paper heart

ลำดับตอนที่ #3 : I

——แต่มันกลับอยู่อีกฟากของถนนใหญ่, 

“ทำไงหละกู.” 

เสี่ยงข้ามไปไม่ได้ เราอยู่ชมสิ่งนี้ได้อีกไม่นาน เรายังมีทางกลับให้พะเชิน- *หันหลังกลับ*. . . 

“กูอยู่ไหนเนี้ย.” 

New Objective: หาทางกลับ. ไม่มีเงิน ไม่รู้ว่ามาจากทางไหน, “แต่มีโทรศัพท์!”—— อาวเชี่ยไม่มีตัง, 

“โทรไลน์!”

——สัดเอ้ยไม่มีเน็ต. แต่ยังมี!>>> Sense of Direction!!! —ด้านหน้าคือเหนือเสมอ!! อ่าว GO! . . . . . . . . . . .สุดท้ายก็หลงจนหายปวดขี้...แล้วในขนะนั้น น้าก็โทรเข้า บอกว่าเป็นห่วงแทบแย่ แต่ก็รู้สึกโล่งที่ผมไม่เป็นอะไร. น้าถามว่าผมอยู่แถวไหน ผมเลยมองไปรอบๆแล้วตอบว่าอยู่แถวเซเว่น น้าตบผมผ่านสาย, 

“เอาอย่างอื่นที่มันไม่ใช่เซเว่นได้มั้ย เอาอะไรที่มันไม่ได้มีทั่วกรุงเทพฯอะ.” 

ผมเลยตอบไปว่าอยู่ข้างตึก—— 

“บ้าลึปล่าว นึกว่าเมืองทองมีอยู่ตึกเดียวรึไง งั้นเอางี้ ซ้อนวินมอไซแถวนั้นแล้วมาตึกที่น้าบอก เดี๋ยวมาถึงแล้วน้าจ่ายเอง.” 

ผมตกลงแล้วไปหาวินไกล้ๆแล้วให้ไปส่งตึกที่น้าบอก. เมื่อถึงตึก น้ายืนรอผมอยู่ จ่ายตังให้วินแล้วพากลับห้อง. ผมอาบน้ำเปลี่ยนชุด แล้วก็พักผ่อน รอวันต่อมา—— ที่เดินหาไปทั่วนั้นไม่ได้อะไรเลย.