ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
"วันนี้ทาน้าวเ้าแล้วหรือยั?" ายหนุ่มเอ่ยถามหิสาวรหน้า้วยน้ำเสียห่วใย
"เรียบร้อยแล้วล่ะ" หิสาวอบ้วยใบหน้าเรียบเย
"ั้นเ้าไป้าในันเถอะ วันนี้ันมี้อมเ้า" ายหนุ่มเอ่ยพร้อมเปิประูรถให้หิสาว เธอพยัหน้าเล็น้อยและเินลารถ
"พี่วีร์ วันนี้รุ้แ่ัวสวยไหม?" หิสาวเอ่ยถามพลาหมุนัวไปมา
"ั้แ่ออมานถึอนนี้รุ้็ยัถามพี่ไม่หยุเลยนะะ" ายหนุ่มเอ่ยพลายิ้มบาๆ
"็รุ้อยารู้นี่นา" หิสาวเอ่ยพลาลี่ยิ้มสใส
"่อให้รุ้ถามพี่อีี่รั้ พี่็ะอบเหมือนเิม่ะว่าสวย" ายหนุ่มอบพลายีหัวหิสาวเล็น้อย
"อย่าสิพี่วีร์ เนี่ยเห็นไหมว่ารุ้หัวยุ่หมแล้วนะ" หิสาวเอ่ยพลาแะมือายหนุ่มออ แ่ไม่ทันที่ทั้สอะไ้พูุยอะไร้วยัน่อ ็มีเสียๆหนึ่เอ่ยทัึ้นมาเสีย่อน
"มาแ่เ้าเลยนะไอ้วีร์" เสียที่เอ่ยทัเป็นน้ำเสียที่ฟัูเือเือนอย่าอบล
"แล้วนี่ใรน่ะ แฟนใหม่เหรอ?" เาพู่อพลาปรายสายา้อมอหิสาวในุเรสสีพี
"ไปันเถอะรุ้" วีร์เลือที่ะเมินและไม่อบำถามอายหนุ่มรหน้าเา พลาหันไปุยับหิสาวที่ยืนอยู่้าๆเาแทน เธอพยัหน้ารับเล็น้อยและเินามเาไปอย่าว่านอนสอน่าย
"พายอย่าสนใเลยนะ" ายหนุ่มเอ่ยพลาับบ่าหิสาวราวับะให้ำลัใ
"ไม่เป็นอะไร" พายอาร์อบพลาส่ายหน้าไปมา
"แน่ในะ?" ายหนุ่มเอ่ยถามย้ำอีรั้้วยวามเป็นห่ว
"แน่สิ ั้นพายไป้อม่อนนะ" พูบเธอ็เินเ้าห้อ้อม ายหนุ่มทำไ้แ่เพียมอามแผ่นหลัร่าบาไปนลับา แล้วเา็เินหลบไปอีทา
"พี่ส่เราแ่นี้นะะ" วีร์เอ่ยพลายิ้มให้รุ้พราวอย่าอ่อนโยน
"พี่วีร์ว่ารุ้ะผ่านมั้ย?" รุ้พราวเอ่ย้วยสีหน้าื่นเ้นและัวล วีร์ลี่ยิ้มออมาบาๆพลาับมือหิสาวไปุมไว้
"สู้ๆนะะ พี่รู้ว่าเราน่ะทำไ้" วีร์เอ่ยพลายิ้มให้รุ้พราวอย่าอ่อนโยน เธอลี่ยิ้มามเาเล็น้อยอย่าใื้น
"ไป้อม่อนนะ" วีร์พูและยิ้มพร้อมยื่นมือไปยีหัวรุ้พราวเล็น้อย
"ั้ใ้อมนะะ!" รุ้พราวเอ่ยพลาส่ยิ้มสใสให้ับวีร์ เายิ้มอบเธอเล็น้อยและเินาไป เธอยืนมอเาเินาไปนลับสายา เมื่อเห็นว่าายหนุ่มเินพ้นไปไลแล้วเธอึหันลับมามอ
"อให้ไ้ อให้ผ่าน้วยเถิ! เอาวะรุ้ สู้ๆ!!"
"โอ๊ย! อ้าวนึว่าใร ไอุ้เพื่อนวีร์นี่เอ" ภาธรเอ่ยพร้อมยยิ้มมุมปาหลัาที่เาเยหน้าึ้นมามอว่านที่เินนับเาเป็นใร วีร์มอลับ้วยแววาเรียบเย
เย็น
"อืม… เมื่อไหร่พี่วีร์ะมานะ" รุ้พราวเอ่ยพลามอูรอบๆ อนนี้เธอำลัรอวีร์มารับที่ลานอรถอโมเลลิ่ เพราะเาับเธอนัันไว้ว่าะมาเอันรนี้ ึ่นี่็เลยเวลานัมาสัพัแล้ว แ่ยัไม่เห็นวี่แววอเาเลยแม้แ่น้อย
"หรือว่าพี่เายั้อมอยู่นะ" เธอยนาฬิา้อมือึ้นมาูพลาทำหน้ารุ่นิเล็น้อย
ทุท่วท่าอิริยาบถอเธอนั้น เธอไม่รู้เลยว่ามีใรบานำลัแอบมอเธออยู่ และเธอ็ไม่รู้เลยว่าารัสินใ้าวเ้ามาสมัรเป็นเ็ในสััที่นี่ะเปลี่ยนแปลทุสิ่ทุอย่าในีวิอเธอ รวมถึหัวใอเธอไปลอาล…
"ไ" เสียเอ่ยทัทายอใรบานทำให้เธอ้อเยหน้าึ้นาอโทรศัพท์
"ไ" เธออบรับพร้อมส่ยิ้มให้เา
"…" เามอเธอนิ่ๆราวับใ้วามิบาอย่าอยู่ เธอเอียอมอเาเล็น้อย
"มีไรป่าว?" เธอเอ่ยถามเาเมื่อเห็นว่าเาเอาแ่ยืน้อมอเธอแ่ลับไม่พูำใๆออมา
"แ่แวะมาทัทายน่ะ" เาเอ่ยและยิ้มมุมปาพลามอเธอั้แ่หัวรเท้า
"ผมื่อภาธรนะ ุล่ะ?" ภาธรเอ่ยแนะนำัวเอพลามอหิสาวรหน้าอย่าไม่วาา
"รุ้พราว"
"รุ้พราวเหรอ?" ภาธรเอ่ยถาม้ำอีรั้พลามอรุ้พราว้วยสายาาบ้ว เธอหน้าีลเล็น้อยับสายาที่เาใ้มอูเธอ แ่เธอ็ยัพยายามทำใีสู้เสือฝืนยิ้มให้เา
"แฟนใหม่ไอวีร์หรอ?" ภาธรัสินใเอ่ยถามเรื่อที่ัวเออยารู้ออไป เธอมวิ้วเล็น้อยับำถามอเา
"แฟนใหม่?" เธอเอ่ยทวนำพลาเลิิ้วมอเา
"ใ่" เาเอ่ยพลามอูเธอ้วยแววาที่ยาะหยั่ถึ
"ั้น" ำอบอเธอทำให้เา้อยยิ้มมุมปาพลาส่ายหน้าไปมา
"เหอะ บันมาี่วันแล้วล่ะ?" เาเอ่ยถามพลามอเธอ แ่แววาที่ใ้มอเธอในอนนี้ไ้แ่าไปาแววาในอนแรอย่ามา แววาอเาในอนนี้ล้ายับว่าโรธเืออะไรเธออยู่ยัไอย่าั้น เธอมวิ้วึ้นอีรั้ับำถามอเา
"ไม่เี่ยวับุ" เธออบลับ้วยน้ำเสียเหวี่ยเล็น้อย
"ใ่ไม่เี่ยวับัน" ำพูอเาทำให้เธอ้อพิารามอเาใหม่
"นๆนีู้ไม่ธรรมาริๆ" เธอิในใพลามอเาไม่วาา
"รุ้ รอพี่นานไหม" วีร์เินเ้ามาพลามอภาธร้วยแววาไม่ไว้ใ
"นินึ่ะ" รุ้พราวอบพลาส่ยิ้มให้ับวีร์
"ว่าะมา ถ้าแฟนมึโนอุ้มไป็ไม่รู้สินะ" ภาธรเอ่ยพร้อมยิ้มอย่ายียวน
"ไปันเถอะรุ้" วีร์พูบ็ึรุ้พราวออไปในทันที
"เี๋ยว่อนสิ ะรีบไปไหนล่ะ" ภาธรเอ่ยพลารเ้าไปับแนอี้าอรุ้พราวเอาไว้
"ปล่อย!" วีร์พูออมาผ่านไรฟันที่บแน่น พลามอภาธร้วยแววาทีุ่่นเือ
"โอ๊ะๆ โทษทีพอีลืมัว" ภาธรเอ่ยพลาปล่อยมือออาแนอรุ้พราว ส่วนรุ้พราว็ไ้แ่มอวีร์สลับับภาธรไปมา ไม่้อบอ็ูออว่าสอนนี้่อน้าที่ะไม่ถูันอย่าแน่นอน
"ไปเถอะ" พูบวีร์็ึแนรุ้พราวและพาเินออไป รุ้พราวไ้แ่เินามวีร์ไปอย่าๆ
ภาธรแสยะยิ้มมอามบุลสอนเินาไปนลับสายา พลาแผนารบาอย่า็ผุึ้นมาในหัวอเา แ่เาไม่รู้เลยว่าแผนารอันร้ายาอเานั้นะนำพาวามรัรั้ใหม่ ะนำพาเรื่อราวที่อยปั่นป่วนหัวใอเา
วัน่อมา รุ้พราวออาอนโอเธอแ่เ้าเพราะวันนี้เธอมีานถ่ายโษาับรุ่นพี่ในโมเลลิ่ ึ่เธอ็เพิ่มาใหม่และ็เป็นเ็ใหม่ เพราะะนั้นไม่ใ่เรื่อีแน่ๆหาะให้ทุน้อมารอเธอ นั่นึเป็นเหุผลที่เธอมาที่โมเลลิ่่อนวีร์
และเหมือนามเทพะใที่ทำให้วันนี้ภาธรมาที่โมเลลิ่่อนพายอาร์เ่นัน
และสายาอันเียบมอเา็หันไปมอเห็นร่าบาในุเสื้อยืสีาวับาเยีนส์ทีู่เหมาะับาอันเรียวยาวอเ้าหล่อน เธอเินรเ้าไปยัห้อแ่ัวที่มีป้ายเียนไว้ว่า 'สำหรับนาแบบที่ถ่ายโษาSG'
"มาทำไมแ่เ้า?" เาเอ่ยอย่าสสัยพลาแอบเินามเธอเ้าไป
"ุนี้สินะ" รุ้พราวหยิบุสีมพูหวานแหววึ้นมาู นี่ือุที่เธอะ้อถ่ายโษาในวันนี้
"ไหนอลอหน่อยละันนะ" เธอเอ่ยพลาลี่ยิ้มมอุที่อยู่ในมือ
"ว๊าย!" เธอร้อแหวเสียัเพราะู่ๆ็มีใรบานึเธอเ้าไปโอบอ ใเธอระุวูบอย่าบอไม่ถู เธอ่อยๆเยหน้ามออย่าหวาลัว แ่แล้วเธอ็้อเหวอเมื่อเห็นว่านที่ึเธอเ้าไปอนั้นเป็นนๆเียวันับที่เ้ามาทัเธอเมื่อวานที่ลานอรถ
"ปล่อย!" เธอเอ่ยพร้อมผละออาเา เามอูเธอพลาแสยะยิ้มออมาอย่าเ้าเล่ห์ เธอมอเา้วยท่าทีที่หวาลัว เธอสามารถรับรู้ไ้ในทันที้วยสัาาว่าเธอำลัไม่ปลอภัย! เธอึัสินใเินหลบไปเพราะไม่อยามีเรื่อและเพื่อรัษาวามปลอภัยอัวเอ้วย พลาสิ่ที่วีร์ย้ำบอับเธอเมื่อวาน็ผุึ้นมาในหัว 'อยู่ห่าๆาภาธรเอาไว้'
"เฮ้! ทำอะไรน่ะ" เธอร้อแหวเมื่อู่ๆ็โนภาธรแยุ่ในมืออเธอ
"นาย นั่นมันุันนะ" เธอเอ่ยพลาีุ้ที่เาเพิ่แย่ไปามืออเธอ
"แล้วไ?" เาเอ่ยถามเธอ้วยน้ำเสียยียวน
"แล้วไั้นเหรอ?" เธอเอ่ยทวนำอเา
"ใ่ แล้วไ"
"เฮ้อ…" เธอถอนหายใออมาเฮือให่พลาพยายามวบุมอารม์อัวเอ
"อืนนะ" เธอเอ่ยพลาแบมืออุาเา
"อยาไ้หรอ?" เาเอ่ยถามพร้อมยยิ้มมุมปา เธอถอนหายใออมาอีรั้และส่ยิ้มให้เาอย่าใเย็น
"นั่นมันอๆันอยู่แล้ว" เธอเอ่ยพร้อมยิ้มอย่าใเย็น
"ถ้าันทำมันาล่ะ?" เาเอ่ยพลามอุสีมพูที่อยู่ในมือ
"นายะทำแบบนั้นไปทำไม?" เธอเอ่ยพลามวิ้วมอเาอย่าไม่เ้าใ
"วามสะใ"
"ั้นเหรอ ั้น็เอาที่สบายใ็แล้วัน" พูบรุ้พราว็เินหนีออมาเพราะไม่อยามีเรื่อ
"เี๋ยว่อน" แ่ไม่วายที่ภาธรยัะเินามเธอและว้าแนอเธอเอาไว้ รุ้พราวเหลือบมอมืออภาธรพร้อมเยหน้ามอเา
"ะหนีไปไหน" ภาธรเอ่ยถามพลา้อมอแววาลมใสเี่ยวมอรุ้พราว
"ป่าว ในนี้มันร้อน" รุ้พราวอบพลาหลุบามอพื้น
"เหอะ แอร์็เปิ" ภาธรเอ่ยพลายยิ้มมุมปา
"็ันอึอั" รุ้พราวเอ่ยพลาเสมอทาอื่นและแะมืออภาธรออ
"อัวนะ"
"แล้วถ้าันไม่ให้ไปล่ะ" ภาธรเอ่ยพร้อมว้าแนอรุ้พราวเอาไว้อีรั้ แ่รั้นี้มันลับแน่นึ้นว่าเิม
"ปล่อยนะ ันเ็บ!" รุ้พราวร้อพลาทำหน้านิ่ว แ่เาลับไม่มีทีท่าว่าะยอมปล่อยเธอเลยแม้แ่น้อย นฟาเส้นสุท้ายอรุ้พราวาล ึ่แน่นอนว่าวามอทนอเธอ็หมล้วยเ่นัน
"และอีอย่านะ นายไม่มีสิทธิ์มาสั่ัน!" พูบรุ้พราว็แะมืออภาธรออไปและรีบเินหนีไปในทันที
"หึ… เี๋ยวอีหน่อย็มี"
___________
เอาล่ะ่ะทุโ๊นนนนน แ่ารพบเอันรั้แรอภาธรับรุ้พราวเนี่ย็เือเือนันมาถึนานี้แล้วนะเนี่ย!
โอ๊ะๆ แ่ไรท์อระิบบอ่อนนะะว่ารุ้พราวเนี่ยเป็นนที่ใเย็นมาๆ แ่นี่ภาธรลับทำให้เธอถึับหมวามอทนลไ้ แบบนี้็ถือว่าไม่ธรรมานะะ!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น