คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #15 : ลำดับตอนที่ 15
{หลายอาทิตย์ต่อมา}
06:30PM.
@สุสาน
วันนี้..วันที่ท้องฟ้าสดใส..แต่ทำไม..ฉันยังรู้สึกตึงอยู่แบบนี้...): คงเป็นเพราะฉันอ่อนแอเกินไป..
"ย๊า..เธอนี่..ไหนบอกจะไปฆ่าไอคนที่ฆ่าพ่อแม่เธอไง...ทำไมมานั่งร้องไห้อยู่แบบนี้"ฉันร้องไห้หร้อ...ฉันรีบเอานิ้วไปแตะขอบตา..พึ่งรู้ว่ามีน้ำใสใสออกมา...ฉันเงยหน้ามินโฮ..ช่วงนี้ฉันสนิทกับเขามากขึ้นเยอะเลย...เขาก็นิสัยดี..ติดกวนตีนไปหน่อย..ทำไมจียงถึงไม่ให้ฉันยุ่งกับเขา..แต่ช่างเถอะตอนนี้เขาไม่มีสิทมาสั่งห้ามฉันได้แล้ว
"ย๊าาา"ฉันพูดเสียงหลง..
"เห้ออ...หยุดร้องไห้สักทีเถอะ..นี่ฉันเคยบอกไหมว่าฉันเกลียดผญ.ร้องไห้ที่สุดเลย"นั่นมันก็เรื่องของนายนิ-_-
"ไม่รู้นายไม่เคยบอก"ฉันเช็ดน้ำตาที่แขนเสื้อตัวเองก่อนจะวางช่อดอกไม้สีขาว ที่ป๊ากับม๊าฉันชอบซื้อให้กัน.. มันต้องมีสักวันหล่ะ..ที่ฉันจะเข้มแข็ง..ไม่ใช่วันนี้..อาจจะเป็นพน.ก็ได้ใครจะไปรู้
"ขอบใจน้ะ"ฉันพูด
"ขอบใจอะไร"มินโฮพูดพลางเท้าเอว
"ก็ขอบใจ..นายบอกไม่ใช่หร้อว่าไม่ชอบผญ.ร้องไห้งอแง..แต่นายก็ยังคงทนฉันร้องไห้อยู่แบบนี้"
"ไม่รู้สิ..,ก็คงเพราะ...ฉัน..ชอบเธอหล่ะมั้ง"ห้ะ?คำท้ายนายพูดว่าอะไร?
"นายพูดว่าไงน้ะ..ฉันได้ยินไม่ค่อยชัดเมื่อกี้ลมมันพัดน่ะ"
"เอ่เอ่อออป่าวไม่มีไร..ช่างเถอะ..."เอางั้นหร้อ
"เออๆช่างก็ช่าง...นายเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดเลยน้ะ"ฉันพูดพลางเอามือไปแตะไหล่มินโฮ
"ฉันไม่ใช่เพื่อนเธอ..."!!?
"ทำไมจะไม่ใช่"
"อย่าขีดเส้นกั้น...เพราะฉันจะข้ามมันไป"!!?
"นายพูดอะไรของนาย"ฉันลุกขึ้น
"เธอไม่มีวันเข้าใจมันหรอก..."เออสิไม่มีวันเข้าใจหรอก-^-
"-^-ชิ"ฉันกอดออกแล้วเดินชนไหล่มินโฮ..แต่ฉันก้าวออกไปได้แค่ก้าวเดียว
"!!?"ล่วงไหมมมเลือดออกไหมมม !!!เข้าโรงบาลไหมฉันตายหรือป่าว
"ย่าห์..ทีหลังเดินระวังหน่อย"ฉันค่อยๆๆลืมตาขึ้น..ก็พบใบหน้าของมินโฮ..เขาโอบตัวฉันเข้ากับตัวเขา
"ก็นายสะกัดขาฉัน"จริงๆน้ะ..มินโฮสะกัดขาฉัน-^-
"ฉันป่าวส้ะหน่อย" ว่าแล้วว่านายต้องพูดแบบนี้
"อย่ามา ..แล้วฉันจะสะดุดอะไร!!..ผีจับขาฉันรึ้ไง..!!!"!!!พูดถึงผี!...ลืมไปว่าตอนนี้อยู่ในสุสานนี่ก็เย็นมากแล้ว..!!
"เธอลืมไรป่าวว่าเราอยู่ที่ไหน..เธอพูดคำนั้นออกมาได้ไง"จากที่เรากอดกันหลวมๆตอนนี้เราทั้งสองกระชับกอดกันมากขึ้น!!!!!
"!!มินโฮ..ฉันว่าเราไปจากที่นี่เธอเถอะ"ฉันก้าวท้าวแทบไม่ออก..เป็นห่าไรฟ้ะ!!
"ทำไมเธอไม่เดินหล่า"
"แล้วทำไมนายไม่เดินนน"
'ตุบ'
"..-0-!!!!!กรี๊ดดดดดดดดดดด"ไม่รู้ไม่รู้ไม่สนนนน ป๊าม๊าโด้รักป๊าม๊ามากน้ะแต่แต่แต่ไม่ต้องมาหาโด้หรอกป๊าม๊าก็รู้โด้กลัววววว...ไม่รู้ไม่สนแล้ว..ตอนนี้ฉันกับมินโฮวิ่งกันสุดชีวิต..เรียกได้ว่ารวมพลังทั้งหมดในชีวิตวิ่งออกมา...ฉันมองเรียวหลังของมินโฮที่นำพาฉันวิ่งอยู่นี้แล้วมันให้อารมณ์แปลกๆๆไงไม่รู้...กรี๊ดมันใช่เวลามาคิดเรื่องแบบนี้ไหม...โอ้แย่น้ำตาก็ไหล ขาก็สั่นพับๆๆๆๆ
"แฮกๆๆเหนื่อยชมั้ด"มินโฮหยุดพัก
"นายจะหยุดทำไมนี่มันเย็นจนจัมืดแล้วน้ะ...รีบออกจากสุสานเถอะฉันกลัวววววว"กลัวจริงๆน้ะว่อยย
"5555"หัวเราะหัวเราะมันใช่เวลาไหม
"หัวเราะทำไม"ฉันหันไปถามมินโฮ
"ฉันป่าว"นะนะนายล้อเล่นใช่ไหม
"เฮร้.นายล้อเล่นช้ะม๊าาา"
"ป่าวฉันพูดจริงๆ!!"
"มินโฮฉันไม่ตลกน้ะ..."ฉันรีบเข้าไปชิดมินโฮอย่างไม่ตั้งตัว
"แล้วเธอคิดว่าฉันตลกหร้อ!"ฉันมองหน้ามินโฮ...ไม่รู้ไม่รู้TT
"แล้วใครหัวเราะหล่ะ"
"เธอก็มากับฉันสองคน!!ฉันจะไปรู้ไหมมมม"แหมะ...นานๆทีจะเห็นผู้ชายแบดๆอย่างมินโฮแต๋วแตก-_-
'กึดดดดกึดดด'!!!?เสียงงงสะเสียงงงง
"-0-!!!!!!"ฉันมองหน้ามินโฮปริบๆๆ..ก่อนพวกเราจะใส่เกียร์หมาแล้ววิ่งไม่สนโลกกก..กรี๊ดดดดดดดด-0- ..
รอดแล้วรอดตายแล้วว โอ้เย้~^~...ตอนนี้ฉันกำลังนั่งแลมโบกินี่กัลลาร์โด้(อุ้ยๆๆมีชื่อฉันด้วยนซื้อคันนี้มา คิดไรกับฉันป้ะเนี่ย-_-)สีขาว รถของอูบินน่ะเขาเปิดประทุนให้ฉันกลางแขน...เหมือนทำmvเลยอะ5555
"แล้วนี่เธอย้ายกลับบ้านเธอตั้งแต่เมื่อไร"เอ่อฉันลืมไป..2-3วันที่ผ่านมาฉันขนของของฉันกลับเข้าบ้านฉันเหมือนเดิมแล้วน้ะ...ฉันกลับเอง...แน่นอนไอมังกือนั่นก็หาว่าฉันยอมแพ้...แต่ฉันก็ได้แต่มองหน้าเพราะฉันไม่อยากมีปัญหากับมันอีกชาตินี้ไม่ต้องเจอกันอีกเลยจะดีมาก
"ย๊าส์ฉันถามเธออยู่น้ะ"เออๆลืมๆ
"ก็2-3วันที่ผ่านมาน่ะ.."ตอบหน่อยเดี๋ยวหาว่าไม่สนใจอิอิ
"แล้วตอนนี้เธอจะเอายังไงต่อ"นายหม่ยถึงอะไรหร้อ..ถ้านายหมายถึงเรื่องมือปืนนั่น
"ต่อให้ฉัน..ต้องพลิกแผ่นดินหา!ฉันก็จะทำ...ฉันจะไม่ยอมให้มันมีความสุขหรอก!!..ฉันจะฆ่ามันอย่างทรมารด้วยมือของฉัน"
"จะฆ่าคนอื่นจับปืนเป็นรึ้ยัง"นี่นายกำลังดูถูกฉันป้ะ!!อย่าลืมฉันลูกมาเฟียน้ะ!
"ทำไมจะไม่เป็น"ฉันหยิบปืนจากกระเป๋าที่ฉันพกติดตัวอยู่ทุกวันขึ้นมาแล้วจ่อไปที่หัวมินโฮ...
"ฉันยิงเป็นด้วยน้ะ"
"โอเคโอเค...เธอช่วยหันปืนไปทางอื่นดีกว่าไหม..ถ้ามันลั่นขึ้นมา"
"ปัง"
'เอี๊ยดดดดดดดด'มินโฮเบรกรถ
"555555มันไม่มีลูกส้ะหน่อย"
"เธอเล่นบ้าอะไรของเธอ-^- ...ฉันตกใจน้ะเว้ย"โอ๋ๆๆๆๆ ไม่อยากจะเชื่อว่าคนแบบนายจะตกใจ
"5555โอ๋ๆๆๆอย่าตกใจไปเลยน้ะเด็กน้อย"ฉันลูบหัวของเขา.!!ทำไมฉันต้องนึกถึงจียงด้วย...
"ทีหลังภ้าเธอจ่อปืนกลับฉันไม่สนน้ะว่ามีกระสุนไหม เธอตายยแน่"เขาพูดแค่นั้นก่อนจะเคลื่อนรถออกไป
08:00PM.
@บ้านสุ่ยหลง.
"บาย"ฉันโบกมือลามินโฮทันทีที่ฉันลงจากรถ
"ย่าห์!..จะไม่ชวนไปกินน้ำข้างในบ้านก่อนหร้อ"ไม่คิดว่านายอยากจะกินน้ะ-_-
"งั้นก็มากินน้ำข้างในบ้านก่อนน้ะค่ะ..."ฉันผายมือเชิญ..มินโฮเลิกคิ้วสูงก่อนจะลงจากรถแล้วเดินตามฉันเข้ามาภายในบ้าน!!?
"โด้!!!"ฉันหันไปมองฮารุ
"เกิดอะไรขึ้น!เนี่ย"ฉันมองการ์ดชุดดำที่ที่ยืนเป็นแถวๆๆ
"มาแล้วหร้อโดเลีย"ฉันมองไปยังบันได...!!!!
"คุณลุง!!!"คุณลุงพ่อไอจียงไง
"อึ้งใช่ไหมที่ลุงมาเซอร์ไพรส์แบบนี้"เซอร์ไพรส์?!
"นิดหน่อยค่ะ"
"เกิดอะไรขึ้น"มินโฮสะกิดถามฉัน
"ฉันก็พึ่งมาจะไปรู้ไหม"
"อ้าวคุณซองมินโฮ...เป็นไงไม่เจอกันนานประธานซองเป็นไงบ้างหร้อ"คุณลุงเดินลงมาแล้วไปนั่งโซฟาสีทองกลางบ้าน
"ออ ท่านสบายดีครับ"มินโฮตอบ
"คุณอาค่ะ"ฉันหันไปหาคุณเลขาของป๊าฉันเขาเป็นน้องชายแม่ฉันน่ะ
"คืองี้น้ะโดเลีย...พินัยกรรม ได้เขียนไว้ว่า สมบัติ ทรัพย์สิน อำนาจรวมถึงบ้านหลังนี้ จะตกเป็นของตระกูลฮัวหลง"!!!!!อะอะอะไรน้ะ!!!!ทรุด..ฉันทรุดลงกับพื้น..น้ำตามา..ฉันรู้สึกเหมือนน้ำอุ่นๆๆไหลจากเบ้าตาฉัน
"ไม่จริง...ป๊าฉันไม่มีทางเขียนแบบนั้นแน่!!นั่นมันใบปลอม!!!"ฉันโวยลั่น
"จริงโดเลียมันมีรอยนิ้วของป๊าเธอ"คุณอาอย่าตอกย้ำฉันได้ไหม):
"รู้งี้แล้วกรุณาขนของของเธอแล้วย้ายไปที่คอนโดที่ฉันเตรียมให้ส้ะ...เห้อก็เดี๋ยวจะหาว่าฉันใจร้ายกับลูกของเพื่อนรัก...นี่บัตรการ์ดห้องน้ะ...รับรองสวยหรูสบาย..ส่วนรถของเธอ..ฉันก็ให้เธอไปได้แค่คันเดียวได้คือแลมโบกินี่ เวเนโน่ โรดเตอร์ แล้วนี่ก็เช็คเงิน 500ล้านวอน ฉันว่ามันน่าจะพอสำหรับเธอน้ะ.."!!ฉันมองบัตรห้อง เช็คเงิน และกุญแจรถ แล้วเงยหน้ามองเพื่อนทรยศของพ่อฉัน):...
"ทำไมคุณลุงถึงทำแบบนี้"
"อันที่จริงลุงไม่ได้ทำอะไรเลยน้ะ..แต่พินัยกรรม มันเขียนไว้แบบนั้น.."เขาเอามือมาแตะไหล่ฉัน
"เอามือสกปรกออกไป!"ฉันเริ่มกำมือ..หยุดได้แล้วโดเลีย!!!อย่ายอมให้เป็นฝ่ายรังแกสิ!!!.อย่าอ่อนแอ!!!!
"ฉันบอกให้เอาออกไป!!!!"ฉันตะโกนลั่นพลางหันมาส่งสายตาดุร้าย
"ก็ได้ก็ได้...งั้นลุงไปแล้วน้ะ...."อย่ามาใช้คำว่าลุง
"ฉันไม่เคยมีลุงแบบคุณ!!!"ฉันค่อยๆๆลุกขึ้นแล้วพูดต่อว่า
"ฉันจะกลับมาเอาอำนาจของป๊าฉันทุกสิ่งอย่างของป๊าฉัน!!!!ฉันจะกลับมาเอาคืน!!!!!"
"ฉันจะรอวันนั้นน้ะ"เขาพูดแค่นั้นก่อนจะเดินออกไป...
"แกไม่เป็นไรน้ะ"ฮารุรีบเข้ามาพยุงตัวฉัน
"ตอนแรกอะเป็น..แต่ตอนนี้ไม่!!..นี่มันบ้านของป๊าฉันอำนาจของป๊าฉัน!!!คิดว่าฉันจะอ่อนแอยอมให้พวกแกข่มขู่ฉันหร้อ!!!!ไม่มีทาง!!!!"ฉันจะไม่ขี้แยอีกต่อไป!!!!
"แล้วตอนนี้เธอจะเอายังไงต่อ"มินโฮที่คอยอยู่ข้างหลังฉันตลอด
"เอายังไง...ฉันก็จะเก็บของย้ายไปคอนโด...ไปตั้งต้น..แล้วฉันจะกลับมาทวงบ้านหลังนี้!!!รวมถึงอำนาจทุกอย่าง"ฉันพูดด้วยคำพูดดุร้าวเท่าที่จำได้ครั้งนี้ฉันก้าวร้าวมากที่สุด
"หึ..คนอย่างเธอเนี่ยน้ะจะทำอะไรได้"เสียงนี่!!!ฉันหันไปตามเสียง...เห็นเป็นจียงที่ยืนนำหน้าการ์ดเป็น10ๆ
"จียง!!!"ฉันพูดชื่อของเขา...ทำไมมันจึกๆๆตรงนี้ตรงอกข้างซ้าย
"เธอคิดจะทวงอำนาจคืน...มันคงยากหน่อยน้ะ..."จียงเดินล้วงกระเป๋ามาแล้วมาหยุดตรงหน้าฉัน..เขาเปลี่ยนสีผมจากสีชมพูเด็กชายสดใสที่ฉันเคยรู้จัก กลายเป็นผมสีทองผช.แบดบอยคนหนึ่งที่ฉันไม่อยากรู้จัก
"เพราะฉันจะไม่ให้เธอง่ายๆๆหรอก"จียงยื่นหน้าเข้ามาหาฉัน..
"แล้วคิดว่าฉันจะยอมนายง่ายๆๆหร้อ!!!ไม่มีวัน!"
"มินโฮ...ฉันบอกแล้วใช่ไหมว่าไปยุ่งกับมัน"นายมีสิทอะไรมาสั่งฉัน!
"คนที่ฉันไม่ควรยุ่งด้วยมันคือนายไม่ใช่มินโฮจียง!!!..ออกไปจากบ้านหลังนี้ส้ะ"
"ฉันควรพูดคำนั้นมากกว่าน้ะ..แต่ก็น้ะ...พน.ต่างหากบ้านหลังนี้ถึงจะเป็นของฉัน"จี๊ดดดดจี๊ดดดดดพูดชวนตีนกระตุกมาก!!ฉันจ้องหน้าจียงตาไม่กระปริบ!!!ฉันจะจดจำนัยตาคู่นี้!!!!ไอมังกรเน่า!!!!
"เธอก็แค่คิดส้ะว่านี่มันเป็นเกม...แต่เป็นเกมใหญ่ที่มีบ้านอำนาจและทรัพย์สินเป็นเดิมพัน..แค่เธอชนะฉัน...เธอก็จะได้ทุกอย่างกลับคืนไป...แต่ถ้าฉันชนะ...ทุกอย่างที่เป็นของป๊าเธอ..รวมถึงเธอต้องเป็นของฉัน!!ตกลงไหม"เกมอีกแล้วหร้อ!!!..
"ก็ได้ฉันตกลง!!!"
ฉันจ้องหน้าจียงตาไม่กระปริบ!!!ฉันจะจดจำนัยตาคู่นี้!!!!ไอมังกรเน่า!!!!แล้วนายกับฉันจะได้เห็นดีกัน!!!...มันเป็นเกมที่ต้องมีการนองเลือดกันบ้างหล่ะ!!ไม่นายก็ฉันที่ต้องตาย!!!!
-------------------------------------------------------------------------------------
งานช้างน้ะเนี่ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ฝากกด้วยน้ะ ออกแนวแบบนี้แล้ ถามๆๆๆจะเอาฉาก NCด้วยไหหม
ความคิดเห็น