คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Intro
Intro
ขณะนี้มียานต่างดาวรูปร่างเหมือนวงแหวนขนาดใหญ่ลอยตัวตัวอยู่เหนือใจกลางเมืองนิวยอร์ก จากที่สายข่าวเล่าว่าพบเห็นสิ่งมีชีวิตต่างดาวถึงสองคนกำลังต่อสู้อยู่กับสมาชิกอเวนเจอร์สฉายาไอออนแมนหรือมหาเศรษฐีที่เรารู็จักกันดี โทนี่ สตาร์ค...
— สำนักข่าว Daily Bugle —
หญิงสาวผู้มีเรือนผมสีแดงสวยในชุดพยาบาลกำลังยืนดูข่าวที่ตอนนี้กำลังออกทีวีไปทั่วโรงพยาบาล การรายงานข่าวเรื่องยานอวกาศนอกโลกบุกเมืองนิวยอร์กเมื่อสามวันก่อนเป็นที่ฮือฮาอย่างมากและน่าตื่นตระหนกเป็นอย่างยิ่ง
“คิดว่าไอออนแมนจะจัดการได้มั้ย?” แคทเธอรีนเพื่อนสาวของโอเรียนน่าเอ่ยถามขณะดูข่าวพร้อมกับเธอ
“ฉันไม่แน่ใจเลย ตอนนี้เรายังไม่ได้ข่าวจากเขาเลยไม่ใช่เหรอ?” โอเรียนน่าออกความคิดเห็นอย่างวิตกกังวล ในใจเธอภาวนาว่าอย่าให้เมืองเละเหมือนครั้งปี 2012 เลย
“ฉันว่าพวกเขาต้องจัดดการได้แน่ ฉันเชื่อแบบนั้น” แคทเธอรีนเอ่ยอย่างมั่นใจ
“ฉันก็ว่าอย่างนั้นแหละแคท” โอเรียนน่าเอ่ย
“ว่าแต่ออกเวรแล้วเธอจะไปไหนต่อรึเปล่า?” หญิงสาวเอ่ยถามอย่างมีความหวังในใจว่าเพื่อนของเธอจะออกไปเที่ยวกับเธอในคืนนี้
“ฉันอ่านสายตาเธอออกนะแคท ไม่ล่ะ ฉันอยากกลับไปพักที่ห้อง” โอเรียนน่าเอ่ยอย่างรู้ทันเพื่อนสนิทของตน
“โอเคจ้ะ ฉันยอมแพ้ แต่ครั้งหน้าต้องไปแฮงค์เอ้าท์กับฉันด้วยนะ” แคทเธอรีนยังคงพยายาม
“โอเค ครั้งหน้าฉันจะไปกับเธอ” โอเรียนน่าให้คำสัญญา สองสาวกอดลากันเล็กน้อยก่อนจะแยกย้ายกันไปพักผ่อน
โอเรียนน่าเดินกลับมาถึงอพาร์ตเมนต์อย่างเหม่อลอย ช่วงนี้เธอต้องดูแลคนป่วยที่เคยได้รับผลกระทบทางจิตใจอย่างหนักจนเธอแทบจะไม่ได้พักเลย เธอวางกระเป๋าลงบนโต๊ะก่อนจะเดินไปหาน้ำดื่มในห้องครัว โอเรียนน่ามองออกไปนอกหน้าต่างเธอรู้สึกว่าลมด้านนอกเริ่มสงบลงแปลกๆ โอเรียนน่ารู้สึกถึงความผิดปกติในร่างกายตัวเอง เธอพบว่ามือของตัวเองกำลังจะสลายเป็นเถ้าธุลี
“นี่มันอะไรกันเนี่ย!!” ก่อนที่โอเรียนน่าจะได้พูดอะไรออกมาร่างกายของเธอก็ได้สลายกลายเป็นฝุ่นไป ทิ้งให้ห้องทั้งห้องนั้นมีแต่ความเงียบงัน
5 ปีต่อมา
เหล่าสมาชิกอเวนเจอร์สได้ทำภารกิจปล้นเวลานำมณีทั้งหกเม็ดกลับมาได้สำเร็จ ถึงแม้ว่าเขาจะต้องสูญเสียสมาชิกผู้ซึ่งเป็นหัวใจของทีมอเวนเจอร์ส แต่เพื่อให้คุ้มค่ากับการเสียสละของนาตาชาสายลับมือดีของหน่วยชีลด์ ทุกคนในทีมจึงเริ่มทำการนำมณีอินฟินิตี้ทั้งหกมาใส่ในถุงมือได้สำเร็จ
“คำถามก็คือ งานนี้ใครจะเป็นคนดีดนิ้ว” แร็กคูนพูดได้อย่างร็อกเก็ตเอ่ยถาม
“มาข้าดีดเอง” เทพเจ้าสายฟ้าอย่าธอร์ขออาสา
“ไงนะ?” สตาร์คไม่เชื่อหูตัวเอง
“ไม่เป็นไร ข้าทำเอง” ธอร์เอ่ยบอกอย่างมั่นใจทั้งๆที่ยังไม่สร่างเมา
“ไม่ๆ หยุดก่อนเลย” ทุกคนเริ่มเข้ามาขวางธอร์
“ฟังก่อนธอร์ เรายังไม่สรุปว่าใครจะเป็นคนใส่” กัปตันอเมริกาอย่างโรเจอร์สเอ้ยขึ้น
“แล้วจะให้นั่งรอฤกษ์ตัดริบบิ้นอย่างนั้นเหรอ?” ธอร์เอ่ยถาม
“อย่างน้อยก็ถกกันก่อน” สก็อตต์พยายามเกลี้ยกล่อมอีกแรง
“นั่งจ้องมันอย่างนี้ไม่ทำให้คนตายกลับมาหรอกนะ” ธอร์ยังคงดื้อรั้นที่จะดีดนิ้ว “ข้าเป็นอเวนเจอร์สที่แกร่งมันควรจะเป็นความรับผิดชอบของข้า”
“เดี๋ยวๆ มันไม่เกี่ยว” สตาร์คพยายามจะห้าม
“หยุด ให้ข้าพูดเถอะ” ธอร์เอ่ยขอร้อง “ให้ข้าทำเถอะ ขอข้าทำอะไรดีๆอะไรที่ถูกต้อง”
“เฮ้! ไม่ใช่แค่ถุงมือคือช่องพลังงานจ่ายไฟได้ทั้งทวีป แต่จะบอกว่าสภาพนายไม่พร้อม” สตาร์คจำเป็นต้องพูดตรงๆ
“นี่! คิดว่าอะไรที่ไหลพล่านอยู่ในเลือดของข้าอยู่ตอนนี้?”
“ชานมไข่มุกไง” โรดดีย์เอ่ยบอก
“มันคือสายฟ้า” ธอร์บอก
“สายฟ้าไม่ได้ช่วยอะไรหรอก ต้องเป็นฉันเอง” แบนเนอร์ที่รวมร่างกับฮัลค์เอ่ยขึ้น “เห็นแล้วมณีส่งผลยังไงต่อธานอส อาการปางตาย พวกนายไม่รอดแน่”
“แล้วรู้ได้ไงว่านายจะรอด” โรเจอร์สเอ่ยถามอย่างเป็นห่วง เขาจะไม่ยอมสูญเสียอีกต่อไปแล้ว
“ไม่รู้” แบนเนอร์บอกตามตรง “แต่รังสีส่วนใหญ่เป็นแกมม่า มันเหมือนว่าฉันเกิดมาเพื่องานนี้”
คำพูดของแบนเนอร์ทำให้ทุกคนยอมถอยเพื่อให้เขาได้ทำหน้าที่ดีดนิ้ว ทุกคนเริ่มแยกย้ายกันไปเตรียมตัวเพื่อป้องกันรังสีแกมม่า
“พร้อมใช่มั้ย?” สตาร์คเอ่ยถาม
“ลุยกันเลย” แบนเนอร์บอก
“จำเอาไว้นะ นำคนที่ธนอสดีดนิ้วหายไปเมื่อห้าปีก่อนให้กลับคืนมาวันนี้ตอนนี้ แต่อย่าเปลี่ยนอะไรห้าปีที่ผ่านมา” สตาร์คเอ่ยย้ำ
“ตามนั้นเลย” แบนเนอร์รับคำ ทุกคนอยู่ในชุดพร้อมรบ
“ฟรายเดย์ เริ่มมาตรการบาร์นดอร์ปิดประตูโรงนาได้” สตาร์คเอ่ยสั่งการ AI
|ค่ะเจ้านาย| หลังจากนั้นประตูทุกบานในฐานก็เริ่มปิดตัวลง
“ทุกคนคืนสู่เย้า” ว่าจบแบนเนอร์ก็เริ่มใส่ถุงมือที่มีมณีทั้งหกเม็ด ก่อนที่พลังและรังสีจากมณีเริ่มกัดกินแขนของแบนเนอร์จนเขาร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
“ถอดก่อน ถอดออกก่อน” ธอร์เริ่มใจสั่นเมื่อเห็นว่าท่าจะไม่ดี
“ยังก่อน ไหวมั้ยบรูซ” โรเจอร์สเอ่ยถาม ก่อนที่แบนเนอร์จะเริ่มดีดนิ้ว
แบนเนอร์หมดแรงจากการแบกพลังของมณีทั้งหก ถุงมือหลุดออกจากแขนที่ไหม้ด้วยรังสี สตาร์คเริ่มทำการปฐมพยาบาลให้เพื่อนและธอร์เตะถุงมือให้ออกห่างจากตัว ทุกอย่างเริ่มค่อยๆกลับมา ครอบครัวของบาร์ตันที่เคยสลายไปเมื่อห้าปีก่อนกลับมาแล้ว นั่นเป็นเครื่องยืนยันว่าพวกเขานั้นทำสำเร็จ
ความรู้สึกที่เหมือนกับตัวเองหลับไหลไปนานเข้ามาตีในหัวของโอเรียนน่า ร่างที่เคยสลายเป็นฝุ่นเริ่มกลับมาก่อตัวอีกครั้ง เธอรีบลุกขึ้นจากพื้นในห้องครัวก็ต้องตกใจสุดขีดเมื่อเห็นภาพที่ไม่น่ามอง
โอเรียนน่ากำลังเห็นคนสองคนกำลังมีกิจกรรมเข้าจังหวะกันในห้องนั่งเล่นของเธอทำให้เธอถึงกับกรี๊ดจนคอแทบแตก
ทุกอย่างเริ่มกลับมาเข้าที่เข้าทาง โอเรียนน่าได้รับรู้ว่าเธอหายไปถึงห้าปีจากการดีดนิ้วของธานอส และสองหนุ่มสาวที่อยู่ตรงหน้าเธอคือผู้ที่ย้ายถิ่นฐานแล้วมาอาศัยอยู่ที่อพาร์ตเมนต์แทนตัวเธอ ด้วยความที่เจ้าของห้องคนใหม่ไม่ได้ทำอะไรผิดแถมยังเก็บข้าวของของเธอไว้อย่างดีโดยไม่ได้เอามันมาใช้แต่อย่างใด
โอเรียนน่าเลยโทรหาเพื่อนรักของเธออย่างแคทเธอรีนก็พบว่าเพื่อนของเธอนั้นไม่ได้หายไปเหมือนเธอ และเป็นโอกาสที่เธอต้องขอไปอาศัยอยู่ด้วยชั่วคราวขณะที่กำลังหาที่อยู่ใหม่
“ให้ตายสิ เธอรู้มั้ยว่าฉันตกใจแค่ไหนตอนเธอโทรมา?” แคทเธอรีนเอ่ยขณะที่กำลังขับรถหลังจากที่มาช่วยโอเรียนน่าขนย้ายสำมะโนครัวไปอยู่บ้านของเธอ
“ฉันเองก็ตกใจแคท ที่ฉันหายไปตั้งห้าปี ฉันรู้สึกเหมือนแค่หลับไปก็เท่านั้นเอง” โอเรียนน่าเองก็ไม่อยากจะเชื่อในชะตากรรมของตัวเองสักเท่าไหร่
“อันที่จริงเธอจะมาอยู่กับฉันตลอดเลยก็ได้นะ” แคทเธอรีนเสนอ
“แต่เธอกำลังจะแต่งงานนี่ ฉันไม่อยากอยู่ในเรือนหอของพวกเธอหรอกนะ” โอเรียนน่าเอ่ยขึ้นกับข่าวที่ต้องช็อกรองลงมาก็คือเพื่อนของเธอกำลังจะแต่งงานหลังจากที่เธอหายไปตั้งห้าปี
“ก็จริงแหละ โชคชะตาของเธอมันเล่นตลกเสียจริงเลย” แคทเธอรีนอดสงสารโอเรียนน่าไม่ได้ เธอต้องตกงานเพราะหายไปถึงห้าปีและต้องย้ายที่อยู่ใหม่อีก
“ฉันก็ไม่เข้าใจเหมือนกันแหละ” โอเรียนน่าได้แต่ถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้
โอเรียนน่ามาอาศัยอยู่กับแคทเธอรีนได้สามสัปดาห์แล้วแต่เธอก็ยังหาที่พักใหม่ไม่ได้สักที และวันนี้ทั้งสองคนกำลังแต่งตัวเพื่อไปร่วมงานไว้อาลัยให้กับการเสียสละของฮีโร่ของใครหลายๆคนอย่างโทนี่ สตาร์คและนาตาชา โรมานอฟ ทุกคนล้วนโศกเศร้ารวมถึงตัวเธอด้วย โอเรียนน่าและแคทเธอรีนช่วยกันจุดไฟให้โคมลอยก่อนจะปล่อยมันขึ้นฟ้าพร้อมกับคนอื่นๆที่ร่วมไว้อาลัย
“ฉันต้องขอบคุณพวกเขามากๆเลยที่นำเพื่อนรักของฉันกลับมา” แคทเธอรีนพูดด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ โอเรียนน่าเห็นว่าเพื่อนของเธอกำลังจะร้องไห้เธอก็เข้าไปสวมกอดเพื่อนรักแน่นและปลอบประโลมว่าตอนนี้เธออยู่ที่นี่แล้ว
“ฉันก็ต้องขอบคุณพวกเขาเหมือนกัน” โอเรียนน่าโอบกอดเพื่อนของเธอแน่น
ทั้งสองพากันกลับมาที่ห้องพัก เสียงเรียกเข้ามาจากโทรศัพท์ของโอเรียนน่าเป็นเบอร์แปลกที่เธอนั้นไม่คุ้นเอาเสียเลยแต่เธอก็ขอกดรับไว้ก่อน
“สวัสดีค่ะ โอเรียนน่า การ์เซียพูดค่ะ” เสียงหวานเอ่ย
|คุณการ์เซียที่ติดต่อหาที่พักอยู่ใช่มั้ยคะ?| เสียงปลายสายเอ่ยถาม แสงแห่งความหวังเริ่มส่องเข้ามาในชีวิตเธอ
“ค่ะ ฉันเองค่ะ” โอเรียนน่าเอ่ยตอบอย่างกระตือรือร้น
|ค่ะ ทางที่พักของเรามีห้องหนึ่งเปิดแชร์ห้องอยู่ คุณสนใจจะมาอาศัยมั้ยคะ?|
“ค่ะ ฉันสนใจค่ะ”
|โอเคค่ะ แต่ว่า...|
“ฉันตกลงค่ะ ไม่ว่าจะมีเงื่อนไขอะไรฉันรับได้หมดเลยค่ะ!!” โอเรียนน่าเอ่ยด้วยความดีใจสดขีด
|โอเคค่ะ ทางเราจะดำเนินการให้นะ อีกสามวันสามารถย้ายเข้ามาอยู่ได้เลยนะคะ|
“โอเคค่ะ” เธอดีใจจนกระโดอย่างลิงโลดทำเอาแคทเธอรีนต้องเดินมาดูอาการของเพื่อนสาว
“มีอะไรที่มันน่าดีใจขนาดนั้นเลยเหรอ?” แคทเธอรีนเอ่ยถาม
“ฉันได้ที่พักแล้วแคท” โอเรียนน่ากระโดดกอดเพื่อนรักอย่างดีใจ
“ดีใจด้วยนะ เธอมันเป็น Lucky Girl” แคทเธอรีนเอ่ยอย่างยินดีด้วย
ทั้งสองจึงพากันฉลองจนดึกดื่นเนื่องจากที่โอเรียนน่านั้นได้ที่พักใหม่แ่ที่จริงแคทเธอรีนก็แค่หาโอกาสดื่มกับเพื่อนก็เท่านั้น
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
Let’s talk
หนูลูกหายไปตั้งห้าปีกลับมาก็เจอภาพสุดช็อกเลย ถถถถ แถมเพื่อนก็จะแต่งงานแล้วด้วย เอ็นดู
เป็นเรื่องที่สองของเราเองค่ะ ยังไงก็ช่วยเป็นกำลังใจให้เราด้วยนะคะ
ฝากกด fav กด like เป็นกำลังใจให้พ่อบัคกี้และน้องโอเรียนน่าของเราด้วยนะคะ <3
ความคิดเห็น