ลำดับตอนที่ #14
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : ธาตุแท้
เมื่อรุ้พราวเยหน้าึ้น็พบับเ้าอรอยยิ้มที่อ่อนโยนและแววาที่อบอุ่น เานนั้น็ือ… วีร์
"พี่วีร์…"
"พี่รู้มาว่าวันนี้รุ้ะเ้าโมเลลิ่ พี่็เลยท้อเ้มาฝาล่ะ" วีร์เอ่ยพลายิ้มให้รุ้พราวอย่าอ่อนโยน
"นี่มีเ้ที่รุ้อบเยอะแยะเลยนะ" วีร์เอ่ยพลาูถุเ้ึ้นมาให้รุ้พราวู
"อบุนะะ" รุ้พราวเอ่ย้วยรอยยิ้มและรับถุเ้มา
"พี่วีร์รู้ใรุ้เสมอเลยนะ" รุ้พราวเอ่ยพลาียิ้มว้า
"อมันแน่อยู่แล้วเ้าัวเล็" วีร์เอ่ยพลายีหัวรุ้พราวเล็น้อย
"เ้อะไร?" ภาธรเอ่ยทั้วยน้ำเสียที่ยียวนพลาเินรเ้ามาหาทัู้่
"ยุ่ไรวะ?" วีร์เอ่ยพร้อมมวิ้วมอภาธร
"ื้อมาทำไมเยอะแยะ ะุนยัยนี่ให้อ้วนหรือไ" ภาธรเอ่ยพลาแย่ถุนมเ้ไปามืออรุ้พราว
"เ้หน้าฝอยทอ เ้มะพร้าวอ่อน เ้็อโแล" ภาธรเอ่ยพลาหยิบเ้มาิน
"เห้ย นี่มันอน้อรุ้นะเว้ย!" วีร์เอ่ยเสียุนพลาแย่ถุนมเ้มาามืออภาธร
"อร่อยีนะ" ภาธรเอ่ยพลาเลีย็อโแลที่ิรมุมปาอัวเอ วีร์มอภาธร้วยแววาและสีหน้าไม่พอใ
"เ้ที่โนปาหน้าเ้แบบนี้แล้ว มึ็ะไม่เอาไปิน่อใ่ไหม?" ภาธรเอ่ยพลาเหล่มอรุ้พราว
"มึ้อาระสื่ออะไร พูมารๆีว่า!" วีร์เอ่ยเสียุนพลามอภาธรอย่าเอาเรื่อ
"เอ่อ...พี่วีร์อย่าหุหิเลย แ่เ้เอนะะ" รุ้พราวเอ่ย้วยรอยยิ้มบาๆพลาเ้าไปับแนอวีร์เอาไว้ ภาธรเหล่มออาารหุหิอวีร์พลาหัวเราะอย่าอบใ
"็ไ้ เพราะรุ้อหรอนะ พี่เลยยอมน่ะ!" วีร์เอ่ย้วยน้ำเสียหุหิและเินออไป รุ้พราวเหล่มอภาธร้วยหาาและถอนหายใออมาอย่าอ่อนใ ภาธรมอามทัู้่และยิ้มอย่าสะใออมา
"ูสิพี่อุส่าห์ไป่อิวื้อมาให้รุ้ โนไอ้เวรนั่นแย่ินหมเลย" วีร์เอ่ยพลาทำหน้าหิหน้าอหลัาที่รุ้พราวพามานั่สบสิอารม์
"พี่วีร์ใเย็นๆนะ นับ1-10ไว้นะ" รุ้พราวเอ่ยพลายิ้มสใสให้วีร์
"แ่ว่าพี่ั้ใื้อมาให้รุ้นะ" วีร์เอ่ยพลาทำหน้าาเ็ๆ
"ไม่เห็นเป็นอะไรเลยนี่ะ ็แ่เ้เอ ปล่อยนแบบนั้นไปเถอะนะ" รุ้พราวเอ่ย้วยรอยยิ้มสใส
"ั้นเี๋ยวเย็นนี้พี่ะพารุ้ไปินที่ร้านแทนนะ" วีร์เอ่ยและยิ้มให้รุ้พราวอย่าอบอุ่น
"พี่วีร์ะ…" ู่ๆรุ้พราวเอ่ยเรียวีร์้วยน้ำเสียที่ริั
"หืม… ว่าไะ?" วีร์เอ่ยานรับพลามอหน้ารุ้พราว
"รุ้มีเรื่ออยาะปรึษา่ะ…"
"มอไรหรอ?" ภาธรเอ่ยถามพลาหันลับไปมอพายอาร์
"ทำไม่วนี้ถึูแปลๆ?" พายอาร์เอ่ยพลาหรี่ามอภาธรอย่าับผิ
"เปล่า" ภาธรอบ้วยน้ำเสียเรียบเยอย่าห้วนๆ ึ่แ่าาเมื่อ่อนโยสิ้นเิ พายอาร์ำใพยัหน้ารับแม้ะเห็นว่าบุลรหน้าอเธอะูผิปิมาเพียใ็าม
"วันนี้เราะมาเรียนเ้นันนะทุน" เพลวัเอ่ยพลาวอร์มร่าาย
ทุน่าพาัน้อมเ้นอย่าันแ็ ภาธรเหล่มอรุ้พราวห่าๆเป็นระยะและเผลออมยิ้มออมาโยที่ไม่รู้ัว พายอาร์มวิ้วมอภาธรที่อมยิ้มอย่าประหลาใ เธอึลอสัเมอามสายาที่ภาธรมอไป แ่แล้วสิ่ที่เธอเห็น็ทำให้เธอปรี๊ึ้นมาเสียื้อๆ
นเสร็ ทุน็พาันนั่พัามอัธยาศัยอนเอ
"นั่รอพี่รนี้นะะ เี๋ยวพี่ออไปื้อน้ำมาให้นะ" วีร์เอ่ย้วยน้ำเสียที่อบอุ่น
"่ะ" รุ้พราวพยัหน้ารับและเ็เหื่อรออ สายาอเธอหลุบ่ำมอพื้นพลาทำใบหน้ารุ่นิราวับใ้วามิ มือหนาถือวน้ำและยื่นส่มาให้เธอ รุ้พราวมวิ้วเล็น้อยอย่าประหลาใ
"ทำไมพี่วีร์ลับมาไวัเลยะ?" แ่แล้วเมื่อเธอเยหน้าึ้น็ลับพบว่านที่ยื่นวน้ำให้เธอไม่ใ่วีร์ แ่ลับเป็นภาธร… เธอึเบือนหน้าหนีและไม่รับวน้ำาเา
"รับไปสิ" ภาธรเอ่ยพลายื่นวน้ำให้รุ้พราวอีรั้ รุ้พราวหันมามอหน้าภาธรพร้อมมวิ้ว
"ไปให้พ้น" รุ้พราวเอ่ย้วยน้ำเสียเรียบเย
"อะไรัน ัน็แ่เอาน้ำมาให้ ทำไม้อไล่ัน?" ภาธรเอ่ยพร้อมทิ้ัวนั่ล้าๆรุ้พราวและแะน้ำอีวอัวเอมาื่ม
"นายะเอาอะไรอี ันเหนื่อยใับนายเ็มทนแล้วนะ" รุ้พราวเอ่ยอย่าเหนื่อยใพลาหันมามอหน้าภาธร แววาและน้ำเสียอเธอมันบ่บอว่าเธอเหนื่อยอย่าที่พูริๆ ภาธรมอลึเ้าไปในวาลมโเี่ยวมอรุ้พราวราวับำลั้นหาอะไรบาอย่า
"อโทษ" ภาธรเอ่ยออมา้วยน้ำเสียที่แผ่วเบา
"พอเหอะ" รุ้พราวเอ่ยพร้อมลุหนีไป ภาธรยื่นมือออไปะว้าแนอรุ้พราวเอาไว้ แ่เา็้อะัและนั่นิ่มอามรุ้พราวที่เินหนีไป
รุ้พราวเินหลบเ้าห้อน้ำไปเพื่อที่ะล้าหน้าและสบสิอารม์ ปิเธอไม่ใ่นที่ใร้อนอะไร แ่ภาธรลับทำให้เธอรู้สึหุหิไ้ลอเวลาทุรั้ที่เอเา
"เอันอีแล้วนะ" พายอาร์เอ่ยทัพร้อมเหยียยิ้มใส่รุ้พราว
"เหอะ เวรรรมอะไรอีวะนี่ หนีเสือปะระเ้หรือไัน" รุ้พราวเอ่ยพลาลอามอบน
ภาธรที่เินามรุ้พราวมาในภายหลั ็้อหยุแอบฟัเพราะไ้ยินเสียอพายอาร์ัออมาาห้อน้ำ
"ไ ไ้่าวว่าลับไปหาแฟนเ่าเหรอ?" พายอาร์เอ่ย้วยน้ำเสียเหยียๆใส่รุ้พราว
"เฮ้อ… เธอนี่วันๆว่ามาเลยเนอะถึไ้ามุ้นวุ่นวายีวิาวบ้านเาไปทั่วน่ะ" รุ้พราวเอ่ยพร้อมยืนออมอพายอาร์
"นี่นัรุ้พราว แ่าันว่าเสือเหรอ!" พายอาร์ร้อแหว้วยวามไม่พอใ
ภาธรมวิ้ว้วยวามรู้สึประหลาใเมื่อไ้ยินเสียร้อแว๊ๆอพายอาร์
"อุ๊ยๆ ันไม่ไ้ว่าน้าา เธอว่าัวเอ่าหาล่ะ" รุ้พราวเอ่ยพร้อมเหยียยิ้มมุมปา
"แล้วส่วนเรื่อแฟนเ่าที่เธอว่าน่ะ เธอฟัันให้ีๆนะพายอาร์ ันไม่ใ่เธอนะ ที่ะลับไปหาแฟนเ่าทั้ๆที่เา…" รุ้พราวเอ่ยพร้อมเว้นวรรและเหยียยิ้มมุมปา
"ออะสะอิสะเอียนในัวเธอะนานั้น!"
"ยัยนี่็ร้ายใ่ย่อย" ภาธรเอ่ยพึมพำับัวเอเบาๆ
"รี๊!!! แ! นับ้า!!" พายอาร์รีร้อพลาเ้นไปมาและรเ้ามา้ามือะบหน้ารุ้พราว
"อย่าบันเียวนะ ถ้าเธอล้าบันอี ันะไม่ผลัเธอเหมือนราวที่แล้วแน่ๆ เพราะรั้นี้ันะ่อยเธอืน!" รุ้พราวล่าวพลายมือึ้นมาั้หมั
"แมันนับ้า!" พายอาร์ร้อแว๊พลาี้หน้า่ารุ้พราว
"ไม่เท่าเธอหรอ"
"รี๊!!! นับ้า แหาว่าันบ้าเหรอ!" พายอาร์เอ่ยพลารีร้อ้วยวามโมโห
"เลิรี๊ไ้แล้ว หูันะแอยู่แล้วนะ อนเ็ๆที่บ้านเธอเลี้ย้วยนหวีหรืออย่าไรัน" รุ้พราวสบถพลายมือึ้นมาอุหู
"รี๊ๆๆ นับ้า ันะสั่สอนแ!" พายอาร์รีร้อพลารุเ้าไปหมายที่ะบหน้าอรุ้พราว แ่แล้ว็มีมืออใรบานเ้ามาับ้อมือเล็อเธอเอาไว้่อน
"ภา! มาไ้ไ!?" พายอาร์เอ่ย้วยท่าทีที่ใ
"พอไ้แล้ว หยุไ้แล้ว" ภาธรเอ่ย้วยน้ำเสียุๆพลา้อมอพายอาร์อย่าำหนิ
"อะไรัน พายไม่ไ้ทำอะไระหน่อยนะ ยัยนี่่าหานะที่ทำพายน่ะ!" พายอาร์ล่าวพลาทำหน้าหิหน้าอ
"แ่เราเห็น" ภาธรยัเอ่ย้วยน้ำเสียุๆ
"ทำไมู่ๆไปเ้า้ายัยนี่ล่ะ ทำไมถึเปลี่ยนไปไ้มามายนานี้!" พายอาร์เอ่ยพลาทุบีภาธรอย่าโรธเือ
"ทะเลาะันให้พอนะ ไปละ" รุ้พราวพูบ็ะเินออไปแ่็ถูพายอาร์ระาเอาไว้ะ่อน
"เี๋ยว่อน!" พายอาร์เอ่ยพลาิเล็บลไปในแนอรุ้พราว
"ปล่อย!" รุ้พราวทำหน้านิ่ว้วยวามเ็บและสะบัแนออาพายอาร์ทันที แ่เธอสะบัแรไปหน่อย เล็บที่มืออพายอาร์ึูเ้าับแนอรุ้พราวนเลือไหลิบออมาเล็น้อย
"เธอ…" ภาธรเอ่ยพลามอูแนอรุ้พราว
"หึ…" พายอาร์มอแนอรุ้พราวพลาเหยียยิ้มมุมปา
"…" รุ้พราวำหมัแน่นมอหน้าอพายอาร์และหันไปมอภาธร แล้วรุ้พราว็ัสินใเินออไป
"ทำไมพายเป็นนแบบนี้" ภาธรเอ่ย้วยน้ำเสียแมผิหวั
"แบบนี้แบบไหน?" พายอาร์เอ่ยพลาเลิิ้วมอภาธร
"ร้ายา เอาแ่ใ"
"็ูสิ่ที่ยัยนั่นทำับพายสิภา ยัยยั่นมันร้ายับัน่อน!" พายอาร์เอ่ยพลาับมืออภาธร
"ภา้อเื่อพายนะภา พายไม่เหลือใรแล้วนะนอาภา ภาอย่าใร้ายับพายเลยนะ พายอร้อ" พายอาร์เอ่ยทั้น้ำาพลาบลที่หน้าอแผ่นว้าอภาธรและสะอื้นร่ำไห้
"…" ภาธรนิ่เียบไปรู่หนึ่ราวับใ้วามิ มือหนา่อยๆเลื่อนมาลูบหัวอพายอาร์อย่าอ่อนโยน
"ไม่เป็นไรนะ ันอยู่รนี้แล้วนะ" ภาธรเอ่ยอย่าปลอบโยน
__________
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น