Attack on titan //"Vent" A Boy from another world

"Twenty Flash Storm!!"

"ฉัวะๆๆ!! 

"อึก" เด็กสาวในชุดเกราะสีแดงล้มฟุบ ตามลำตัวมีเลือดไหลออกหลายแห่ง

ร่างกายสูงตรงหน้าหัวเราะเยาะ นัยน์ตาสีแดงก่ำนั้นมองเหยียดช่วงลำตัวแขนขาเป็นโลหะ สวมใส่เกราะสีแดงดูหนาหนัก มีผมบลอนด์ยาวสลวยเหมือนเด็กสาวแต่ดวงตาเป็นสีเลือดดูดุร้าย และสวมหมวกนิรภัยมีปลายแฉกผลึกสีดำที่หน้ากากสะท้อนเงาของเด็กสาวอยู่แต่ไกล

เด็กสาวใช้ดาบแสงยันตัวขึ้น เสียงลมหายใจถี่หอบอ่อนระโหย

"น..นายเป็นเรพลิลอยด์งั้นหรือ.." เด็กสาวเอ่ยอย่างอ่อนแรง ตัวของเธอสั่นสะท้านด้วยความเจ็บ

"ข้า..มีชื่อว่า โอเมก้า..และข้าเป็นผู้ปลดปล่อยทุกสิ่ง..." นักดาบเรพลิลอยด์เอ่ยเสียงเย็น

"...แก..จะเป็น..อะไรก็ช่าง.." เด็กสาวเอ่ยพลางยกดาบในมือขึ้น  "ม..ไม่ว่า..ยัง..ไง..ฉ..ฉันจะต้อง..ฆ่าแก..ให้ได้!!""

"หึๆๆ จะตายอยู่แล้วยังอวดดีอีกนะแก" นักดาบเอ่ยพลางวาดดาบเป็นรูปตัวเอกซ์ "ฝีมือระดับแกน่ะมันไม่ช่วยชดเชยให้พวกพ้องในส่วนที่ตายไปแล้วได้หรอก

"ห..หุบปากไปเถอะแก!!!!!" เด็กสาวตะโกนลั่นอย่างโกรธแค้น พร้อมกับชาร์จกระสุนโฟตอนยิงใส่ศัตรูคู่อาฆาต

หุ่นยนต์เบะปากอย่างเย้ยหยัน มันหายไปอย่างรวดเร็วมาปรากฏที่ด้านหลังของเด็กสาวก่อนจะใช้เท้าถีบเข้าที่ท้องของเด็กสาว

"อั่ก!!"

ด้วยลูกถีบอันทรงพลังทำให้ร่างเด็กสาวลอยกระเด็นไปปะทะกับกำแพงเข้าอย่างจัง เธอลื่นไถลตกลงมาแล้วหมดสติไปทันที

ทางฝ่ายนักดาบตรงเข้าสายตาของมันมองสภาพของอีกฝ่ายอย่างดูถูก

"เป็นแค่เด็กผู้หญิงแท้ๆ แต่กลับกล้ามาหันดาบใส่ข้า ช่างไม่รู้จักเจียมตัวซะจริง.." โอเมก้าเอ่ยพร้อมกับจับตาตั้งท่าหมายจะปลิดชีวิตอีกฝ่าย

"ว..วานท์" เด็กสาวเอ่ยชื่อหนึ่งขึ้นมาเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่ฝ่ายนักดาบเรพลิลอยด์จะตวัดสำแสงเข้าใส่เธอ

เปลวแสงสีแดงถูกซัดออกจากใบดาบ แล้วจึงเปลี่ยนรูปร่างเป็นคลื่นจันทร์เสี้ยวขนาดใหญ่พุ่งไปยังร่างเด็กสาวที่สลบอยู่

"แคร้งซซ!!" คลื่นแสงถูกปัดลอยออกไป มันระเบิดเพดานห้องถล่มเศษเหล็กเศษปูนร่วงลงมาทับร่างของมันซะจมดิน

"คุณมาซารุ!! คูปเปอร์!! ช่วยพาเอลหลบไปก่อนด้วยครับ!!" เด็กชายร่างเล็กตะโกนบอกพร้อมกับส่งตัวเด็กสาวให้กับเพื่อนทั้งสองคน

เด็กสาวได้สติฟื้นคืนมา จึงหรี่ตาชำเลืองขึ้นมองเด็กชายที่ช่วยเหลือตน

เด็กชายผิวสีแทนดูบึกบึน สวมชุดเกราะโลหะเบาสีดำสนิท เขามีใฝขนาดใหญ่ที่โคนจมูก นัยน์ตาเป็นสีเขียวเปล่งประกาย และผมสั้นสีน้ำตาลดูชี้ฟู

ว..วานท์..เหรอ" เด็กสาวเอ่ยด้วยน้ำเสียงประหลาดใจ พลางชำเลืองมองเด็กชายดูอีกครั้ง

เสียงระเบิดดังก้องกัมปนาททั้งเศษหินและโลหะกระเด็นว่อน เขาจึงก้าวขึ้นมาบังทั้งสาม พร้อมยกดาบปัดป้องคุ้มกันให้

นักดาบเรพลิลอยด์เดินย่างก้าวออกมา ตามลำตัวและเสื้อเกราะนั้นแตกร้าวเนื่องจากถูกเพดานถล่มทับ มันสะบัดดาบในมือขวาอย่างฉุนโกรธ นัยน์ตาสีเลือดจ้องมายังเด็กชายอย่างเอาเรื่อง

"รีบหนีไป!!!!"

สิ้นเสียงตะโกนของเด็กชาย พวกเขาจึงพยักหน้าพร้อมกับจับมือกัน 

เกิดประกายแสงแวบวาบขึ้นเป็นวงล้อมรอบพวกเขา ร่างทั้งสามต่างเริ่มเลือนละลายพร้อมกับแสงสว่างจ้าบาดตา ก่อนจะหายไปจากตำแหน่งนั้นในทันที

"ย้ากกกกกกกกก!!!!!"

นักดาบหุ่นเหล็กกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง มันพุ่งตรงเข้ามายังเด็กชาย ฟาดดาบเข้าใส่อย่างเต็มแรง

เด็กชายใช้ดาบป้องกัน แต่แรงปะทะนั้นช่างหนักปะทะหนักหน่วง ทำให้เขาถอยกรูดเป็นทางยาว ทิ้งรอยบากลึกไว้บนพื้นโลหะ

วานท์สืบเท้าถอยหลัง 270° เบี่ยงตัวออกจากวิถีโจมตี พลางก้าวเท้าขวาแล้วหมุนตัวพร้อมเหวี่ยงดาบเข้าใส่ศัตรู

"ประกายแสงแวบวับปลาบแปลบ ทั้งสองฝ่ายฟาดฟันอย่างเหี้ยนหือ ใบดาบกระทบกันกลับไปมา ทั้งท่าทางองอาจดั่งร่ายรำ"

"หวุบ!""

 "เด็กชายเบี่ยงหลบได้อย่างหวุดหวิด  พร้อมฉวยมีดบินซัดเข้าหา อีกฝ่ายปัดป้องกันศัตรา โถมหาเจ้าหนูเพื่อโรมรัน

"มันเหวี่ยงฟาดดาบดั่งพายุ คำรามเสียงเกรี้ยวกราดอันกึกก้อง ฝ่ายเจ้าหนูกลับกลอกอาวุธา กระโจนหลบถอยหลังหนีออกไป

นักดาบเรพลิลอยด์เหลือจะอด มันทะยานเข้าใส่ยังจุดหมาย โจนถีบที่อกเซถลา เจ้าหนุ่มน้อยเห็นว่าจะป่วยการ จึงกระโดดถอยหนีเลี่ยงออกไป

เจ้านักดาบเห็นว่าจะได้ที จึงวิ่งรี่เข้าหาพร้อมกู่ร้อง เงื้อดาบสองมือยังคู่ประลอง หมายจะหั่นให้สะบั้นในคราเดียว 

สองมือจับดาบแน่นขนัด เงื้อดาบในท่าขนานเวหา หวดฟาดเต็มแรงใส่ศัตุรา สองทีจนเด็กชายนั้นล้มไป 

เด็กชายถีบตัวได้ฉิวเฉียว พลางพุ่งตั้งท่าจะเสียบหมาย อีกฝ่ายถอยย่างสามก้าวตาย ชักปืนขึ้นใส่แล้วลั่นไก"

"อ๊ากกก!!" วานท์พลาดท่าถูกยิงกระสุนทะลุหลังเป็นรูขนาดใหญ่ เขายกมือขึ้นกุมบาดแผลก่อนจะเซล้มหงายหมดสภาพไป

"ฝ่ายนักดาบอำมหิตไม่หนำใจกระโจนใส่ต่อยซ้ำไม่หยุดหย่อน เลือดสีแดงกระฉูดสาดกระเซ็น"

เด็กชายครางเสียงอ่อนระโหยสิ้นแรงที่จะเคลื่อนไหวแล้ว ในขณะที่เปลือกตากำลังจะปิด ก็ฉุกคิดบางอย่างขึ้นได้จึงฝืนหยิบมีดประดับเล่มหนึ่งขึ้นออกมาแทงสวนที่หน้ากากของศัตรู 

"แสงสว่างเจิดจ้าดั่งดวงฤกษ์ สาดส่องประกายจ้าทั่วแห่งหนแผกเผาทุกสิ่งที่อยู่ตน มลายหายไปจากโลกชั่วนิรันดร์"

"อ..เอล.."

"..พี่..ข..ขอโทษ.."

----------------------------------------------------------------------------------------------------

สวัสดีครับทุกคน ผมชื่อ Thaiflame นะครับ^^

ต้องขออภัยที่เขียนบทเกริ่นนำล้าช้านะครับ เนื่องจากกว่าจะคิดการบรรยายฉากต่อสู้ได้มันก็จะลำบากๆหน่อยนะครับ

สำหรับฉากต่อสู้นี้จะเป็นเหตุการณ์สำคัญที่จะนำไปสู่ เหตุการณ์สำคัญในภายภาคหน้าโดยกระผมจะรีบอัพลงให้วัยที่สุดเลยนะคร้าบบ

Thaiflame(เพลิง)

หมายเหตุ : ตัวละครหนุ่มน้อยที่ชื่อ "วานท์" มาจากจักรวาลร็อคแมน อย่างไรก็ขอแปะเครดิตไว้ด้วยนะครับ