เรื่องเล่าจากเด็กสาวคนหนึ่ง

เนื้อเรื่อง

///คืนหนึ่งในหมู่บ้านนาโอ

คืนหนึ่งในหมู่บ้านนาโอ

"อุแวว้~~อุแวว้~~" เสียงของทารกน้อยที่เพิ่งลืมตาดูโลกที่ได้ร้องออกมา

"ยินดีด้วยค่ะ เป็นผู้หญิงค่ะ" เสียงของหญิงชราพูดขึ้น แล้วได้ส่งตัวทารกน้อยให้แก่หญิงสาวผู้แม่

"คลอดแล้ว!!..แล้วแล้วเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายล่ะ" ชายหนุ่มผู้ซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นผู้พ่อกล่าวออกมาอย่างดีใจจนเห็นได้ชัด

"ผู้หญิงค่ะ" หญิงสาวตอบพร้อมอุ้มทารกน้อยไว้ในอ้อมกอด

"แม่ฮะ...ผมขอดูหน้าน้องหน่อยสิฮะ" เด็กชายอายุราวๆ 3-4 ปี พูดอย่างตื่นเต้น

"ได้สิจ๊ะ นี่จ่ะ"หญิงสาวเปิดหน้าของทารกน้อยให้กับเด็กชายตัวเล็กดู

"น้องน่ารักเหมือนลูกตอนเกิดใหม่ๆ เลยนะ" ชายหนุ่มพูดแล้วยิ้มให้กับเด็กชาย

"คุณคะ...แล้วเราจะให้ลูกชื่อว่าอะไรดีล่ะคะ" หญิงสาวผู้แม่เอ่ยถามสามี

"อืม..นั่นสินะ....งั้นให้ชื่อ ยูริดีมั้ยล่ะ" ชายหนุ่มพูดแล้วยิ้มให้กับหญิงสาวตรงหน้า

"ยูริหรอคะ...ก็ดีเหมือนกันค่ะ คุณคิดว่าดีชั้นก็คิดว่าดีด้วย" หญิงสาวพูดพร้อมหันไปมองเด็กชายตัวเล็ก "แล้วลูกคิดว่ายังไงล่ะจ๊ะ ยูยะ"

"ก็ดีฮะ" เด็กชายตอบพร้อมยิ้มให้ผู้เป็นแม่

5 ปีต่อมา ที่ภูเขาคาเรม

"ยูริ กลับไปที่หมู่บ้านกันได้แล้วนะ เดี๋ยวคุณพ่อกับคุณแม่จะเป็นห่วงอีกอย่างนี่วันเกิดของเธอไม่ใช่หรอ" เด็กชายผู้พี่บอกกับเด็กสาวผู้น้อง

"พี่กลับไปก่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวหนูขออยู่อีกซักพักนะคะ" เด็กสาวตัวน้อยทำหน้าอ้อนสุดๆ จนพี่ชายของเธอใจอ่อนแล้วยอมให้อยู่ต่อไป

ตกเย็นเด็กสาวได้เดินกลับไปที่หมู่บ้านของตน ครั้นเห็นหมู่บ้านของตนมีไฟลุกโชนอยู่

"ห๊ะ!! คุณพ่อคุณแม่...พี่ชาย!!" เด็กสาวตัวน้อยวิ่งหน้าตาตื่นตระหนกไปที่บ้านหลังเล็กของตัวเองที่ท้ายหมู่บ้าน และเด็กน้อยต้องถึงกับเข่าทรุดเพราะสภาพบ้านของเธอนั้นเหลือเพียงแค่โครงสร้างและไม้ผุๆ ของบ้าน ทั้งพ่อ แม่และพี่ชายร่างของพวกเขาได้ถูกไฟเผาจนมอดไหม้

คนในหมู่บ้านก็หายกันไปหมดจึงคิดได้ว่าชาวบ้านก็คงตายไปหมดแล้วเหมือนกัน คืนนั้นเด็กสาวได้ไปนั่งบนเสาหินต้นหนึ่งซึ่งอยู่บนเขาคาเรม คืนนั้นเป็นคืนพระจันทร์เต็มดวง และเด็กน้อยก็เพิ่งสังเกตุว่าเสาหินทั้ง 5 ต้นนั้นได้เรียงกันเป็นรูปดาว 5 แฉก และเมื่อแสงจันทร์เลื่อนมาตรงกับเสาหินทั้ง 5 ก็จะปรากฏรูปดาว 5 แฉกซึ่งเป็นสีฟ้าครามออกมาโดยมีวงกลมล้อมรอบอยู่ และคืนนี้คือคืนที่หมู่บ้านถูกทำลายเธอจึงให้คืนนี้มีชื่อว่า New Moon ซึ่งจะมีเพียงปีละครั้งเท่านั้นคือวันที่ 13 สิงหาคม หรือ วันเกิดของเธอนั่นเอง///

///นั่นสินะ คืนแห่งความหายนะของหมู่บ้านนาโอ วันเกิดของชั้น ชั้นคงไม่มีใครแล้วล่ะ ยังงี้ชั้นก็คงไม่จำเป็นต้องมีชีวิตอยู่///

"คุณยูริตื่นรึยังคะ" เสียงเรียกจากเด็กสาวเรือนผมสีม่วงอายุประมาณ 13-14 ปี สมาชิกใหม่แห่งคฤหาสน์โซมะ

"ตื่นแล้วล่ะ อินะจัง" เสียงตอบรับของเด็กสาวในห้องดูไม่ค่อยจะสดชื่นเท่าไหร่

"อาหารเช้าเสร็จแล้วนะคะ ลงมาทานได้แล้วค่ะ" เด็กสาวผมม่วงพูดด้วยเสียงสดใสเหมือนเช่นเคย

"จ่ะ อาบน้ำเสร็จแล้วเดี๋ยวฉันจะลงไปนะ" เด็กสาวในห้องตอบกลับ

"ค่ะเร็วๆ นะคะ" เด็กสาวผมม่วงตอบ

ด้านล่างในห้องอาหาร

"อินะจัง ทำเองทั้งหมดเลยหรอ" เด็กสาวผมดำในชุดยูตากะสีขาวพูดออกมาเมื่อเห็นอาหารมากมายหลายชนิดบนโต๊ะ

"ค่ะ คุณโมโรกุลองชิมก่อนมั้ยคะ" เด็กสาวผมม่วงตอบด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

"ว้าว!! อินะ อาหารน่ากินจังเลย" เด็กสาวผมสีน้ำตาลแดงผู้พี่ของเด็กสาวผมม่วงพูดขึ้น

"โธ่..พี่คะ  อย่าตะกละสิคะ หนูอายเค้า" เด็กสาวผมม่วงผู้น้องพูดขึ้น

"ไม่เป็นไรหรอกน่านะอินะจัง พวกเราคนกันเองไม่ต้องอายหรอก" เจ้าของคฤหาสถ์สาวพูดขึ้น

"ก็จริงอย่างที่ยอน่าว่าล่ะนะ ไม่เป็นไรหรอกอินะจัง" หญิงสาวนัยตาสีน้ำผึ้งพูดขึ้น

"แล้วยูริจังล่ะอินะจัง" เจ้าของคฤหาสถ์สาวพูดขึ้น

"ชั้นอยู่นี่ แล้วชั้นก็บอกหลายครั้งแล้วไงว่าอย่าเรียกชั้นว่า 'จัง' ไงล่ะยอน่า" เด็กสาวผมส้มพูดขึ้น

"อย่าว่ายอน่าซังเลยนะคะ ยูริซัง" เด็กสาวผมดำพูดขึ้น

"นี่พวกเธอจะคุยกันอีกนานมั้ย ชั้นหิวแล้วนะ" เด็กสาวผมน้ำตาลแดงพูดตัดบท

"คินะ!!" ทุกคนพูดขึ้นพร้อมกันแล้วพากันหัวเราะในสิ่งที่เด็กสาวผมน้ำตาลแดงพูด

"ยังกินไม่ได้หรอกนะคินะ ซึซึมุยังไม่มาเลย" หญิงสาวนัยตาสีน้ำผึ้งพูดขึ้น

"สวัสดีนะทุกคน" เด็กหนุ่มคนเดียวในคฤหาสถ์ที่ยังเหลืออยู่พูด "ขอโทษทีนะที่มาช้า"

"เอาล่ะเมื่อทุกคนมาพร้อมกันแล้วก็ลงมือทานอาหารได้เลย" เจ้าของคฤหาสถ์สาวพูดขึ้น

"แหม..ชั้นรอคำนี้มานานแล้วล่ะ" เด็กสาวผมสีน้ำตาลแดงพูดขึ้นมา

"งั้นรออะไรกันอยู่ล่ะ ทานกันเลยสิ ผมหิวแล้ว" เด็กหนุ่มพูดขึ้นมา

"ไม่ต้องบอกก็รู้อยู่แล้วน่า" เด็กสาวผมสีน้ำตาลแดงพูด "เอ้ายูริซังมานั่งซักทีสิ ยืนอยู่ได้ไม่เมื่อยรึไง"

"รู้แล้วน่า" เด็กสาวผมส้มพูด

/// นั่นสินะ ชั้นยังมีทุกคนอยู่นิ นี่สินะที่เรียกว่า 'เพื่อน' ///