ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่1 : ป่วย
"ริ๊~" เสียออพัเที่ยบอเวลาให้นัเรียนมัธยมปลายพัเที่ยไ้ัึ้นแ้เือนเป็นสัา
"ไปิน้าวัน!" ทุนในห้อ่าเ็บสัมภาระและพาันเินออาห้อโยเร็ว
"เร็วๆยัยเทียนแ้ว!" มีนหันมาร้อบอเทียนแ้วที่เ็บออยู่
"พวแไป่อนเลย ันไม่หิว ถ้าหิวเี๋ยวะามไป" เทียนแ้วอบและฟุบหน้าลนอนที่โ๊ะ
"เออๆ็ไ้ ั้นพวเราไปันเถอะ" มีนพูบ็เินออไปับแอมป์และบูม
"ปวหัวะมัเลย!" เทียนแ้วฟุบลนอน้วยอาารเวียนหัว เพราะเธอนอนึเินไปเพราะื่นเ้นที่โรเรียนเปิ
ึ.. ึ.. เสียฝีเท้าเินมาหยุอยู่หน้าประู มอูเทียนแ้วที่นอนฟุบบนโ๊ะ เาำลัะ้าวาเินเ้าไปหาแ่ว่ามีนมาเสีย่อน เาเลยหลบไป่อนที่ะมีใรเห็น
"เทียนแ้ว!" บูมเรียพลาสะิเทียนแ้ว
"นี่ลุึ้นิ้ อย่าสำออย" บูมึเทียนแ้วให้ลุึ้น
"โอ๊ย! อะไรอแวะบูม" เทียนแ้วร้อบ่นพลามอบูมเือๆ
"ลุึ้นไปิน้าว" บูมพูพลาึัวเทียนแ้วให้ลุึ้น
"ไม่เอาอ่ะ อนอนไ้ป้ะ?" เทียนแ้วพูพลาุัวลไปนอน
ารระทำอทั้สอนอยู่ในสายาอนๆหนึ่ แ่เมื่อเาเห็นว่าเป็นบูม เาึเินถอยไปและหายไป
"ะลุีๆไหม" บูมพูอย่าุๆ
"เราปวหัวนิและเหมือนัว็ะร้อน้วย ไม่เื่อเอามือมาแะู!" เทียนแ้วพูบ็ึมือบูมให้มาสัมผัสแ้มเธอ
"เห้ย!." บูมเนิๆเมื่อโนึโยไม่ทันั้ัว หน้าอบูมเือบะนับหน้าอเทียนแ้ว
"ืม...เื่อยั? ใบหน้าหวานพูทั้ๆที่หลับาอย่าัวเีย และฟุบลนอนบนมืออบูม
"เห้ย!" บูม้อร้อเห้ยเป็นรั้ที่สอและ็้อย่อัวลเพื่อให้เทียนแ้วนอนบนมือนไ้
"อ้าวออนิว มาทำอะไรรนี้อ่ะ?" เพรสเอ่ยถามออนิวเมื่อเห็นเาเินวนไปมาอยู่หน้าห้อพยาบาลโรเรียน
"ปล่าวนี่!" ออนิวอบพลาไหวไหล่
"เหรอ? เอ้หรือว่าแไม่สบายรไหนเหรอ?" เพรสรเ้าไปแะหน้าอออนิว
"เพรส!" ออนิวสะุ้เล็น้อยและปัมือเพรสออทันที
"อ่ะ...เอ่อ...โทษทีน่ะ พอีเพรสิว่าออนิวไม่สบาย็เลยะลอวัไ้ให้._." เพรส้มหน้าุอย่ารู้สึผิและ็เินอาย
"อบใ" ออนิวพูและยิ้มมุมปา
"แไม่โรธเราใ่ไหม?" เพรสเอ่ยถามพลาสบาออนิว
"โรธทำไมแ่นี้เอ" ออนิวพูบ็ไหวไหล่อีรั้
"^^" เพรสยิ้มร่าเริาหวานส่ให้ออนิว
"ไปห้อพยาบาลไหม?" บูมเอ่ยถามเทียนแ้ว
"ไม่เอาอ่ะ เี๋ยวโนินยาอี" เทียนแ้วส่ายหน้าไปมา
"ี! ะไ้หาย" บูมพูบ็ลาัวเทียนแ้วมาประอและพาไปยัห้อพยาบาลทันที
"อ้าวนัเรียนเป็นอะไรมาน่ะ?" อาารย์หมอเอ่ยทัอย่าเป็นห่ว
"เพื่อนผมเธอมีอาารปวหัวน่ะรับ ัว็รุมๆ้วย" บูมบออาารย์หมอ
"ั้นพาเพื่อนเธอไปไว้เียนไ้นะ เี๋ยวรูเอายาให้" อาารย์หมอล่าว
"รับ" บูมพูบ็ประอเทียนแ้วไปวาบนเียนไ้และัให้นอนในท่าสบาย
"อื้ม~" เทียนแ้วพลิัวนอนในท่าที่สบายหลัาทานยาที่อาารย์หมอให้มา
"นอนพัสั1ม.นะ เี๋ยวหมาบสัมะมารับ นี่็ใล้เ้าาบแล้ว เราไป่อนนะ" บูมพูบ็ลุึ้นาเ้าอี้้าๆเียที่เทียนแ้วนอนอยู่
"ื้อ~ ไม่เอาไม่ให้ไป" เทียนแ้วึแนอบูมไว้และเอามาอไว้แน่น
"นี่ เรา้อไปเรียนนะ แนอนไปสิเทียนแ้ว" บูมพูพลาแะมือเทียนแ้วออ
"ืม~" เทียนแ้วราและผลอยหลับเพราะฤทธิ์อยา
"เห้อ...ทำไรระวับ้าสิ ถึะยัไัน็ยัเป็นผู้ายนะ" บูมบ่นพึมพำ
เานั่รอนเ้าาบเาถึพึ่ไป
12.50น.
"นาสาวสุานา"
"มา่ะ"
"นาสาวสุัลยา"
"..."
"นาสาวสุัลยา"
"รูรับออนุาเ้าห้อรับ" บูมวิ่มาพร้อมที่ห้อเรียนล่าวำออนุาุรูผู้สอน
"เิ!"
"อบุรับ"
"เธอื่ออะไร?" ุรูเอ่ยถามพร้อมรวหารายื่อ
"นุพัน์รับ" บูมอบ
"นี่นาสาวสุัลยาหายไปไหน พวเธอรู้ไหม?" รูเอ่ยถามอย่าไม่พอใ
"เอ๊ะ? หายไปไหนนะ" มีนมอหาเพื่อนอเธอรอบๆห้อ
"นั่นสิหายไปไหน" แอมป์พูพึมพำ
"นาสาวสุัลยานอนอยู่ที่ห้อพยาบาลรับ" บูมอบ
"หือ?" และแล้วเสียฮือฮา็ัึ้นทั้ห้อ
"ห๊ะ! สุัลยาเป็นอะไร?" ุรูล่าวอย่าใปนเป็นห่ว
"เธอปวหัวและัวร้อนรับ แ่อาารย์หมอให้ยาทานไปแล้ว อนนี้หลับอยู่" บูมอบพลาอธิบาย
"รูรับ!" ู่ๆ็มีเสียๆหนึ่ล่าวแทรึ้นมา
"เธอมีอะไรเหรอธนวรรธ?" ุรูเอ่ยถาม
"ออนุาไปเ้าห้อน้ำไ้ไหมรับ?" ออนิวเอ่ย
"ไปเ้าห้อน้ำหรือไปสูบบุหรี่? เอาให้แน่นะ" ุรูมออย่ารู้ทัน
"ไม่ไ้ไปสูบบุหรี่แน่นอนรู" ออนิวอบ
"โอเไ้ รีบไปรีบลับ และไปนเียวนะไม่้อวนเพื่อนไป้วย"
"รับ!" ออนิวรับำและเินออไปทันที
______________________
อย่าลืมโหวันนะะทุนว่าอยาให้เทียนแ้วู่ับใร^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น