The ritual

คนๆนั้นอีกแล้วทรอ?.......ผู้ชายคนนั้น......นินาย! ......ที่ฉันพูดกับนายเนื้ยนายได้ยินไหม?......หันมาสิ!.......

.

เอ๋! .........นี้มันเช้าแล้วเทรอเนื่ย.....ฉันคงฝันร้ายอีกแล้วสิน่ะ.......

ผมชื่อเจมส์ ตอนนี่ผมอยู่ที่เมือง สตัส รัส เท็กชัสผมทำงานเป็นนักสืบคดีปล้น คนหาย

ผมเป็นคนชอบสิ่งที่มันลี้ลับผมตอนนี้ผมอายุ23 ปีละนะ

ผมก็อยู่บนโลกเน่าๆนี่มานานพอสมควรนะ

เพราะฉะนั้นผมจึ่งมีประสบการมากพอที่จะสอนคุณให้รู้ว่าทุกอย่างมันก็ไม่ได้แย่ไปชะเท่าไหร่ เพราะเรายังมีแชนวิทฟรีจากร้านอีเดโอ้และก็กาแฟ.....นี้ฉ้นพูดอะไรไร้สาระละว่ะเนื่ย

ผมเป็นคนที่ใช้หัวเยอะเป็นคนคิดมากคิดเยอะ ผมชอบเดินเล่นไปตามทางเรื่อยๆเพราะมันทำให้ผมรู้สึกอิสระมากแต่วันนี้มันต่างจากเดิมเพราะผมได้เดินมาถึงบ้านหลังหนึ่ง เหมือนมันจะไม่ใช้บ้านทรอกน่ะเพราะตรงนี้แต่ก่อนเป็นสถานเลื้ยงเด็กกำพร้าที่ผมเคยอยู่ตอนผมยังเด็กผมมีความรู้สึกดีกับสถานที่นี้ มันก็ผ่านมานานแล้วสิน่ะก็มันนานจนปามาได้11ปีล่ะ ว่าแต่ผมไม่ได้เจอเพื่อนผมมานานแล้วเพื่อนที่อาศัยอยู่ที่นี้กับผม ผมมีเพื่อนหลายคนที่จากกันและไม่ได้เจอกันอีกเยอะอยู่ที่นี่ ผมจำชื่อไอ้พวกนั้นแทบไม่ได้เลย แต่ผมก็ไม่ได้สนใจไอ้พวกนั้นทรอกผมได้เลิกสนใจสิ่งที่ผมให้ความสนในกับมันผมได้เดินออกไป ฉันในตอนนี้อยากกลับไปตอนที่ยังเด็กจังเลย อยากถูดทอดทิ้ง อยากกลับไปเหงาแบบนั้นอีก ผมในตอนนี้ไม่ได้ต่างอะไรจากตอนนั้นทรอก ผมมันก็แค่สวะที่ถูกย่อยมาจากส่วนเกินของขยะ

อ้ะ-อา หัวฉันทำไมอยู่ดีๆมันก็ปวดขื้นมาละ

มันกำลังสร้างภาพขื้นมา โอ้ยความรู้สึกร้อนนี้มันอะไรอ่า..........ขามันอ่อนแรงไปหมด เฉันเห็นคนๆนั้นอีกแล้วคนที่ฉันเห็นพยายามจะบอกอะไรกับฉันกันแน่ นี่มันหมายเลขเพื่ออะไรกัน? เลขที่มันบอกคือ 5 8 7 8 4 6 อะไรกันงงไปหมด เลขทังหมดนี้มันคืออะไร? ฉันมีงานให้ทำแก้เครียดแล้วสิ แก้เลขพวกนี้ให้ได้ฉันก็จะรู้ความจิงว่าทำไมแกต้องโผล่มาในหัวของฉันตลอด แล้วแกต้องการอะไรกันแน่ ฉันกลับไปที่บ้านเลขพวกนี้ระดับฉันแล้วแค่นี้แค่มือสมัคเล่น ฉันจะลองวิธีนี้ก่อนเอาโทรศัพปุ่มกดมาจากกดที่ตัวเลขเพื่อดูว่ามันมีตัวอักษสอน อะไรบ้าง เอาล่ะมาเริ่มงานกันเลย

5 เอ๋ J สิน่ะ 8 คือ U เรี่มได้เรื่องล่ะ 7 S จัสรู้สืกชื่อนี้มันคุ้นแฮะ 8 T ....... 4 I 6 N ถ้าเอามารวมกันก็จะได้คำว่ะ JUSTIN ได้เป็นคำล่ะสิน่ะ จัสตินเหมือนจะเป็นชื่อคนนะ ถ้าใช่แล้วเขาเป็นใครกันแน่ฉันคิดแล้วคิดอีกก็คิดไม่ออกรู้สึกจะจำได้แต่มันก็เบลอๆ ทรือฉันจะต่อคำผิดงั้นเหรอ?...

นึกออกแล้วไปหาชื่อคนๆนี้ที่หนังสือบ้านที่หอเก็บข้อมูลที่เมืองมันคงไม่ยากนะที่จะหาให้เจอ ผมรีบขับรถไปทีที่ผมได้ระบุไปผมคิดไปคิดมานี้มันใช่เรื่องของเราทรือเปล่าและฉันจะมายุ่งอะไรกับเรื่องแบบนี้ ฉันทั้งคิดและคิดไปเรื่อยๆ จนถึงหอเก็บข้อมูลของเมือง ผมเข้าไปที่นั่นและหยิบเอาหนังสือเล่มนั้นมา"รายชื่อคนในเมือง" ฉันเลือกที่จุดJ ฉันอ่านเจอน่ะมันมีคนใช้ชื่อนี่ไม่เยอะมาก มีอยู่ทั้งหมด 4 คน

คนที่1 จัสติน คาสัน อายุ 44 ปี เป็นชาวเยรอมัน คนนี้ไม่น่าจะใช่.....

คนที่ 2 จัสติน อินเรย์ อายุ 32 ปี ไม่ระบุสันชาติ คนนี่ไม่ใช่แน่ๆ คนที่ฉันหาอายุของเขาต้องเท่าผมสิ

คนที่3 จัสติน บิวลี่ อายุ 22 ปี เป็นคนอเมริกัน

คนนี้ต้องใช่แน่ถึงอายุเขาอาจน้อยกว่าแต่ฉันก็แน่ใจ

คนสุดท้าย จัสติน สเตนส์ อายุ 23 ปีเป็นคนอเมริกา อะไรเนื้ยสรุปใครกันแน่ แต่เอ๋.......คนที่4 ทำไมมันมีเขืยนบอกว่าหายสาปสูญล่ะ เรื่องหาคนหายเนื่ยเป็นงานถนัดของฉันอยู่แล้ว และถ้าไปถามหาธรรมดามันคงไม่สนุกแน่ หาคนหายสนุกกว่าเยอะ.............. 

ผมน่ะไม่ได้ตัวคนเดืยวชะหน่อย!..... เสียงปริศนาจากชายคนหนื่ง

ขอโทษนะฉันก็แค่อยากเป็นเพื่อนกับนาย.......

ผมไม่อยากมีทรอกเพื่อนนะ ตอนนี้ผมมันตัวคนเดียว ไม่สิผมตัวคนเดียวนี้มาตั้งแต่เกิดแล้ว! แม้แต่พระเจ้ายังไม่แม้แต่จะมองลงมาดูผมเลยด้วยช้ำ!

นายเนื้ยมันแปลกจัง!? ฉันแค่อยากจะรู้จักนายก็แค่นั้นเองไม่เห็นจะต้องโวยวายขนาดนั้นเลยนี่!?

ก็เห็นแล้วนิว่าผมเป็นคนยังไง? นายรู้แล้วก็ไปชิ?

ฉันมันคิดผิดไปเองสิน่ะที่อยากมาคุยกับนาย.....

อื้อ.....เอ๋......นี่ฉันเผลอหลับไปงั้นเหรอเนื้ย!?

มันดึกแล้วงั้นเหรอเนื้ย นี่ฉันต้องออกไปหาคนหายไม่ใช่ทรอและฉันมานอนทำไมที่นี่อีกฉันนี้มันไม่ได้เรื่องเลยจิงๆ ลองโทรไปถามเรย์เรื่องนี้ดีกว่าว่าเธอจะช่วยฉันหาคนๆนี้ไหม

อะไรเนื่ยปิดเครื่องไว้ทรอเนื่ย ฮะนางคนนี้ก็จิงๆเลยน้า~~

งั้นฉันทำงานคนเดียวก็ได้ เรี่มต้นคือใช้วิธีพื้นถาน นั่นคือการถามคนบริเวรนี้แต่.......

ตอนนี้มันยังดึกอยู่เลยทุกคนคงเข้าสู่ช่วงนิททราหมดแล้ว จะไปรบกวนคนอื่นมันคงไม่ค่อยดีนัก งั้นก็ขอนอนไปฝันต่อล่ะ

หนังตามันก็ค่อยๆหลับลง ในตอนนั้นอยู่ดีๆก็มีเสียงกระชิบเบาๆผ่านหูฉัน ฉันต้องล้มเลิกการพักนี้และตามหาต้นเหตุของเสียงนั่นฉันเดินตามเสียงนั่นไป นั้นไงต้นเหตุของเสียง

นั้นมันคนที่ฉันตามหานี่น่า....."นี่นายจำฉันได้ไหม"

"อย่าเข้ามา!นายเอานี้ไปและเอามันไปเก็บเอาไว้ให้ดีๆฉันจะต้องไปแล้ว" ผมอยากออกไปด้วยน่ะแต่งานของผมคือการกำจัดมันออกไปจากผู้คน แต่ไอ้นี้มันไม่ธรรม มันอันตรายเกินไป "ไปชะ ฉันรับมันเอาไว้"มันคือสร้อยคอรูปดาวหกแฉกสีเงินตรงกลางของรูบดาวหกแฉกนั้นมีแสงประกายออกมาเป็นสีแดงเลือดและไอ้บ้านั่นก็หายไป ตอนนี้หัวของฉันมันรู้สึกจะระเบิดออกมา มันปั่นป่วนไปหมด ฉันควรจะทำยังไงต่อดี?........

ยังมีอีกนะ