ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : สงครามที่เราไม่ได้ก่อ
/*ในอนที่แล้วผมพิมผ์ ำ เอลฟ์ เป็น เอ็ลฟ ้อออภัย้วยนะรับ*/
"เหมือนนี้ไม่ใ่เสียเธอ Venus เอาน้ำให้เธอ้วย" นาื่มน้ำเ้าไปรึ่ลิรไ้มั้นะ สสัยไม่ไ้ทานอะไรมาหลายวันแน่ๆ
"อ่อ...ใ่ ผมพันโท พลฤ ราโแร์ เรียผมว่า ราโ ็ไ้นะ" ผมแนะนำัวไป
"พันโท? มันืออะไรหรอ?" เหมือนโลนี้ะไม่มีระบบยศสินะ
"่ามันเถอะ... แล้วเธอื่ออะไร" ผมถาม่อ
"ฟราราเล เป็นื่ออ้า และอบุที่พวเ้ารัษาแผล้า" ื่อเพราะีั
นามอไปมอมาเหมือนหาอะไรสัอย่า แ่อนนี้นาน่าะมีอะไร้าาในใแน่นอน เพราะ ที่โลแบบนี้ไม่น่าะมีสิ่ที่พวเรานำมาแน่นอน แล้วำถามพุึ้นมาบานแน่ๆ
"แล้วนที่ื่อ Venus ละ ้าไม่ยัะเห็นใรเลยนอาเ้าเลย" นั้นไ...
"อ่อสำหรับVenus หรอ" ผมี้ไปที่อมอนิเอร์ที่ิอยู่้าห้อ
"นั้นไ Venus "
"***สวัสี่ะ ุ ฟราราเล ***" Venus ล่าวทัทาย
"หว่า!!!" ฟราราเล ในร้อออมา
"นี้เ้าไม่ใ่นหรอหรอ?"
"ใ่แล้วนาไม่ใ่น แ่นามีสิปัาเหมือนับน เธอะใ็ไม่แปล" ฟราราเล ทำหน้าสสัย
"แ่เอาเถอะ เรามีสิ่ที่ะถามเธอสั 2 3 ้อ" ผมเริ่มย้ายประเ็นทันที
"พวที่ไล่ล่าเธอือ ใร?" ผมยิำถามแรเ้าไป เผื่อะไ้้อมูลอะไรเพิ่มเิมนอาื่ออาาั 'ิลเทอร์' ับ ื่อหัวหน้าพวมัน 'ไโร าแมน'
"มันือ อาาัรอพวมนุษย์ที่ไม่ยอมลนามสัาสบศึในสราม 1000 ปี มันเริ่มละลานหมู่บ้าน้าและมันเป็นมหาอำนาอทวีปนี้เลย็ว่าไ้"
"อทวีป?"
"ใ่ เ้าไ้ยินไม่ผิหรอ ทวีปโลัส ือ ทวีปที่เราอาศัยอยู่อนนี้" เป็น้อมูลที่ีเลยทีเียว
"ำถาม่อไป พวนั้น้อารอะไราเธอ แล้วพวพ้ออเธอละ" ผมยิำถาม่อไปอย่าไม่าสาย
"มันไม่้อารอะไรา้า นอสะาัว้าเอ" หมายถึารับนาไปเป็นายาแน่ๆ เพราะในยุลา็มีประวัิศาสร์อะไรอย่านี้็มีอยู่ เพื่อที่บสรามระหว่าประเทศอะไรประมานั้น
"แล้วที่พวนั้นพูว่า สมบัิอเอลฟ์ละ?"
"เ้า็ะเห็นมันแล้วนิ หัวใวที่สออ้า ถ้ามันไ้้า มัน็ไ้สมบัิอเอลฟ์ไป้วยและมัน็เหมือนไุ้มเอลฟ์ทุๆน" แสว่า สิ่ที่เธอำอยู่นั้นไม่ใ่สมบัิหรอ
"แล้วทำไมเธอ ถึมีหัวใสอวละ?" ผมถาม้วยวามสสัย
"มันเหมือนเป็นำสาปมาว่าโะา าำทำนายอเทพพระยาร์ ที่ะมีเ็ที่มีหัวใสอวำเนิึ้นมาทุๆ 1000 ปี และเ็ในำทำนายนั้น็ือ้า..." เสียอ ฟราราเล ูเศร้าสร้อยับะารรมที่นเอ้อแบรับ
"ัน... อโทษที่ถามำถามนั้นับเธอ"
"ไม่เป็นไร ้าินแล้วละ... " ท่าทาอเธอมันไม่ใ่นี้สิ
"ส่วนพวพ้ออ้า บานายเพื่อ่วยให้้าหนี บานหนีเอาัวรอ รวมถึพ่อแม่อ้า้วย ที่พวท่านเสียสละีวิเพียให้้ารอ..มันเป็นสรามที่เอลฟ์ไม่ไ้่อ แ่เพียเิาวามโลธอพวมนุษย์นั้น ที่อยาะรอบรอที่อย่า " น้ำาอ ฟราราเล เริ่มอาบแ้มอันอ่อนนุ่มอเธอ นี้เป็นอะไรที่ทำร้ายิใเธอมาๆ
"เอาละๆ นี้ือำถามสุท้าย ทำไมถึเื่อใพวเรา" มันเป็นำถามที่ไม่ไ้มีอะไรมาแ่เป็นอะไรที่ะแสว่าแนวิอเธอิยัไับพวเรา านั้นเธอ็ปาน้ำา
"้าเื่อว่านที่่วยเอลฟ์นั้นละือนที่เื่อใที่สุ" นี้อาเป็นวามิที่ไม่ีเท่าไร มันสามารถะนำทาเธอไปสู่อันรายไ้สัวัน เธอูเป็นนใสื่อ โลนี้เธอเห็นเป็นสีาวับำ ือ ใรีับเธอ็ือนีในสายาเธอ ส่วนใรร้าย็ิว่าร้ายไปเลย ึ่ในวามเป็นริโลทุใบมันเป็นสีเทา ไม่มีใรีที่สุ และไม่มีใรเลวที่สุเหมือนัน
๊อ~~~~~~~~~~~~ เสียท้อร้อัมา
"ไม่ใ่้านะ....." เธอหน้าแ พร้อมับปิเสธสุวามสามารถ
"เธอไม่้ออายหรอ Venus หาอะไรมาให้เธอทาน้วย" ผมสั่Venus หาอาหารมาเสริฟผู้ป่วยรายสำัสำหรับพวเรา
"***มีแ่ MRE(Meal, Ready-to-Eat) นะ พันโท เธอะทานไ้หรอะ? ันเรว่ามันะไม่ถูใเธอ***"
"อนนี้ะเถียันเรื่อนี้ไม่ไ้ ถูใหรือไม่ เธอ็้อินไป่อน" ผมยื่นำาให้ับVenus ถึมันะเป็นอาหารพร้อมรับประทานในถุรัษาสภาพ แ่รสาิมัน็ไม่ไ้แย่ เป็นเพราะVenus ไม่รู้รสาิ เลยพูออมาแบบนั้น
"ะ....อบในะ" เธอแสอาารเินอายออมา
"เอาเถอะนะ ใรมีปัหาเรา็้อ่วย เป็นสิ่ที่แม่อันบอับันทุวันอนที่ท่านยัอยู่" ผมหยิบสร้อยออแม่ที่เป็นอ่าหน้าึ้นมาูพล่าๆ เพื่อรำลึถึท่าน
"สร้อยอนั้น..." ฟราราเล เอ่ยปาึ้นมันราวับรู้อะไร และเธอับยื่นสิ่ที่อยู่ในมือเธอออมา มันเป็นสร้อยอรูปพระอาทิย์
"เ้ารอเอามันมา่อเ้า้วยันสิ" ผมรอประอบเ้า้วยัน ผลปราว่า...
"มันพอีัน..." นี้มันหมายวามว่ายัไ
"เธอไปเอาสร้อยอนี้มาาไหน!!!" ผมถาม ฟราราเล ้วยวามใ
"มันเป็นอ อแม่้า ่อนท่านะาไปในอนที่่วยให้้าหนี ท่านบอว่า หาสร้อยอที่เป็นรูปพระันทร์เสี้ยว สร้อยอนี้ะนำพาไปหานที่เ้าสามารถไว้ใไ้ ท่านบอไว้่อนที่ท่านะาไป"
นี้มันเรื่อบ้าอะไรวะนี้ นี้แม่ปปิอะไรผมอยู่หรอรับ อนนี้ผมไปหมแล้ว านั้นผม็พลิ้านลับไปู มันปรามี้อวามเียนว่า 'แ่เพื่อน ผู้เป็นมิรนิรันร์' ใ่แล้ว นี้มัน้อบ้าไปแล้วแน่ๆ
------------------------------------------------------------------บอน5--------------------------------------------------------------
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น