ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ~บทที่1~
*** ปัุบัน
08.47 น. เ้าวันเสาร์
๊อ ๊อ ๊อ! (เสียเาะประูห้อ)
"พราว ื่นยัลู" แม่อแพรวพราวเอ่ยึ้นพลาเาะประูเรียลูสาว
"..." ไม่มีเสียใๆอบรับลับมา
"พราวลู" เธอเรียลูสาวอเธอพลาเาะประูอี
"..." ไร้วี่แววเ่นเิม
"ั้นแม่เ้าไปนะลู" เธอบิลูบิประูและเินเ้าไปในห้อลูสาวอเธอ
แพรวพราวนอนหลับาหน้านิ่วิ้วมวอยู่บนเีย เหื่อ็ไหลสเ็มหน้า
"พราวลู โอ๊ย!" เธอับัวลูและร้อ้วยวามใ
"ทำไมัวร้อนนานี้ล่ะลู" เธอพูอย่าวิัวล
"ไม่นะ ไม่ ไม่" แพรวพราวนอนส่ายหน้าไปมาพลาละเมอ้วยพิษไ้
"พราวเป็นอะไรลู" เธอับมือลูสาวอเธอ
"ลูพราว ลูพราว" เธอเรียลูสาวอเธอที่นอนส่ายหน้าไปมา
"เน เน อยู่แถวนี้หรือเปล่า!" เธอะโนลั่นร้อหานให้มา่วย
"ะ า ุผู้หิ" สาวใ้นามว่าเนรีบวิ่พรวพราเ้ามาหาเธอ
"ไปามหมอมาเร็ว ุพราวป่วย" เธอร้อบอสาวใ้
"ุหนูพราวเป็นอะไรหรอะุผู้หิ" เนมอูพราวที่นอนหน้านิ่วิ้วมว
"ถ้าันรู้ันะให้แไปามหมอมารึเปล่า ไปรีบไปามหมอมาเร็วๆ"
"่ะร๊าาุผู้หิ" พูบเน็รีบวิ่พรวพราออไปทันที
09.32 น.
"ลูอิันเป็นไบ้าะุหมอ" เธอเอ่ยถามหมอที่รวูอาารลูสาวอเธอ
"ไม่เป็นไรอะไรมารับ เป็นไ้ปิทั่วๆไป เี๋ยวถ้ายัไถ้านไ้ฟื้น็ให้ินยาามที่หมอัไว้ให้นะรับ"
"อบุนะะุหมอ" เธอล่าวอบุ
"ไม่เป็นไรหรอรับุเือนเพ็ ผมยินีรับ" หมอล่าวและยิ้ม
"ลูบินทร์็เหมือนลูผมแหละรับ อีอย่าหนูพราวผม็เห็นแแ่ัวน้อยๆอนนี้โเป็นสาวแล้ว ผมรัเหมือนลูเหมือนหลานนหนึ่แหละรับ"
"อบุมาริๆนะะที่เอ็นูลูพราว" เือนเพ็พูและยิ้ม
"ถ้าูอาารสั2-3วันยัไม่ีึ้น็โทรามผมมาไ้นะรับ"
"อบุอีรอบริๆ่ะ เี๋ยวอยู่ทานอว่า่อนนะะ ิันไ้ให้เ็ัไว้ให้แล้ว" เือนเพ็เอ่ยล่าว
"อย่าอบุเยอะเลยรับ ผมเินฮ่าๆ" หมอลั้วหัวเราะไปมา
11.20 น.
แพรวพราวลืมาึ้นมาและระพริบาถี่ๆ อนนี้เธอรู้สึว่าเปลือาอเธอหนัอึ้เสียเหลือเิน
"โอ๊ย...ปว..." เธอเอามือุมมับ้วยวามเ็บเพราะอาารปวหัว
"ฟื้นแล้วหรอะุหนู" สาวใ้นหนึ่เินเ้ามาหาเธอและเ็ัวให้เธอ
"นี่พราว..."
"ใ่่ะ ุหนูน่ะป่วยนะะ เี๋ยวุหนู้อเ็ัว ทาน้าวทานยาามหมอสั่นะะ" สาวใ้ยิ้มให้เธออย่าอ่อนโยน
"นี่ี่โมี่ยามแล้วะเนี่ย?"
"เือบเที่ยแล้ว่ะ" สาวใ้อบ
"ห๊ะหาา!~" เธออุทานออมาอย่าใ
"ุหนูะ อย่าหัโหมหนัสิะ เมื่อเ้าอนพี่แ๋วมาเนี่ย พี่แ๋วยัเห็นไฟห้อุหนูเปิอยู่อีนะะ นีุ่หนูนอนเ้าอีแล้วใ่ไหมะ"
"พี่แ๋ว็รู้นี่ะ ว่าพราวำลัแ่ละรส่เ้าร่วมประวอยู่" แพรวพราวพูบ็นั่เหม่อิเรื่ออเธอ
*** 3วันผ่านไป
วันอัาร 07.15 น.
"พราวรัุแม่นะะ พราวไปเรียน่อนนะะ ุ๊บๆ รัุแม่ที่สุเลย^^" แพรวพราวรเ้าไปหอมและอแม่อเธอ
"้า แม่็รัพราวนะลู" แม่ลูบหัวแพรวพราวอย่าเอ็นู
ปี๊น~ ปี๊น~ เสียแรบีบส่เสียสัาบ่บอให้นในบ้านรับรู้ว่ามาถึแล้ว
"อ๊ะ! สสัยยัยน้ำิมาแล้วน่ะ่ะ ั้นพราวไปแล้วนะะ^^" เธอพูและยิ้มพลาโบมือลาแม่เธอ
"้าลู^^" แม่ยิ้มให้แพรวพราวนรถอน้ำิับออไปห่าาสายา
"โถ่เอ้ยพราวลูแม่ แม่ะบอลูยัไีนะเรื่อนั้น...หรือมันผิั้แ่ที่แม่ยอมให้ลูเรียนนิเทศศาสร์ันนะ"
เือนเพ็พู้วยน้ำเสียึเรีย สายามอูรถที่ลูนั่ไปนลับสายา
"แม่ไม่อยาให้ลู้อมาใ้ีวิโนลุมถุนแบบแม่..."
✂ ับ เอันบทที่2
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น