ฤดูที่ฉันเหงา

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำเรื่อง

ฤดูที่ฉันเหงา

ศิลปิน  ฟลัวร์ (Flure)

“ในชีวิต…จะมีหนึ่งฤดู

ทำให้ฉันรู้สึก…คิดถึงคนหนึ่งคน

ใครคนนั้น

เราพบกัน…และต้องไกล…ในคืนที่ฝนพรำ

เช่นวันนี้

*ฝนตก  ยิ่งนึกถึงทีไรก็ยิ่งชุ่มฉ่ำ  อุ่นในหัวใจ

แม้ว่าคืนนี้  อากาศจะหนาวสักเท่าไร

ก็ขอฝากลมฝน  ช่วยเป็นสื่อให้เธอรู้

**ว่าฉันคิดถึง  และยังคิดถึง

ในคืนที่ฝนโปรยเราอยู่ด้วยกันตรงนี้

ฉันเหงาเธอรู้ไหม  ฉันหนาวจนแทบขาดใจ

ไม่มีอ้อมกอด  จากเธอที่รู้ใจ

***รอคอย เธอกลับมาหา

เฝ้ารอจนฝนซา  สุดท้ายก็ว่างเปล่า….

ยังจดจำ  ทุกสิ่งที่สวยงาม

ทุกความรู้สึก  ก่อนนั้นที่ใกล้กัน

ในวันนี้

ยังเฝ้ารอ  อยู่ที่เดิม  ในคืนที่ฝนพรำ  ไม่ไปไหน

(ซ้ำ *,**,***,**,**)

เมื่อฟังเพลงจบ  เจมส์ก็ถอนหายใจยาวๆ  เพลงนี้ช่างคล้ายกับชีวิตของเพื่อนเขาคนหนึ่งเสียเหลือเกิน

“เป็นอะไรไปพี่เจมส์  ทำหน้าตาซีเรียสเชียว”  อ้อน  ผู้อุทิศตักตนเองให้เป็นหมอนหนุนหัวเจมส์  ละสายตาจากการถักนิตติ้งมาถามเจมส์ซึ่งกำลังนอนหันหน้าออกไปมองสายฝนที่กำลังโปรยปราย

“ไม่มีอะไรหรอก  แค่ฟังเพลงนี้แล้วนึกถึงเพื่อนพี่คนหนึ่งน่ะ”  เจมส์ตอบ เงยหน้าขึ้นมองหน้าอ้อน

“ใครกันเหรอ  ไม่เห็นพี่เจมส์เคยเล่าให้อ้อนฟังเลยนี่”  อ้อนก้มหน้าลงไปสบสายตาเจมส์

“เรื่องมันนานมาแล้ว  ตั้งแต่พี่ ป.6 แน่ะ”

“เล่าให้ฟังหน่อยซิ  อยากฟัง”

“อืม…ได้”  แล้วเจมส์ก็หันหน้ากลับไปมองสายฝนอีกครั้ง  “เรื่องมันเริ่มขึ้นในวันวันหนึ่งของฤดูร้อน…”