คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : สิบเอก โนราน เดชวงศ์:เข้าสู่แนวหน้า
4 สิหาม .ศ.1939
ภายหลัารประาศสรามอฝรั่เศษ ทั่วทั้ประเทศื่นระหนับ่าวเป็นอย่ามา เิารลาลทั่วประเทศ อทัพแห่าิไทยไ้เลื่อนบวนทัพรั้ให่ไปยัายแนอินโีนฝรั่เศษ โยมีพลโท รู บัพศร เป็นผู้บัาารทัพบูรพา
สิบเอ โนราน เวศ์ ผู้บัับหมู่ที่1 อร้อยที่2 อพันทหารราบที่4 อรมทหารราบที่16แห่อพลทหารราบที่8 เานั่ทำใอยู่บนรถสอแถวฝั่้ายในสุ เาวาาไปรอบๆมอหมู่อเาำนวนว่า 9น นั่เ็มทั้สอฝั่อรถ บานนั่เี้ยวหมา บานนั่บันทึบนสมุนเอ แ่ส่วนให่ไม่มีใรล้าปริปาพูสิ่ใทั้สิ้น เสียรถสอแถวสีแวิ่ฝ่าถนนินัระหึ่ม มีรถสอแถวสีแอีหลายันามหลัมา ำลันทหารอร้อยที่2และเสบีย ำลัมุ่หน้าสู่แนวหน้าในัหวัอุบลราธานี
โนรานหันลับมาูนเอ เาใสุ่ทหารสีเียวเ้ม บู๊ทสีำ มีสายาบ่าิับส่วนเอวมีระเป๋าเ็บสัมภาระเล็ๆสออันเ็บ้ายและวา เอาไว้เ็บระสุนปืนและมีลูระเบิมือ2อันาเ็มัอยู่ เาสะพายเป้เ็บสัมภาระเา เาใส่หมวเหล็สเลแฮมสีเียวเ้มเ่นเียวับุ ึ่ไ้ลิสิทธิ์ารผลิหมวาเยอรมันโยร เพื่อแทนที่หมวเหล็แอลเรนอฝรั่เศษ ปืนที่เาใ้ือ ปย.7 เป็นปืนไรเฟิลยาวสัาิไทย มีรูปทรล้ายLee-Enfieldออัฤษ บรรุไ้5นันา.303 วาอยู่หว่าาหันปาระบอปืนี้ึ้น บนเอว้าวามีปืนพแบบ ปพ.10 รูปทรเป็นLugerอเยอรมัน บรรุไ้8นันา7.65 อยู่ในอเ็บปืนพ ทั้หมเป็นอุปร์เบื่อ้นอทหารทุน ยเว้นพลปืนลึ่มีปืนลแบบ ป.2 ึ่ไ้้นแบบาMG3อเยอรมัน
โนรานพึลับมาาสเปนมาแ่สามเือน ็ถูสั่ให้ลับมารายานที่รมเพื่อไปรบ เายัำารแถล่าวอท่านผู้นำอนที่เานั่ำลัื่มโอเลี้ยในร้านาแฟที่เยาวรา ในวิทยุโทรมๆอร้านาแฟำลัแถลารอท่านผู้นำอยู่ ท่านผู้นำเป็นนที่พูปลุใเ่มาเหมือนอย่าออล์ฟ ฮิเลอร์ โยเพาะอนล่าวปราศัยหน้าทำเนียบรับาลเมื่อ8ปี่อน มาวันนี้เา็ยัฮึเหิม่อำปราศัยท่านอยู่ แ่บานไม่ หลัารแถล่าวเสร็ เ้าอร้านาวีน็บ่นและ่ารับาลอย่าสนุ “ไอ้รับาลเหี้ยนี้หนา อบหาแ่เรื่อไม่เอาประโย์นสุประานเลย” แ่ที่เ้าอร้านาแฟไม่รู้ือมีายรูปร่าให่ใสุ่สูทยาวนั่โ๊ะ้าๆโนราน ฟัาร่าอเ้าอร้าน่าๆนานา โนรานรู้ทันทีว่าายนนี้มาาหน่วยำรวลับ เสือทมิฬ ึ่ะ่อยสอส่ออยู่ามที่่าๆโยเพาะเยาวราึ่มีนีนที่ไม่อบรับาลอยู่เยอะ หลัาวันนั้นเ้าอร้านาแฟ็หายไปและไม่มี่าวอีเลย
โนรานนั่หลัรรุ่นิอยู่หลาย่อหลายเรื่อ ระุเท้าามัหวะอรถ ไม่รู้ะทำอะไรี เาหันไปมอ้า้ายเาเห็น สิบโท สมาน สาระร เพื่อนสนิทอเานั่บันทึรายวันอเาอยู่อย่าะมัเม้น สมานันโนรานเป็นเพื่อนันั้แ่เาทัู้่เ้ารมมาใหม่ๆแ่สมานอายุน้อยว่าโนรานหนึ่ปี ทัู้่ฝ่าฟันอุปสรรมา้วยัน ทั้อนฝึและในสนามรบ ทัู้่ร่วมรบในสรามลาเมือสเปน้วยัน ่วยเหลือึ่ันและันอยู่เสมอ สมานเป็นายรูปร่าเล็่าาโนรานที่เป็นายร่าให่ึถูนอื่นในรมแล้เสมอแ่็มีโนราน่อยปป้อเสมอ สมานเป็นนอบอ่านเป็นีวิิใ มัพหนัสือเล่มสอเล่มไปอ่านในยามว่าเสมอ เาใฝ่ฝันอยาเป็นนัเียนึไ้สมัรเป็นทหาร เพื่อสั้สมประสบาร์ไปเียนเป็นหนัสือึไ้เียนบันทึรายวันั้แ่เ้ารมยัอนไปสเปนถึปัุบันนี้ โนรานเอ่ยปาถาม
“นี้มึะไปทำสราม ยัมีะิะใมานั่เียนอีหรอ?” สมานหยุเียนและหันหน้ามอโนรานยิ้มเ้าเลห์น
“็ูอาายวันนี้หรือวันหน้า็ไ้ ใระไปรู้ อแ่ไ้เียนให้บ็พอ”สมานเอ่ยและลับไปเียนบันทึ่อ “่อยูเถอะ ถ้ามึายูะไม่เอาบันทึาศพมึเ็า”โนรานล่าวประ สมาน็ยิ้มอบ
“มึรู้หรือเปล่าว่าะไปที่ไหนัน?”สมานถามโยยับันทึอยู่
“ไม่รู้สิ ผู้หมวเียวบออะไรเรา็ทำาม”โนรานเอ่ย ริๆโนราน็อยาเหมือนันว่านะไปอยู่ที่ไหนแ่็ไม่ล้าถามผู้หมวเียว รู้แ่ว่านเออยู่อุบลราธานีอนึ้นรถไฟับรมที่สถานีรถไฟแล้วับรถมาแนวหน้าเลย
ร้อยเอ ยอาบ ไรทศ ผู้บัับอร้อยที่2 ผู้เ็มไป้วยโห แ่สีหน้าบ่บอไ้ว่าเาเอาริ ถ้านหนึ่ในอร้อยทำผิ ทุน็้อรับโทษามแบบโหๆ ทุนึั้ื่อเล่นๆให้ว่าผู้หมวเียว เาเป็นผู้บัาารอร้อยที่2นี้ั้แ่อนสรามลาเมือสเปนและเาพิสูน์ว่านเป็นผู้นำไ้ึไ้ถูยย่อานในอร้อยันเอ อนนี้นั่อยู่ฝั่ผู้โยสาร้านับรถสอแถวที่โนรานนั่อยู่
อนนี้บวนรถสอแถวเริ่ม้าล โนรานะโหัวออมาู เาเห็นว่ารถออยู่หน้า้าน มีไม้ั้นลาถนน มีทหาราอพลทหารราบที่1 ุมันอยู่4นาย ผู้หมวเียวเปิประูลารถแล้วเินไปหาทหารรัษาาร์แล้วุยับหัวหน้าที่นี้ ึ่โนรานไม่ไ้ยินที่ผู้หมวพูอะไรับทหารรัษาาร์เพราะเสียเรื่อยน์รถลบ ผ่านไป2นาที ผู้หมวเียว็เินลับมาึ้นรถ ทหารรัษาาร์ยไม้ั้นึ้นแล้ว บวนรถ็เินทา่อ โนรานไม่มีอะไรทำมาึไุ้ยเล่นับสมานและนอื่นๆบนรถ
10นาทีผ่านไป บวนรถมาถึานบัาารแนวหน้าอรมทหารราบที่16 ้อนรับ้วยเสียปืนให่ออพันปืนให่ ทำให้ทุบนรถใ โยเพาะสมานที่ใ สะุ้ทำสมุับินสอหล่น
บวนรถมาถึแล้ว็อ ทุนบนรถรู้หน้าที่นเอ เ็บสัมภาระและปืนนเอ ลุออาที่นั่แล้วเินออทา้าหลั โนรานเป็นนสุท้ายที่ลารถ ่อาสมาน เาระโลารถ แะับพื้นิน เารู้สึสื้นที่ไ้ออาวามอุอูบนรถ เาวาสายารอบๆเห็นทหารารถันอื่นๆลมาแล้ว และทหารที่ำลันเสบียลารถสอแถว เาเอาสายาปืนล้อบนบ่าวานเอ และเินไป้ายมืออรถที่เพิ่ลมา เาเห็นภาพัๆอานแห่นี้ เป็นลานว้าสี่เหลี่ยมผืนผ้า ล้อมรอบือป่าเียวี ทิศะวันออือเ็นสีเียวลายพราหลายัวแบบปิมิิลุมอยู่ ึ่เป็นที่วาแผน ที่ทำารวิทยุ ที่พัอทหาร ที่เ็บเสบีย โรรัว และลัแส ทิศะวันห่าไป 10เมราลุ่มเ็นเป็นปืนให่ ั้เรียันเป็นหน้าระาน 15ัว มีทหารประำารอยู่60น รลาานมีปืนปอั้อยู่2ัว ทิศเหนืออีมีถนนินที่ะนำไปสู่แนวหน้าึ่อยู่ห่าไปประมา5 ิโลเมร โนรานหันวาเห็นผู้หมวเียวำลัเินไปที่เ็นว่าแผน แู่้ๆมีเสียะโนว่า
“ไอ้โนรานมา่วยันนอลหน่อย” โนรานพยัหน้าแล้วเินไปที่รถเพื่อนเสบียล
ผู้หมวเียวรีบเินเ้าไปยัเ็นวาแผน เารู้ว่าอร้อยอเา้อทำอะไร เาึปล่อยไป่อน เาเินเ้าไปยัเ็นวาแผน ้มหัวแล้วเินหมุเ้าไป ้าในเ็นล้อมรอบ้วยผ้าลุมสีเียว มีไฟห้อยอยู่ลาเ็น รอบๆเ็นมีโ็ะที่มีวิทยุวาอยู่ มีพลประำวิทยุนั่ทำานอยู่ รลาเ็นมีแผนที่ภูมิศาสร์ออุบลราธานีไปถึอินโีนเเมร มีทหารั้นสัาบัร3นอยู่ล้อมรอบโ็ะ ุยเรื่อแผนาร่าๆนานา ผู้หมวเียวเินไปยัทหารั้นสัาบัรทั้สามนาย หนึ่ในนั้นเป็น ผู้บัาาารอรมทหารราบที่16 พันเอ วรรสาร แ่อ ผู้หมวเียวเินไปหาพันเอ ทหารั้นสัาบัรสอนายเินาไปเพื่อไปทำภาริอน พันเอ วรรสารึหันไปสนใผู้หมวเียว ผู้หมวเียว็ยืนรแล้ว วันทยาหัถ์ให้ับพันเอ วรรสาร
“ระผม ร้อยเอ ยอาบ ไรทศ มารายานัวับอร้อยที่2 อพันทหารราบที่4 รับผม” พันเอ็วันทยาหัถ์อบ พันเอใสุ่ทหารสีาีเ่นเียวับทหารนอื่นๆ แ่ไม่ใส่หมวเหล็ เผยผมสีำปนสีเทาั้า และใบหน้าี๋ๆเพราะมีเื้อสายีน
“ามสะบาย ผู้หมว”พันเอพูและยิ้ม เาี้ไปยัหมวเหล็ที่ผู้เียวใส่อยู่
“ถอหมวเหล็ออเถอะ ไม่มีพลุ่มยิแถวนี้หรอ”
“รับผม” เาปลสายรัหมวแล้วถอออแล้ววาไว้บนโ็ะ เผยผมสีำสนิทัเรียนและใบหน้าที่ล้ำ
“อย่าว่าและ ผู้หมว อร้อยอุมา้าสุในอพันน่ะ”พันเอหันลับไปเผ่มอที่แผนที่
“อโทษรับท่านผู้พัน พอีารนส่เิผิพลานิหน่อยึล้า้าไปวันหนึ่รับ”ผู้หมวเียวล่าวออภัย เพราะระหว่าารเินรถไฟเิหลุรา อร้อยที่2ึ้อรอรถไฟันใหม่
“ไม่มีทหารบาเ็บ็ไม่เป็นไรแล้ว เพราะอนนี้เรา้อระมทหารเพื่อสู้ภัยุามอาิเรา”พันเอ วรรสารพูปลุใผู้หมว ผู้หมวเินไปอยู่้าๆพันเอ วรรสาร ที่โ็ะแผนที่ มีุเป็นวาอยู่ลอายแน
“เมื่อวานนี้ ผมพึสั่ให้อพันที่4 ประำารอยู่เนิน371”พันเอ วรรสารพูพลา ี้พลาบนแผนที่
“พวเาเอารปะทะับอำลัอฝรั่เศษลอทั้วันทั้ืน”
“ท่านึอยาให้อร้อยที่2ไปสมทบับอพันที่4 ใ่ไหมรับ?”ผู้หมวเียวพูัึ้นมา
“อนแร็อยาให้เป็นนั้น แ่พอีผมมีแผนใหม่ให้อร้อยุ”อนนี้สีหน้าอผู้หมวเียวแสวามวย แ่็ไม่ไ้ถามอะไร
พันเอ วรรสาร็ี้ไปยัุสีแห่าาเนิน371ราว10ิโลเมรและห่าาายแน15ิโลเมรและห่าาอี 20ิโลเมร
“นี้ือหมู่บ้านที่าวเมรท้อถิ่นเรียว่า เิม เแ่อนนี้พวฝรั่เศษไล่าวบ้านออและั้เป็นานบัาารอพวมันเอ” ผู้หมวเียวเมื่อฟัแล้วรู้สึโรธมาเพราะพ่อแม่ผู้หมวเียวเป็นาวเมรที่่อ้านารมีอยู่อฝรั่เศษในแผ่นินเมรึ ้อหนีารับุมอฝรั่เศษแล้วมาปัหลัที่ไทย เาไ้ยินเรื่อเล่าอพ่อแม่ว่าพวฝรั่เศษทำอะไรบ้าับาวอินโีน เาึเลียฝรั่เศษเ้าไส้ เารัประเทศไทย ผู้มีพระุที่ยอมให้พ่อแม่เ้าินแนและมอบสัาิไทยให้ในานะผู้ลี้ภัย เาเลยสมัรเป็นทหาร พันเอสัเสีหน้าวามโรธอผู้หมวแ่็ไม่สนใอะไรมา
“ผมึอยาให้อร้อยุ เ้าโมีหมู่บ้านนี้ เพราะะสามารถัเสบียและาริ่ออพวมันไ้และยัสามารถโมีลบ้าเพื่อ่วยเนิน371ไ้”พันเอ วรรสารพูเสร็็หันมามอผู้หมวที่ยัแสสีหน้าไม่พอใอยู่ ในที่สุ็พูึ้นมาว่า
“แล้วมีำลัสนับสนุนอย่าอื่นไหมรับ”
“มีแ่ปืนให่ับเรื่อบินถ้ายึไ้แล้ว”
“แล้วเราะเอศัรูเท่าไรรับ”
“าหน่วย่าวรอและเรื่อบินราระเวน าาร์ว่าประมา200 น” สีหน้าผู้หมว็เปลี่ยนในทันที
“200น ปะทะับน170นอผมหรอรับ”
“ผมอนเพิ่มไม่ไ้อีแล้ว ทุอพันอนนี้ ำลัสู้อยู่ที่แนวหน้าอยู่ เหลือแ่อร้อยอุ ผู้หมวและอีอย่าำนวนนไม่วัผลแพ้นะหรอ ผมเื่อใในัวุผู้หมว ุเยพิสู์นมาแล้วอนอยู่สเปน”พันเอ วรรสาร็บบ่าผู้หมวเียว ทำให้เาอารม์ีึ้น
พันเอวรรสารหันไปหยิบแผนที่พับที่มีุหมู่บ้านวาไว้
"ุับอร้อยออเินทาพรุ่นี้เ้า"แล้วมอบให้ผู้หมวเียว เารับแผนที่ไว้และเ็บไว้
“อให้โี ผู้หมว”ผู้หมวเียว็ยื่นรแล้ววันทยาหัถ์ให้ พันเอ วรรสาร็วันทยาหัถ์อบ
ผู้หมวเียว็หันไปและหยิบหมวเหล็น เินออาเ็นวาแผน
*สวัสีรับรีเอร์ทั้หลาย อโทษริๆที่เียน้าเพราะิปัหาหลายอย่า บวับไม่มีแรบันาลใ ็หวัว่าทุนะอบ อามีปัหาบาอย่าเ่น ารแบ่หมวหมู่ทหารและยศที่แปลและภาษาเมรที่ผมไม่่อยรู้ ผม็ว่อนให้วามรู้ับผม้วยน่ะรับ และหามีส่วนไหนผิพลาใๆ็อให้ฝาอมเมนท์ให้ผม้วยรับ*
ความคิดเห็น