คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : อย่าละสายตา
่วสายในวันหยุสุสัปาห์อ ไหม นัศึษาสาวปี 2 ที่ำลัแ่หน้าแ่ัวเพื่อรอไปเที่ยวับเพื่อนๆอเธอ
“เฮ้พี่เสร็ยัเนี่ย 2 ั่วโมแล้วนะ” ้อน้อายปี 1 อไหมที่ไหมบออให้่วยพาไปส่ที่ห้าสรรพสิน้า
“รู้แล้วน่าๆเี๋ยวะลไป” ไหมบอ้อ้วยน้ำเสียที่ไม่่อยพอใ
ไหมและ้ออาศัยอยู่ับพ่ออเธอที่มีอาีพเป็น่าภาพนิยสารในบ้านนาให่ที่มีสวนอไม้นาให่อยู่หลับ้าน สวนนั้นอยู่หลัห้ออไหมพอีเลยทำให้เธอไ้เห็นอไม้ที่สวยามทุวัน แ่วันนี้เมื่อไหมมอออไปนอหน้า่าเธอับถึับใเพราะสิ่ที่เธอเห็นนั้นเหมือนับผู้ายที่มีรูปร่านาให่ใส่สูทสีำและสวมถุสีาวลุมหัวาม้วยโ่พันรอบๆออเ้า ไหมเห็นเานนั้นยืน้มหน้าอยู่เยๆไม่ทำอะไรเธอรู้สึลัวึไ้หยิบโทรศัพท์และโทรหาพ่ออเธอ
“ฮัลโหลไหม มีอะไรลู” พ่ออไหมถาม
“วันนี้พ่อไ้วนใรมารึเปล่าะ?” ไหมถาม
“เอ่อ....ลูหมายวามว่าไ” พ่ออเธอถามออมา้วยวามัวล
“ือ...มีผู้ายใส่สูทมีถุลุมหัวและ็เหมือนะมีโ่พันออยู่้วย่ะ” ไหมบอพ่ออเธอ
พ่ออไหมเียบไปสัพั่อนที่ะถามไหม่อว่า
“อนนี้เาำลัทำอะไร” เสียอพ่อเธอเริ่มสั่นลอ
“เาแ่ยืนอยู่เยๆไม่ไ้ทำอะ-..” ไหมยัพูไม่ทันบายนนั้น็เยหน้าึ้นมามอเธอ
“ไหม!เป็นอะไรรึเปล่าลู!” พ่ออเธอถามออมา้วยวามเป็นห่ว
ไหม้อมอายนนั้น ถึเาะมีถุลุมหัวอยู่แ่เธอ็รู้สึไ้ทั้แรอาา
“เาเยหน้าึ้นมามอหนูอยู่่ะ” เธอบอพ่อเธอ
“เอาล่ะลูฟัพ่อให้ี ไม่ว่าะเิอะไรึ้น็ามห้ามละสายาไปามันเ็า” พ่ออเธอพูออมา
“ทำไมหรอะ” ไหมถาม
“แ่เื่อพ่อ็พอ เี๋ยวพ่อะรีบลับอย่าละสายาไปามันเ็าเ้าในะ” หลัานั้นพ่ออเธอ็วาสาย ไหมในอนนี้เริ่มรู้สึลัวึ้นมาเธอเลยเื่อำที่พ่ออเธอพูและยืน้อหน้าับายนนั้น
“เฮ้ยพี่ ทำไรนานั” ้อเินเ้ามาในห้ออไหม
“พี่ยืน้ออะไรอพี่” ้อเินรเ้ามาหาไหม
“เี๋ยว้อ อย่า-” ไหมยัพูไม่ทันบ้อ็เินมามอผู้ายนนั้นแล้ว
“มันเป็นใรอะ ูน่าลัวะมั” ้อถาม
“ใร็ามันไม่รู้แ่ที่แน่ๆอนนี้เธอ้อ้อมันเหมือนับันแล้วอนนี้” ไหมหันหน้าไปบอ้อ
“เอ๋ทำไมล่ะ” ้อพูออมา
หลัานั้นไหม็นึึ้นไ้ว่าเธอเผลอละสายาออาายนนั้นแล้ว เธอรีบหันลับไปมอและเห็นายนนั้นเ้ามาใล้มาว่าเิม ไหมใมาและบอับน้อายเธอ
“้อแอยูมันเอาไว้นะ เี๋ยวันะไปปิหน้า่าและล็อประู่อน” ไหมบอ้อ
“ทำไมล่ะพี่” ้อยัพูไม่ทันบไหม็วิ่ออไปแล้ว
ไหมรีบปิหน้า่าและล็อประูอย่ารวเร็ว่อนที่เธอะโทรหาพ่ออเธอ
“หนูปิหน้า่าและประูหมแล้วนะะ ถ้าพ่อะเ้ามาพ่อ็ใุ่แไเ้ามาละัน” เธอบอพ่อเธอ
“เี๋ยวนะ แล้วอนนี้ลูอยู่ไหน ยั้อมันอยู่รึเปล่า”พ่อถามเธอ
”ไม่่ะ แ่หนูให้้อูนๆนั้นไว้อยู่” เธอบอพ่ออเธอพร้อมับเินไปที่ห้ออเธอ
“เี๋ยวนะั้นแปลว่าลูไม่ไ้มอมันอยู่ั้นหรอ” พ่ออเธอะโนออมา
“ฮัลโหลไหมไ้ยินพ่อรึเปล่า......ฮัลโหล!!!” พ่ออเธอะโนออมาาโทรศัพท์แ่็ไม่มีเสียใรอบ
ในะเียวัน ไหม ที่ำลั็อนพูไม่ออ็เผลอทำโทรศัพท์หลุมือเพราะายนนั้นไ้หายไปแล้ว
“้อนี่แไม่ไ้้อมันอยู่หรอ” ไหมะอใส่้อ
“อะไรอพี่เนี่ยผม็ูอยู่นี่ไ ผมยืนูนะหลับแล้วเนี่ย” ้อบอไหม
“เนี่ยเายัอยู่ที่เิมไม่ไปไหนเลย” ้อบอไหม
ในอนนี้ไหมเริ่มรู้สึไม่สบายใแล้วเพราะายนนั้นหายไปสำหรับเธอแล้ว
“พี่้อรีบโทรไปบอพ่-“ไหมที่พูยัไม่ทันบ็้อหยุนิ่ไป้วยวามลัวเพราะเมื่อเธอหันลับมาเธอ็เห็นผู้ายนนั้นอยู่ในห้ออเธอแล้วและเา็ยืนอยู่รหน้าเธอ ไหมพยายามสะิน้อายอเธอ
“้อ.....่วยพี่้วย” เธอพูออมา้วยวามลัว
“ทำไมพี่เิอะไรึ้น” เมื่อ้อำลัะหันไปหาพี่อเา ไหม็ถูายรูปร่าให่นนั้นับโยนไปนำแพห้อแล้ว ไหมรอออมา้วยวามเ็บปว ้อที่เห็นายนนั้นอยู่ในห้อนี้แล้วำลัทำร้ายพี่สาวอเาอยู่็ะโนออมา
“เฮ้ย!!!แำลัทำอะไรพี่ัน” ้อวิ่เ้ามาวาแ่็ไม่ไ้ผลเพราะายนนี้สามารถผลั้อให้ลไปนอนไ้อย่ารวเร็ว
“้อ!!”ไหมะโนออมา
หลัานั้นายนนั้น็เินไปหาไหมที่นั่อยู่ที่พื้น เา้อไปที่เธอ
“ไ้โปร....อย่าทำันเลย”เธออร้อ
แ่เหมือนำอร้อนั้นไม่ไ้มีผลอะไรับายนนี้เลย เาไ้นำมืออเาที่มีเล็บแหลมและผิวหนัที่เหมือนาศพมาับที่หน้าอไหม ่อนที่เ้าะ่อยๆนำนิ้วิ้มไปที่าอไหมอย่า้าๆ
“รี๊” เธอร้อออมา้วยวามเ็บปว
“พี่ไหมมมม”้อะโนออมาพร้อมรีบลุึ้นมาึายนนั้นออาไหมแ่เา็ไม่ยับไปไหนเลย นในที่สุพ่ออเธอ็มาถึ
“อวาริิอา!!!”พ่ออพวเาะโนออมาทำไมายนนั้นหยุอยู่ับที เานนั้นหยุเหมือนถูหยุเวลาเอาไว้ พ่ออพวเาทั้ 2 ึ่อยๆเอื่อมไปหยิบระและนำมาส่อไปที่หน้าอมัน ทันในั้นเอเมื่อมันไ้มอไปที่ระและเห็นเาอัวเอมัน็่อยๆสั่นและ็สลายหายไป หลัานั้นพ่ออพวเา็ปาระทิ้นและเอียและรีบเ้ามาอลูอเาทั้ 2 น
“ลูๆไม่เป็นอะไรใ่ไหม” พ่ออไหมและ้อพูออมา้วยวามเป็นห่ว
“่ะ โีที่พ่อมาทันหนูเลยยัไม่โนมันทำอะไรที่โหร้าย” ไหมบอพ่ออเธอและร้อไห้ออมา
“ว่าแ่มันือัวอะไรันรับพ่อ” ้อถามออมา
พ่ออพวเาถอนหายใออมา่อนที่ะพูว่า
“อวาริิอา...ปีศาแห่โลภะ ัวารที่พราแม่ไปาพวเราทุน” พ่อบอับ้อและไหม ไหมไ้ร้อไห้ออมาและบไปที่ไหล่อพ่อเธอในะเียวัน้อ็เินไปูที่หน้า่า
“เอ่อ...เี๋ยว่อนนะ”้อพูออมาะที่มอไปนอหน้า่า
“อีัวมันไปไหนแล้ว” ้อพูออมา้วยอาารวิัวล
“ลูว่าไนะ” พ่อถาม้อ่อนที่พ่ออทั้สอและไหมะเยหน้าึ้นมาและเห็นปีศาัวนั้นยืนอยู่้าหลัอ้อเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
ความคิดเห็น