คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : take care me for u
บทนำ
“พ่อว่าไงนะ จะส่งหนูไปเป็นพี่เลี้ยงงั้นหรอ”เสียงเล็กๆของเด็กผู้หญิงฮ้าวๆที่สูง180 เซนติเมตรดังขึ้น
“ก็ใช่นะสิ ช่วยพ่อหน่อยเถอะนะทิวลิป หัวหน้าเขาต้องการคนดูแลลูกของเขาจริงๆ”เสียงของผู้เป็นพ่อของเด็กตัวสูงอ้อนวอนขอร้องให้ลูกสาวไปดูแลลูกของหัวหน้า
“ดูแล...ลูกหัวหน้าพ่อเขาก็ไม่ใช่เด็กๆแล้ว ทำไมต้องดูแลด้วยล่ะ เขายังล้างก้นเองไม่ได้รึไง ถึงต้องมีคนดูแล”หญิงสาวถามผู้เป็นพ่อ
“เอ่อ...ก็ไม่ใช่หรอกลูก พอดี หัวหน้ากับพ่อต้องไปทำธุระที่ต่างประเทศ ก็กลัวว่าลูกของเขาจะอยู่ไม่ได้น่ะ”
“อยู่ไม่ได้!!...ลูกหัวหน้าของพ่ออายุเท่าไหร่กันคะ ถึงดูแลตัวเองไม่ได้”หญิงสาวท้วงถามผู้ป็นพ่อ
“20ปีแล้วน่ะลูก”
“หา!!...20แล้ว แก่กว่าหนูตั้ง2ปีแหน่ จะให้หนูไปดูแลของแก่กว่าเนี่ยนะ หนูก็นึกว่ายังเด็กๆอยู่ 20ปี ยังดูแลตัวเองไม่ได้ ก็ปล่อยให้อดตายเถอะค่ะ อยู่เปลืองข้าวสุกเปล่าๆ”
“โถ...ลูก...ถึงเขาจะอายุ 20 ปีแล้ว แต่ว่าเขายังอยู่เกรด12อยู่เลย เขาเรียนไม่ค่อยทันเพื่อนน่ะ ลูกก็อยู่เกรด12 แถมเรียนได้เกรด4ตลอด ช่วยๆเขาให้เขาขึ้นมหาวิทยาลัยไปพร้อมๆลูกไม่ได้หรอ ที่สำคัญลูกจะได้มีเพื่อนด้วยไง”
“พ่อคะ...พ่อเห็นหนูเป็นคนไร้เพื่อนขนาดต้องหาเพื่อนให้หนูเลยรึไง”หญิงสาวตะโกนอย่างโมโห ที่ถูกกล่าวหาว่าเป็นคนไร้เพื่อน
“เอ่อ...ไม่ใช่อย่างงั้นซะหน่อยลูก เป็นพี่เลี้ยงลูกก็ไม่ได้เป็นฟรีๆซะหน่อย เขามีเงินเดือนให้”
“เงินงั้นหรอ”หญิงสาวเมื่อได้ยินคำว่า เงิน ก็ถึงกับหูผึ่ง ทำเอาผู้เป็นพ่อแอบยิ้มในใจเลยทีเดียว
“ใช่ๆ...ได้เยอะด้วยนะลูก ลูกช่วยพ่อหน่อยเถอะนะ ถ้าไม่ได้พ่อคงโดนไล่ออก”ผู้เป็นพ่อพยายามทำหน้าเศร้า
“แล้วหนูต้องทำยังไงบ้าง”ในที่สุดหญิงสาวก็ยอมใจอ่อน
1
ขณะนี้ฉันกำลังเหยียบเข้าคฤหาสน์หลังใหญ่ หลังจากที่ทะเลาะกับพ่ออยู่นาน อ้อ...ลืมแนะนำตัวเลย ฉันชื่อทิวลิปค่ะ ถือว่าเป็นผู้หญิงร่างสูงพอประมาณ ผมยาวๆถูกเกล้าขึ้นสูงๆ หน้าตาก็ไม่ได้ขี้เหร่อะไรหรอกค่ะ แต่ก็ใช่จะสวย เขาบอกกันว่าฉันจะเป็นคนน่ารักมากกว่าคนสวยค่ะ แต่ก็ดีนะคะ ฉันว่าคนสวยมองนานๆแล้วมันเบื่อๆ ฉันมาเหยียบคฤหาสน์หลังใหญ่นี้เพราะอะไรก็คงทราบกันดีนะคะ ถ้ายังไม่รู้ฉันจะเฉลยให้แล้วกัน ฉันมาเป็นพี่เลี้ยงค่ะ
“มาหาใครครับ”คุณตาแก่ๆใส่ชุดสูธเดินเข้ามาทัก
“มาหาลูกชายเจ้าของบ้านค่ะ”ฉันก้มหน้าพูด แหะๆไม่ต้องตกใจหรอกนะคะ ว่าทำไมต้องก้มหน้าพูดก็ฉันดันสูง180 เซนติเมตร ตอนแรกๆฉันสูงแค่ 179 เซนติเมตรเองนะแหละ แต่อีกเซนนึงมันพึ่งขึ้นมันเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว
“เอ่อ...มาหาคุณหนูมีอะไรรึเปล่าครับ”
“ตาไม่ต้องถามมากหรอก พาฉันเข้าไปหาเขาก็พอเข้าใจมั๊ย”ฉันพูดเบ่งอำนาจใส่คุณตาแก่ๆ
“เอ่อ...”
“ไม่พาไปงั้นสิ งั้นฉันจะเข้าไปเอง”ฉันพูดเสร็จก็ก้าวขายาวๆของตัวเองเข้าไปในคฤหาสถ์หลังใหญ่ทีล่ะก้าว จนเข้าไปในตัวคฤหาสน์ โดยมีคุณตาแก่ๆคนนั้นเดินมาตามติดๆ คงจะห้ามไม่ให้ฉันเข้างั้นสิ
“คุณครับอย่าเข้าไปโดยพละการ แฮะๆ...ขอร้องล่ะครับ เดี๋ยวคุณหนูจะอาละวาด”
”อาละวาดงั้นหรอ อาละวาดก็ดีสิ ฉันชอบ”ฉันพูดอย่างยิ้มๆ แล้วก็เดินไปสะดุดเข้ากับสายตาโหดๆของผู้ชายวัยเลี่ยๆกับฉัน กำลังนั่งดูทีวีอยู่ หึๆ...คงจะเป็นลูกชายของหัวหน้าพ่อน่ะสิ
“ลุงแช้ม ยัยเปรตเป็นใคร”เปรี๊ยะ!!....ยัยเปรตงั้นหรอ สติใกล้จะขาดแล้ว
“เอ่อ...เธอบอกว่ามาหาคุณหนูน่ะครับ”
“มาหาฉันงั้นหรอ มีธุระไรกับฉันไม่ทราบ”
“ฉันก็ไม่อยากมีธุระกับนายนักหรอก ถ้าพ่อนายจะไม่ไล่พ่อของฉันออก”
“งั้นหรอ...เธอสินะ...คนที่จะมาดูแลฉัน”
“เรียกว่าเป็นพี่เลี้ยงให้นายจะดีกว่ามั๊ย ตัวก็ดูไม่พิการอะไร ทำไมพ่อนายต้องจ้างคนมาดูแลนายด้วยนะ เอ๊ะ...หรือว่า ยังล้างก้นเองไม่ได้ งั้นอย่างนี้ขี้ก็ติดก้นนายตลอดน่ะสิ หว่า...ไม่ไหว...สกปรกชะมัด”กร๊ากกก...มาถึงฉันก็ยั่วอารมณ์เขาเลย พ่อฉันจะโดนไล่ออกมั๊ยเนี่ย
“มันก็เรื่องของพ่อฉัน ไม่ใช่เรื่องของเธอ เธอชื่ออะไร”เขาถามด้วยเสียงต่ำๆ คงจะโมโหที่ฉันกวนอารมณ์เขาสินะ
“ไม่มีมารยาท”
“เธอว่าไงนะ”
“นายมันไม่มีมารยาท ถามชื่อคนอื่นน่ะ ก็หัดบอกชื่อตัวเองก่อนนะ”
“ใครใช้ให้เธอมาสอนฉัน”
“ไม่มี...ฉันอยากสอน เป็นอะไรมั๊ย”
“ฉันจะไล่พ่อเธอออก”
“ตัวโตจะหมูเลียก้นไม่ถึงอยู่แล้ว ทำตัวไม่มีเหตุผล อายุตั้ง 20 ปี แต่สมองยังเหมือนไก่”
“ฉันเป็นเจ้านายเธอนะ”
“แล้วไงเจ้านายมีหน้าที่สั่งอย่างเดียวรึไง อ้อ..ทำตัวอย่างนี้นี่เอง...พ่อนายจึงต้องการคนดัดนิสัยให้นาย”
“เธอ!!”
“เธออะไร เธอสวยใช่มั๊ยล่ะ ไม่ต้องชมฉันรู้ตัว ตกลงนายชื่ออะไร”
“ไม่มีมารยาท ทำไมไม่บอกชื่อตัวเองก่อนละ”ยอกย้อนฉันงั้นสิ ใครจะยอมยะ
“ใครใช้ให้นายย้อนฉัน ผลั๊วะ!!”ฉันพูดพลางหยิบหมอนมาตบหัวหมอนั้น ขณะที่หมอนั้นนั่งอยู่หน้าทีวี
“เจ็บนะ เธอบังอาจมาก”
“บังอาจอะไร นายจะทำไรฉันได้ยะ บอกชื่อนายมา ผลั๊วะ!!!”ฉันเอาหมอนตบหัวหมอนั้นอีกครั้ง
“ไม่ เธอก็บอกก่อนสิ ฉันถามชื่อเธอก่อนนะ”
“ถามก่อนแล้วไง ฉันจะให้นายตอบก่อน มีไรมั๊ย”ฉันพูดพลางจะเอาหมอตบหัวหมอนั้นอีกครั้ง แต่ดันโดนหมอนั้นจับข้อมือไว้เสียก่อน
“หึๆ ฉันไม่ให้เธอตบหัวฉันอีกรอบหรอก”แล้วหมอนั้นก็ยืนขึ้น ทั้งๆที่ยังจับข้อมือฉันอยู่ เมื่อหมอนั้นยืนขึ้นทำเอาขาฉันลอยจากพื้นทันที
“งั้นหรอ งั้นไม่ตบหัวนายแต่..” ฉันกระทุ้งเข่าใส่กล่องดวงใจของเขานั้นทันที
ตุบ!! เสียงหมอนั้นล้มลงเอามือกุมของรักของตัวเอง
“คุณหนู...คุณ!ทำไมถึงทำกับคุณหนูอย่างนี้ครับ ถ้าคุณหนูเป็นอะไรไปจะว่าไง”
“ตาไม่ต้องห่วงหมอนี้หรอก เอาใจซะอย่างนี้ไง หมอนี้ถึงต้องมีพี่เลี้ยงดูแลความประพฤติ”
“ผมจะให้คุณท่านไล่คุณออก”คุณตาพูดขึ้น
“งั้นหรอ ไล่ออกก็ไล่สิ ใครจะทำอะไรฉันได้ ในเมื่อฉันจะไม่ออก ในเมื่อรับงานมาแล้ว เงินก็ใช่ว่าจะน้อยๆ”ฉันโต้กลับ
“งั้นฉันจะให้เงินเธอเป็นสองเท่า ออกไปจากฉันชีวิตฉันซะ”
“ต๊ายยย!!..พูดได้แล้วหรอ นึกว่าจะจุกอีกนาน ยังไม่ทันเริ่มเกมนี้ นายจะยอมแพ้ซะแล้ว ปอดชะมัด”
“เธอ!!”
แปะๆ เสียงตรบมือดังขึ้น
“เก่งมากๆ หนูนี้เก่งจริงๆ ไม่เสียดายที่จ้างมาทำงานนี้”ผุ้ชาย แก่ๆอายุราวๆ50 ต้นๆพูดขึ้น
“พ่อ!!”อ้อ...หัวหน้าพ่อฉันนี่เอง
“ว่าไง โดนเล่นงานซะหนักเลยสิเรา ซัมเมอร์”ที่แท้ หมอนี่ก็ชื่อซัมเมอร์งั้นสิ
“พ่อ..ทำไมต้องจ้างยัยนี่มาทำร้ายผมด้วย”
“พ่อไม่ได้ให้เขามาทำร้ายแก แค่ให้เขามาดัดนิสัยแก...อ้อ...แกยังไม่ต้องเถียงฉันตอนนี้นะ ฉันขอคุยธุระกับพี่เลี้ยงแกหน่อย หนูช่วยตามฉันไปที่ห้องทำงานหน่อยนะ”เมื่อคุณหัวหน้าของพ่อฉันพูดเสร็จ ฉันก็เดินตามในบัดnow
“ที่ฉันเรียกหนูมาน่ะ เธอคงรู้อยู่แล้วใช่มั๊ยว่าลูกฉันน่ะ มันทำตัวเหมือนเด็กไม่รู้จักโต ถึงเธอจะเด็กกว่าลูกตั้ง2ปี แต่เธอยังสามารถควบคุมมันไม่ให้กล้าหือได้ ยอดเยี่ยมจริงๆ”วิ้งๆ คุณหัวหน้าของพ่อยกนิ้วโป้งให้แสดงถึงความเจ๋งของฉัน แล้วทำสายตาวิ้งๆอันเป็นประกาย ทีหลังคุณหัวหน้าไม่มอบโล่ให้หนูเลยล่ะค่า ^o^
“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ”ฉันปฏิเสธ
“เอาล่ะ ฉันเห็นวีรกรรมที่เธอทำไว้กับลูกชายตัวแสบของฉัน ฉันจึงเห็นว่าเธอเนี่ยแหละ เหมาะจะแม่ของลูกฉัน โฮะๆๆ”
“ว๊าก...ว่าไงนะค่ะคุณหัวหน้า หนูไม่อยากสามีแก่ๆเหี่ยวๆแค่พี่เลี้ยงก็หนักใจจะตายแล้ว จะให้มาดูแลคุณหัวหน้าอีกคนก็คงไม่ไหวหรอกค่ะ”
“เธอว่าฉันแก่หรอ”
“แก่ ไม่ตรงไปหรอกคะ”
“โอ้วว เฉียบขาดมาก ฉันชอบเธอยิ่งขึ้นเลย ตรงดีจริงๆ ”คุณหัวหน้าทำไมทำตัวปัญญาใหญ่( ประชด )จริงๆ ฉันว่าพ่อฉันก็เป็นแบบคุณหัวหน้าแล้วนะ แต่คุณหัวหน้ากลับมากยิ่งกว่า
“อย่าชอบฉันเลยค่ะ คุณหัวหน้ารู้จักนานๆไปแล้วจะหนาว ตกลงคุณหัวหน้าเรียกฉันมาทำอะไรคะเนี่ย ถ้าคิดจะปล้นสวาทหนู คุณหัวหน้าคิดผิดเลยนะคะ หนูเตะคุณหัวหน้ากระเดนชนฝาแลยนะคะ”( หลงตัวเองไปมั๊ย )
“แหะๆ ไม่หรอก หลังจากฉันนอกเรื่องมานานฉันจะขอเข้าเรื่องเลยแล้วกัน ( เพิ่งคิดได้หรอคุณหัวหน้า ) ฉันต้องการให้เธอดูแลลูกของฉันจนเขาต่อมหาวิทยาลัย ข้อนี้เธอคงรู้แล้วนะ เอ่อ...แล้วอีกอย่างฉันอยากให้เธอคุมพฤติกรรมของเขาในทุกๆด้านให้เป็นคนดีของสังคม มันคงไม่ยากใช่มั๊ย”
“ใครบอกไม่ยากกันคะ เวรี่ๆ ยากเลยแหละค่ะ”ฉันพูดตามความจริงนะ
“เอาน่า...ถือว่าช่วยคนแก่ๆอย่างฉันหน่อยเถอะ ไม่ต้องให้มันมาควบคุมกิจการฉันหรอก ขอแค่ให้มันดูแลตัวเองได้ ไม่ใช้แต่กำลังตัดสินปัญหาแค่นั้นก็ดีมากแล้ว ถ้ามันเป็นไปได้”โอ้ว...ท่าทางตาซัมเมอร์นิสัยจะแย่น่าดู
“หมอคงนิสัยแย่น่าดูนะคะ เอาเป็นว่าหนูจะพยายามแล้วกันค่ะ หนูคงไปได้แล้วสินะคะ”เมื่อพูดจบฉันก็ขอตัวออกมา ก็เห็นตาซัมเมอร์ที่พึ่งถูกฝากฝังให้ดูแลมาหมาดๆ
“นี่...ได้ยินมาว่าเธออายุแค่ 18 จริงหรอ”คงแอบฟังอยู่สินะ
“เสียมารยาท ใครเข้าสั่งสอนให้แอบฟังคนอื่นเขาคุยกัน”แล้วฉันก็เตะเขาไปป๊าบนึง นึงจริงๆนะ
“นี่...ยัยบ้า ฉันอายุมากกว่าเธอนะ มีสิทธิ์อะไรมาสอนฉัน”เขาตะคอกอย่างหัวเสีย
“แล้วนายมีสิทธิ์อะไรมาห้ามฉัน นั่งเมื่อแอบฟังเขาคุยกันก็ต้องรู้สิว่าพ่อมอบหมายอะไรให้ฉัน”ฉันถาม
“เธอ!!”อะไรนักหนานะนายนี่ เถียงอะไรไม่ได้ก็เอาแต่พูดเธอๆ เบื่อนะเฟ้ย!!
“เรียกทำไมหลายๆรอบ เบื่อแล้วคำเนี่ย เธอๆๆอยู่นั่นแหละ เถียงไม่ได้ก็บอกมาเถอะ”แล้วฉันก็เห็นคุณตาแก่ๆที่พึ่งจะบอกว่าจะไล่ฉันออกก่อนฉันจะเข้าไปสนทนากับคุณหัวหน้าซะก่อน
“นี่คุณตา( ยกระดับจากตอนแรกเรียกเขาตา )ห้องนอนหนูอยู่ห้องไหนหรอคะ”
“อะไรนะ เธอพักที่นี่ด้วยหรอ ชีวิตฉันพินาศแน่!!”นายซัมเมอร์ตะโกนขึ้น
“นั่นแหละคือสิ่งที่ฉันต้องการ ฉันชอบความพินาศของนาย”แล้วฉันก็เดินตามคุณตาที่เดินล่ำหน้าไปไกลทันที
“หมายความว่าไง ยัยเปรตกลับมาพูดให้รู้เรื่อง”เขาตะโกนมาแต่กลับไม่วิ่งตาม ก็ดีฉันจะได้ไม่ต้องพูดอีก วันนี้พูดมากจนกามแทบค้างอยู่แล้ว
ความคิดเห็น