ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ep. 3
ในที่สุเวลาแห่ารพัเที่ย็มาถึสั๊ที เห้อ~ หิวะแย่แล้วเนี่ย ว่าแ่เมอยู่ไหนนร้า?
"อุยไร้วยหน่อยสิ" ู่ๆ็มีเสียๆหนึ่ัึ้นที่้าหลััน พลาึ้อมือันไว้ให้หันไปหาเา นๆนั้นไม่ใ่ใร เาือันนั่นเอ
"ปล่อย เี๋ยวมีนมาเห็น" ันรีบสบัมือออาเาทันที พอันทีันไม่อยารู้สึับเาไปมาว่านี้ และ็ไม่อยารู้สึผิ่อเม้วย
"แุ่ยแป้ปเียวไม่มีใรเห็นหรอน่า หรือเธอะุยรนี้ล่ะ สายาผู้นเยอะแยะเลยนะ" ันลอมอามเาู็พบว่านเยอะมาริๆ ันึยอมามเาไปโยี ส่วนเาน่ะเหรอ็มีรอยยิ้มแห่ผู้นะผุึ้นมาอย่าไรล่ะ หึ...ันไม่อบรอยยิ้มแบบนี้ะมัเมื่อเาใ้ับัน
-Sunshine Talk-
"เินมาเร็วๆสิ" ผมมาหายัยนี่อีรั้ ทั้ๆที่ั้ใะเลิยุ่ับเธอามที่เธออแล้วเียว แ่มัน็ทำไม่ไ้ ผมหยุอบเธอไม่ไ้ ผม้อารเธอมาเป็นอผม ้อารเธอมารอบรอ
"ันว่ารนี้็ลับสายานมาพอแล้วนะ นายะเอารไหนอี มีไร็รีบๆพูมา"
"เ้าไปในรถสิ" ผมบอับเธอ เธอทำหน้าแบบะถามผมว่าทำไม เพราะอนนี้หน้าเธอมันทำเหมือนเป็นเรื่อหมายำถามแบบัเนมา
"เผื่อแฟนเธอมาเห็นแล้วเ้าใผิไ" ผมอบออไป หุหิะมัเลยให้ายสิ
"เหอะ!" เธอทำหน้าาฟึฟัแ่็ยอมเ้าไปโยี
"สรุปมีอะไร?" เธอถามึ้นอีรั้
"เป็นไบ้า" นี่ือสิ่แรที่ผมถามเธอหลัาไม่ไ้เอัน1เือนเ็มๆ เพราะเธอเอาแ่หลบหน้าผม
"อะไรนะ?" เธอถามอย่าๆ
"็เป็นยัไบ้า 1เือนที่ไม่ไ้เอันเลย สบายีไหม" ผมถามเธอออไป้วยวามห่วใย
"็ี" เธออบ แ่ผมิไปเอหรือเปล่านะที่เห็นสายาที่วูบไหวอเธอเล็น้อย
"มูน" ผมเอ่ยเรียเธอ
"อะไร?" เธอหันมามอผมพลาเลิิ้วึ้นเป็นารั้ำถาม
"เรื่อเมื่อืนนั้น..." ผมอ้ำอึ้ที่ะพูออมาไม่รู้ว่าวรเริ่มารไหนี ับ้นนปลายันไม่ถูเลย
"นี่ อย่าพูเรื่อืนนั้นเ็านะ!" เธอร้อึ้นห้ามผม พลาเอามือมาป้อปาผมไว้ไม่ให้พู ผมมอูารระทำอเธออย่าอ่อนใ
"ห้ามพูนะเ้าใไหม ห้ามบอใรในเรื่ออเราสอนืนนั้น เ็บไว้เป็นวามลับระหว่าเราสอนะไ้ไหม" เธอไม่ไ้สั่ผม แ่เธอำลัอ้อนวอนผม แววาอเธอูสับสนและัวล ผมูมันออ
"ทำไมล่ะ?" ผมเลิิ้วึ้นถามเธอ
"เพราะสิ่ที่เราสอนทำันนั้นมันผิ ผิ่อัวเอและนอื่น" เธอพูบ็เบนหน้าหนีผม
"เหอะ ลัวไอ้เมมันรู้แล้วมันะรับไม่ไ้เหรอที่เมียมันมานอนอยู่ับัน!" ผมเอ็เหลืออแล้วนะ ทำไมเธอไม่รัผมบ้าเลย ทำไมเย็นาใส่ันแบบนี้ ทั้ที่เมื่อ่อนนั้นเธอรัผมมา ามื้อผมทุวิธี แ่ทำไมอนนี้ลับเมินเยใส่ัน
เพลียะ!
หน้าอผมถูฟา้วยมือเรียวยาวอเธอ ใบหน้าเธอูื่นระหนและสับสนับารระทำอัวเอ
"ะ...ำไว้นะ ห้ามพูแบบนี้ับันอี!" เธอพูบ็ทำท่าทาำลัะลารถอผม ผมึหันไปล็อประูเอาไว้
ึ ึ เธอหันมามอหน้าผมอย่าไม่พอใเมื่อรู้ว่าโนล็อประู
"นี่ัน! นายไม่มีสิทธิ์มาัันไว้แบบนี้นะ" เธอหันมามอพร้อมร้อแว๊ใส่ผมอย่าไม่พอใ ะว่าผมเห็นแ่ัว็ไ้ หรือะหน้า้าน็ไ้นะ ผมรู้ว่าที่ผมทำมันผิ ผมำลัแย่เธอมาานอื่น แ่ะให้ผมทำยัไ ผมรัเธอ
"ทำไม อยู่ับันมันอึอัใมาหรือไ" ผมถามออไปอย่าไม่สบอารม์
"ใ่!" เธอระแทเสียอบลับมาพลามอผม้วยวามไม่พอใ ไม่อบเลย ไม่อบริๆที่ถูเธอมอแบบนี้
"ถ้าอยู่ับไอเมีว่านี้สินะ!" ผมพูระแทเสียอย่าหมวามอทน
"็ถูนะ ็เมเาเป็นแฟน...อื้อ" ผมไม่ปล่อยให้เธอพูนบ ผมว้าเธอเ้ามาูบเพื่อปิปาร้ายๆอเธอ เธอเปลี่ยนไปมาริๆ เมื่อ่อนเธอ็ูร้ายบ้านะแ่ไม่ไ้มานานี้ แ่ทำไมอนนี้เธอมันร้ายาะมั
"อื้อ!" เธอพยายามทุบีผมเพื่อให้ผมปล่อยเธอ แ่ยิ่เธอีผม็ยิ่รัแน่น นในที่สุเธอ็หยุีผมไปเอ เมื่อผมเห็นเธอนิ่ผมึ่อยๆถอนูบออาเธอ
เพลียะ! เธอบผม้ำสอ แ่รอบนี้หน้าหันไปามแรบ เพราะมันแรว่าเิมยัไล่ะ
ผม่อยๆหันลับมามอหน้าเธอ ราวนี้เธอทำหน้าเหมือนรัเียผม มอผมเหมือนมอแมลสาบยัไอย่าั้นล่ะ ผมึว้าเธอเ้ามาูบอี เอาสิถ้าเธอบผม็ูบ ะเอาให้หายิถึเลย ให้สาสมับที่เธอหลบหน้าผมมาโยลอ
"อื้ออื้อ!" เธอราอู้อี้เมื่อผมไม่ไู้บธรรมาแ่เริ่มใ้ลิ้นเ้าไปรุล้ำอุ้ปาอเธออย่าหนัหน่ว
"อ๋ายใอไอ่อ่อ" (หายใไม่ออ) เธอร้อโวยวาย ผมึยอมผละูบออมาาเธออย่าอาลัยอาวร์
"แฮ่ๆ" เธอหอบหายใอย่าหนัเมื่อหลุาพันธนาาราผม
"ำไว้นะถ้า่อไปนี้เธอบ ันะูบ!" ผมพูบ็ยยิ้มอย่าั่วร้าย นอย่าเธอมันพูีๆ้วยไม่ไ้แล้วริๆ
"ันเลียนาย!" เธอะโนใส่หน้าผม พลาใ้หลัมือถูปาเธอที่ผมูบนมันแเ๋อ
"อย่ามาให้ันเห็นหน้าอีนะ!" เธอประาศร้าว เธอทำท่าเหมือนะหนีผมแ่็ลับมานั่นิ่ั่เิมพลามอ้อนมายัผม ็แห๋สิรับประูล็ออยู่ เธอะออไปไ้อย่าไรัน^^
"เธอะเลียันมัน็เรื่ออเธอ ส่วนันะทำให้เธอลับมาอบันเอ" ผมพูบ็โน้มไปูบเธออีรั้ เธอ็ยัิ้นัเิม
"มูน" น้ำเสียอเมทำให้มูนสะุ้ื่นมาาภวั์ อนนี้็เย็นแล้ว ทั้สอนำลันั่ินไอิมันอยู่ในร้านาเฟ่หน้ามอ่อนลับบ้าน
"เมมีไรเหรอ?" มูนถามไปอย่าเลิ่ลั
"มูนน่ะสิมีไรเหรอ ทำไมนั่เหม่อใลอย" เมถามพลาส่ยิ้มให้เธออย่าอบอุ่น
"..." มูนที่เห็นารระทำอเมแบบนี้เธอ็ยิ่รู้สึผิ เพราะอะไรน่ะเหรอ เพราะเธอทำผิ่อเายัไล่ะ แบบนี้ะให้เธอเห็นแ่ัวทิ้เาไปบับันไ้ไันล่ะ
"ไม่สบายหรือเปล่าหืม?" เมเอื้อมมือมาอัหน้าผาอมูนเบาๆ พลาสลับับแะหน้าผาอัวเอ
"อืม...็ูเหมือนะัวอุ่นๆนะ" เมนั่ลและมอไปยัมูน
"มูนเรียเรื่อารเรียนมหาลัยน่ะ ไม่มีไรหรอ เมไม่้อใส่ในะ" มูนล่าวและยิ้มลบเลื่อน
"อืม มีไร็บอเมนะ อย่าเ็บไว้นเียว" เมล่าวและยิ้มพลายื่นมือไปยีหัวมูนอย่าเอ็นู
"อนั่้วยนสิ!" ู่ๆ็มีเสียๆหนึ่เ้ามาแทรพร้อมับเสียลาเ้าอี้ัรืๆมาวาหยุอยู่้าๆมูน
"ัน!" มูนหันไปมอัน้วยวามใ
"นี่ใรเหรอมูน?" เมถาม้วยใบหน้าเรียบเย แ่็บ่บอว่าไม่พอใ
"อ๋อเอ่อ...เพื่อนสมัยประถมน่ะ เยเรียน้วยัน1ปี" มูนอบ้วยน้ำเสียอึอั
"และ็ยัเป็น..." ันเอ่ยึ้นมาพลาลาเสียยาว นทำให้มูนหันไปมอันอย่าไม่พอใปนหวาระแวว่าันะบอเมถึเรื่อืนนั้น
"นี่ัน!" มูนร้อแผเสียออมา้วยวามโรธ เธอัะทนันไม่ไหวแล้วริๆนะ
"อะไรันมูน ร้อะี้หูันแทบเ้น" ันเอามือเาะหูไปมา
"นายอย่าแม้แ่ะินะ..." มูนพูเสียเบาหวิวเิให้ไ้ยินันแ่สอน พลาัฟันัรออย่าไม่พอใ แ่ารระทำอเธอนั้น็อยู่ในสายาอเมลอ เมมอูทั้สอสลับไปมาอย่าไม่พอใ
"หึ" ันไม่ไ้อบอะไรเพียแ่ยิ้มมุมปาอย่าพอใับอาารระวนระวายใอเธอ
"ทำไมเราไม่เยเห็นเพื่อนผู้ายเธอนนี้เลยล่ะ?" เมเริ่มถาม่อ
"เม เมื่อี้เมแทนัวเอว่าอะไรนะับมูน?" มูนหันมาเลิิ้วึ้นทันทีับำที่แทนำัวเอแปลๆอเม
"แถมยัเรียนมูนว่าเธออี" มูนเลิิ้วึ้นอย่าสสัย
"็ลอเรียูไ แ่อยารู้ว่าเรียแล้วูเป็นยัไ" เมล่าว
"็ไม่ยัไหรอเม แ่เรียันแบบเิมีว่านะ มูนอบแทนัวเอว่ามูนมาว่า และ็อบเรียเมว่าเมมาว่านะรู้ไหม" มูนพูบ็ยิ้มอ่อนโยนให้ับเม
"ั้นมูน ันอินไอิมอมูนหน่อยนะ" ันเอ่ยึ้นพลาแย่้อนในมืออมูนเ้าไปัไอิมอมูนินทันที
"เห้ยนายทำบ้าไรเนี่ย!"มูนร้อโวย
"ทำไมมูนพูาห่าเหินับันัเลยล่ะรับหืม?" ันเอ่ยพลาเหยียยิ้มมุมปา อนนี้ใบหน้าอันเ็มไป้วยรอยยิ้มทีู่ั่วร้ายในสายาอมูน
"มุุนี่ลีนะรับ แ่แย่ัที่ผมเป็นนไม่่อยล" เมรเ้าไปับแนมูนและึให้ลุึ้น
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น