คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 [ ยังไม่มีชื่อตอน ] 15%
“ ท่านอัส” คนงานคนหนึ่งตะโกนพลางกำลังกวักมือเรียกคนอื่นให้มาดู บางอย่างที่อยู่ใต้เศษหินของปราสาทในอันคาล คนงานมากมายวางมือจากงานที่กระทำต่างพากันวิ่งมาดู ประตูเหล็กบานใหญ่ถูกปิดตายมานานหลายวัน กลอนประตูอยู่ในสภาพพังยับเยินอาจเพราะถูกเศษหินกระแทกอย่างแรง
“ ไปหาอะไรมางัดมัน ” ชายร่างยักษ์ตะโกนสั่ง คนงานวิ่งหายไปก่อนที่จะกลับมาพร้อมอุปกรณ์มากมาย คมขวานเสียดสีกับอากาศเสียงดังแล้วกระแทกกับกลอนประตูอย่างจังจนมันแตกออกเป็นสอง ปลายท่อนเหล็กขนาดใหญ่ถูกสอดเข้าไปในช่องเล็กๆ แล้ววางท่อนเหล็กบนหินก่อนที่จะกดลงด้วยแรงมหาศาล บานประตูแง้มออกช้าๆ กลิ่นเหม็นตลบอบอวลไปทั่ว บันไดลงไปเบื้องล่างปรากฏขึ้นอยู่ตรงหน้า
“ มันอาจจะเป็นที่ซ่อนเอสปาด้าก็ได้ ไปเอาคบเพลิงมา ” ชายร่างยักษ์ออกคำสั่ง อีกครั้งพลางชี้ไปยังคบเพลิงที่ยังไม่ถูกใช้งาน
“ แกสองคนตามข้ามา ” เขาชี้ไปยังคนงานสองคนที่วิ่งไปเอาคบเพลิงเมื่อครู่ ชายร่างยักษ์ค่อยๆสวมหมวกผ้าสีตาลซึ่งมีตรารูปพญาอินทรี บ่งบอกถึงระดับชั้นของเขา
“ เดี๋ยวก่อน อัส ข้าว่าเจ้าเอาอาวุธไปด้วยไม่ดีกว่าหรือไง ” ชายหนุ่มผมยาวสวมหมวกผ้าสีน้ำตาลอีกคนเอ่ยขึ้นก่อนที่จะโยนดาบมาให้
“ ขอบใจ แต่ข้าก็เป็นหัวหน้าเช่นเจ้า รอนโต้ ไม่จำเป็นที่เจ้าจะมาสอนข้า ”
“ ฮ่าๆๆ เจ้านี่ปากดีไม่เปลี่ยนเลยนะ ไม่เสียแรงที่ข้ามาร่วมงานกับเจ้าอีกครั้ง ”
“ ข้าขอตัว ไว้ข้าจะขึ้นมาพร้อมข่าวดี ” ชายร่างยักษ์เดินลงไปยังชั้นใต้ดินช้าๆตามด้วยคนงานอีกสองคนที่ถือคบเพลิงไว้คนละอัน
ทันทีที่พ้นแสงตะวันเบื้องบนรอบตัวก็มืดสนิท คบเพลิงถูกจุดอย่างระวัง แสงสว่างสองดวงถูกโบกไปมาในความมืด ทางเดินเล็กๆถูกพบที่ด้านหน้า คนงานจุดไฟยังคบเพลิงที่ถูกแขวนอยู่บนพนังตลอดทางที่เขาเดินผ่าน ทางเดินแคบๆที่วกวน ประตูเหล็กกล้าที่อยู่สุดทางถูกเปิดแง้มอยู่ ชายร่างยักษ์พลักประตูเบาๆให้พอเปิดออก ห้องขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นเบื้องหน้าของเขาพร้อมๆกับกลิ่นสาบที่เหม็นฟุ๊งไปทั่ว “ กลิ่นมันเหมือนศพ ท่านอัส ” คนงานอุทานขึ้น
“ เข้าไป ” อัสชี้เข้าไปในห้องพลางโบกมือไปมาใกล้จมูกเหมือนกับกำลังไล่กลิ่นที่ไม่พึงประสงค์ คนงานก้าวเข้าไปในห้องอย่างระวัง ตะเกียงขนาดใหญ่ที่อยู่กลางห้องถูกจุดอย่างช้าๆ กระโหลกมนุษย์มากมากวางกองกันอยู่มุมห้องด้านบน โซ่ตรวนห้อยระโยงระยางไปทั้งห้อง หนูและแมลงสาบเป็นสิบๆวิ่งพล่านไปมาน่ารำคาญ ซากศพถูกขึงอยู่กับพนังด้วยโซ่ขนาดใหญ่บ้างก็ถูกล่ามด้วยโซ่ เสมือนนรกดีๆนี่เอง คนงานหน้าซีดก่อนที่จะเอามือกุมปากแล้วอาเจียนออกมา
“ คุกมืด!! รึ พวกเจ้าออกไปรอข้าหน้าห้อง ” คนงานวิ่งออกมาอย่างเร็วสวนกับร่างกายขนาดใหญ่ที่เดินเข้าไปช้าๆ “ คงไม่มีใครรอด ปราสาทถล่มมากว่า 5 วัน มนุษย์ไม่มีทางอยู่ถึง พวกเจ้าขึ้นไปช้าๆล่ะเดี๋ยวจะแตกตื่น แล้วก็เรื่องที่พวกเจ้าเห็นทั้งหมดจงลืมซะ ถ้าเรื่องนี้รั่วไหล พวกเจ้าไม่รอด ”
“ ขึ้นไปได้แล้ว พอขึ้นไปเสร็จพวกเจ้าจงปิดประตูซะ ” อัสเดินนำ “ แกร๊ก !! ” ก้อนอิฐที่ถูกเหยียบยุบลงเล็กน้อย “ แย่ล่ะ กับดับ ” ร่างยักษ์ตะโกน หอกปลายมากพุ่งออกมาจากรูเล็กๆที่พนังไปปักยังพนังอีกด้าน ขวางทางเดินจนหมดสิ้น “ หึ!! แค่นี้คิดหรือว่าจะขังข้าได้ ” คมดาบฟาดลงมาที่ด้ามทวน ร่างกายอันกำยำก่อให้เกิดพลังมหาศาลทำให้ด้ามทวนแตกออกเป็นเสี่ยงๆ
“ พวกเจ้าเดินตามรอยเท้าข้า ” อัสพูดขึ้นก่อนที่จะหันหลังไปหาคนงานแต่ทว่า...หอกนั้นมิได้พุ่งออกมาจากด้านหน้าอย่างเดียว ร่างไร้วิญญาณของคนงานถูกตรึงติดฝาพนังด้วยคมหอก..... “ ต้องรีบแล้วกลไกเริ่มทำงานแล้ว ” อัสวิ่งผ่าออกไปเสื้อเกราะที่เขาสวมอยู่ช่วยป้องกันได้มากแต่ก็ไม่หมด บาดแผลมากมายเกิดขึ้นบนร่างกาย เขาใช้กำลังที่มีวิ่งขึ้นบันไดไปยังเบื้องบน เหล่าคนงานเห็นสภาพของอัสก็ต่างพากันตกใจ
ความคิดเห็น