คลังลูกๆของเราทั้งหลาย >_<)/

ลำดับตอนที่ #2 : Rule of despair

Application

"พูด? หมายถึงการสื่อสารกับคนอื่นน่ะเหรอ? ไม่จำเป็นสำหรับฉันหรอก"

บท :: ตัวเอกคนที่ 1  -  ผู้ชายอายุไม่เกิน 20 ปี นิสัยฟรีสไตล์  ให้เป็นเด็กเก็บกด

ชื่อ-นามสกุล :: ไม่มีชื่อและไม่ทราบนามสกุล 

ชื่อเล่น :: ยูไซ II Yuzai

ความหมาย :: ตราบาป

สัญชาติ :: ญี่ปุ่น

อายุ ::  13 ปี

เพศ :: ชาย

ฉายา :: เงาของยมฑูต

รสนิยมทางเพศ :: ยังไงก็ได้ แต่จริงๆเจ้าตัวไม่สนเรื่องความรักและดูท่าจะมีความสุขกับการอยู่บนคานแบบนี้(…) 

อาชีพ :: นักฆ่า , นักเรียน

ลักษณะรูปร่างหน้าตา :: เด็กหนุ่มตัวเล็กขนาดพกพา(?) แม้จะสูงตามเกณฑ์แต่ออกไปทางเตี้ย (สูง142 ซม.) ตัวเบาจนน่าตกใจ (37 กก.) อย่างกับไปอดยากมาจากไหน ผิวซีดกว่าคนเท่าไปเล็กน้อย ผมสั้นสีดำเงาระต้นคอ ดวงตาสีเหลืองสว่างตัดกับสีผม ดูผอมแห้งจนสาวๆที่กำลังไดเอ็ทต้องอิจฉา(?) รวมๆคือโชตะดีๆนี่เอง-- แค่ก! หมายถึงเป็นเด็กตัวเล็กน่าเอ็นดูน่ะ ปกติยูไซมักมีใบหน้าเรียบนิ่งไร้ความรู้สึก และมีออร่าอัตรายอยู่รอบตัวตลอดเวลาจึงไม่ค่อยมีใครอยากเข้าไปเสวนาด้วยเท่าไหร่ ไม่รู้เพราะอะไรแต่เมื่อเห็นเด็กหนุ่มคนนี้ทุกคนจะคิดว่าเขาเหมือน "งู" ขึ้นมาเสียอย่างนั้น

ประวัต :: ยูไซเกิดมาจากโสเภณีคนหนึ่งที่ท้องกับใครก็ไม่รู้ เมื่อคลอดเธอจึงทิ้งเด็กทารกน้อยๆที่เพิ่งลืมตาดูโลกไว้ในตรอกแคบๆแห่งหนึ่ง เด็กน้อยไม่มีแม้แต่ชื่อให้เรียกถูกทิ้งไว้ตามลำพังโดยไม่มีใครดูแล แต่น่าแปลกใจที่ทารกตัวน้อยไม่ส่งเสียงร้องออกมาเลยสักแอะ ทั้งที่ทารกคนอื่นคงจะร้องไห้เสียงดังระงมไปทั่วแล้วแท้ๆ

     ในที่สุด ชายหนุ่มคนหนึ่งก็พบยูไซที่ถูกทิ้งอยู่ในตรอกนั้น เขาแปลกใจที่เด็กทารกคนนี้ไม่ร้องไห้ทั้งที่ถูกทิ้งอยู่เพียงลำพังจึงเก็บมาเลี้ยงด้วยความสนใจ และเรียกเด็กทารกคนนั้นว่า "ยูไซ"

     ชายคนนั้นเป็นนักฆ่าระดับสูงในองกรค์ที่ดังในโลกเบื้องหลังชื่อ "คามัยทาจิ" ชายผู้นั้นเลี้ยงดูยูไซแค่พอให้เติบโตมาได้ ทำให้ยูไซได้รับสารอาหารน้อยกว่าคนปกติ เขาถูกกักตัวอยู่แค่ในพื้นที่ขององกรค์ ซึ่งเป็นเพียงที่อยู่อาศัยใต้ดิน เนื่องจากอยู่ใต้ดินไม่ได้ออกไปไหนเลยทำให้ยูไซมีสีผิวที่ซีดกว่าคนปกติ

     ยูไซถูกฝึกให้ใช้อาวุธตั้งแต่อายุเพียงสี่ปีเท่านั้น เขาจับมีดครั้งแรกตอนสี่ปีและเริ่มฆ่าคนตอนอายุได้หกปี ยูไซถูกสอนให้ฆ่าคน สอนให้ใช้อาวุธต่างๆตั้งแต่ไม่ว่ามีดหรือปืน ด้วยความที่เขาเป็นคนตัวเล็กจึงคล่องแคล้วว่องไวกว่าคนอื่นๆในองกรค์ ยูไซกลายเป็นผู้ช่วยของชายคนนั้นตั้งแต่เล็กๆ

     ชายคนนั้นรับคำสั่งจากเบื้องบน งานขององกรค์เป็นงานรับจ้างฆ่าแบบธรรมดาทั่วไป จ้างให้ไปฆ่าคนแล้วได้เงิน ยูไซต้องติดตามชายคนนั้นฆ่าคนตามคำสั่งไปเรื่อยๆ จนในที่สุดเขาก็ต้องเริ่มภารกิจของตน

     ครั้งแรกที่ต้องฆ่าตามคำสั่ง เด็กหนุ่มทำได้ดีจนเป็นที่แปลกใจของคนในองกรค์ เบื้องบนเริ่มออกคำสั่งให้ยูไซฆ่าคนมากขึ้น เหยื่อเริ่มฆ่ายากขึ้น เขาเริ่มมีชื่อเสียงในโลกเบื้องหลังและเป็นที่รู้สึกในฉายา "เงาของยมทูต"

     ยูไซเคลื่อนที่รวดเร็วเหมือนงู รอเวลาและพุ่งเข้าไปจัดการเหยื่ออย่างรวดเร็วจนมองไม่ทัน ดวงตาคู่นั้นทำให้ผู้จ้องมองรู้สึกกดดัน สายตาเย็นเหยียบที่ราวกับจะตะครุบเหยื่อได้ภายในพริบตา

     โชคยังดีที่เด็กหนุ่มได้เรียนหนังสือเหมือนเด็กทั่วๆไป เขาไปโรงเรียนตามปกติแม้จะขาดเรียนบ่อยก็ตามที องกรค์ส่งเขาไปเรียนเพื่อให้มีความรู้ไว้จัดการศัตรูเท่านั้น เรื่องเรียนจึงเป็นเพียงที่องกรค์ไม่ให้ความสำคัญเท่าไหร่นัก

     แต่สำหรับยูไซ เขาอยากเรียน

     ที่โรงเรียน เด็กหนุ่มได้ประสบการณ์ใหม่ๆที่ไม่เคยเจอมาก่อน มีเพื่อนในวัยเดียวกัน มีเสียงหัวเราะ มีความสุข มีครู และมีงานอย่างอื่นที่ไม่ใช่การฆ่าคน

     สำหรับยูไซ เขาอยากไปโรงเรียนมากกว่าทำตามคำสั่งขององกรค์ เขาอยากเล่นกับเพื่อนมากกว่าฆ่าคน อยากทำการบ้านมากกว่าตวัดมีดลงบนกายเหยื่อ

     เขามักแอบออกจากฐานขององกรณ์ไปหาเพื่อนบ่อยๆ เห็นอย่างนี้แต่เขาก็มีเพื่อนเหมือนกันนะ... เพื่อนเพียงกลุ่มเดียว เพื่อนที่ทำให้ชีวิตที่หันซ้ายหันขวามคเพียงศพกลับมีชีวิตชีวาเหมือนเด็กในวัยเดียวกัน…

     แต่เขาก็ไปหาเพื่อนได้ไม่นานนักหรอก

     เพราะสุดท้ายก็ถูกจับได้

     องกรค์เห็นว่ายูไซอาจจะติดเพื่อนจนไม่สนใจงานและการฆ่า พวกเขาจึงฆ่าเด็กเหล่านั้นต่อหน้ายูไซ เพื่อเป็นการเตือนว่าอย่านอกลู่นอกทางอีก

     การตายของเพื่อนทำให้ยูไซหยิบมีดขึ้นมาและตรงไปฆ่าเจ้าฆาตกรที่ฆ่าเพื่อนของเขาทันที เขาแทงแทงแทง แทงหมอนั่นจนศพเละไปหมด แทบจำไม่ได้ว่าเคยเป็นใครมาก่อน

     ยูไซทนไม่ไหว และจะไม่ทน เขาอยากทำลายองกรค์บ้านี่ให้หายไปซะ แต่แน่นอนว่าลำพังตัวเขาไม่มีทางทำได้ เด็กหนุ่มจึงต้องหลบหนีไปที่อื่นแทน

     ยูไซหนี ไม่รู้ว่าจะหนีไปไหน เขาไม่มีที่อยู่อื่นนอกจากองกรค์นี้ เขาได้แต่หนีไปเรื่อยๆไม่มีวันสิ้นสุด เขาฆ่าคนขององกรค์ที่ตามเขามา ฆ่าและหนี ชีวิตของเขามีเพียงสองคำนี้

     ยิ่งหนียิ่งฆ่า ตัวเขายิ่งไม่เข้าใจว่าตนกำลังทำอะไรอยู่? ทำไปเพื่ออะไร?

     ทุกคืนเด็กหนุ่มจะนั่งหลบอยู่ที่ไหนสักแห่งในญี่ปุ่น พร้อมคิดว่าที่ทำมาทั้งชีวิตน่ะตนทำไปเพื่ออะไร ยิ่งคิดยิ่งไม่เข้าใจ ยิ่งสงสัยยิ่งสับสน ยิ่งถามยิ่งไม่ได้คำตอบ

     สุดท้ายยูไซก็หนีไปไม่พ้น

     แต่หากจะให้กลับไปอยู่กลับองกรค์นั่นน่ะ…

     "ฉันขอขายชีวิตของฉันให้คนอื่นดีกว่า!!"     

     (ก็ไม่รู้ว่าขายชีวิตตัวเองได้ไหมนะ… แต่ถ้าขายไม่ได้ก็เปลี่ยนเป็นยูไซชายคนที่เก็บเขามาเลี้ยงขายชีวิตเขาให้Heolstorแทนแล้วกันค่ะ...)

นิสัย :: เย็นชา ไม่สุงสิงกับใคร เก็บตัว ไม่ไว้ใจใครง่ายๆ(กลัวว่าถ้าไว้ใจใครแล้วจะเกิดเรื่องแย่ๆซ้ำอีก) หน้าตาย ไร้อารมณ์  ไม่คุยกับใครเลย เงียบจนคนนึกว่าเป็นใบ้ แต่ในใจนี่ไม่เงียบแน่นอน…

ปมด้อย :: การเข้าสังคม เขาจะไม่พูดกับใครเลยและจะระแวงผู้คนอยู่ตลอดเวลา แม้จะไม่แสดงออกทางสีหน้า แต่หากมีใครเข้าใกล้เขามากๆ เขาจะถอยห่างทันที

สิ่งที่ชอบ :: อิสระ , งู

สิ่งที่ไม่ชอบ / เกลียด :: องกรค์ที่เคยอยู่ 

แพ้ :: -

กลัว :: การถูกหักหลัง

ลักษณะการพูด :: 

"เงียบน่า…"

"...อยากตายรึไง?"

ลักษณ์ที่เป็นเอกลักษณ์ :: ชอบจิกตัวเอง 

ความสามารถพิเศษ :: การลอบสังหาร

เพิ่มเติม :: ยูไซสามารถใช้ทุกสิ่งรอบตัวมาเป็นอาวุธได้หมด แต่เจ้าตัวชอบให้มีดมากเป็นพิเศษ

TALK WITH MAMIOY

   สวัสดีค่ะมามี้ออยเองนะค่ะ แล้วคุณท่านล่ะค่ะชื่ออะไรเอ๋ย(?)

-= ชื่อไนท์ค่า

   ถ้าลูกท่านไม่ติดขึ้นมาจะทำอย่างไรอ่ะค่ะ ฮะ ฮะ พอดีบทที่รับสมัครมันมีน้อยมากเลย

-= ถ้าไม่ติดก็คงต้องหางานอื่นให้นางอ่ะค่ะTT

   ถ้าติดขึ้นมาล่ะค่ะ จะเข้ามาเยี่ยมเยียนบ้านหลังนี้อีกไหมค่ะ

-= แน่นอนค่ะ!!

   แล้วมาพบกันในเนื้อเรื่องนะค่ะ บ๊ายบ๊าย