้ม
"ยิ้มทำไมย้ะ"ฉันหันไปถาม
"ป่าวๆๆๆ ฉันเห็นตัวตลกตรงนั้นอะ"เขาชี้ให้ฉันหันไปตรงที่มีตัวตลกจมูกแดงๆๆเล่นมายากลอยู่
"ออ..น่ารักดีว่าไหม"ฉันกินไอติมพลางมองดูตัวตลกตรงนั้น
"..มองทำไมย้ะ"ฉันเลือบไปเห็นอูบินที่มองฉันอย่างยิ้มๆๆ
"ก็น่ารักดี"ชมฉันหร้อ
"นายหมายถึงฉันหร้ออุ้ยๆๆไม่ต้องชมฉันรู้ตัวดี"
"อืมม..^^คนไรน่ารักสุดๆ"อึ้งงงดิอึ้งงงมากกกกไม่คิดว่าจะชมฉันจริงๆๆ
"เยจีระวัง,."ห้ะอะไร!!!!
"กรี๊ดดดดดด!!!!!"เมื่อกี้มันอะไรตัวอะไร!!!!
"ฉันว่ารีบไปจากที่นี่เถอะ!"อูบินจับมือฉันส่วนมืออีกข้างฉันก็จับมือของซูฮยอกแน่น!!!....นี่มันอะไรกันนนนทำไมรู้สึกเหมือนตัวลอยย..รู้สึกเหมือน
"กรี๊ดดดดด"ซูฮยอกดึงฉันเข้าไปโอบบบบบ....และภายในพริบตา!!จากที่ฉันอยู่ใจกลางโซล ฉันก็มาอยู่ในซอยมืดๆๆแห่งหนึ่งในโซล!!!นี่มันอะไรกันน!!!
"แฮร่!!!"วะวะวะแวมไพร์!!!!!!!นี่มันบ้าอะไร!!!!! ...ฉันยืนจ้องแวมไพร์ตาแดงสุดหล่อแต่ดุร้ายในเวลาเดียวกัน!!...
"นี่มันอะ..กรี๊ดดดดดอูบินนน"ฉันสะกิดแขนอูบินนแต่พอเขาหันมา!!!!ทำไม!!!มีเคี้ยวแหลมๆๆๆทำไมตาเขาเป็นสีฟ้านี่มันบ้าอะไร..!!!
"แวมไพร์!!!พวกนายเป็นแวมไพร์"ฉันชี้หน้าอูบินสลับซูฮยอก..โอ้มายกอด!!!ฉันแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง
"ได้โปรดอย่ากลัวพวกเรา..พวกเราจะไม่ทำร้ายเธอ!!"ซูฮยอกหันหน้ามาหาฉัน...
สัญญาได้ไหมว่าพวกนายจะไม่กินฉัน
"ฉันสัญญา"อูบินพูดกับฉัน!!!แอ้ะ???
"ส่งมนุษย์ผู้นั้นมา!"แวมไพร์ขาดว่าน่าจะเป็นฝ่ายร้าย ถึงจะเป็นฝ่ายไหนแต่ฉันก็ช็อคอยู่ดี!!!
"พวกเจ้าไม่ควรมาที่นี่!!!กลับไปส้ะ!!"ซูฮยอกเอ่ยปาก
"เจ้าห้ามข้าไม่ได้...แล้วก็ห้ามพวกอื่นไม่ได้ด้วย"พวกอื่น!!!
"เจ้าหมายความว่ายัง!!"
"มันถึงเวลาแล้ว!!มันถึงเวลาแล้วซาวา เกรนโด"ซาวา!!!เกรนโด...อย่าบอกน้ะว่า!!!!สิ่งที่อึนบีพูดไม่ใช่ความฝัน OMG!!!!
"ถึงเวลาอะไรของพวกเจ้า"
"มันถึงเวลาของแวมไพร์แล้ว!!!แวมไพร์ทุกตนจะถูกปลุกขึ้นมาเพื่อยึดโลกนี้!!!!"
"ตราบได้ที่ยังมีแวมไพร์แห่งซีอุส พวกเจ้าจะไม่สามารถทำอะไรมนุษย์ได้!!!แฮร่!!!!!"ซูฮยอกพูดทิ้งท้ายก่อนจะกระโจนเข้าไปสู้กับแวมไพร์อีกฝ่ายหนึ่ง!!
"แหมแหมม..."!!!!
"อย่าทำอะไรฉันน้ะ!"ฉันเขยิบถอยหลัง!!อูบบินนช่วยฉันด้วย!!!
"มีมนุษย์เนื้อหอมอยู่ในกำมือแท้ๆๆ...แต่ก็ยังทนฝื้นใจอยู่ยังงั้น..."แวมไพร์ร่างสูงผิวข้าวหน้าซีดตาแดงกล่ำ เคี้ยวแหลมแสนจะสะท้านโลก...(มันใช่เวลาไหม)
"ออกไปน้ะ!!!"ฉันโยนของที่อยู่ข้างๆๆ...ตอนนี้มีอะไรขว้าได้โยนหมดหล่ะ!!!
"แฮร่!!!!"ซะซูฮยอกแวปมาอยู่ตรงหน้าฉัน!!!
"อย่ามายุ่งกับเธอ!!!"ซูฮยอกกระโจนสู้กับแวมไพร์ตัวนั้น..จน ร่างสูงตัวนั้นค่อยๆๆแน่นิ่งไปกับมือของซูฮยอก!...เขาค่อยๆๆหันมาหาฉันปากของเขาเต็มไปด้วยเลือดสีแดงกล่ำ
"ไม่เป็นอะไรน้ะ"...ไม่เป็นไร..แต่ตอนนี้ฉันจะเป็นลมมม...
-------------------------------------------------------------------------------------
ฝากเม้นฝากแช์ฝากให้กำลังใจด้วยน้ะค่ะะะะะ
ความคิดเห็น