คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ยังไงคืนนี้เธอก็ต้องเป็นเมียฉัน +
“ั้น็มาเป็นเมียัน อยู่ใ้หนี้ให้พ่อเธอนว่าันะพอใ”
ลานไพลินเบิาว้า เธอไม่าิว่าเ้านายอพ่อะพูแบบนี้ับเธอ หิสาวเริ่มระหนัถึำเือนอย้อนนี้เอ
...นายเมาและเธอไม่วรไป่อล้อ่อเถียับนเมา
หมับ! เวธน์ว้า้นแนอสาวทีู่่ๆ ็ิะเินหนีไปโยไม่บอล่าว
“ะไปไหน”
“ละ ลินไมุ่ยับนายแล้ว”
“ทำไม ลัวไ้ใ้หนี้แทนพ่อเหรอ”
“นายำลัเมา” เสียหวานสั่นเทา เธอห่วพ่อนลืมห่วัวเอ ั้แ่มาอยู่ไร่ลานาวเธอเยมายืนพูุย่อล้อ่อเถียับนายเวธน์ที่ไหนัน
“เมาแล้วไ”
ลานไพลินเอนัวหนีใบหน้าที่โน้ม่ำลมา หิสาว้าวถอยหลันแผ่นหลัแนบับผนับ้าน วแนแร่ัเธอเอาไว้ ำลัะเอื้อนเอ่ยอร้อให้เาปล่อยเธอไปลับถูริมฝีปาร้อนบเบียเ้ามาเสีย่อน
...ถ้าเมาแล้วปานเราอุหภูมิสูถึเพียนี้เลยเหรอ นี่ือวามิแรอหิสาวถัมาือวามลัวเพราะเป็นูบแรในีวิ หลายรั้ที่ทูนพ่อเลี้ยอเธอพยายามะู่โมแ่เธอหลบไปไ้อย่าหวุหวิทุรั้
ลิ้นร้อนวาไล้ไปทั่วโพรปาอ่อนนุ่ม วามหวานล้ำราวับน้ำผึ้เือนหน้าทำให้อารม์ุรุ่นในายเหมือนเพลิอให่ที่พร้อมะแผเผา่อยๆ แปรเปลี่ยนเป็นไฟปรารถนา รสสัมผัสแปลใหม่ที่ามมา้วยวาม่านหวิวทำให้สมออสาวที่ไม่ประสาับเรื่อนี้าวเบลอ เลือในายสาวสูบีไปทั่วร่า
“อื้อ...นาย” หิสาวพยายามัืนแ่เธอหรือะสู้แรเาไ้ เวธน์ใ้มือ้าหนึ่อบุมใบหน้าเรียวรูปไ่อหิสาวเอาไว้เพื่อให้แหนรับูบูื่ม ลิ้นร้อนอายหนุ่มไล่้อนลิ้นอ่อนนุ่มสลับับไล่สำรวแอ่น้ำหวาน ไม่นานลมหายใทั้สอ็สอประสานัน
ลานไพลินเือบาอาาศหายใายเสียให้ไ้ ยัีที่เาผละออแล้วไล่ริมฝีปารุรานไปยัแ้มเลยลไปยัออหอมรุ่น ายสาวสั่นระริในอ้อมออุ่นเหมือนนัวน้อยพลัหล่นออารั เวธน์เอ็เหมือนเสือัวให่ที่ำลัหิวโแล้วเินมาพบเ้า มีหรือที่เาะไม่ระโนเ้าไปย้ำ ายหนุ่มอุ้มร่าามเ้าไปในบ้านทันที
วามปรารถนาในายที่่มลั้นมาลอทำให้เาไม่สามารถพาเธอึ้นไปบนห้อไ้ โฟานุ่มัวให่ที่ลานไพลินเยออปาับแอ่อนว่าอบเหลือเินึเป็นุหมายอเา แผ่นหลับาแะเ้าับวามอ่อนนุ่มอโฟาาม้วยแรโถมทับานัวโ
“นะ นายอย่า่ะ” สิที่เหลืออยู่น้อยนิสั่ให้เธออ้อนวอนอร้อเา เธอ็แ่อยามาถาม่าวเรื่อพ่อเท่านั้นเอ ไม่ไ้อยาให้เรื่อมันลเอยแบบนี้
“สายไปแล้ว ะโทษ็โทษัวเอที่มารอันที่นี่” ายหนุ่มึมำับออหอมรุ่น เาบเม้มสลับับเลียไล้นเิรอยแหลายแห่ราวับ้อารประาศว่านี่ือผู้หิอเา เธอะเป็นอเาเพียนเียว
น้ำาใสไหลลาหาา หิสาวัริมฝีปาแน่นเพื่อ่มลั้นวามรู้สึที่ประเประัอยู่ภายใน รวมถึแรปรารถนาที่เอ่อท้น เวธน์บเม้มออาวนพอใึหยััวึ้นเพื่อัววามหวานาปานุ่มอีรั้ ฝ่ามือที่ไม่ไ้หยาบร้านลูบไล้ไปใ้เสื้อยื ผิวเนื้อนุ่มเนียนทำให้แ่นายอายหนุ่มปวหนึบ เาอยาะระาเสื้อผ้าเธอออแล้วพาัวนโน้วเ้าใส่แ่สิ้านหนึุ่รั้เอาไว้ว่าให้เาใเย็นว่านี้ ลูนน้อยัวนี้ยัไม่ประสาประเี๋ยวเธอะใไปเสีย่อน
“อ๊ะ” หิสาวหลุราเมื่อเาอบุมวามอวบอิ่ม่อนะบีบเล้นลึอย่ามัวเมาในอารม์ และนั่นทำให้สิที่เหลืออันน้อยนิอเธอแระเิ
“ให้ายเถอะลิน ันทนไม่ไหวแล้ว” เวธน์ที่สัมผัสวามอวบอิ่มไ้แ่สบถ ่อนะ่อยๆ รั้ายเสื้อึ้นไปอเหนืออแล้วย้ายเป้าหมายไปที่นั่น
“นะนาย...” เสียหวานท้วเมื่อเารอบรอทรวสล้าโยที่ยัมีปราารวาั้น เนื้อัวสาวร้อนรุ่มเหมือนนเป็นไ้ วามื้น่อยๆ ึมผ่านผ้ายทรสีมพู หิสาวไม่เ้าใว่าทำไมถึรู้สึราวับะาใเสียให้ไ้
ลิ่นายสาวับสัมผัสนุ่มเนียนทำให้เวธน์ยันัวลุึ้น ึรั้เสื้อยืสรีนโลโ้ที่ทำานอหิสาวออ าม้วยาเายาวสีำึ่เป็นุทำานอเธอ หัวใหนุ่มโสวัยสี่สิบเ้นรัวแรเมื่อสายาปะทะเ้าับวามาวอมมพูแล้วยัมียทรับแพนี้สีเียวัน ายหนุ่มรีบถอเสื้อัวเอ มือ้าหนึ่ปลเ็มัาเอย่ารีบร้อน
เรือนร่าำยำแ็แร่ทำให้ลานไพลินู้ายอยู่บนโฟา เธอเยไ้ยินสาวๆ ในไร่พูถึวามหล่อและรูปร่าอเามาบ้า ถึอนนี้เธอไม่ัาเลยสันิที่นพวนั้นะแอบรี๊เ้านายหนุ่ม หิสาวลอบลืนน้ำลายเหนียวลอ วาไล่มอั้แ่ล้ามแนเลยมาถึอและิ์แพ็บนหน้าท้อ วามร้อนุมหนึ่พุ่เ้าสู่โพรมู ลานไพลินเบิาว้าเมื่อไล่มอ่ำลไป แท่เนื้ออันให่โลาายำลัผึ้นลราวับมันำลัทัทายเธอ
“นะนาย...” เสียหวานเอื้อนเอ่ยยามเาโถมทับลมา เวธน์เห็นสายาอยารู้อยาเห็นอลูนัวน้อยที่ยัไม่รู้ว่า้อเอับอะไรแล้วแทบแพร่าให้ายหน้า
“ลิน...” ายหนุ่มเรียื่อเธอ้วยเสียแพร่า
“นายเวธน์า ลินอโทษ ยะอย่าทำอะไรลินเลย”
“ฮึ สายไปแล้วสาวน้อย ยัไืนนี้เธอ็้อเป็นเมียัน”
เาูลืนเสียหวานอีรั้และอีรั้ โยที่วามือลูบไล้ไปทั่วเรือนร่าาม่อนะผละริมฝีปาออแล้วเลื่อนไล้โลมเล้าามินทั่วท่ามลาเสียรวราไม่ไ้ศัพท์ ปราารน้อยสอิ้นหลุร่วไปาายอนไหน็ไม่รู้ อสาวระเพื่อมถี่ามแรหายใ วาสาวเบิว้าึ้นเมื่อนที่ไล้ริมฝีปาไปทั่วเรือนร่าหยุพรมูบ้ำแล้ว้ำเล่าที่เนินอวบลาาย ลิ้นร้อนหยอเอินับรอยแย่อนะแทรสอเ้าหา่อทาับแน่นนเิเสีย เวธน์่อยๆ สอใส่ปลายนิ้วเ้าไปยั่อทารัแสนับแบ เม็เหื่อน้อยให่่อยๆ ผุึ้นรมับหนา เสียรวราหวานแว่วเสนาะหูเหมือนเลื่อยอันเล็ที่่อยเลื่อยัเส้นวามอทน
“นะนายา ลิน... ลิน...”
“ลินอะไร” เาถามเสียอู้ในะที่ยัแนบิับส่วนนั้น
“สะเสียว ลินเสียว”
“ผ่อนลายหน่อย อีเี๋ยวเธอะเสียวยิ่ว่านี้” แม้สิารโ้อบอายหนุ่มยัีแ่เสียลับแพร่า ลมหายใระเส่าัวสั่นเทิ้มไม่่าาเธอ
สะโพมนอหิสาวแอ่นึ้นอบรับ วามเสียว่านทำให้ลานไพลินราวับำิ่ลไปในหุบเหวลึที่มืสนิท วามแะื้น่อยๆ ไหลทะลัออยั่อทาับแน่น เวธน์ที่สุะทานทนหยััวลุึ้น้อน้อพับหิสาวแล้ว่อยๆ พาส่วนนั้นอนเ้าหา่อทาับแน่น เาอยาะส่เธอไปถึฝั่ฝัน่อนแ่ร่าายและอารม์ในอนนี้ลับไม่เอื้ออำนวย เาทนมาไ้ถึอนนี้็ีหนัหนาแล้ว
“มันะเ็บแ่แ่แป๊บเียวสาวน้อย”
วามเ็บปวแล่นปลาบึ้นมายามแท่ร้อนสอผ่านเ้ามายัลาาย เสียหวานหวีร้อ่อนเาะูลืนเสีย ใบหน้าามเหยเยามเมื่อเาสอัวนมานสุ่อนแ่้าไว้เพื่อรอให้่อทารัอเธอปรับสภาพ น้ำาที่ไหลหยออทาหาาถูเาูบับ ฝ่ามือหนาลูบไล้เรือนผมสลวยอย่าอ่อนโยน
ลานไพลินยับัวเล็น้อยเมื่อรู้สึับแน่น นั่นทำให้นที่ำลัรอให้เธอปรับัวถึับสบถ ายหนุ่มยับสะโพออ่อนะโถมเ้าหา้วยัหวะเนิบนาบ่อนะแปรเปลี่ยนเป็นระแทระทั้นอย่าหนัหน่วามแรอารม์ ไฟปรารถนาโหมระพือมอไหม้หนุ่มสาวในห้อรับแราหนึ่ อีรั้ในห้อน้ำอนเาอุ้มร่าเนียนไปอาบน้ำ และมอไหม้โหมแรอีรั้บนเียว้า
ใบหูเล็ที่ปลุม้วยนสีเทาระิเมื่อถูรบวน้วยเสียรวราฟัไม่ไ้ศัพท์รวมถึเสียเนื้อระทบเนื้อัอยู่่อนืน วาสีเหลืออเ้าแมวอ้วนึ่เป็นน้อรัอเวธน์หรี่ล้วยวามไม่พอใ ทั้ถูให้อาหาร้าแล้วทาสอย่าเวธน์ยัลับึ ไหนะมาส่เสียัลั่นห้อแบบนี้อี อุ้เท้าอุ๋ๆ ยึ้นปิหู ริมฝีปาอ้าว้าส่เสียหาวหวอๆ
้อยิ่: มนุพวนี้ส่เสียันานแล้วนะ
้อยิ่: ับๆ นั่นเสียอะไรัน
้อยิ่: ไม่ทน... ิ่ะไม่ทนอีแล้ว
อทนไว้นะิ่ อทนไว้ เี๋ยว (ลู) พี่เวธน์็โเนอะ ><
ฝาุวาสน์ ุวัสส์ไว้้วยนะะ ุเวธน์ส่้นบับัหน้าวันนี้่า
https://www.mebmarket.com/ebook-269855-ุวัสส์
https://www.mebmarket.com/ebook-245700-ุวาสน์
ความคิดเห็น