ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : เล่ห์รักวิวาห์ใจ EP.4 เอิร์ธ×เหมียว #แฟนฟิค9×9
ฟึบ ฟึบ ฟึบ! เสียมีที่พยายามะแททะลวเอิร์ธ แ่สุท้าย็โนลมทุที นั่นเพราะเาหลบมันไ้ทุรั้
"แน่ริมึ็อย่าหลบสิวะ!" ายนนั้นสบถอย่าหัวเสีย
"ไม่หลบู็โนแทิวะ!" เอิร์ธเอ่ยพลาเะ้อมืออมันนมีพหล่นลับพื้น มันมอมีพที่ลพื้นและรเ้าไปเพื่อะเ็บแ่ลับถูเอิร์ธเะปลายานล้มหายึหมสิไป
"หึ เล่นับใรไม่เล่น" เอิร์ธเอ่ยพลาเินเ้าไปหามันใล้ๆ
"สลบริป่ะวะหรือแ่แล้" เาเอ่ยอย่าสสัยพลาำลัะทสอบูว่ามันสลบริหรือเปล่า แ่ำรว็มาเสีย่อน
"เ้าไปับุมมันไว้!" นายำรวนหนึ่เอ่ยออำสั่
"รับ!" ลูน้อเอ่ยรับำและเ้าไปับุมัวนร้ายที่นอนสลบอยู่
"เหมือนในละรเปี๊ยบเลยว่ะ พอพระเอัารนร้ายเสร็ำรวเพิ่โผล่หัวมา" เอิร์ธเอ่ยพึมพำับัวเอและหัวเราะเบาๆในลำอ
"เอิร์ธ!" เสียเรียอเหมียวทำให้เา้อหันลับไปหาเธอ
"เ็บรไหนมั้ย?" เธอเอ่ยถามพร้อมึ่เินึ่วิ่มาหาเา
"นิหน่อย" เาอบ้วยน้ำเสียเรียบเย
"ว่าแ่เธอเหอะ เ็บรไหนหรือเปล่า?" เาเอ่ยพลามอสำรวเธอ
"…" เธอไม่อบแ่ลับส่ายหน้าไปมาแทนำอบ
"เรารีบลับันเถอะ ุป้ารอแล้ว" เธอเอ่ยพร้อมเินนำไป
"เี๋ยว่อนรับ อเิุทั้สอไปให้ปาำที่โรพั้วยรับ" นายำรวนหนึ่เอ่ยร้อึ้นเพื่อรั้เาและเธอไว้ เธอหันไปเหล่มอเาเล็น้อยแ่ไม่พูอะไร
"อ๋อ ไ้สิรับ" เาอบรับพร้อมเ็เลือรมุมปาออ
"อบุสำหรับ้อมูลมาเลยนะรับ" นายำรวเอ่ยพร้อมยิ้มเล็น้อยให้เอิร์ธับเหมียว
"ไม่เป็นไรรับ ผมยินี" เอิร์ธเอ่ยพร้อมลุึ้นยืน
"ั้นถ้าไม่มีอะไรแล้วผมอัวนะรับ" พูบเอิร์ธ็ยมือไหว้นายำรว เพราะนายำรวนนั้นน่าะมีอายุมาว่าเาราวๆ10ว่าปี หรืออาะมาว่านั้น
"รับผม" นายำรวเอ่ย้วยรอยยิ้มและหันไปพูุยับผู้้อหาที่ถูล้อุแมืออยู่
"ไปนอนสำนึผิในุเลยเอ็" นายำรวเอ่ยพลาหันไปพยัหน้าให้ลูน้ออนนำัวผู้้อหาไปัุ
"อบุนะที่่วยอ่ะ" เหมียวเอ่ยพลาเสมอลพื้น เธอไม่แม้แ่ะมอหน้าเาสันิ
"ไม่เป็นไร ิ๊บๆ" เาเอ่ยอย่าไม่แยแสับำอบุอเธอ
"ลับบ้านเหอะ แม่รออยู่" เาเอ่ยพร้อมเินนำเธอไปยัรถที่ออยู่หน้าโรพั
"นแบบนายมันเป็นนแบบไหนันแน่นะ?" เธอเอ่ยับนเอพลามวิ้วมอเาอย่าไม่เ้าใ
"เ็บมามั้ยลู" ผู้เป็นแม่เอ่ยถามอย่าห่วใย
"ไม่เท่าไหร่รับ"
"เห้อ… พวโรสมัยนี้นี่มันร้ายริๆ ีแล้วนะลูนะที่ไม่เป็นอะไรมา" ผู้เป็นแม่เอ่ยพร้อมถอนหายใพลาส่ายหน้าไปมา
"เหมียวลู ไปเอาล่อยามาทำแผลให้พี่เาสิ" ผู้เป็นแม่หันไปบอเหมียวที่นั่นิ่้มมอพื้นอยู่
"เอ่อ… ่ะ" เธอพยัหน้ารับและเินออไป
"อันที่ริผมว่าไม่้อทำแผลอะไรให้ยุ่ยาหรอรับ แ่นี้เอ" เาเอ่ยพลาแะเบาๆรรอย้ำบนใบหน้า
"ไม่ไ้นะ ลูเป็นถึนัร้อื่อัอไทยะมามีรอยฟ้ำอะไรแบบนี้ไม่ไ้หรอนะ" ผู้เป็นแม่เอ่ยพลามอรอย้ำบนใบหน้าอลูายอน
"อ่ะนั่นยัยหนูมาพอีเลย" ผู้เป็นแม่เอ่ยพร้อมส่ยิ้มอย่าเอ็นูให้เหมียวที่ำลัเินเ้ามาพร้อมล่อยาสามัประำบ้าน
หิสาว่อยๆบรรเทยาใส่สำลีและเลื่อนมืออย่า้าๆไปยัใบหน้าอันหล่อเหลาอเธอ ้าเหล่มอารระทำอเธอเล็น้อยและ็หันลับไปมอทาอื่นแทน
"ทายาันไป่อนนะ เี๋ยวแม่มา" ผู้เป็นแม่เอ่ยพร้อมลุึ้นยืน
"ุป้าะไปไหนะ?" เหมียวเอ่ยถามพลาเยหน้ามออย่าเลิ่ลั
"ป้าว่าะไปในรัวหน่อยน่ะ้า ยัยหนูทายาให้พี่เาไป่อนนะ" ผู้เป็นแม่เอ่ยพร้อมยิ้มว้าพลาลอบยิบาให้เหมียวเล็น้อย เหมียวมออย่ารู้ทันแ่เธอ็รู้ีว่าเธอทำอะไรไม่ไ้นอา้อามน้ำไป เธอึำใพยัหน้ารับำ
"่ะ"
"ถ้าฝืนใทำ็ไม่้อ็ไ้นะ" เาเอ่ยพลาเบือนหน้าหนีมือเล็ๆอเธอ
"พูอะไรอนาย" เธอเอ่ยพลามวิ้ว
"็พูามที่อยาะพูไ"
"พูไม่ิ!" เธอเอ่ยพลาทำหน้าหิ
"อแบบนี้ไม่ำเป็น้อิ" เาเอ่ยพร้อมหันมามอหน้าเธอ
"แู่าสีหน้าแววาอเธอ็รู้แล้วว่าำลัฝืนใทำอยู่" เาเอ่ยพลาสบาเธอนิ่
"นี่แหนะ!" เธอทำหน้าหิพร้อมิ้มสำลีลบนรอย้ำอเาแรๆ
"โอ๊ยยัยบ้า นี่ะ่าันหรือไ" เาร้อแหวพลาับมืออเธอออ
"็นายอยาะมาวนประสาทันทำไมเล่า!" เธอเอ่ยพลาทำหน้าึ
"วนประสาทรไหน วามริล้วนๆ!!"
"พูี้อยาโนอีสินะ" เธอเอ่ยพลาะัมือออามืออเา แ่เาลับระับมันไว้แน่นึ้น
"นอุส่าห์่วยแท้ๆ นี่มันทำุบูาโทษัๆ" เาร้อแหวพลามอ้อนเธอ
"เหอะ มัน็เพราะนายไม่ใ่รึไที่พาันไปนเิเรื่อน่ะ" เธอพูพร้อมลอามอบน
"นไม่สำนึ ทำุับเธอไม่ึ้นริๆ!" เาเอ่ยพลาสะบัมือเธอออไปอย่าแรพร้อมลุหนีไปทันที
"อ้าวเี๋ยวสิ ะไปไหนน่ะยัทำแผลไม่เสร็นะ" เธอเอ่ยอย่าๆพร้อมมอามเา แ่เา็ไม่มีทีท่าว่าะหันลับมาเลยนอาเินุ่มๆออไป
"นี่นาย!" เธอะโนามหลัเาอีรั้่อนที่เาะเินหายออไป
"เห้ย… นี่โรธเหรอ?" เธอเอ่ยับัวเออย่าๆ
"นี่เราพูอะไรผิไปเหรอ?" เธอเอ่ยถามัวเออย่าๆพร้อมเอามือเท้าาอย่าใ้วามิ
"ยัยหนู าเอิร์ธล่ะลู?" ผู้เป็นแม่เอ่ยถามเมื่อไม่เห็นลูายอน ในมืออเธอถือาม้าว้มที่ส่ลิ่นหอมฟุ้วนน้ำลายส่อสุๆมา้วย
"ไปแล้ว่ะ" เหมียวเอ่ยอบพลาทำหน้าหิ
"ไปไหนะล่ะ?" ผู้เป็นแม่เอ่ยพร้อมวาาม้าว้มลบนโ๊ะ
"ไปาย… เอ้ย น่าะึ้นห้อไปแล้วมั้ะ" เธอยิ้มแห้ๆเมื่อรู้สึว่าัวเอพูอะไรผิไป
"อ๋อ๊ะ ั้นป้ารบวนหนู่วยเอาาม้าว้มไปให้าเอิร์ธหน่อยนะลูนะ แล้ว็นี่ยาแ้ฟ้ำและบรรเทาปว เอาให้าเอิร์ธเาินหลัทาน้าว้มเสร็นะลู" ผู้เป็นแม่เอ่ยพร้อมยื่นแ้วเล็ๆที่ใส่ยาไว้ในนั้น
"เอ่อ… ให้หนูเอาึ้นไปให้หมอนั่นเหรอะ" เธอเอ่ยพลาทำหน้าเหวอๆ
"หมอนั่น?" ผู้เป็นแม่เอ่ยทวนำ
"อ๋อ เอ่อ… ือหนูหมายถึพี่เอิร์ธน่ะ่ะ" เหมียวเอ่ยพร้อมยิ้มแห้ๆและเาหัว
"อ๋อ๊ะ ใ่๊ะ ป้าฝา้วยนะลูนะ" ผู้เป็นแม่เอ่ย้วยรอยยิ้มและเินาไป
"…" เหมียวยืนนิ่อยู่สัพัพลามอาม้าว้มที่วาอยู่บนโ๊ะสลับไปมาับแ้วนาเล็ที่ใส่ยาไว้ราวๆสอถึสามเม็ ึ่อนนี้มัน็อยู่ในมืออเธอ
"โอเ ็ไ้ ลอู็ไ้" เธอเอ่ยพร้อมสูลมหายใเ้าเฮือให่ๆและหยิบาม้าว้มเินออไป
"เอาล่ะ ไม่ไ้้วยเล่ห์็้อเอา้วยล" ผู้เป็นแม่เอ่ยพร้อมยิ้มมุมปาและเินออมาาที่่อนอยู่
๊อ ๊อ ๊อ เหมียวเาะประูห้อเบาๆเพื่อให้เ้าอห้อออมาเปิประูให้เธอ เธอยืนรออยู่อย่านั้นนผ่านไปรู่หนึ่็ยัไม่มีใรมาเปิประูให้เธอ
๊อ ๊อ ๊อ เธอัสินใเาะ้ำอีรั้ และ็เ่นเิมที่ไม่มีใรมาเปิประูให้เธอ
"ทำอะไรอยู่นะทำไมไม่มาเปิประู รู้บ้ามั้ยว่าาม้าว้มมันร้อนนาไหน" เธอเอ่ยโวยวายพลาทำหน้าหิและเาะประูรัวๆ นในที่สุเ้าอห้อ็มาเปิประูให้เธอ
โป๊! "โอ๊ย!" เาร้อแหวพลาุมมูัวเอที่โนมือเล็ๆอเธอเาะเ้านเ็มแร
"ทำบ้าไรอเธอวะ" เาสบถพลาบีบั้ัวเอเบาๆ
"เห้ย ือันอโทษ ันไม่ไ้ั้ในะ" เธอเอ่ยอย่าใพลามอเาอย่าเหวอๆ
"เออ ่ามันเหอะ" เาอบปัๆอย่าไม่สบอารม์
"นี่… โรธเหรอ" เธอเอ่ยเสียอ๋อยพลามอเา
"เปล่า" เาอบพลาเบือนหน้าหนีเธอ
"ไม่ริอ่ะ" เธอเอ่ยพลามวิ้วมอเา
"อย่าหลัวเอ" เาเอ่ยพลาะปิประูใส่หน้าเธอแ่เธอ็แทรัวเ้าไปไ้ทันพอี
"เ้ามาทำไม" เาเอ่ยพลาเลิิ้วมอเธอ
"แม่นายอ่ะทำ้าว้มให้นายและให้ันเอาม่ให้" เธอล่าวพลาูาม้าว้มึ้นมาให้เามอ เามอมันเล็น้อยและพยัหน้าไปที่โ๊ะ้าๆเีย
"เอาไปวาไว้รนั้นและ็ออไปไ้แล้ว" เาเอ่ย้วยน้ำเสียเย็นา
"นี่นายะพูีๆับันบ้าไม่ไ้เลยหรือไัน" เธอเอ่ยพลามอเาอย่าไม่เ้าใ
"เธอ็น่าะรู้ำอบนั้นีนะ" เาเอ่ยพลาวยาม้าว้มามือเธอ
"เอามานี่แล้ว็ไสหัวออไปาห้อันไ้แล้ว" เาเอ่ยพร้อมผายมือไปทาประู เธอมอามมืออเาและหันลับมาทำหน้าปั้นปึใส่เา
"นายะไล่ันเหมือนหมูเหมือนหมาแบบนี้ไม่ไ้นะ!" เธอร้อแหวพลามอ้อนเา
"เปล่า ันไม่ไ้ไล่เธอเหมือนหมูเหมือนหมา ันแ่ไล่เธอเยๆ" เาเอ่ยอย่าไม่แยแสเธอสันิพร้อมเินไปวาาม้าว้มลบนโ๊ะ
"นี่นาย!" เธอเอ่ยเรียเาอย่า่มอารม์พร้อมว้าแนเาให้หันมาหาเธอ
"ัน็รู้แหละว่านายไม่อยาะแ่านับันน่ะ แ่็ไม่ำเป็นที่ะ้อมาเย็นาใส่ันนานี้็ไ้นี่" เธอพยายามเอ่ยอย่า่มอารม์อัวเอที่อนนี้แลูะรุรุ่นนเ็มที่
"แล้วไ?" เาเอ่ยพลาเลิิ้วมอเธอ
"ัน็ไม่ไ้อยาะแ่านับนายหรอนะหาไม่ำเป็นน่ะ" เธอเอ่ยพร้อมบีบแนเาแรึ้น
"แล้วอะไรือวามำเป็นอเธอ?" เาเอ่ยพลาเลิิ้วมอเธอ
"…" เธอนิ่เียบไปในทันทีที่เาถามเธอแบบนั้น นั่นยิ่ทำให้เาลับาั้นและ้อารำอบาเธอมายิ่ึ้น
"ว่าไล่ะ ถามทำไมไม่อบ" เาเอ่ยพลาระาให้ัวเธอเ้ามาใล้
"เอาเป็นว่าันมีเหุผลอัน็แล้วัน" เธอเอ่ยพลาแะมือเาออาัวเธอ
"เหุผลอะไรอเธอ" เาเอ่ยพลามวิ้วมอเธอ
"นายไม่มีวันเ้าใหรอ" เธอเอ่ยพลาเสมอไปทาอื่น
"เอาเป็นว่าันอล่ะ นายยอมๆแ่านับันไปเหอะ เพราะไม่ว่ายัไเราสอน็้อแ่านันอยู่ี" เาแทบะไม่เื่อในสิ่ที่ัวเอไ้ยิน เพราะเธอันบอให้เายอมๆแ่านับเธอ นี่มันบ้าไปแล้ว มันเหมือนว่าเธอำลัอเาแ่าน
"ทำไม อยาไ้ันนัวสั่นนานั้นเลยหรือไ" เาเอ่ยพลาึเธอเ้ามาใล้
"แหวะ ันไม่ไ้พิศวาสในัวนายแบบนั้นะหน่อย" เธอร้อแหวพลามอ้อนใส่เา
"อ๋อ ถ้าั้น็เรื่อเินสินะ" เาเอ่ยอย่ารู้ทันพร้อมเหยียยิ้มรมุมปา เธออึ้เล็น้อยที่ไ้ยินแบบนั้นแ่็เลือที่ะไม่พูอะไรออไป เพราะมัน็ริอย่าที่เาพูริๆนั่นแหละ เธอ็แ่้อารเิน
"ทำบ้าอะไรอนายน่ะ!" เธอร้ออย่าใเมื่อู่ๆ็ถูเาับเหวี่ยลเียเสียื้อๆ
"อยาให้ันแ่าน้วย็ทำให้ันพอใสิ" เาเอ่ยพร้อมเหยียยิ้มมุมปา รอยยิ้มนั้นทัูู้ถูและูเหยียหยามในัวเธออย่ามา เธอำหมัแน่นเพื่อ่มอารม์ัวเอ พยายามสูลมหายใเ้าอออย่าลึๆเพื่อ่มอารม์ัวเอเอาไว้
"ันะลับห้อ" เธอล่าวพร้อมลุึ้นาเียแ่็ถูเาว้าแนเอาไว้
"ะรีบไปไหนล่ะหืม?"
"ปล่อย!" เธอเอ่ยเสียแ็พร้อมมอเาาวา แ่นั่นลับทำให้เายิ่อบใ
"ใเย็นๆสิ" เาเอ่ยพร้อมโอบเอวเธอ
"ะทำอะไรน่ะ" เธอเอ่ยพลาหอบหายใถี่
"ผู้ายับผู้หิอยู่ในห้อนอน้วยันสอ่อสอแบบนี้ เธอิว่าันะทำอะไรีล่ะ?" เาเอ่ยพลาเลิิ้วมอเธอ รอยยิ้มทีู่ั่วร้ายผุึ้นบนใบหน้าอเา แววาทีู่เ้าเล่ห์และเอาเปรียบนั้นเธอไม่ไว้ใมันเลยสันิ
_______
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น