คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ท่ามกลางสายฝน
อนที่10
ัลับมาที่หน้าอหวาน เมื่อย้อนภาพไปเมื่ออนเลิานแล้ว บันี้หวาน็เินมาามทาในอยเปลี่ยว หลบฝนที่ลมาอย่าหนั นอาสภาพอนนี้แล้วหวาน็เหมือนาศพเินไ้ หน้าาสภาพเสื้อผ้าผมเผ้ารุรัไปหม สายาเหลือบไปเห็น้นไทรให่ที่สามารถบัฝนที่ลมาไ้ เธอเินเ้าไปหลบและนั่ยอๆเสียใับเรื่อที่เิึ้น ภาพใบหน้าอนนท์หวนลับมาในวามิอีรั้
ย้อนลับไปอนเลิาน
หวานรู้สึัวาไปหม ร่าายยับเยื่อนไม่ไ้
พลัานภายในมันเหมือนแบเอรี่หม
้าวทุ้าวหยุะัรถอนนท์ับลับาไปในหมู่รถยน์ที่ับบนถนน
มันวิ่ไปไม่เห็นฝุ่น
่อวิ่ามออมาและทันที่เห็นเหุาร์ทั้หมรวมถึแ๊สามสาวที่เินามันออมา
ทุนเห็นทุนรู้ หวานัวแ็เสียใ วามเสียใมันเป็นแบบนี้นี่เอ
วันนี้มันเป็นวันอะไรอเธอ เป็นวันโลาวินาศหรือวามเ็บ้ำน้ำใวามผิหวั
วาม้ำอใ ีวิยัยหวานทำไม้อมาเอเหุาร์แบบนี้้วย
“หวาน หวาน
แยัไหวปะวะ” มืออ่อแะที่บ่าปลอบใ
“มันไม่มีเรื่อแย่ๆแบบนี้อีแล้วนะ”
หวานอบน้ำเสียเรียบ
สามสาวเินเ้ามาใล้ๆ หัวเราะเป็นเรื่อล
“พวุไม่สมวรหัวเราะเยาะนที่ำลัเสียในะรับ”
ัยบอ สามสาวหุบปา
พันแหวใส่้วยวามไม่พอใ
“เสือ
มันธุระอะไรอแไม่ทราบ ไอ้พนัานระอ”
“็ธุระอพลเมือีไรับ
ุพนัานออฟฟิศที่ระอแ่ทำัวไม่ระอ” โปรหรือนายัยอบแบบวนประสาท
“ไอ้บ้า แ
แว่าันหรอ”
นายัยทำหน้าาย ส่ายหน้า ไม่รู้เรื่อ
“แ
อย่าไปมีเรื่อับมันเลย ไม่รู้ว่ามันเ็มบาทหรือเปล่า” ลิาบอระิบเบาๆ
“ริ้วยปลาัว่าเราอย่าไปทะเลาะให้เสียเวลาเลย”
ปลาัแนะนำ
“ริ้วยสิ”
พันยิ้มๆ
“ถ้าะมาถาถาเยาะเย้ยยัยหวานล่ะ้อ
เิไปป้ายอื่น อนนี้ไม่มีเวลามาเสวนาทะเลาะ้วย” ่อเป็นนอบแทน
“พวัน็แ่อยารู้วามรู้สึอนที่ำลัอหั
เอ๊ะไม่าสิ” ลิาเยาะเย้ย
“นที่เสียใเพราะนที่แอบหลรัมา้านานมีนเยว
นเยเีย และ็”
สามสาวมอหน้าัน่อนะประสานเสียใส่พร้อมๆัน
“นเยนอน”
พูบ็หัวเราะอบออบใโยไม่ไ้เห็นอเห็นในที่อยู่รหน้าเลยแม้แ่น้อย
หวานน้ำาึม เาถึบอไว่านล้มมันะ้อมีน้ำ ล้มทั้ที่้อมีนมาเหยียบย่ำ
น้ำในเารู้ัน็อนลำบานี่ล่ะ
“นี่พวเธอ” ่อะอ
สามสาวหยุหัวเราะ
“เป็นบ้าอะไรยัย่อ
มาะอพวันทำไม”
หวานเินระแทระหว่าลาสามสาวออไปนเือบเล้มทั้สามสาว
ีที่ั้ัวทันไม่อย่านั้นล้มระเนระนาไปนอนลิ้บนถนนแล้ว
“เห็นมั้ยหวานโรธแล้ว”
่อบอทุนหันมอามไป
“เห็น แล้วไหรอ”
ลิาบอ
“พวเธอนี่มัน
แ้สันานหยาบระ้ายาริๆเลยนะ”
“นั่อ
แล้าียัไมาีฝีปาับพวัน” พันออัว
“เลว” ่อบอ
สามสาวแทบรี้ออมา
“เธอทำร้ายิในอื่นไม่พอ
ทั้เยาะเย้ย ถาถานอื่น เห็นวามทุ์ใอนอื่นเป็นเรื่อล
สัมัริเสแสร้อแหล อแหล”
สามสาวสะุ้โหยเมื่อโนนรหน้า่าหน้าาเลยทีเียว
“รู้ทุเรื่อ”
่อพูปลายามอสามสาว
“ยเว้นเรื่ออัวเอ
วันๆไม่ทำอะไร เสือไปทั่วราอาาัร”
“อีหวาน
มึล้า่าพวูหรอ” พันเอ่ยเสียั หลายนหันมามอ
“เอ่อ
ู่าพวมึนี่ไม่สำนึอีหรอ ที่ันว่าไปมันเ้าหู้ายทะเลหูวาั้นหรออีโ่
รู้มั้ยว่าปาแบบพวมึมันเรียว่าปาอะไร ถ้าไม่รูู้ะบอให้เอาบุนะ
เาเรียว่าปาหมา”
สามสาวรี้ออมา
“แล้า่าันหรอ”
ลิาเอ่ย ี้หน้า่อ้วยวามไม่พอใ
“เออูว่ามึ
พวมึทั้สามัวอบไม่ใ่หรอไอ้วามหยาบระ้าหน้าออเ้าแบบนี้ อีเปร
อีปานรแ อีส้วมัน อีท่อัน อีอแหล”
“แ แ”
สามน่าไม่ทัน
“ผีเปร ผีปาเน่า ปานรแ”
่อเินามออไป สามสาวไ้แ่ำมือแน่น้วยวามไม่พอใ
แถมยั่าไม่ทันและไม่าิว่าะโนยัย่อ่าไ้แบบนี้เพราะปิยัย่อ็ไม่่าใรอยู่แล้ว
ัยที่ยืนฟัสาวๆเถียัน้อเอามืออุหู
“ไปีว่า
ถ้าทาวันนี้ะมีพิธีิเปร เปรเลยออมาร้ออส่วนบุ”
ัย้าวออไปสามสาวทำหน้าเ็บใอีรั้เมื่อถูพนัานส่เอสารว่า
…………………………………………………………………………………………………………………
ัลับมาที่หวานปัุบัน
ในะที่หวานเริ่มุมสิไ้ เธอ็ปาน้ำาที่ไหลออมา้วยวามเ็บปว
เานนั้นนั่รถออไป้วยันเป็นแฟนัน เธอเ็บที่อ้า้าย
มันร้าวระทมไปทั้ัวหมแล้ว
“นบ้ามีแฟนแล้ว็ไม่ยอมบอ”
หวานแ้นพลั่พลูออมาอีรอบ
ฝนไม่มีท่าทีว่าะหยุลมาเลย ยัลเทลมาเรื่อยๆไม่หยุ
ในที่ที่หลบฝนนั้น หวานไ้แ่นั่อยู่ไม่ล้าออไป
ีที่้นไทรให่แห่นี้ให้วามร่มเาบัแบัฝนไ้เป็นอย่าีทีเียว
เปรี้ย!
เปรี้ย!
เปรี้ย!
เสียฟ้าำรามผ่าเปรี้ยลมา
หวานใสะุ้ บรรยาาศรอบัวูแปลๆเธอนึไ้มอ้นไทร มอรอบๆ
สายาที่้อมอไป้านบน้นไทรลมพัแร ้นไทรระพือามแรลม
ไทรที่ห้อยโยมามามายทุราใที่มีลมพัลับล้ายลับลาว่าเป็นเส้นผมอนสะบัปลิวไสวไปมาามแรลมและยิ่บรรยาาศแบบนี้้วยแล้ว
น่าลัวเป็นอย่ามา
ัลับมาที่หน้าอหวาน เมื่อย้อนภาพไปเมื่ออนเลิานแล้ว บันี้หวาน็เินมาามทาในอยเปลี่ยว หลบฝนที่ลมาอย่าหนั นอาสภาพอนนี้แล้วหวาน็เหมือนาศพเินไ้ หน้าาสภาพเสื้อผ้าผมเผ้ารุรัไปหม สายาเหลือบไปเห็น้นไทรให่ที่สามารถบัฝนที่ลมาไ้ เธอเินเ้าไปหลบและนั่ยอๆเสียใับเรื่อที่เิึ้น ภาพใบหน้าอนนท์หวนลับมาในวามิอีรั้
ย้อนลับไปอนเลิาน
หวานรู้สึัวาไปหม ร่าายยับเยื่อนไม่ไ้ พลัานภายในมันเหมือนแบเอรี่หม ้าวทุ้าวหยุะัรถอนนท์ับลับาไปในหมู่รถยน์ที่ับบนถนน มันวิ่ไปไม่เห็นฝุ่น ่อวิ่ามออมาและทันที่เห็นเหุาร์ทั้หมรวมถึแ๊สามสาวที่เินามันออมา ทุนเห็นทุนรู้ หวานัวแ็เสียใ วามเสียใมันเป็นแบบนี้นี่เอ วันนี้มันเป็นวันอะไรอเธอ เป็นวันโลาวินาศหรือวามเ็บ้ำน้ำใวามผิหวั วาม้ำอใ ีวิยัยหวานทำไม้อมาเอเหุาร์แบบนี้้วย
“หวาน หวาน แยัไหวปะวะ” มืออ่อแะที่บ่าปลอบใ
“มันไม่มีเรื่อแย่ๆแบบนี้อีแล้วนะ” หวานอบน้ำเสียเรียบ
สามสาวเินเ้ามาใล้ๆ หัวเราะเป็นเรื่อล
“พวุไม่สมวรหัวเราะเยาะนที่ำลัเสียในะรับ” ัยบอ สามสาวหุบปา
พันแหวใส่้วยวามไม่พอใ
“เสือ มันธุระอะไรอแไม่ทราบ ไอ้พนัานระอ”
“็ธุระอพลเมือีไรับ ุพนัานออฟฟิศที่ระอแ่ทำัวไม่ระอ” โปรหรือนายัยอบแบบวนประสาท
“ไอ้บ้า แ แว่าันหรอ”
นายัยทำหน้าาย ส่ายหน้า ไม่รู้เรื่อ
“แ อย่าไปมีเรื่อับมันเลย ไม่รู้ว่ามันเ็มบาทหรือเปล่า” ลิาบอระิบเบาๆ
“ริ้วยปลาัว่าเราอย่าไปทะเลาะให้เสียเวลาเลย” ปลาัแนะนำ
“ริ้วยสิ” พันยิ้มๆ
“ถ้าะมาถาถาเยาะเย้ยยัยหวานล่ะ้อ เิไปป้ายอื่น อนนี้ไม่มีเวลามาเสวนาทะเลาะ้วย” ่อเป็นนอบแทน
“พวัน็แ่อยารู้วามรู้สึอนที่ำลัอหั เอ๊ะไม่าสิ” ลิาเยาะเย้ย
“นที่เสียใเพราะนที่แอบหลรัมา้านานมีนเยว นเยเีย และ็”
สามสาวมอหน้าัน่อนะประสานเสียใส่พร้อมๆัน
“นเยนอน” พูบ็หัวเราะอบออบใโยไม่ไ้เห็นอเห็นในที่อยู่รหน้าเลยแม้แ่น้อย หวานน้ำาึม เาถึบอไว่านล้มมันะ้อมีน้ำ ล้มทั้ที่้อมีนมาเหยียบย่ำ น้ำในเารู้ัน็อนลำบานี่ล่ะ
“นี่พวเธอ” ่อะอ สามสาวหยุหัวเราะ
“เป็นบ้าอะไรยัย่อ มาะอพวันทำไม”
หวานเินระแทระหว่าลาสามสาวออไปนเือบเล้มทั้สามสาว ีที่ั้ัวทันไม่อย่านั้นล้มระเนระนาไปนอนลิ้บนถนนแล้ว
“เห็นมั้ยหวานโรธแล้ว” ่อบอทุนหันมอามไป
“เห็น แล้วไหรอ” ลิาบอ
“พวเธอนี่มัน แ้สันานหยาบระ้ายาริๆเลยนะ”
“นั่อ แล้าียัไมาีฝีปาับพวัน” พันออัว
“เลว” ่อบอ
สามสาวแทบรี้ออมา
“เธอทำร้ายิในอื่นไม่พอ ทั้เยาะเย้ย ถาถานอื่น เห็นวามทุ์ใอนอื่นเป็นเรื่อล สัมัริเสแสร้อแหล อแหล”
สามสาวสะุ้โหยเมื่อโนนรหน้า่าหน้าาเลยทีเียว
“รู้ทุเรื่อ” ่อพูปลายามอสามสาว
“ยเว้นเรื่ออัวเอ วันๆไม่ทำอะไร เสือไปทั่วราอาาัร”
“อีหวาน มึล้า่าพวูหรอ” พันเอ่ยเสียั หลายนหันมามอ
“เอ่อ ู่าพวมึนี่ไม่สำนึอีหรอ ที่ันว่าไปมันเ้าหู้ายทะเลหูวาั้นหรออีโ่ รู้มั้ยว่าปาแบบพวมึมันเรียว่าปาอะไร ถ้าไม่รูู้ะบอให้เอาบุนะ เาเรียว่าปาหมา”
สามสาวรี้ออมา
“แล้า่าันหรอ” ลิาเอ่ย ี้หน้า่อ้วยวามไม่พอใ
“เออูว่ามึ พวมึทั้สามัวอบไม่ใ่หรอไอ้วามหยาบระ้าหน้าออเ้าแบบนี้ อีเปร อีปานรแ อีส้วมัน อีท่อัน อีอแหล”
“แ แ” สามน่าไม่ทัน
“ผีเปร ผีปาเน่า ปานรแ”
่อเินามออไป สามสาวไ้แ่ำมือแน่น้วยวามไม่พอใ แถมยั่าไม่ทันและไม่าิว่าะโนยัย่อ่าไ้แบบนี้เพราะปิยัย่อ็ไม่่าใรอยู่แล้ว
ัยที่ยืนฟัสาวๆเถียัน้อเอามืออุหู
“ไปีว่า ถ้าทาวันนี้ะมีพิธีิเปร เปรเลยออมาร้ออส่วนบุ” ัย้าวออไปสามสาวทำหน้าเ็บใอีรั้เมื่อถูพนัานส่เอสารว่า
…………………………………………………………………………………………………………………
ัลับมาที่หวานปัุบัน ในะที่หวานเริ่มุมสิไ้ เธอ็ปาน้ำาที่ไหลออมา้วยวามเ็บปว เานนั้นนั่รถออไป้วยันเป็นแฟนัน เธอเ็บที่อ้า้าย มันร้าวระทมไปทั้ัวหมแล้ว
“นบ้ามีแฟนแล้ว็ไม่ยอมบอ” หวานแ้นพลั่พลูออมาอีรอบ
ฝนไม่มีท่าทีว่าะหยุลมาเลย ยัลเทลมาเรื่อยๆไม่หยุ ในที่ที่หลบฝนนั้น หวานไ้แ่นั่อยู่ไม่ล้าออไป ีที่้นไทรให่แห่นี้ให้วามร่มเาบัแบัฝนไ้เป็นอย่าีทีเียว
เปรี้ย!
เปรี้ย!
เปรี้ย!
เสียฟ้าำรามผ่าเปรี้ยลมา หวานใสะุ้ บรรยาาศรอบัวูแปลๆเธอนึไ้มอ้นไทร มอรอบๆ สายาที่้อมอไป้านบน้นไทรลมพัแร ้นไทรระพือามแรลม ไทรที่ห้อยโยมามามายทุราใที่มีลมพัลับล้ายลับลาว่าเป็นเส้นผมอนสะบัปลิวไสวไปมาามแรลมและยิ่บรรยาาศแบบนี้้วยแล้ว น่าลัวเป็นอย่ามา
ความคิดเห็น