ฤดูที่ฉันเหงา

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1

เช้าวันนั้นเป็นเช้าที่แสงแดดแจ่มใส  เด็กนักเรียนต่างเริ่มทยอยกันมาเข้าโรงเรียน  แต่ว่า…

"ผัวะ"  เสียงกำปั้นเปล่าๆ  กระทบกับหนังหน้าเด็กชายวัยมัธยมสามคนหนึ่ง  จนเด็กชายคนนั้นหน้าหงาย  กระเด็นไปกองรวมกับพรรคพวกอีกสามคน  ซึ่งต่างประสบชะตากรรมเดียวกัน  ด้วยกำปั้นอันเดียวกัน  และกองรวมกันอย่างเรียบร้อย

"จำใส่สมองเน่าๆเท่าเม็ดถั่วของพวกมรึงไว้  อย่าคิดว่าเป็นเด็ก ม.3 แล้วจะมาใหญ่ที่โรงเรียนนี้ได้  ตราบใดที่กรูยังอยู่  พวกมรึงไม่มีทางทำได้อย่างที่คิด"

"ไอภูมิ"  เด็ก ม.3 คนหนึ่งที่นอนกองอยู่  เค้นเสียงผ่านริมฝีปากที่แตกเยินอย่างยากเย็น  เพื่อให้ออกมาเป็นคำพูด  แต่เสียงที่ออกมายังค่อนข้างอู้อี้อยู่ดี 

"มรึงคิดว่ามรึงเก่งนักรึไง  ถึงได้มาซ่ากับพวกเด็ก ม.3 อย่างพวกกรู ระวังไว้เหอะ  ซักวันนึกมรึงจะตัยหองไม่รู้ตัว"   จากสายตาที่ส่งมา  มันไม่ได้พูดเพื่อขู่แน่ๆ

"นี่มรึงขู่กรูเหรอ"   ภูมิเหยียดยิ้มอย่างไม่ใส่ใจ  "เชิญเลย  คิดว่าคนอย่างกรูจะกลัวเหรอไง"

แล้วภูมิก็หันหลัง  เดินจากไป  ทิ้งให้พวกนั้นมองตามด้วยความแค้นเคือง

เมื่อเขามาถึงโรงเรียน  การเคารพธงชาติและให้โอวาทก็เสร็จสิ้นไปแล้ว  นักเรียนทั้งหมดต่างก็เริ่มทยอยเดินเข้าห้องเรียนใครห้องเรียนมัน  ครูวิชัยยืนทำหน้ายักษ์อยู่หน้าโรงเรียน  หมายมั่นปั้นมือที่จะจับเด็กมาสายไปลงโทษ

เมื่อภูมิเดินมาถึงหน้าโรงเรียนและมองเห็นครูวิชัยเข้า  เขาก็รีบหลบแว่บเข้าหากอต้นเข็มข้างกำแพงทันที  โชคดีเป็นของเขาที่ครูวิชัยไม่ได้หันมามองทางเขา

เขามองหาทางที่จะเข้าโรงเรียนโดยไม่เจอหน้าครูวิชัย  ขณะที่หันรีหันขวางอยู่นั่นเอง

"นี่นาย  มาทางนี้"  เสียงกระซิบเบาๆดังขึ้นใกล้ๆตัว  ภูมิหันขวับไปมอง  เขาตกใจเล็กน้อย

ในกอเข็มใกล้ๆกับที่เขาซุ่มอยู่  ปรากฏร่างของเด็กผู้ชายสองคน  หนึ่งในนั้นคือเจมส์  อดีตเพื่อนร่วมชั้นของเขา  แต่ไม่สนิทกันมากนัก  ส่วนผู้ที่เป็นคนกระซิบคือ พีร์  เพื่อนสนิทของเจมส์

"อ้าว! ภูมิ"  เจมส์ทักทาย  เสียงไม่ดังมากนัก "นายก็มาโรงเรียนสายเหรอเนี่ย  บังเอิญจังเลยนะ  เราก็มาสายเหมือนกัน"

"ฮื่อ"  ภูมิตอบรับเสียงเบา  เขาไม่ค่อยชอบการคบค้าสมาคมกับใครนัก

"อย่าทำหน้าเฉยเมยอย่างนั้นดี๊  ยังไงๆเราก็ร่วมชะตากรรมด้วยกันนา  แบบว่า  ลงเรือลำเดียวกันแล้วไง"  เจมส์พยายามสร้างความคุ้นเคย

"ขอโทษทีนะ  เราไม่ค่อยอยากสนิทสนมกับใครมากๆนะ"  ภูมิให้เหตุผล

"อืม  เราเข้าใจนะ  ก็ตั้งแต่เกิดเรื่องนั้นขึ้นมา  นายก็ไม่สนิทสนมกับใครอีกเลยนี่นา"

ภูมินิ่ง  ไม่พูดว่าอะไร

"เดี๋ยวๆ  เรื่องนั้นอ่ะเรื่องไหน"  อ้อนถามขัดจังหวะการเล่า

"เป็นเรื่องของภูมิกับแฟนมันที่ชื่อสาลี่อ่ะ  แล้วจะเล่าให้ฟังวันหลังละกัน"  เจมส์บอก  สายตายัง
จ้องมองฝนที่ตกลงมาไม่ขาดสาย

"อื้ม  เล่าต่อสิ"  อ้อมพยักหน้า

.......................................................................

.......................................................................