คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : [BaekChen] สถานะไม่จำเป็น (ภาคต่อจากไม่รู้สึก)
“มอมาที่ันแล้วนายะรู้
ว่าัน็รันายไม่่าาที่นายรัเา
มอาอันแล้วนายะรู้
ว่าันเสียใที่เห็นน้ำาอนาย
ฟัเสียหัวใันแล้วนายะรู้
ว่ามันเ็บปวแ่ไหนที่นายไม่รั
อันแล้วนายะรู้
ว่าันพร้อมะปป้อนาย
ไ้โปร... ่วยลืมเาและมารัับันไ้ไหม
ันยินีรัษาบาแผลแสนเ็บปวให้นายเอ”
ผ่านารแ่านออิน
และริสัลมาไ้ไม่ี่เือน ทา SM
็้อเินหน้าโปรโมทหนัเรื่อใหม่ที่อินและริสัลไ้เล่นบทพระนา
ระแสอบรับมีทั้ีและแย่ละปนันไป ทา้านสมาิ็ไ้เวลาพัผ่อนันอย่าสบายหลัาที่ทำานมาอย่าหนัิ่อันหลายเือน
แ่แเอ็ยัฝึฝนในารร้อและเ้นอัวเออยู่อย่าสม่ำเสมอ
แยัไม่สามารถอยู่เยๆไ้โยไม่นึถึเรื่อออิน
เายัพยายามหาเวลาไม่ให้ัวเอว่านเินไป หามีเวลาหลั้อมเสร็
แะรีบออไปทำอย่าอื่นทันที ทั้วิ่ ทั้เินเล่น ูหนั อ่านหนัสือ
เวลาที่ผ่านมาเพียไม่ี่เือนไม่สามารถทำให้แลืมไ้
ทุืนในอนหลับเายัำภาพอานแ่ไ้ัเน รอยยิ้มที่มีวามสุ
แววาที่แสออถึวามรัมามายที่มีให้ับภรรยาอัวเอ
และแววาที่แสออถึวามเห็นใที่มันมอมาที่เา
มันทำให้แูหน้าสมเพ แไม่อบมันหนั แ่็ไม่สามารถพูอะไรออไปไ้
เพราะเาเอ็ยั้อเ็บวามรู้สึรันี้ไว้ในใ
แวิ่ลับมาที่หอพัอย่าเ่นทุวัน
สมาิบาน็ออไปเที่ยว ไปออรายารทีวีบ้า บาน็ยัอยู่ที่หอพั
ร่าาวนั่ลเพื่อพัเหนื่อยหลัารออำลัายมาอย่าหนั
เสื้อัวบาเปียเหื่อุ่มนแนบเนื้อลไปับร่าายออีน
ใบหน้าาวึ้นสีแน้อยๆ
เสียหอบหายใที่ฟัูเ็ี่็ปลุอารม์อเมมเบอร์ที่เพิ่ลับมาถึไ้เป็นอย่าี
หาแ่ว่านรหน้าเป็นผู้หิอินที่เพิ่มาถึ้มัวลไปปลุปล้ำเสีย
แ่นรหน้าลับเป็นผู้ายเหมือนับนเอ อินึเบ้หน้าแหย่เมื่อนึว่าเาะทำอะไรๆับแรหน้า
แเมื่อเห็นว่าอินเป็นผู้เ้ามาใหม่
ร่าาวึรีบ้าวาออเินหนีนรหนาอย่าเร็ว อินไม่ไ้ว้าไว้เหมือนทุที
เพราะรู้ว่านรหน้ารู้สึอย่าไรับน เาึหาทาเลี่ยที่ะอยู่ับแ
ทั้อยาให้แัใ
และออห่าัวอันรายอย่าแ้วย
ร่าวาวทิ้ัวลนอนไปับเียนุ่ม
สายามอ้อึ้นไปที่เพานเหนือหัว ่อนะอยู่ในวามรู้สึเศร้าอีรั้
เพราะทุรั้ที่เห็นหน้าออิน ็ะมีภาพอริสัลยืนยิ้มอยู่้าๆเสมอ
น้ำาใสไหลลมาอย่าไม่ทันั้ัว
แปล่อยมันไหลออมาอย่าไม่ใส่ใมันอี
ร่าเล็มอยู่ับวามิอัวเออีรั้ ้ำแล้ว้ำเล่าที่วามเ็บปวลับมาทำร้ายแในทุๆรั้ที่เาอยู่นเียว
หัวใวน้อยเริ่มเ้น้าล
ารหายใที่เริ่มทำไ้ลำบาึ้น น้ำาไหลลมาอย่า่ายาย
แม้ว่าแะร้อไห้มันทุวันๆ แ่น้ำา็ไม่มีวี่แววะลและเลือนหายไปเลย
..
..
..
..
..
แบฮยอนเินเ้ามาหาแที่นั่าบวมอยู่บนเีย้วยแววานิ่ๆ
ร่าาวอแับไ้ เป็นเพราะารฝืนร่าายัวเอมาเิน
ร่าอแที่นอนอยู่บนเียไม่สนในที่เามาใหม่
แ่ลับมอึ้นไปบนเพานห้ออย่าเิม
แบฮยอนลูบผมนิ่มอนบนเียเบาๆ ่อนะเินไปหยิบผ้าุบน้ำมาเ็ัวให้ับแที่นอนมอเา้วยสายาที่ไม่สามารถบ่บออารม์ไ้
ผ้าื้นไล่ับามผิวเนียนอแอย่าเบามือ ราวับว่าลัวนรหน้าะแหัลไป เสื้อัวเล็ถูอีนถอออไปอย่า่ายาย
แบฮยอนมอร่าายออีน้วยอารม์ที่แปลใหม่ไปว่าเิมมา
ยออสีาที่ยั่วยวนสายาอแบฮยอนำลัโนผ้าื้นเ็มัน้ำๆอย่าเบามือ
แมอหน้าอีน่อนะยมือไปแนบที่แ้มออีนไว้
รอยยิ้มสใสถูปล่อยให้แบฮยอนอย่า้าๆ แววาแสนอบอุ่นที่้อมอมันทำให้แบฮยอนอุ่นออย่าบอไม่ถู
“อย่าทำเลยนะ ถ้านายิแบบนั้นอยู่”
แบอแบฮยอน่อนะลูบแ้มอแบฮยอนเบาๆ แบฮยอนมออีนนิ่ทันที
แ่็อบรับำในลำอเบาๆไป
แม้ว่าแบฮยอนะแสออมาแ่ไหน สุท้ายแล้วแ็มอนเป็นแ่เพื่อนเท่านั้น
ทั้แววาสีหน้าอแมันแสออมาหมแล้วว่าเามีใรในหัวใ และนๆนั้นไม่ใ่เา...
แ่ลับเป็นอีนที่ไม่เยแม้แ่ะสนใแเลยแม้แ่น้อย
ทุรั้ที่แร้อไห้ หัวในายแบฮยอนแทบะสลายลไป
ไม่มีใรหรอที่อยาเห็นน้ำาอนที่ัวเอรั
เา็เ่นัน
ทุหยน้ำาอแล้ายเป็นใบมีมที่รีลลึฝั่เ้าไปในหัวใอแบฮยอน
แมอหน้าอแบฮยอนอยู่ลอ แววาที่ไม่แสวามรู้สึอะไรออมา
แ่มันลับหลั่น้ำาใสออมาแทน
แบฮยอนทิ้ัวลนอน้านที่นอนร้อไห้อยู่บนเีย
แนอแบฮยอนอระับนัวเล็มาบอ ปาไ้รูปูบ้ำๆที่หน้าผาาวอแ
ำพูปลอบไม่สามารถทำให้แหยุร้อไห้ไ้
าสวยที่บวมแเพราะารร้อไห้ทำให้ใแบฮยอนแทบร้าวราน
ปาสวย่อยๆบรรูบลไปที่เปลือาบวมนั้นอย่าแผ่วเบา
ึ่มันสามารถทำให้แหยุร้อออมาไ้ แนเรียวอนรหน้าแน่น
หัวลมบลบนอหนาออีน แบฮยอนลูบศีรษะนในอ้อมออย่าเบามือ
ไม่มีเสียพูุยอะไร
มีแ่วามรู้สึที่สามารถรับรู้ไ้แ่เพียสอนผ่านอ้อมอนั้น
“่อไปนายอย่าร้อไห้นะแ”
“....”
“เพราะถ้าเป็นแบบนั้น ันาใายริๆ"
..
..
..
..
..
หลัาวันนั้นมา แ็แทบไม่ร้อไห้อีเลย
ึ่นั้นมัน็ทำให้แบฮยอนื้นใึ้นมามาเลยทีเียว
ัปันบีเิ้ลแทบไม่ยอมปล่อยให้ัวเอห่าาแบฮยอน
ไม่ว่าะทำอะไร็ามแะเาะิหนึบับแบฮยอนแทบทุเวลา
“นม อ้าปาเร็ว” แบฮยอนบอนัวเล็อย่าแที่นั่บไหล่อเาอยู่
แอ้าปาินนมที่แบฮยอนป้อนให้อย่าไม่ื้อึอะไร
มันเป็นเรื่อปิสำหรับแบฮยอนและแที่พวเาะทำอย่านี้
แ่มันไม่ปิสำหรับเมมเบอร์นอื่น
“พวนายแอบไปเล่น้ำี้ันอนไหนเนี้ย”
เสียอรุ่นพี่ัวาวพูึ้นแล้วั้าวเ้าปาำโ แบฮยอนยิ้มนิๆอย่าเ้าเล่ห์
ส่วนแ็ไม่อบอะไร แ่ลับุหัวลไปับไหล่อแบฮยอนแทน
ทำให้สมาิ่าิไป่าๆนานา
ว่าพวเาสอนมีวามสัมพันธ์ันอย่าไร อย่าว่าแ่สมาิสสัยเลย
ทุวันนี้แบฮยอน็สสัย ว่าเาับแนั้นำลัอยู่สถานะอะไร
ในเวลาึหลัเที่ยืน
แที่นอนอยู่ในอ้อมออแบฮยอนรู้สึัวื่นึ้นมา
ร่าาวยับัวออาอ้อมออแบฮยอน ในวามมืนั้น
แยัมอเห็นใบหน้าอแบฮยอนไ้อย่าัเน
ัวัวเล็โน้มัวลไปหานที่นอนหลับ้าๆ
สายา็ับ้อไปที่ริมฝีปาออีน ่อนะบรรแนบรสูบแสนหวานให้นที่นอนหลับอยู่อย่ารัใร่
แแู่บเบาๆ่อนะรีบผละูบออ
แล้วเินไปนั่าอาาศเย็นหน้าระเบีย
นิ้วสวยยมือึ้นมาลูบริมฝีปาอัวเอที่เพิ่แอบูบแบฮยอนมาอย่าินอาย
โยที่เ้าัว็ไม่ไ้รู้เลยว่าแบฮยอนลับยิ้มีใอยู่บนเียเ่นัน
หัวในัวเล็ไม่ไ้ไลเินเอื้อมเสียแล้วสิ..
..
..
..
..
..
เ้านี้แูยิ้มแย้มมาเป็นพิเศษ แ้มที่ึ้นสีแทบะลอเวลา
สายาทีู่สใสนั้นที่เริ่มลับมาอีรั้
แบฮยอนยิ้มนิๆเมื่อเห็นว่าแเินเ้ามาอัวเอในอนเ้าเป็นรอบที่สามแล้ว
เสียอื้ออืมในลำออแที่ฟัไม่ไ้ศัพท์มันลับทำให้แูน่าฟัมาริๆ
“เป็นอะไรหื้มมม” แบฮยอนถามแล้วโอบเอวนในอ้อมออย่าเบามือ
แอบลับเสียอู้อี้นแบฮยอนฟัไม่รู้เรื่อ
แบฮยอน่อยๆันนัวเล็ออาอ้อมอ แล้ว้อหน้านัวเล็ัวหน้า
มือสวย้อนาอีนึ้นมาให้สบาับัวเอ
ร่าวาวหน้าร้อนแนแทบสุ
ยิ่โนแบฮยอน้อ้วยแววาแบบนี้ทำเอาแแทบะละลายหายไปเป็นอเหลว
“มีอะไรหรือเปล่า”
“....ระ..เรา...อื้มมมม”
ไม่ทันที่ร่าอแะไ้พูบ ปาเรียว็ทาบทามลมาปิสนิท
ลิ้นเรียวโบวยโอาสอันีามสอลิ้นเ้าไปไล่เลียปาอนัวเล็รหน้า
มือเรียวล็ออาวไม่ให้ยับหนี
มืออี้าว้าเอวเล็ไว้เพื่อให้ัวพวเาทั้สอแนบิสนิทันมาึ้น
แที่ยัามไม่ทันเพราะไม่ประสาเรือพวนี้มานั
โนแบฮยอนูบ้ำย้ำๆนเรียวแรทั้หมแทบไม่มีเหลือไว้ให้ทรัว
เสื้อัวเล็โนแบฮยอนถอออไปอย่าไว
ปาทีู่บเลื่อนลมาทำรอยสีุหลาบไว้ที่อาวอแอย่ารวเร็ว
“แบฮยอน... อื้อออ.. อย่านะ” แรีบันัวรหน้าออ
ไม่ใ่ว่าเารัเียแบฮยอน แ่เาิว่าเาสิวรเป็นรุ
“....” แบฮยอนหยุแล้วมอแที่แไปทั้ัว ร่าาวยิ้มนิๆ
่อนะเินไปหอมแ้มแแรๆ
“ถ้าิะรุ รอาิหน้านะรับ” แบฮยอนบอ่อนะอุ้มแึ้นไปในท่าเ้าสาวแล้ววาอีนลบนเีย
่อนะเริ่มเล้าโลมนรหน้า
ทุารสัมผัส ทุารสอใส่
ทุัหวะมันทำให้แส่เสียราหวานไ้ยั่วแบฮยอนมาึ้น
และนั้นมัน็ทำให้แลืมนที่ื่อิมอินไปอย่าถาวร
“เราบันแบบไหนหรอแ”
“ไม่้อรู้ว่าเราบันยัไหรอ แ่รู้ว่าเรารััน็พอแล้ว”
แอบเบาๆเพราะเหนื่อยอ่อนาศึบนเีย
่อนที่แบฮยอนะเริ่มระแทัวเ้าหานน่ารัอเาอีรั้
วามรัไม่ำเป็น้อมีสถานะเสมอไป แ่พวเาเ้าใัน รััน
ูแลเอาใใส่ัน สถานะ็ไม่ำเป็นนัสำหรับพวเา
เพราไม่มีใรสามารถำหนเ์ให้วามรัไ้..
END
สามารถพูุยับธารุไ้ที่
(ะลิลิ้์หรือิ้มรูป็ไ้รับ ามสะว)
สำหรับ FACEBOOK (อัพเทารอัพฟิและนิยาย อัพ่าวสารเี่ยวับฟิและนิยาย สามารถส่้อวามพูุยันไ้)
https://web.facebook.com/TharaKung/
สำหรับ LINE ส่้อวามแ้ทุรั้หลัอัพฟิหรือนิยาย สามารถส่้อวามพูุยไ้)
สำหรับ TWITTER (สำหรับเล่นแท็ พูุย อบำถาม)
ธารุ
อบุธีมสวยๆา
◈ B L & W H ◈
ความคิดเห็น