ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ผู้หญิงคนแรก ( NC 18+ )
"ึื่นป่านนี้แล้วทำไมยัไม่ลับมาอี!" ภาธรสบถอย่าหัวเสียหลัาที่เาเาะห้ออรุ้พราวไปอย่ารัวๆแ่็ยัไม่มีารอบรับใๆลับมา
"ไ ลับมาแล้วเหรอ?" ภาธรเอ่ยทัรุ้พราวที่เินรมายัห้ออเธอ ึ่แน่นอนว่ามัน้อผ่านห้ออเา่อน
"อืม" รุ้พราวพยัหน้ารับและมอภาธร้วยวามสสัย
"มีอะไรหรือเปล่า?" เธอเอ่ยถามเมื่อเห็นแววาที่เาใ้มอเธอ มันเหมือนะมีอะไรบาอย่า่อนอยู่
"ทำไมวันนี้เธอลับมา้าัล่ะ?" ภาธรเอ่ยถามพลาหรี่ามอรุ้พราว
"ันะลับ้าหรือะลับเร็ว มัน็ือเรื่ออันนะ" รุ้พราวอบเสียุนอย่ารำาใ
"ั้นเหรอ?" เาเอ่ยทวนำ
"แล้วไหนบอว่าอยาเป็นเพื่อนับันไม่ใ่หรือไ เพื่อนันถามันแ่นี้ไม่ไ้เหรอ?" ภาธรเอ่ยถามพร้อมยยิ้มรมุมปาและเินเ้าไปหารุ้พราว
"ะ…ัน ันไปเรียนแอ๊ิ้มาเล่น" รุ้พราวเอ่ยพลาเินถอยหนี
"อ๋อ…" ภาธรพยัหน้ารับ
"แ่อย่าเธอไม่น่าะ้อเรียนหรอมั้ เพราะเธอออะแสเ่ะนานี้!" เาเอ่ยพร้อมยยิ้มมุมปา สายาที่เาใ้มอเธอูน่าลัวผิปิ และยาที่ะหยั่ถึไ้ว่าเาำลัิอะไรอยู่
"นายพูเรื่ออะไรอนาย แล้วนี่นายื่มมาเหรอ?" รุ้พราวเอ่ยพลายมือปิมู
"นี่ไ เธอำลัแสอีแล้ว ันเือบหลเื่อแล้วเียวว่าเธอมันี" ภาธรเอ่ยพลาบีบแนอรุ้พราว
"ปล่อย ันเ็บ!" รุ้พราวร้อแหวพลามวิ้วมุ่น
"แ่นี้เ็บเหรอ ทีเธอทำนอื่นล่ะ เาเ็บว่านี้ั้เยอะ!" ภาธรเอ่ยพลาึแนอี้าอรุ้พราวมาบีบ
"นายมัน็ฟัวาม้าเียวมาลอแหละ อื้อ…" รุ้พราวเอ่ยอย่าหมวามอทนแ่แล้วำพูทุำพูอเธอ็ถูลืนลไปในลำอ เพราะปาเล็ๆอเธอถูปาหนาหยัอภาธรปิไว้นสนิท
"ปล่อยัน!" รุ้พราวเอ่ยออมา้วยน้ำเสียที่ฟัอู้อี้ แ่นั่นลับยิ่ทำให้ภาธรวยโอาสาเธอไ้มาึ้น ลิ้นเรียวยาวอเาเ้าไปวัุนในอุ้ปาเล็ๆอเธอ
พลั่! รุ้พราวรวบรวมำลัและถีบภาธรสุแรและรีบวิ่หนีะไประูห้อ แ่เธอ็ถูเาอุ้มพาบ่านัวลอย
"รี๊ ไอ้บ้า ปล่อยันนะ ปล่อยันเี๋ยวนี้!" รุ้พราวทำไ้แ่รีร้อโวยวายและทุบีหลัเา
"โอ๊ย!" รุ้พราวร้อเสียหลหลัาที่ถูับเหวี่ยลเียนอนสีเทาอภาธร
"ฤทธิ์มานัใ่ไหม ร้ายามาใ่ไหม ไ้! นร้ายๆแบบเธอมัน้อเอัน" พูบภาธร็ึ้น่อมรุ้พราวและับ้อมือเล็ๆทั้สออเธอเอาไว้ับเีย
"นายิะทำอะไร อย่านะ" รุ้พราวเอ่ยออมา้วยท่าทีื่นระหน
"ิว่าันะทำอะไรล่ะหืม ผู้หิับผู้ายอยอยู่้วยันสอ่อสอบนเียนอนแบบนี้ เธอว่าันวระทำอะไรีล่ะ?" ภาธรเอ่ย้วยรอยยิ้มที่รุ้มริ่มเ้าเล่ห์ แววาูน่าลัว
"ไอ้ั่ว ไอ้เลว!" รุ้พราวร้อโวยวายะโนใส่หน้าภาธรอย่าโรธเือ
"เี๋ยวไอ้เลวนนี้แหละะเป็นผัวเธอเอ" พูบภาธร็เริ่มไร้ออรุ้พราวพร้อมบเม้มทำรอยแสวามเป็นเ้าอ
"หยุเี๋ยวนี้นะ ถ้านายล้าทำอะไรัน เราเห็นีันแน่!" รุ้พราวเอ่ย้วยน้ำเสียุๆมอาวาๆใส่ภาธร แ่มีเหรอที่เาะสนใ เา่อยๆถอเสื้ออเธออออย่า้าๆ เธอิ้นไปมาพยายาม่อสู้ แ่แรอเธอ็น้อยเินว่าะไปสู้ับเาไ้ เธอึพยายามใ้วิธีน้ำเย็นโลมเา เธอรีบึมือเาเอาไว้่อนที่เาะถอเสื้ออเธอออไ้
"อย่าทำันเลยนะ อร้อ" รุ้พราวเอ่ย้วยน้ำเสียสั่นๆ
"ลัวทำไมทีทำร้ายนอื่นไม่เห็นลัว ันว่าเธอน่าะีในะที่ะไ้เป็น'ผู้หินแรอัน' ในะที่ันเป็นผู้ายนที่เท่าไหร่อเธอ็ไม่รู้!" ภาธรเอ่ยพร้อมับมืออรุ้พราวไว้ที่เียอีรั้
"ันไม่เยทำแบบนี้ับใรนะ..." รุ้พราวเอ่ย้วยน้ำเสียสั่นเทาส่ายหน้าไปมา เธอลัวเินว่าที่ะมีแร่อสู้ับเา
"ิว่าันะเื่อหรอ?" ภาธรเอ่ยพลานัวเนียรอออรุ้พราว
"แล้วันไปทำอะไรให้นายนัหนา… ทำไมเลียัันนานี้" รุ้พราวเอ่ยถาม้วยน้ำเสียสั่นเรือ แววาแ่ำ
"เธอแย่แฟนอพายอาร์ แ่นั้นยัไม่พอ เธอยัะทิ้านนท์เพื่อไปเอาไอ้วีร์ เธอทำไ้ยัไันรุ้พราว เธอทำแบบนี้ไ้ยัไ!" ภาธรเอ่ย้วยน้ำเสียะอพลา้อมอรุ้พราว้วยแววาที่เ็บปว
"เธอทำร้ายนที่ันรัถึสอน เธอทำไ้ยัไันรุ้พราว!" แววาอภาธรบ่บอว่าเาเ็บปวริๆในะที่พู รุ้พราวนิ่เียบไม่พูอะไรใๆออมา นั่นเพราะว่าเธอพูไม่ออยัไล่ะ
"ใ่มั้ย?" ภาธรเอ่ยถามรุ้พราว้วยแววาเ็บปว
"นายฟัันให้ีๆนะภาธร ันไม่ไ้แย่ เาเ็มใมาหาันเอ!" ำพูอรุ้พราวทำให้อารม์ทีุ่รุ่นอภาธรนั้นลับมาเือาลมาึ้นว่าเิม
"ั้นหรอ?" ภาธรเอ่ยพร้อมเลิิ้วมอเธอ
"ใ่!" รุ้พราวอบลับ้วยรอยยิ้มที่เหยียยิ้มมุมปาพลา้อาสู้เาอย่าไม่ลละ
"เธอมันร้ายาเหมือนที่พายว่าไว้ริๆ!!" ภาธรเอ่ยพร้อมบีบ้อมืออรุ้พราวแรมาึ้น
"ใ่! รู้แล้ว็ปล่อยันะสิ!" รุ้พราวเริ่มะหมวามอทนับภาธรอีรั้
"อยาให้ปล่อยสินะ?"
"ใ่!"
"็ไ้ แ่่อนะไป็เป็นเมียัน่อน็แล้วัน เธอะไ้ไม่ล้าไปหว่านสเน่ห์ให้ใร่อใรมาหลเธอหัวปัหัวปำอี!" พูบภาธร็ัารีเสื้อผ้าอรุ้พราวออนหม เผยให้เห็นผิวนวลาวผ่ออเธอ รุ้พราวมออย่าอึ้ๆและผลัภาธรออ
"ไอ้ั่ว ไอ้สารเลว นายมันบ้า!!!" รุ้พราวแผเสียร้อ่าเาพร้อมบหน้าเาอย่าโรธเือ
"ั่วั้นเหรอ?" ภาธรเอ่ยทวนำและูบบยี้ปาเรียวเล็อรุ้พราวนบวมเ่อ้วยรสูบที่ิบเถื่อนอเา รุ้พราวพยายามิ้นสุแรพลาทุบอเาสุแร เธอเม้มปาแน่นเพื่อไม่ให้เาสอลิ้นเ้ามาไ้ แ่ภาธรลับเปลี่ยนไปไร้ออเธอแทน
"ปล่อยันนะ" รุ้พราวรีร้อและพยายามิ้น แ่ภาธรลับบเม้มทำรอยรอออเธอไปทั่ว
"ภาธร ันเ็บนะ" รุ้พราวเอ่ยและพยายามิ้น น้ำา็เริ่มลอออมาาวาู่สวยอเธอ แ่ภาธร็เลือที่ะไม่สนใ เพราะ้วยฤทธิ์เหล้าที่เาื่มไป และ้วยอารม์ที่โรธแ้นอเา นั่นึทำให้เาเลือที่ะมอ้ามน้ำาอเธอ และทำไปทั้หมเพื่อแ้แ้น เา่อยๆเลื่อนลมาที่หน้าออเธอและเริ่มุหน้าอัวเอลไป
"อร้อล่ะ ปล่อยันเถอะ" รุ้พราวเอ่ย้วยน้ำเสียสะอื้นอ้อนวอน่อเา ภาธรบเม้มทำรอยไปทั่วหน้าอหน้าในวลาวอเธอ พลาูื่มมันอย่าเมามันส์ รุ้พราวพยายามผลัหัวอเาออ แ่็ถูเาับ้อมืออีรั้และหันไปูหน้าออรุ้พราว่อ
"ฮึ ฮือ…" รุ้พราวสะอื้นร่ำไห้และยอมให้ภาธรระทำย่ำยี่อเธออย่านั้นเพราะหมแริ้นและไร้หนทาสู้ ภาธรไล่บเม้มทำรอยแสวามเป็นเ้าอไปทั่วเรือนร่าอรุ้พราวอย่าไ้ใ และยำหน้าออรุ้พราวพร้อมๆับนัวเนียรออาวนพอใ เา็เริ่มไร้ลมา้าล่าเรื่อยๆ นระทั่มาหยุรอไม้อรุ้พราว
"นายะทำอะไรน่ะ" รุ้พราวเอ่ยถามเสียสั่น
"็ะทำให้เราเป็น'ผัวเมีย'ันอย่าสมบูร์ยัไล่ะ" พูบภาธร็ัารยัมัรอนเอเ้าไปในอไม้อรุ้พราว
"อ๊ะ!" รุ้พราวนิ่วหน้า้วยวามเ็บปว พลาัปาัวเอเบาๆเพื่อระับวามเ็บที่แผ่่านเ้ามาในัวอเธอ
"หึ…" ภาธรเหยียยิ้มมุมปาและัารยัมัรอเาเ้าไปนมิ้ามและเริ่มระแทแรๆ
"อื้อ อ้า" รุ้พราวเม้มปาัวเอแน่น้วยวามเ็บปวพลาิแผ่นหลัอภาธรเพื่อระบายวามเ็บที่แผ่่านเ้าไปในัวอเธอพลาน้ำา็ไหลออมาไม่าสาย ภาธรยยิ้มมุมปาและระแทแรึ้นเรื่อยๆนเียสั่น
"อื้อ อ้ะ อ้า…" รุ้พราวราออมาเบาๆ้วยวามเ็บปว
"ราัๆสิเมีย๋า" ภาธรเอ่ยระิบรหูอรุ้พราว้วยน้ำเสียระเส่า
"ไม่!" รุ้พราวเอ่ยพลาเม้มปาแน่น
"็ไ้" ภาธรเอ่ยพลาระแทแรึ้นและแรึ้น พร้อม้มลไปุหน้ารหน้าอาวนวลอรุ้พราว
"ภาธร พอไ้แล้ว อ้ะ ันเ็บ" รุ้พราวเอ่ยอร้อพลาิเล็บลแผ่นหลัอภาธร เสียสะอื้นอเธอัระเส่าอยู่อย่านั้นทั้ืน ัวอเธอ็สั่นามแรระแทที่ภาธรส่มา ภาธรระแทแรมาึ้นนรุ้พราวนิ่วหน้า้วยวามเ็บปวและร้อราเสียระเส่าทั้ืน เาทำแบบนี้้ำๆไปเรื่อยๆนเ้า
นเ้าทั้สอ็นอนหลับบนเียในสภาพที่อ่อนเพลีย ภาธรนอนโอบอรุ้พราวไว้ในอ้อมแนหนาอเาอย่าหวแหน ส่วนรุ้พราว็นอนอภาธร้วยสภาพที่อ่อนเพลีย บนเียสีเทาอเา็มีราบเลืออรุ้พราวิอยู่ที่เีย นั่นเป็น้อยืนยันว่าภาธรเป็นผู้ายนแรอรุ้พราวริๆ
นเที่ย ในที่สุภาธร็ื่น เาลืมาึ้นมา็พบับใบหน้าสวยมอรุ้พราวที่นอนัวอยู่ในอ้อมออเา เาิทบทวนับเรื่อราวที่เิึ้นเมื่อืนแล้ว็ุมมับับสิ่ที่ัวเอทำลไป
"บ้าเอ้ย ทำอะไรลไปวะ" ภาธรเอ่ยสบถพลาุมมับัวเอ เาหันลับมามอรุ้พราวที่นอนหลับในอ้อมออเาอีรั้ เาเผลอยิ้มออมาบาๆเมื่อไ้มอใบหน้าสวยมอรุ้พราว
"เวลาที่เธออยู่นิ่ๆแบบนี้็น่ารัีนะ" ภาธรเอ่ยและยิ้มมุมปาพลายื่นมือมาเลี่ยผมที่ปิใบหน้าอรุ้พราวอยู่
"อืม…" แ่แล้วภาธร็้อรีบัมืออัวเอลับในทันทีเมื่อเห็นว่ารุ้พราวยับัวล้ายับว่าะื่น และเธอ็ื่นึ้นมาริๆ ภาธรมอรุ้พราวนิ่ๆไม่เอ่ยอะไรออมา รุ้พราวเบิาโพลมอภาธรอย่าเลียั
"ออไป!" รุ้พราวร้อึ้น้วยน้ำเสียโรธเือพลารูถอยห่าาภาธรและอผ้าห่มแน่น
"ื่นึ้นมา็ปาีเลยนะ๊ะเมีย๋า" ภาธรเอ่ยพร้อมยับเ้าไปใล้รุ้พราว
"อย่าเ้ามานะ!"
"ทำไมล่ะหืม?" ภาธรเอ่ยถาม้วยรอยยิ้มรุ้มริ่ม
"ันเลียนาย!" รุ้พราวเอ่ย้วยแววาเลียั
"แ่เธอเป็นเมียันนะ อย่าลืมสิ!" ภาธรเอ่ยพร้อมึรุ้พราวเ้ามาใล้ๆ
"…" รุ้พราวถึับนิ่เียบพูไม่ออ ภาธรึยิ้มอย่าสะใออมา
"ันเลียนาย…" รุ้พราวเอ่ยพลาัเม้มปาัวเอแน่น
ภาธรเินออมาาห้อน้ำหลัาที่แ่ีัวเสร็และเินไปหยิบล้อที่ั้เอาไว้ั้แ่เมื่อไหร่็ไม่รู้ รุ้พราว็มวิ้วมออย่าไม่ไว้ใ เนส์อเธอมันบอว่า้อไม่ใ่เรื่อที่ีอย่าแน่นอน
"นั่นอะไรน่ะ..." รุ้พราวเอ่ยถามอย่าอึ้ๆ
"ลิปไ" ภาธรอบ้วยใบหน้าั่วร้าย รุ้พราวหน้าีลในทันทีที่ไ้ยินแบบนั้น
"นายมันเลวที่สุ!" รุ้พราวรีร้ออย่าโรธแ้นและปาหมอนใส่ภาธร
"ันมันเลว็ริ แ่เธอเอ็ร้ายาไม่ใ่ย่อย เรา็เหมาะสมันแล้วนี่ไ!" ภาธรเอ่ยพลาึรุ้พราวเ้ามาใล้ๆ
"ปล่อยัน!" รุ้พราวเอ่ยออมาทั้น้ำา วาแ่ำ
"็ไ้ ันะปล่อยเธอ็ไ้" ภาธรพูบ็ผลัรุ้พราวลเียเบาๆพลาเบือนหน้าหนี รุ้พราวนั่ำผ้าห่มแน่นพลาุหน้าร้อไห้ออมา
รุ้พราวทิ้ัวลเียนอนสีาวนวลอเธออย่าหมอาลัยายอยา
"ทำไมัน้อมาเอับอะไรแบบนี้้วยนะ" รุ้พราวเอ่ยออมา้วยน้ำเสียเหนื่อยอ่อน น้ำใสๆ่อยๆไหลออมาาวาู่สวยอเธอ
เสียโทรศัพท์และเสีย้อวามมามายัึ้นาโทรศัพท์อเธอ แ่รุ้พราว็เลือที่ะปิเรื่อหนีและโยนมันออไป
"ฮึ… ฮือ…" รุ้พราวร้อไห้โฮออมาอย่าเ็บปว
วัน่อมา ภาธร็ไปโมเลลิ่้วยวามรู้สึที่แปลประหลา นั่นเป็นเพราะว่าเมื่อเ้าอนที่เาออมา ห้ออรุ้พราวมันูเียบนผิปิ นเาเอ็เริ่มรู้สึไม่สบายใและเริ่มรู้สึผิึ้นมาไม่น้อย
"มีใริ่อรุ้พราวไ้บ้า?" เลลี่เอ่ยถามทุน้วยน้ำเสียหุหิ
"ไม่ไ้เลย่ะ" หวานใอบพลาส่ายหน้าไปมา
"ปัเอ็ิ่อไม่ไ้เลย่ะ โทรไป็ไม่มีสัา" นมปัเอ่ยพลาูโทรศัพท์ึ้นมาให้เลลีู่
"มีใรรู้บ้าไหมว่าบ้ายอรุ้พราวอยู่ที่ไหน?" เลลี่เอ่ยถามอย่าร้อนใ เหล่าสาวๆ่ามอหน้าันไปมาและส่ายหน้าไปมา
"ไม่รู้่ะ"
"แ่ผมรู้"
__________
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น